24. Neels Betty - Angielka w Amsterdamie.pdf - ROMANTYCZNE PODRÓŻE (00 - 44) - ograzyna

Betty Neels

Angielka w Amsterdamie

Discovering Daisy

Rozdział 1

Pogoda była sztormowa, niebo zasnute chmurami. Wzburzone morze

poszarzało i wysokie fale rozbijały się na opustoszałej plaŜy, gdzie

spacerowała samotnie drobna dziewczyna. Rzucała do wody muszle i

kamyki, a potem szła dalej przed siebie szybkim krokiem, Ŝeby po chwili

znowu przystanąć. Nie próbowała powstrzymać łez spływających po

policzkach. Wmawiała sobie, Ŝe jeśli się wypłacze, łatwiej przyjmie do

wiadomości fakty i szybciej o wszystkim zapomni. Trzeba się uczyć na

własnych błędach, a światu pokazywać uśmiechniętą twarz.

Wkrótce zawróciła, otarła załzawione oczy, wydmuchała nos,

poprawiła chustkę, spod której wysunęły się niesforne kosmyki i

przybrała znów pogodny wyraz twarzy. Miała nadzieję, Ŝe wygląda na

dziewczynę zadowoloną z Ŝycia. Weszła po schodkach prowadzących z

plaŜy ku nadmorskiej promenadzie, wesoło pomachała znajomemu

portierowi z Grand Hotelu i ruszyła dalej główną ulicą, stromą i wąską.

Sezon dobiegł końca i kurort szykował się do zimowego snu. Bez obaw

moŜna było chodzić środkiem jezdni, a w sklepach znudzeni sprzedawcy

chętnie gawędzili z klientami.

Od głównej ulicy odchodziło kilka przecznic. Dziewczyna skręciła w

jedną z nich i minęła kilka zabytkowych domków, gdzie mieściły się

butiki i knajpki. Mniej więcej w połowie ulicy był duŜy sklep. Nad

witryną umieszczono tradycyjny szyld: „Thomas Gillard – Antyki". Gdy

otworzyła drzwi, zadzwonił staromodny dzwonek.

– To ja! – krzyknęła, zdejmując z głowy chustkę. Włosy brązowe jak

skorupka orzecha sięgały jej do ramion.

Była zwyczajną dziewczyną: średni wzrost, przyjemnie zaokrąglona

figura wbrew najnowszej modzie, miła, ale niezbyt urodziwa twarz, w

której uwagę przykuwały jedynie wielkie piwne oczy ocienione długimi

rzęsami. Miała na sobie pikowaną kurtkę i tweedową spódnicę –

uniwersalny strój, odpowiedni na tę porę roku. Nikt by się nie domyślił,

Ŝe niedawno płakała. Przemykała zwinnie między starymi meblami. Były

wśród nich cenne okazy sprzed kilku wieków i zwykłe wiktoriańskie

sprzęty. Pod ścianami stały komody, szafki i kredensy z kryształowymi

szybkami. Na blatach i półkach umieszczono niezliczone figurki z

porcelany, szklane karafki, flakony na pachnidła, bibeloty i srebra. O

kaŜdym z tych przedmiotów mogła coś powiedzieć. Uchylone drzwi w

głębi sklepu prowadziły do gabinetu jej ojca, a drugie wychodziły na

schody i wiodły do mieszkania nad sklepem.

Mijając biurko cmoknęła ojcowską łysinę i poszła na górę. Matka

siedziała przy gazowym kominku i hartowała ozdobną powłoczkę.

Uśmiechnęła się, podnosząc wzrok znad tamborka.

– Zaraz siądziemy do podwieczorku. Nastaw wodę, a ja dokończę

haft. Jak spacer?

– Bardzo przyjemny, choć zrobiło się chłodno. Za to w mieście nie

ma juŜ turystów.

– Wychodzisz z Desmondem, kochanie?

– Nie umawialiśmy się na wieczór, bo ma spotkanie i musi

wyjechać...

– Daleko?

– Tylko do Plymouth.

– W takim razie powinien szybko wrócić.

Daisy kiwnęła głową i poszła zaparzyć herbatę. Była niemal pewna,

Ŝe Desmond się dziś nie pojawi. Wczoraj poszli na kolację do najlepszej

restauracji w mieście i natknęli się tam na kilku jego znajomych. Daisy

była zakochana, więc nie dostrzegała jego wad, ale do tamtych ludzi

miała powaŜne zastrzeŜenia i dlatego nie chciała jechać z nimi do

nocnego klubu w Totnes. Desmond był wściekły i dał jej to odczuć.

Twierdził, Ŝe psuje zabawę i jest staroświecka. Z drwiącym uśmiechem

stwierdził, Ŝe powinna wreszcie dorosnąć. Milczał uparcie, gdy odwoził

ją do domu. Ledwie wysiadła, bez słowa zawrócił i pojechał do

znajomych. Daisy, która po raz pierwszy była zakochana, przepłakała

całą noc.

Straciła dla niego głowę, gdy wstąpił do antykwariatu, szukając

kryształowej czarki. Dwudziestoczteroletnia Daisy – przeciętna

dziewczyna z sercem pełnym romantycznych złudzeń – natychmiast

poddała się jego czarowi, zachwycona męską urodą i nienagannymi

manierami. Wobec takich zalet niski wzrost nie stanowił problemu,

chociaŜ Desmond był od niej wyŜszy zaledwie o kilka centymetrów. Nie

brakowało mu tupetu i dlatego bez wahania zaprosił ją na kolację. Od tej

pory spotykali się regularnie.

Daisy pracowała w sklepie ojca, ale mogła swobodnie dysponować

czasem, więc od razu zgodziła się pokazać mu miasto i okolice.

Początkowo okazywał wiele zapału i ciekawości; zwiedzili miejskie

muzeum, parę kościołów oraz zabytkowe domy nad brzegiem morza,

pochylone ze starości. W końcu znudził się, ale wytrwał do końca

wycieczki, bo jawne uwielbienie Daisy schlebiało jego próŜności. W

rewanŜu zaprosił ją na podwieczorek, dowcipkował z uśmiechem, nie

dopuszczając jej do głosu. Zasłuchana, patrzyła w niego jak w obraz, gdy

opowiadał o swoim wysokim stanowisku, śmiał się z własnych Ŝartów,

podziwiał nowy krawat i elegancką, skórzaną teczkę, z którą nigdy się

nie rozstawał, bo stanowiła waŜny element jego wizerunku.

Nie przejmowała się, Ŝe mało go obchodzą jej sprawy. Sądziła, Ŝe

zainteresował się nią, poniewaŜ był znudzony samotnością w małym

miasteczku. Jego codzienne Ŝycie w Londynie z pewnością wyglądało

inaczej. Poderwał ją, bo nie było na horyzoncie odpowiedniej

dziewczyny – urodziwej, bogatej i modnie ubranej. Czasami kpił z

niemodnych strojów Daisy.

Daremnie łudziła się, Ŝe mimo wszystko zajrzy do niej wieczorem.

Rozczarowana, długo polerowała stare srebra kupione niedawno przez

ojca. UŜywane przez wiele dziesięcioleci, miały dla niej szczególny urok,

poniewaŜ była przekonana, Ŝe cudownie jest uŜywać w czasie posiłku

takich sztućców i nakrycia. Wyczyściła ostatnią łyŜkę, umieściła ją w

wyściełanym aksamitem pudełku, schowała je do kredensu i przekręciła

kluczyk. Potem zamknęła sklep, włączyła alarm i poszła na górę, Ŝeby

zaparzyć herbatę. Gdy była w kuchni, rozległ się dzwonek telefonu.

Podniosła słuchawkę i usłyszała wesoły glos Desmonda.

– Daisy, mam dla ciebie niespodziankę. Chodzi o sobotni wieczór. W

hotelu Palące będzie uroczysta kolacja i bal. Dostałem zaproszenie, więc

szukam partnerki – dodał zmysłowym szeptem. – Kochanie, obiecaj, Ŝe

pójdziesz ze mną. To waŜna impreza. Będzie tam kilka osób, z którymi

chciałbym pogadać. Muszę wykorzystać swoją szansę. – Daisy milczała,

więc mówił dalej. – Szykuje się prawdziwe towarzyskie wydarzenie.

Musisz być odpowiednio ubrana. Kup wystrzałową kreację, Ŝeby ludzie

się za tobą oglądali. Najlepsza byłaby krótka czerwona sukienka.

Zapomnij o uprzedzeniach i zrób się na bóstwo.

– Myślę, Ŝe czeka nas mity wieczór i chemie pójdę z tobą na to

przyjęcie. Ile moŜe potrwać? – Daisy była ogromnie podekscytowana

rozmową, ale starała się tego nie okazywać.

– Takie imprezy kończą się zwykle około północy. Rzecz jasna,

odwiozę cię do domu. Obiecuję, Ŝe nie zostaniemy długo – zapewnił

skwapliwie, a Daisy, która zawsze dotrzymywała obietnic, uwierzyła mu

na słowo. Po chwili odezwał się znowu tonem człowieka, który ma na

głowie dziesiątki waŜnych spraw. – Do końca tygodnia nie znajdę wolnej

chwili. Jestem strasznie zapracowany, więc zobaczymy się dopiero w

sobotę. Bądź gotowa o ósmej.

Gdy przerwał połączenie, uszczęśliwiona Daisy przez moment stała

nieruchomo, zastanawiając się, jaką sukienkę kupić na tę okazję. Miała

sporo pieniędzy, bo ojciec płacił jej pensję, z której większość odkładała.

Wkrótce otrząsnęła się z zadumy i poszła do matki, Ŝeby oznajmić

nowinę.

W miasteczku niewiele było sklepów z elegancki} konfekcją. Co

gorsza, rodzice Daisy nie mieli samochodu, a po zakończeniu sezonu

autobusy jeździły bardzo rzadko, więc nie mogła nawet marzyć o

wyprawie po zakupy do większego miasta. Wybrała się do butiku przy

głównej ulicy i szybko znalazła efektowną czerwoną kreację. Kupiła ją

natychmiast, bo to był ulubiony kolor Desmonda.

Po powrocie do domu raz jeszcze przymierzyła nowy nabytek i mina

jej zrzedła, poniewaŜ sukienka była stanowczo za krótka, a dekolt zbyt

głęboki. Zdała sobie sprawę, Ŝe ta kreacja do niej nie pasuje.

Spodziewała się, Ŝe matka potwierdzi te obawy, ale pani Gillard szczerze

kochała córkę i pragnęła jej szczęścia, więc oznajmiła, Ŝe na wielki

bankiet trzeba się wystroić, a zatem pewna swoboda jest w tym wypadku

usprawiedliwiona. W głębi ducha błagała niebiosa, Ŝeby Desmond,

którego szczerze nie lubiła, został przez swoją firmę odwołany z ich

miasteczka. Gdyby to od niej zaleŜało, dostałby intratną posadę za

granicą.

Nadeszła sobota. Uszczęśliwiona Daisy długo się przygotowywała,

Ŝeby tego wieczoru ładnie wyglądać. Zrobiła staranny makijaŜ i upięła

włosy w skromny kok pasujący raczej do kostiumu nauczycielki niŜ do

wyzywającej czerwonej sukienki. Gdy była gotowa, zeszła na dół i

czekała na Desmonda, który spóźnił się dziesięć minut, lecz ani myślał za

to przeprosić. Zmierzył ją taksującym spojrzeniem, zwracając uwagę

przede wszystkim na strój.

– MoŜe być – rzucił lekcewaŜąco i zmarszczył brwi. – Okropna

fryzura, ale jesteśmy spóźnieni, więc nic się nie do zrobić.

Na przyjęcie w hotelu przyjechało mnóstwo gości, którzy

niecierpliwie czekali, aŜ zacznie się uroczysta kolacja. Wielu z nich

serdecznie witało Desmonda, kiedy do nich podchodził. Zdawkowo

kiwali głowami, gdy przedstawiał im Daisy i wkrótce przestawali

zwracać na nią uwagę, ale me miała do nich o to pretensji, bo zamiast

24. Neels Betty - Angielka w Amsterdamie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: