Adler Warren - Wojna państwa Rose 01.pdf - Adler Warren - ssonja

WARREN ADLER

WOJNA PAŃSTWA ROSE

ROZDZIAŁ 1

Krople deszczu uderzały miarowo o drewnianą fasadę domu i rozpryskiwały się o

szyby. Tak jak wszyscy inni, znajdujący się w tym teatralnym, pełnym składanych foteli

wnętrzu, licytator spojrzał posępnie w stronę okien. Może miał nadzieję, że porywana

wiatrem woda wybije szyby, kończąc całe to beznadziejne widowisko.

Oliver Rose siedział przy samym przejściu, kilka rzędów od podium, opierając

wyciągnięte nogi na zniszczonej podłodze. Nawet połowa miejsc nie była zajęta: w

pomieszczeniu znajdowało się co najwyżej trzydzieści osób. Za plecami licytatora leżały

porozrzucane - niczym po upadku bomby - przedmioty, będące własnością rodziny Barkerów,

których ostatni przedstawiciel żył wystarczająco długo, aby nadać tym śmieciom trochę

antycznej wartości.

- ... to autentyczny, bostoński fotel na biegunach - mówił monotonnie licytator.

Wskazawszy na mocno sfatygowany mebel w stylu Windsor, przeszedł na falset, nadając

głosowi proszącą intonację. - Wykonany przez firmę „Hitchcock, Alford and Company”,

producentów najwspanialszych krzeseł w Ameryce.

- Zrezygnowany toczył ponurym spojrzeniem po milczącej sali. - Niech mnie licho, to

prawdziwy antyk.

- Dziesięć dolców - zaskrzeczał głos, należący do starszej pani siedzącej w pierwszym

rzędzie. Była starannie okutana w brudny irlandzki sweter.

- Dziesięć dolców? - zaprotestował licytator.

- Ależ proszę tylko spojrzeć na te stożkowate pręty w oparciu, ozdobiony spiralą

górny brzeg, pięknie ukształtowane siedzenie...

- No dobra, dam dwanaście i pół - rzuciła z rozdrażnieniem kobieta. Kupiła już niemal

wszystkie z oferowanych mebli i Oliverovi wydawało się, że cała aukcja odbywa się

wyłącznie dla niej.

- Śmierdząca sprawa - zasyczał siedzący obok niego jankes o żylastej twarzy. -

Wszystko przez ten pieprzony deszcz. Ona ma sklepik z antykami w Provincetown. Kupi ten

bujak za grosze, a potem odsprzeda turystom za dziesięć razy tyle.

Oliver pokiwał głową. Wiedział, że deszcz jest również jego sprzymierzeńcem.

Większość turystów, którzy przyjeżdżali tłumnie do Chatham w czwartki i piątki, aby spędzić

przyjemny weekend na plaży, odjechała jeszcze rano. W „Breaking Wave”, gdzie Oliver

pracował sezonowo jako kelner, sala restauracyjna w porze niedzielnego lunchu wyglądała

tak, jakby sezon dawno się skończył. Brak też było napiwków, co akurat idealnie pasowało do

jego - wywołanego deszczem - nastroju.

Pogoda na Cape Cod w najlepszym wypadku była niepewna. Oliver zdążył się już do

tego przyzwyczaić. Przez cały okres swojej nauki w Harvardzie pracował latem w „Breaking

Wave” i w dni, kiedy nie mógł chodzić na plażę, z lubością wybierał się na aukcje antyków.

Szczególnie lubił te, które odbywały się w starych domach, kiedy ich właściciele zmarli.

Rzadko mógł sobie pozwolić na jakiś zakup, chociaż niekiedy udawało mu się okazyjnie

zdobyć figurkę ze Staffordshire.

Wychował się pod stałą obserwacją czterech kobiecych figurek z perłowej masy

ceramicznej, rodem ze Staffordshire. Przedstawiały cztery pory roku, ubrane w białe,

wydekoltowane suknie. Patrzyły spoza szybek stojącego w jadalni kredensu z chińską

porcelaną i były pamiątką ojca z wojennej służby w Anglii. Kiedyś Oliver uszkodził Wiosnę,

gdy potajemnie wyjął ją z kredensu, aby w przypływie napięć okresu dorastania dotknąć jej

małych piersi. Figurka wypadła mu z ręki i uderzając o podłogę została pozbawiona głowy.

Oliver - „złota rączka” - skleił postać tak doskonale, że matka nigdy nie dowiedziała się o tym

wypadku.

Teraz, jakby z poczucia winy, zgromadził swoją własną niewielką kolekcję: kilka

często spotykanych figurek śpiących dzieci oraz wszędobylskiego marynarza z żoną i

dzieckiem. Przeczytał trochę fachowej literatury i chociaż jego zbiory były raczej mało

wartościowe, przypuszczał, że pewnego dnia okaże się, że są w cenie.

Licytator sięgnął po figurkę boksera i uniósł ją wysoko ponad głowę. Włożywszy na

nos okulary, odczytał z kartki:

- Porcelana ze Staffordshire. Bokser Cribb. Był mistrzem Anglii w 1809 roku...

Oliver zesztywniał w napięciu. „Ten kretyn rozbija parę”, pomyślał przerażony jego

ignorancją. Cribb był biały, a drugi z bokserów - Molineaux - czarny, były niewolnik, który

dwukrotnie występował przeciwko Cribbowi i dwukrotnie przegrał. Obydwaj bokserzy zostali

uwiecznieni w formie licznych karykatur na papierze i zastawach stołowych oraz w postaci

figurek, takich jak te tutaj. Zawsze przedstawiano ich razem, jak stoją naprzeciw siebie z

uniesionymi do walki pięściami.

- Piętnaście dolców - zawołała kobieta z pierwszego rzędu.

Licytator spojrzał na figurkę i wzruszył ramionami. Nie było to dzieło sztuki. Zresztą

Oliver też o tym wiedział. Zwykła pamiątka, pierwszy raz sprzedana za jakieś dwa pensy

przez jej twórcę - anonimowego garncarza z zapomnianej uliczki. Licytator obrzucił

widownię pogardliwym spojrzeniem. Najwyraźniej starał się przyspieszyć sprzedaż.

- Mam piętnaście - zaskrzeczał. - Piętnaście dolarów. Czy usłyszę szesnaście?

Oliver podniósł rękę. Licytator uśmiechnął się krzywo, zapewne z powodu młodego

wieku chłopaka.

- Jest szesnaście - odezwał się z nutką optymizmu.

Dama w brudnym irlandzkim swetrze odwróciła się.

Jej twarz wyglądała jak źle wyrobione, surowe ciasto. Zaczerwieniony nos zdradzał

oznaki lekkiego kataru.

- Siedemnaście - zagdakała.

- Mam już siedemnaście dolarów - rzekł licytator i przeniósł wzrok na Olivera.

Odchrząkując Oliver uniósł osiem palców. Kobieta poruszyła się zirytowana na swoim

miejscu. Sięgnąwszy do kieszeni, nerwowym ruchem wyjął pieniądze. Miał trzydzieści

siedem dolarów, wszystko z napiwków otrzymanych podczas ostatniego weekendu. Gdyby

kupił Cribba, chciałby mieć jeszcze dość pieniędzy na Molineaux.

- Dziewiętnaście - zahuczała starsza pani. Gwałtowne uderzenie wiatru rozbiło o

szyby kolejną falę deszczowej wody. Licytator nie zwrócił na to żadnej uwagi, koncentrując

się na aukcji. Serce Olivera zabiło mocniej. „Dziwka”, mruknął przez zęby.

- Dwadzieścia! - zawołał.

- Idiota - odpaliła kobieta. Odwróciła się ponownie, obrzucając go pogardliwym

spojrzeniem.

- Mam dwadzieścia dolarów. Dwadzieścia po raz pierwszy. - Na ustach licytatora

pojawił się ledwo widoczny uśmieszek satysfakcji, gdy przeniósł wzrok na kobietę w

pierwszym rzędzie. Uniósł młotek. - Dwadzieścia po raz drugi. - Oliver wstrzymał oddech.

Rozległo się uderzenie w stół. - Sprzedane.

- Do licha - wymamrotał Oliver. Licytacja rozbudziła drzemiącą w nim energię.

Poczuł przyjemną satysfakcję z odniesionego zwycięstwa.

- Hej, pokonałeś to stare krówsko - powiedział przez nos siedzący obok jankes.

Kilka chwil później pod młotek poszła czarna figurka i Oliver poczuł ssanie w

żołądku. „To jest para”, pomyślał, utwierdzając się w powziętym postanowieniu. Odliczył

pieniądze, które musiał zapłacić za Cribba, i wetknął je do kieszeni, po czym zaczął liczyć

pozostałe mu w dłoni banknoty. Miał jeszcze tylko siedemnaście dolarów.

- Oto jeszcze jeden bokser rodem ze Staffordshire. Molineaux, były niewolnik, który

walczył na pięści w Anglii na początku dziewiętnastego wieku.

- Dziesięć dolców - zawołała dama w irlandzkim swetrze. Nie odwróciła się, żeby

spojrzeć do tyłu.

- Jedenaście! - wykrzyknął Oliver. „Błagam... „, dodał w myślach, ogarnięty radosnym

podnieceniem. Czuł, że owładnęła nim determinacja, nad którą nie mógł już zapanować.

Jednocześnie czynił sobie wyrzuty, gdyż w ten sposób pozbywał się wszystkich

swoich pieniędzy.

- Dwanaście - zaszczebiotał czyjś głos za jego plecami.

Zaskoczony, odwrócił się gwałtownie. Dwa rzędy za nim siedziała, uśmiechając się

sztucznie, młoda dziewczyna. Spod jej marynarskiej czapeczki spływały długie włosy

kasztanowej barwy.

Okrągłą jak jabłuszko twarz zdobił rumieniec.

- Cholera - wycedził przez zęby Oliver, gdy licytator odpowiedział:

- Jest dwanaście.

- Dwanaście pięćdziesiąt - zawołała bez wahania dziewczyna.

„Czy oni nie zdają sobie sprawy, że to jest para?” szepnął do siebie Oliver. Czuł się

tak, jakby przebieg licytacji stanowił akt zemsty. Uniósł pięść, w której ściskał przepocone

banknoty.

- Mam trzynaście dolarów - podjął głośno licytator, patrząc prosto na dziewczynę.

„Ona się waha”, pomyślał Oliver. - Czy dostanę trzynaście pięćdziesiąt... ? Jest pięćdziesiąt, a

więc trzynaście pięćdziesiąt.

Oliver był pewien, że licytator bawił się nimi, i rzucił mu nieprzyjazne spojrzenie, po

czym odwrócił się do dziewczyny i popatrzył na nią z wyrzutem.

- Czternaście - warknął przez zaciśnięte gardło. Ponownie poczuł ssanie w żołądku.

„Cholerna małpa” - pomyślał zirytowany. Rozbijanie tej pary było nieporozumieniem.

Licytator przeniósł wzrok na dziewczynę.

- Jest piętnaście! - zawołał rozgrzany ciekawym przebiegiem aukcji. Zapomniał już o

uderzających w szyby strugach ulewy. Publiczność się ożywiła.

- Szesnaście - zachrypiał Oliver.

- Siedemnaście - odpowiedziała natychmiast dziewczyna. Jej głos wybijał się ponad

ogólny szmer rozmów.

- Przecież to jest para, do cholery - krzyknął zdenerwowany Oliver kręcąc głową.

Otworzył dłoń i rozwinął banknoty, aby sprawdzić ich nominały. Razem siedemnaście

dolarów. Ani centa więcej.

- Mam siedemnaście dolarów - powiedział licytator. Patrzył wyzywająco na Olivera.

- Osiemnaście! - wykrzyknął Oliver zdławionym głosem.

W pomieszczeniu zrobiło się cicho, nawet odgłos ulewy powoli zamierał. Wiedząc, że

nie ma więcej pieniędzy, czuł się jak kierowana przez kogoś marionetka. Łapczywie nabierał

Adler Warren - Wojna państwa Rose 01.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: