Godfrey Oliviene B - Dziewczyna o księżycowych oczach(1).pdf - Godfrey Oliviene B - ewadyjak1954

Oliviene B. Godfrey

Dziewczyna o księżycowych

oczach

Rozdział 1

Clay Yardley przyglądał się w milczeniu swojej córce. W

końcu westchnął głęboko. - Chciałbym ci przedstawić Jeffreya

Warnera, nowego redaktora naczelnego „Stanwood Tribune".

- Zawahał się przez chwilę i objął wzrokiem pracowników

redakcji. - Wszyscy państwo znają na pewno jego nazwisko z

licznych artykułów prasowych. Jeff, może chciałby pan coś

powiedzieć?

Piękna twarz Diny Yardley nie wyrażała żadnych uczuć,

tylko mała żyłka na skroni pulsowała szybciej niż zazwyczaj.

Żółty ołówek, który dziewczyna trzymała w palcach, pękł z

głośnym trzaskiem.

Jeffrey Warner podniósł się z krzesła. Biła od niego

pewność siebie widać było, że jest profesjonalistą. Już

pierwszymi słowami swego wystąpienia podporządkował

sobie słuchaczy.

Dina siedziała cicho, starając się nie patrzeć na

mężczyznę, który wywierał tak magiczny wpływ na swoich

podwładnych. Czuła, że wzbiera w niej gniew. Ojciec oszukał

ją. Zupełnie niespodziewanie ogłosił na kolegium nominację

Warnera na redaktora naczelnego. Wreszcie uniosła głowę i

spojrzała ojcu prosto w oczy. Nie wytrzymał długo jej wzroku

i spuścił głowę. Zaszczyciła spojrzeniem także tego

przystojniaka, którego słów wszyscy słuchali jak zaczarowani.

Jego marynarka była rozpięta, przez cienki jedwab koszuli

przebijały muskuły atletycznie zbudowanego ciała. Gdy

skończył, redaktorzy otoczyli go ciasnym wianuszkiem. Jeff

zamienił z każdym kilka słów.

Gniew Diny wzrastał. Temu facetowi nie można się było

oprzeć. Hamując złość wbiła sobie paznokcie w dłonie. Tatuś i

ciocia Cara chyba za dobrze mnie wychowali - pomyślała z

żalem.

Z zamyślenia wyrwał ja niski, ochrypły glos Eleny Norris.

- Dino, nic zapomnij o dzisiejszym przyjęciu u mnie -

mówiąc to z uśmiechem ujęła Jeffa pod ramię. Dina spojrzała

na nią zimno. Nic nie odpowiedziała.

- Naturalnie, że przyjdzie - Clay odchrząknął nerwowo.

- Kochanie, jeszcze nie pogratulowałaś Jeffowi.

Dina usiłowała się opanować. Wiedziała oczywiście, kim

był nowy naczelny. Zdobył światowa, sławę jako reporter

radiowy, napisał kilka książek, udzielał się w prasie. Znany

był również z tego, że gonił za spódniczkami...

Nie, nie zrobi Elenie tej przyjemności i nie wybuchnie.

Wyrówna później rachunki z ojcem. Dobrze wiedział, że Dina

nie bywa na przyjęciach redakcyjnych. Elena zresztą też o tym

wiedziała. Po prostu bawili się jej kosztem.

Wyprostowała się obdarzając Elenę promiennym

uśmiechem. - Tak się cieszę na dzisiejszy wieczór, kochanie! -

a następnie zwróciła się do Warnera. - Serdecznie panu

gratuluję. Niedawno dostaliśmy bardzo interesujący artykuł o

panu. Niestety, był zbyt niecenzuralny, żeby go opublikować.

Elena zbladła. Clay wsadził ręce do kieszeni. Klucze i

bilon zadzwoniły ostrzegawczo. Dina triumfowała obserwując

ich reakcję.

Takiej kobiety jeszcze nie znałem - pomyślał Jeff lustrując

ją od stóp do głów. Pod białą jedwabną bluzką rysowały się

okrągłe piersi, obcisłe dżinsy uwydatniały długie zgrabne

nogi. Myślał gorączkowo. Dlaczego akurat Dina Yardley tak

bardzo go pociągała? Niewątpliwie oznaczała dla niego

wyzwanie...

Dina poszła do swojego pokoju, usiadła przy biurku i

masowała sobie skronie. Gniew powoli mijał. Ale dlaczego

ojciec tak ją oszukał?

W wieku dwudziestu siedmiu lat Dina miała wszystko,

czego można zapragnąć - pieniądze, ogromną energię,

inteligencję i urodę. Przed sześcioma laty odziedziczyła po

dziadkach mały majątek. Z finansami nie miała więc żadnych

kłopotów. W rok po tym ukończyła college, który dał jej

solidne wykształcenie dziennikarskie i zaczęła pracować w

„Tribune". Clay wiedział, że orientowała się jak nikt w pracy

redakcyjnej. Dlaczego więc pominął ją i obsadził na

stanowisku redaktora naczelnego Jeffreya Warnera? Po

ustąpieniu Dona, była więcej niż pewna, że ojciec zapewni jej

jakieś kierownicze stanowisko. Co prawda najlepsza była w

fotografii, ale pisała również doskonałe reportaże. Ponieważ

„Tribune", była małym dziennikiem, redaktor naczelny

osobiście odpowiadał za wybór codziennych wiadomości. Do

niego też należało jak najatrakcyjniejsze złamanie pierwszej

strony.

Już od kilku lat Don powierzał córce swego szefa

redagowanie wydania sobotniego. I nawet Clay chwalił ją za

dobrą pracę i ciekawe i rozplanowanie materiałów.

Dinie chciało się płakać. Wiedziała, że ojciec ją kochał,

choć czasem miała wrażenie, że wolałby mieć syna zamiast

niej.

Mimo woli pomyślała o Jeffie. Był niewątpliwie bardzo

atrakcyjnym mężczyzną. Spodobały się jej zwłaszcza jego

ciemne oczy, okolone gęstymi rzęsami. Ma chyba trzydzieści

pięć lat, ale widać nie spieszył się z założeniem rodziny.

Dina przypominała sobie wywiad z Warnerem, który

znalazła kiedyś na biurku szefa. Przejrzała go wtedy i zapytała

Dona, czemu nie chce go wydrukować.

On zaś skrzywił się i powiedział. - To bardzo dobry tekst,

ale u nas nic ma miejsca na coś takiego. Zresztą ten przystojny

łajdak udzielił wywiadu na pewno tylko po to, żeby się lepiej

sprzedawały jego książki. Wątpię, żeby rzeczywiście tak

krytycznie odnosił się do kobiet, tak to wynika z tego

artykułu.

Dina pomyślała wtedy, że Don pewnie ma rację. Teraz zaś

nie była już o tym przekonana.

Na łamach ich dziennika Jeff oznajmił między innymi, że

nie wierzy w wielką miłość, że kobiety stanowią dla niego

jedynie miłą rozrywkę w czasie wolnym od pracy oraz że

rodzina i kariera nie dadzą się ze sobą pogodzić. On sam

karierę uważał za ważniejszą. Dinę zainteresował ten wywiad,

gdyż w zasadzie podzielała opinię jego autora na temat

miłości, małżeństwa i pracy.

Przypomniała sobie swój fatalny romans z pewnym

facetem. Epizod ten pozbawił ją na zawsze złudzeń co do

wielkiego uczucia, o jakim marzą wszystkie młode

dziewczyny.

Zapakowała aparat fotograficzny do reporterskiej torby i

wyszła z redakcji. Chciała jeszcze wpaść do cioci Cary. Może

uda się z niej wyciągnąć, dlaczego ojciec tak postąpił.

Dina zaparkowała swój czarny sportowy wóz na

podjeździe przed wiktoriańską willą Cary Yardley. Ozdobiony

licznymi ornamentami stary budynek stojący na wzgórzu

wprawiał ją zawsze w dobry nastrój.

- Zawsze będę tu czuła się jak w domu, pomyślała,

patrząc na znajomą fasadę. Jako dziecko najchętniej

przesiadywała w oknie wykusza i czytała. Willa miała

ogromne okna i niskie parapety, mahoniowe drzwi i srebrne

klamki. Wystrój wnętrza był jednak koszmarny. Wszystkie

pokoje zastawione olbrzymią ilością kiczowatych pamiątek ze

wszystkich stron świata. Dina nie mogła pojąć upodobania

ciotki do tandety, gdyż w doborze garderoby dla siebie

przejawiała niezwykle dobry gust.

Przed wejściem Dina zatrzymała się jeszcze na chwilę,

żeby nacieszyć się widokiem kwitnących krzaków azalii

rosnących wokół domu. W drzwiach natknęła się na mnóstwo

kotów. Ostatnio Cara miała ich piętnaście, nie licząc Gabora,

Godfrey Oliviene B - Dziewczyna o księżycowych oczach(1).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: