Jaki ul2.pdf

Czasopismo pszczelarskie PASIEKA - pszczelarstwo, pszczoły, ule, miód, informacje...

Page 1 of 3

pszczoły.pl>Dwumiesięcznik Pasieka Szukaj

W MOJEJ PASIECE ABECADŁO NAUKA W PASIECE CHOROBY W PASIECE PRODUKTY PASIECZNE ARCHIWUM

PASIECZNE ABECADŁO

W numerze

Jaki typ ula wybrać dla naszej pasieki?

(Cz.2)

Na wstępie muszę uprzedzić, Ŝe na zadane

w tytule pytanie kaŜdy będzie musiał

odpowiedzieć sobie sam. Gdyby odpowiedź

mogła być jednoznaczna, na całej kuli

ziemskiej występowałby jeden, idealny

rozmiar ramki satysfakcjonujący zarówno

pszczoły, jak i pszczelarzy. Tak jednak nie

jest, a ideałem nadal pozostaje model

naturalnej, wysokiej i wąskiej barci leśnej

lub szczeliny skalnej pozwalającej na

utrzymanie jak najlepszych warunków

izolacyjnych.

Wydarzenia

Jubileusz profesora

Jerzego Woyke

Apimondia 2009

Kamiańskie klimaty

W mojej pasiece

fot. Janusz Pudeþko, Rafaþ Krawczyk

Jakby na przekór naturze najbardziej rozpowszechnionym na świecie typem ramki, jest

szerokoniska Langstrotha. Skąd ten pozorny paradoks? Wynika on z konieczności

ekonomicznego podejścia do prowadzonej gospodarki pasiecznej. Podzielenie pionowej

płaszczyzny plastrów na mniejsze elementy umoŜliwia bowiem pszczelarzowi

odbieranie większych ilości miodu towarowego.

Jak juŜ wiemy, najlepszą zimowlę kłębowi zimujących pszczół zapewnia ramka wąsko

wysoka. RównieŜ dynamika wiosennego rozwoju jest tu zdecydowanie lepsza,

natomiast mankamentami są utrudnienia związane z operowaniem ramkami, a takŜe

statystycznie mniejsze ilości odebranego miodu. Ze względu na tendencję do

gromadzenia zapasów nad czerwiem całkowite odebranie miodu pszczołom wiąŜe się z

koniecznością wirowania plastrów z czerwiem. Zarówno ze względów humanitarnych,

jak i higienicznych jest to niedopuszczalne.

Jednym słowem rozmiary ramki muszą być wynikiem kompromisu pomiędzy jak

najlepszą zimowlą i rozwojem wiosennym w przypadku ramki wąskowysokiej, a

moŜliwością odebrania większych ilości miodu z uli o ramce szerokoniskiej. Oczywiście

nie bierzemy w tym momencie pod uwagę warunków poŜytkowych, a jedynie

techniczne i wynikające z modelu gospodarki pasiecznej moŜliwości oddzielenia miodni

od rodni.

Zimowa pasieka

Drzewa i krzewy dla

naszej pasieki

Ul leŜak dla hobbysty,

cz. 1.

Moja metoda

zintegrowanej walki z

Varroa destructor

Pozyskujmy pierzgę

Kalejdoskop

Miody pitne, sycone

czy niesycone?

Z Pasieką w świat

4 000 000 kilo miodu

w 6 tygodni

Międzynarodowe

Kongresy

Pszczelarskie

Apimondii

W przypadku ciągłych i bardzo intensywnych

poŜytków oraz szczególnie sprzyjających w

zimie warunków klimatycznych tak naprawdę

typ ula i rozmiary ramki mają charakter

marginalny. Wystarczy jakakolwiek skrzynka

właściwie zabezpieczająca przed opadami

deszczu i nadmiernym przegrzaniem w czasie

letnich upałów. PosłuŜę się tutaj pewnym

przykładem. W europejskiej części basenu Morza

Śródziemnego wspaniałe warunki poŜytkowe i

klimatyczne nie wymagają od pszczelarzy

głębokiej wiedzy na temat biologii rodziny

pszczelej. Rodziny osadzone na jednym korpusie

bez

Nauka w pasiece

Monitorowanie

mikroklimatu rodziny

pszczelej

system WMA, cz. 1.

Wszystko, co o

plastrze i wosku

pszczelim wiedzieć

naleŜy, cz. 4.

fot.Paweþ Hudzik

jakiegokolwiek ocieplenia, zimujące na 35 plastrach pozbawionych pokarmu i

zaopatrzone w woreczki z syropem uzupełnianym co dwa tygodnie, zimują i rozwijają

się wiosną na tyle dynamicznie, Ŝe zapewniają zbiory sięgające nawet 5070 kg miodu.

W naszych warunkach klimatycznopoŜytkowych jest to z oczywistych względów

niemoŜliwe. Dlatego znajomość zwyczajów i biologii rodziny pszczelej, jak równieŜ

system ula ma dla nas duŜo większe znaczenie. Przechodząc do sedna sprawy,

przyjrzyjmy się najpopularniejszym typom uli występującym w Polsce.

Jednymi z dość jeszcze powszechnie spotykanych uli są Warszawski zwykły (240 x 435

mm) oraz Warszawski poszerzony (300 x 435 mm). NaleŜą one do najprostszych w

obsłudze. Wygodny dostęp z góry zapewnia duŜe światło gniazda, łatwość dostępu i

manipulacji ramkami, a niewątpliwą zaletą jest teŜ bardzo dobra zimowla rodzin, nawet

przy niewielkim doświadczeniu pszczelarza. Na tym niestety zalety się kończą.

Ramki wąskowysokie są w dolnych częściach plastra nie zawsze właściwie

odbudowane i pleśnieją podczas zimowli. Trudno równieŜ oddzielić czerw od miodu.

Niełatwe jest zastosowanie kraty odgrodowej. Ze względu na brak moŜliwości

oddzielenia dennicy od pozostałych części ula utrudnione jest jej czyszczenie oraz

Pasieka poleca

Miód i produkty

pszczele dla zdrowia,

urody i podniebienia

Z pasieki do kuchni

Ptysie, sernik z pianką

Historia

Saga rodu Kurpielów

http://www.pasieka.pszczoly.pl/index.php?s=vjufile&grkat=pasieczne_abecadlo&art...

2010-01-13

Czasopismo pszczelarskie PASIEKA - pszczelarstwo, pszczoły, ule, miód, informacje...

Page 2 of 3

Kącik dla dziadków

i wnuczków

O pszczole, kociczce

Kundzi i kocurku

Tetroniuszu

utrzymanie higieny. Przy miodobraniu nie ma moŜliwości zastosowania miodarki

promienistej. Dość często ze względu na duŜą powierzchnię plastrów dochodzi do ich

wyłamywania. DuŜy cięŜar uli oraz najczęściej spadziste daszki nie zachęcają do

prowadzenia gospodarki wędrownej.

Reasumując, ule te naleŜy polecić hobbystom prowadzącym niewielkie, przydomowe

pasieki oraz osobom starszym lub mniej sprawnym fizycznie, którym nie zaleŜy na

wysokiej produkcji miodu. Ze względu na dobrą zimowlę, ule te są odpowiednie dla

pszczelarzy, którzy gospodarują w warunkach długiej i mroźnej zimy, czyli okolicy

Suwałk ewentualnie wysokiego pogórza. W przypadku planowanej intensywnej

gospodarki pasiecznej raczej nie są godne polecenia.

W przypadku ciągłych i bardzo intensywnych poŜytków oraz szczególnie sprzyjających

w zimie warunków klimatycznych tak naprawdę typ ula i rozmiary ramki mają

charakter marginalny. Wystarczy jakakolwiek skrzynka właściwie zabezpieczająca

przed opadami deszczu i nadmiernym przegrzaniem w czasie letnich upałów. PosłuŜę

się tutaj pewnym przykładem. W europejskiej części basenu Morza Śródziemnego

wspaniałe warunki poŜytkowe i klimatyczne nie wymagają od pszczelarzy głębokiej

wiedzy na temat biologii rodziny pszczelej. Rodziny osadzone na jednym korpusie bez

jakiegokolwiek ocieplenia, zimujące na 35 plastrach pozbawionych pokarmu i

zaopatrzone w woreczki z syropem uzupełnianym co dwa tygodnie, zimują i rozwijają

się wiosną na tyle dynamicznie, Ŝe zapewniają zbiory sięgające nawet 5070 kg miodu.

W naszych warunkach klimatycznopoŜytkowych jest to z oczywistych względów

niemoŜliwe. Dlatego znajomość zwyczajów i biologii rodziny pszczelej, jak równieŜ

system ula ma dla nas duŜo większe znaczenie. Przechodząc do sedna sprawy,

przyjrzyjmy się najpopularniejszym typom uli występującym w Polsce.

Kącik kolekcjonera

Rzeźby i figurki z

motywami

pszczelarskimi

Kolejnym powszechnie spotykanym ulem jest

Dadanta (435 x 300 mm), zwany równieŜ

Dadanowskim. NaleŜy on do grupy uli

kombinowanych. WyposaŜony jest w nadstawkę

mieszczącą około 1115 plastrów

nadstawkowych (435 x 145 mm). Jest on

zdecydowanie bardziej nowoczesny od uli

Warszawskich. Łatwiej rozgraniczyć w nim

czerw od miodu poprzez zastosowanie kraty

odgrodowej, a co za tym idzie uzyskać wyŜsze

zbiory. DuŜy plaster gniazdowy zapewnia

wysoką dynamikę wiosennego rozwoju i

utrzymanie nastroju roboczego pszczół w

okresie całego

fot. Paweþ Hudzik

sezonu. Konieczna jest jednak właściwa ocena stanu rodziny i stosowanie duŜej ilości

ramek z węzą we właściwym okresie. Ul Dadanta jest równieŜ zdecydowanie bardziej

przystosowany do wędrówek z pszczołami. Prostopadłościenny kształt umoŜliwia

szczelne i piętrowe zapełnienie powierzchni transportowej.

Ramka Dadanowska jest jednak równieŜ ramką dość duŜą. Podczas transportu uli

istnieje moŜliwość wyłamywania się plastrów ze względu na wagę czerwiu i miodu.

DuŜa ramka, pomimo stosowania nadstawki, nie ułatwia wykorzystania poŜytków

najwcześniejszych, które w ostatnich latach przejmują rolę poŜytku głównego.

Stosowanie nadstawki powoduje często gniecenie pszczół, a co za tym idzie ich

wzmoŜoną agresywność. RównieŜ zimowla ze względu na wysokość ramki ma przebieg

zdecydowanie mniej korzystny, szczególnie w rejonach występowania miodu

spadziowego. Nie zawsze bowiem istnieje moŜliwość odwirowania miodu spadziowego

w całości. Wadą jest równieŜ jednolita, podobnie jak w przypadku Warszawskich,

budowa uli, co nie ułatwia utrzymania w nich właściwej higieny. Aby dokonać

dezynsekcji, naleŜy całą rodzinę przesiedlić do ula zapasowego.

Ul Dadanowski moŜna szczególnie polecić w rejonach, gdzie występują duŜe i ciągłe

poŜytki kończące się na lipie i konieczne jest utrzymywanie przez cały czas silnych

rodzin. PoniewaŜ o takie rejony coraz trudniej, nowo powstające pasieki rzadko

zakładane są w tym systemie ula.

Niewątpliwie najbardziej popularnym z

dotychczas omawianych jest ul Wielkopolski

(360 x 260 mm). Całkowicie rozbieralny składa

się z dennicy, dwu korpusów gniazdowych,

nadstawki ( 360 x 130 mm) oraz

zdejmowanego daszka. NaleŜy do uli

najbardziej plastycznych w prowadzeniu

gospodarki pasiecznej, co przekłada się na jego

zastosowanie we wszystkich rejonach kraju.

UmoŜliwia wykorzystanie praktycznie

wszystkich poŜytków, od najwcześniejszych z

mniszka i drzew owocowych, po wrzosowe i

spadziowe. Poziome zastosowanie kraty

odgrodowej umoŜliwia szybkie oddzielenie rodni

fot. Janusz Pudeþko, Rafaþ Krawczyk

od miodni. W zaleŜności od warunków klimatycznych pozwala na zimowanie pszczół

zarówno na jednym, jak i dwu korpusach, a takŜe, dzięki nadstawce umieszczonej pod

gniazdem, zimowlę z wykorzystaniem zjawiska poduszki powietrznej. Zaletą ramki

wielkopolskiej jest równieŜ jej stosunkowo niewielki rozmiar, co umoŜliwia łatwiejsze

gromadzenie plastrów z miodem i ich transport do pracowni. Ramka o wysokości 260

mm pozwala na zastosowanie podczas miodobrania miodarki promienistej. Węza jest

http://www.pasieka.pszczoly.pl/index.php?s=vjufile&grkat=pasieczne_abecadlo&art...

2010-01-13

Czasopismo pszczelarskie PASIEKA - pszczelarstwo, pszczoły, ule, miód, informacje...

Page 3 of 3

najczęściej dokładnie odbudowywana i zaczerwiana przez matkę. Za ulem

Wielkopolskim przemawia równieŜ jego rozbieralna konstrukcja umoŜliwiająca

dezynsekcję jego poszczególnych elementów. Dzięki niewielkiej powierzchni podstawy

ul nadaje się do prowadzenia gospodarki wędrownej, a stosunkowo niewielka objętość

umoŜliwia załadowanie na środek transportu większej ilości uli.

Ul Wielkopolski nie jest jednak pozbawiony wad. Wymaga od pszczelarza choćby

minimum doświadczenia i znajomości podstaw biologii rodziny pszczelej. NaleŜy

zwracać szczególną uwagę na moŜliwość wystąpienia nastroju rojowego. Poszerzanie

części gniazdowej węzą wymaga sukcesywnego przemieszczania plastrów do górnego

korpusu, co wiąŜe się ze zwiększeniem częstotliwości przeglądów. Ten typ ula

pozbawiony jest równieŜ cech typowych dla uli wielokorpusowych, takich jak moŜliwość

operowania całymi korpusami. Wymaga stosowania dwu rodzajów ramek, co równieŜ

nieco komplikuje gospodarkę pasieczną. Konieczność przestawiania korpusów i

nadstawek powoduje często gniecenie pszczół i ich wzmoŜoną agresję podczas pracy.

Ze względu na fakt, Ŝe istnieje moŜliwość odebrania podczas miodobrania miodu w

całości, naleŜy kontrolować ilość pozostawionych zapasów, aby nie dopuścić do

osypania się rodzin z głodu. Dotyczy to równieŜ dłuŜszych okresów bezpoŜytkowych.

Zalety ula Wielkopolskiego istotnie przewyŜszają jednak jego wady i jest on ze wszech

miar godny polecenia, szczególnie w rejonach o poŜytkach wczesnych i

najwcześniejszych oraz krótkotrwałych. Pojemność korpusu nad kratą odgrodową oraz

nadstawki gwarantują równieŜ właściwe wykorzystanie poŜytków długich i

intensywnych.

W kolejnej części cyklu zajmiemy się ulami wielokorpusowymi oraz ulem Ostrowskiej.

Marek Kolek

gospodarstwo@imago.pl

Pasieka nr 4/2003

«« powrót

http://www.pasieka.pszczoly.pl/index.php?s=vjufile&grkat=pasieczne_abecadlo&art...

2010-01-13

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: