Problemy pielęgnacyjne w opiece nad chorym z całodobowym żywieniem pozajelitowym.pdf

Pielęgniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 2/2007

P ROBLEMY PIELĘGNACYJNE W OPIECE NAD CHORYM

Z CAŁODOBOWYM ŻYWIENIEM POZAJELITOWYM

Nursing problems in total parenteral nutrition

Anna Wrońska

Oddział Chirurgii Ogólnej Specjalistycznego Szpitala Wojewódzkiego w Ciechanowie

Pielęgniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 2007; 2: 54–60

Adres do korespondencji:

mgr Anna Wrońska, Oddział Chirurgii Ogólnej, Specjalistyczny Szpital Wojewódzki, ul. Powstańców Wielkopolskich 2, 06-400 Ciechanów

Streszczenie

Summary

Cel pracy: Celem pracy było określenie problemów pielęgna-

cyjnych występujących u chorych z całodobowym żywieniem po-

zajelitowym.

Materiał i metody: Badania przeprowadzono w 2006 r.

wśród 20 chorych hospitalizowanych z całodobowym żywie-

niem pozajelitowym. Grupa chorych oceniana była przez 5 ko-

lejnych dni. Analizowano wyniki badań laboratoryjnych i histo-

rię choroby. Na podstawie indywidualnych kart pielęgnacyjnych

oceniano realizację procesu pielęgnowania chorych w katego-

riach, takich jak stan błony śluzowej jamy ustnej, ocena ukła-

du oddechowego, ocena aktywności fizycznej, ocena stanu psy-

chicznego. Do oceny wyników badań zastosowano metodę

wskaźnika poziomu ciężkości – WPC i test t-Studenta.

Wyniki: W grupie 20 chorych 12 miało ograniczoną aktyw-

ność fizyczną, tj. aktywność pozwalającą na samodzielną zmia-

nę pozycji w łóżku, pozostali chorzy wymagali w tym zakresie

pomocy. Tylko u jednego pacjenta nie zaobserwowano odleżyn

(WPC=0). Natomiast u pozostałych zaobserwowano ich wystę-

powanie (od WPC=0,2 do WPC=1,0). U wszystkich chorych

stwierdzono patologiczne zmiany w jamie ustnej i w drogach

oddechowych. Podobnie w zakresie problemów psychologicz-

nych wartości WPC znajdowały się w granicach 0,5–1,0. Wystę-

powały zaburzenia elektrolitowe, np. obniżenie wartości CI – 95%

chorych (p<0,0001), obniżenie Ca – 75% chorych (p<0,02), po-

nadto stwierdzono podwyższenie poziomu glukozy (p<0,0006).

Wnioski: U chorych żywionych pozajelitowo występują pro-

blemy pielęgnacyjne związane z występowaniem odleżyn, za-

paleniem jamy ustnej, układu oddechowego i pogorszeniem

stanu psychicznego. U chorych występowały także zaburzenia

elektrolitowe i węglowodanowe.

Aim: The aim of the study was to estimate nursing

problems associated with total parenteral nutrition.

Material and methods: The study was conducted in 2006

among 20 patients with total parenteral nutrition. Patients

were assessed during five consecutive days. Laboratory study

results and medical records were assessed. On the basis of

individual nursing cards provision of nursing care was assessed

in the following aspects: state of oral mucosa, state of

respiratory system, physical activity and psychological state.

For the purpose of results assessment method of severity level

index and Student’s t-test were used.

Results: In the group of twenty patients 12 had restricted

mobility in the aspect of independent change of position in bed;

the other patients needed help. Only one patient had no pressure

ulcers; the other patients had pressure ulcers. All patients had

pathological changes in the oral cavity and respiratory system

and had psychological problems. Electrolyte abnormalities were

observed, for example low level of Cl in 95% of patients

(p<0.0001), low level of Ca in 75% of patients (p<0.02) and

hyperglycaemia (p<0.0006).

Conclusions: Among parenterally feeding patients the

following problems were observed: presence of pressure ulcers,

stomatitis, respiratory tract diseases and worsening of

psychological state. Electrolyte and glycaemic disturbances

were also observed.

Key words: total parenteral nutrition, nursing problems.

Słowa kluczowe: całkowite żywienie pozajelitowe, proble-

my pielęgnacyjne.

Wstęp

Odżywianie jest jedną z najważniejszych funkcji ży-

ciowych każdego człowieka. Prawidłowe żywienie powin-

no być zatem procesem ciągłym, polegającym na syste-

matycznym dostarczaniu organizmowi pokarmów o od-

powiednim składzie ilościowym i jakościowym przy za-

chowaniu wymagań sanitarnych i higienicznych. Różne-

go rodzaju zaburzenia lub niewłaściwe proporcje

składników odżywczych mogą prowadzić do wystąpie-

Pielęgniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 2/2007

nia zjawiska niedożywienia. Badania naukowe prowa-

dzone w ostatnich latach dowodzą, że prawie u połowy

chorych przyjmowanych do szpitali występowały obja-

wy niedożywienia. Dowodzi to, iż personel pielęgniarski

bardzo często napotyka w swojej pracy zawodowej

na różnorodne problemy pielęgnacyjne, wynikające z te-

go stanu. Jednym ze sposobów niwelujących niedoży-

wienie jest proces żywienia pozajelitowego. Polega ono

na dostarczaniu do organizmu drogą dożylną (w formie

płynów): białek, węglowodanów, tłuszczów, witamin

i składników mineralnych, zachowując odpowiednie pro-

porcje [1]. Głównym celem żywienia pozajelitowego jest

zabezpieczenie chorego przed śmiercią głodową, w przy-

padku gdy nie ma możliwości podawania pokarmów dro-

gą doustną [2]. Ważną rolę w opiece nad chorym może

pełnić pielęgniarka, opierając swoje działania na wnikli-

wej wiedzy specjalistycznej w tym zakresie oraz stosu-

jąc w praktyce model procesu pielęgnowania chorego,

który zawiera szereg zasad i czynników warunkujących

realizację założonych celów opieki.

Pielęgniarstwo jako dziedzina wiedzy formułuje ogól-

nie zasady i podstawy pielęgnowania, określa jego isto-

tę, charakter i cele. Istotną cechą jest diagnozowanie pie-

lęgniarskie, będące obowiązkiem i prawem pielęgniarki.

Polega m.in. na systematycznym gromadzeniu danych

i wnioskowaniu opartym na niezbędnej specjalistycznej

wiedzy medycznej i ogólnej w zakresie potrzebnym

do pielęgnowania [3]. Dostrzeżenie wagi rozpoznania

pielęgniarskiego w pielęgnowaniu sprawiło, że zagad-

nienia diagnozy stały się jednym z ważniejszych elemen-

tów teorii, filozofii i praktyki pielęgniarskiej. Diagnozo-

wanie w pielęgniarstwie opiera się na rozpoznaniu

aktualnego stanu rzeczy, możliwościach jego poprawy,

doskonalenia i podniesienia na wyższy poziom, poprzez

znajdowanie możliwie najskuteczniejszych dróg wiodą-

cych do osiągnięcia celów [4].

Celem niniejszej pracy jest zatem określenie proble-

mów pielęgnacyjnych występujących u chorych z cało-

dobowym żywieniem pozajelitowym. Szczególną uwagę

zwrócono na stan śluzówki jamy ustnej, powikłania ukła-

du oddechowego i występowanie ryzyka rozwoju odle-

żyn. Podjęto także próbę określenia zaburzeń metabo-

licznych u tych chorych.

ra w Bydgoszczy. Sporządzano szczegółową dokumenta-

cję Procesu pielęgnowania i Karty pielęgnacyjne . Analizie

poddano następujące kategorie opieki: błona śluzowa

jamy ustnej , stan fizyczny , układ oddechowy , ryzyko roz-

woju odleżyn i stan psychiczny . Analizowano wyniki ba-

dań laboratoryjnych (Na, K, Ca, Mg, Cl). Ocenę wszystkich

założonych problemów prowadzono przez 5 kolejnych dni,

oceniano ponadto masę ciała.

Analiza Procesu pielęgnowania polegała na odnotowa-

niu w skali TAK-NIE w ciągu tych samych 5 dni ocen sta-

nu chorego w kategoriach jak podano powyżej. Ocenę pie-

lęgniarską prowadzono trzy razy dziennie. Dla każdego

parametru liczono ilości notowań pozytywnych (TAK)

świadczących o występowaniu problemu oraz obliczono

wskaźnik poziomu ciężkości – WPC objawów negatyw-

nych. Jest nim stosunek pozytywnych odpowiedzi do liczby

wszystkich możliwych odpowiedzi dla danej kategorii ob-

jawów. Wartości tego wskaźnika mieszczą się w granicach

od 0 do 1 (0–100%). Większa wartość wskaźnika świad-

czy o większym stopniu występowania problemów.

Wartość WPC=0 oznacza brak objawów negatyw-

nych, natomiast WPC=1 wskazuje na całkowite zaburze-

nie w tej kategorii.

W celu weryfikacji hipotez zastosowano test dla

wskaźnika struktury (dla małych prób) porównujący czę-

stość występowania wyróżnionego zjawiska z warto-

ścią 0,5, czyli H0: p=0,5, H1: p ≠ 0,5, gdzie p=m/n – wskaź-

nik struktury (procent występowania elementów

wyróżnionych). Jako miarodajny przy sprawdzeniu hipo-

tez przyjęto poziom istotności 0,05, któremu odpowia-

da wartość krytyczna u-statystyki 1,96. Podane także

wartości p-value są prawdopodobieństwem, z którym

popełnimy błąd, odrzucając hipotezę zerową (sprawdza-

ną) i stwierdzając, że różnica istnieje.

W celu potwierdzenia analizy WPC wykonano dodat-

kowo test t-Studenta. Obliczenia statystyczne miały na ce-

lu wyznaczenie średniej arytmetycznej danej serii pomia-

rów i określenie, w jakich granicach mieści się wartość

prawdziwa (μ). Przedział ufności średniej arytmetycznej

jest to zakres obejmujący średnią arytmetyczną, o któ-

rym można powiedzieć, że przy założonym prawdopodo-

bieństwie (poziomie ufności) wartość prawdziwa jest

w nim zawarta. W praktyce przyjmuje się najczęściej prze-

dział ufności 95%, ponieważ jest on optymalny – zapew-

nia stosunkowo wąski przedział ufności i daje prawdo-

podobieństwo, że tylko w jednym przypadku na 20

wartość prawdziwa nie znajduje się w tym przedziale.

Materiał i metody

Badania były prowadzone na terenie Specjalistyczne-

go Szpitala Wojewódzkiego w Ciechanowie na Oddziale

Chirurgii Ogólnej w 2006 r. w grupie 20 chorych, średnia

wieku 66 lat, 13 mężczyzn i 7 kobiet, u których włączono

całodobowe żywienie pozajelitowe. Badaniu poddano cięż-

ko chore osoby, unieruchomione lub leżące z ograniczo-

ną aktywnością. Na przeprowadzenie badań uzyskano zgo-

dę Komisji Bioetycznej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika

w Toruniu przy Collegium Medicum im. Ludwika Rydygie-

Wyniki

Ocena błony śluzowej jamy ustnej

U wszystkich pacjentów odnotowano w ciągu 5 dni

przypadki patologicznych zmian błony śluzowej jamy ust-

nej. Wartości WPC w tej kategorii wahały się w grani-

cach od 0,13 do 0,80 (ryc. 1. i 2.).

Pielęgniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 2/2007

45%

1,00

0,90

0,80

0,70

0,60

0,50

0,40

0,30

0,20

0,10

0,00

30%

10%

15%

0–0,2

0,21–0,40

0,41–0,60

WPC

0,61–0,80

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20

pacjenci

Ryc. 1. Rozkład oceny stanu błony śluzowej jamy ustnej

na podstawie analizy procesu pielęgnowania

Ryc. 2. Ocena stanu błony śluzowej jamy ustnej

55%

30%

15%

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20

pacjenci

0–0,2

0,21–0,4

0,41–0,60

WPC

Ryc. 3. Rozkład parametrów oceny stanu fizycznego pacjentów

Ryc. 4. Procentowy rozkład oceny układu oddechowego

W całej grupie chorych z 300 wyników obserwacji

141 wykazały zmiany patologiczne stanu jamy ustnej

(WPC grupy=0,47).

Obliczona wartość bezwzględna u-statystyki wynio-

sła 1,04, jest mniejsza od wartości krytycznej 1,96 przy po-

ziomie istotności α =0,05.

Ocena układu oddechowego – wszyscy pacjenci mie-

li problemy z układem oddechowym w nieco innym stop-

niu. Współczynnik WPC kształtował się od poziomu

WPC=0,08 do wartości WPC=0,52.

Jak wynika z powyższych rozkładów WPC oraz prze-

prowadzonych testów t-Studenta dla zależności:

aktywności fizycznej i problemów z układem oddecho-

wym podczas żywienia pozajelitowego, można stwier-

dzić, że istnieje ścisły związek pomiędzy ograniczoną

aktywnością fizyczną pacjentów i występowaniem

u nich częstych powikłań układu oddechowego. Ogra-

niczona aktywność pacjenta w łóżku ma znaczny wpływ

na występowanie dolegliwości, takich jak: duszności,

sinica, kaszel, zaleganie w drzewie oskrzelowym, trud-

ności z odksztuszaniem, a nawet występowanie zapa-

lenia płuc (ryc. 4. i 5.).

Ocena stanu fizycznego i układu oddechowego

Oceniany parametr aktywność fizyczna w grupie

20 chorych żywionych pozajelitowo pokazuje, że u 12 z nich

występowała ograniczona aktywność fizyczna, tj. aktyw-

ność pozwalająca na samodzielną zmianę pozycji leżenia.

Pozostałych 8 pacjentów wymagało systematycznej

pomocy podczas zmiany pozycji w łóżku. Zatem u wszyst-

kich badanych występowały ograniczenia aktywności

fizycznej (ryc. 3.).

0,60

0,50

0,40

0,30

0,20

0,10

0,00

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20

pacjenci

1,00

0,90

0,80

0,70

0,60

0,50

0,40

0,30

0,20

0,10

0,00

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20

pacjenci

Ryc. 5. Rozkład oceny układu oddechowego

Ryc. 6. Rozkład występowania odleżyn w badanej grupie

Pielęgniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 2/2007

1,00

0,90

0,80

0,70

0,60

0,50

0,40

0,30

0,20

0,10

0,00

100

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20

pacjenci

glukoza

obniżony

norma

podwyższony

Ryc. 7. Rozkład oceny stanu psychicznego pacjenta

Ryc. 8. Procentowy rozkład zaburzeń poziomu elektrolitów i wę-

glowodanów

Ocena ryzyka rozwoju odleżyn

W badanej grupie chorych występowała ograniczo-

na lub bardzo ograniczona aktywność fizyczna. Długo-

trwałe przebywanie w jednej pozycji może prowadzić

do powstania odleżyn. W trakcie prowadzonych badań

tylko u jednego chorego nie zaobserwowano odleżyn,

WPC=0. Natomiast u pozostałych zaobserwowano wy-

stępowanie odleżyn od WPC=0,2 do WPC=1,0 (ryc. 6.).

• procent obniżonych wartości Na nie różni się istotnie

od 50% (wartości Na w grupie są obniżone),

• procent przypadków zaburzeń dla K jest istotnie mniej-

szy od 50% (K jest w normie),

• procent przypadków zaburzeń Mg wynosi dokład-

nie 50% (w grupie występują zaburzenia Mg),

• procent obniżonych wartości Cl jest zdecydowanie

większy od 50% (wartości Cl w grupie prawie u wszyst-

kich są obniżone).

Ocena stanu psychicznego

W danej kategorii u wszystkich pacjentów (100%)

występowały problemy psychiczne, wartości WPC znaj-

dują się w granicach 0,5–1,0. Stąd wynika, że istnieje

związek między sytuacją, w której się znajdują pacjenci

a ich stanem psychicznym (ryc. 7.).

Porównywano częstości (procenty) występowania za-

burzeń z wartością 0,5 (50%). Dla Ca i Mg przypadki od-

chyleń od normy były liczone razem: podwyższone + obni-

żone. W przypadkach braku różnicy oraz tam, gdzie została

ustalona istotna większość przypadków występowania od-

chyleń od normy (więcej niż w 50%), nastąpiło naruszenie

równowagi badanego parametru w całej grupie.

Ocena elektrolitów i węglowodanów

U osób zdrowych na ogół występuje równowaga

elektrolitów i węglowodanów, natomiast u osób chorych

i żywionych pozajelitowo można zaobserwować pewne

odchylenia od normy.

W tab. 1. podano wyniki testowania.

Należy stwierdzić, że:

• procent przypadków podwyższonej glukozy jest istot-

nie większy od 50% (wartości glukozy w grupie pacjen-

tów są podwyższone),

Omówienie wyników

Ocena błony śluzowej jamy ustnej

Badania stanu śluzówki jamy ustnej były prowadzone

u 20 pacjentów z całodobowym żywieniem pozajelitowym.

U wszystkich pacjentów stwierdzono patologiczne zmia-

ny jamy ustnej, w tym zapalenia błony śluzowej jamy ust-

nej. W przypadku żywienia pozajelitowego występuje wy-

łączenie górnego odcinka przewodu pokarmowego

Tab. 1. Procentowy rozkład elektrolitów i węglowodanów na podstawie analizy wyników badań laboratoryjnych

Parametry i granice normy

Liczba chorych (20)

Wyniki testowania

obniżona

norma

podwyższona

u -stat.

glukoza (65–110)

–

3 (15%)

17 (85%)

3,47

<0,0006

Na (135–150)

11 (55%)

9 (45%)

–

0,45

0,65 (NS)

K (3,5–5,0)

1 (5%)

16 (80%)

3 (15%)

–2,88

0,004

Ca (2,25–2,7)

15 (75%)

4 (20%)

1 (5%)

2,34

<0,02

Mg (0,8–1,0)

2 (10%)

10 (50%)

8 (40%)

0,00

1,00 (NS)

Cl (94–110)

19 (95%)

1 (5%)

–

5,01

<0,0001

Pielęgniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 2/2007

z procesów trawiennych, z kolei długotrwała terapia lecze-

nia żywieniowego nie jest obojętna dla przewodu pokar-

mowego. D. Mańkowska i M. Grzymisławski w swoim ba-

daniu dowodzą, że występowanie braku psychogennego

wydzielania śliny i enzymów trawiących związane jest

z brakiem bodźców, takich jak zapach, smak. Zaprzestanie

czynności motorycznej typu gryzienie, żucie w zakresie ja-

my ustnej bardzo często prowadzi do zaburzeń procesów

trawiennych, szczególnie jeżeli chodzi o amylazę. Powsta-

ją również zaburzenia w zakresie modyfikacji odczynu po-

karmu i brak działania bakteriobójczego lub bakteriosta-

tycznego [5].

U chorych żywionych pozajelitowo bardzo ważne jest

pielęgnowanie jamy ustnej. Całkowity brak spożywania po-

karmów, które w sposób mechaniczny oczyszczają jamę

ustną, prowadzi do jej zmian patologicznych. Na języku

tworzy się biały nalot, śluzówka jamy ustnej jest wysuszo-

na oraz pojawiają się cechy stanów zapalnych. Z jamy ust-

nej wydobywa się niemiła woń, przykra dla chorego i oto-

czenia. Może dojść do powstania pleśniawek lub zapalenia

błony śluzowej jamy ustnej, co sprawia choremu dodatko-

wy ból i pogarsza jego stan. Należy przynajmniej raz lub

dwa razy dziennie obejrzeć dokładnie wnętrze jamy ustnej,

język i dziąsła. Przy prowadzeniu toalety jamy ustnej nie-

bezpieczeństwem może być spienienie się pasty, a stoso-

wanie wody może prowadzić nawet do zachłyśnięcia się.

Ponadto może pojawić się krwawienie i ból. Należy także

uważać na prawidłowe wprowadzenie szczoteczki i delikat-

ne wykonywanie zabiegu szczotkowania jamy ustnej. Szczo-

teczka nie może być wprowadzona zbyt głęboko, gdyż mo-

że to powodować odruch wymiotny. Przy pielęgnowaniu

protez należy zwrócić uwagę na prawidłowe ich przecho-

wywanie. Toaleta polega na usuwaniu osadu z języka, płu-

kaniu preparatami do higieny jamy ustnej, częstym nawil-

żaniu śluzówek, natłuszczaniu warg.

Podstawowym celem pielęgnacji jamy ustnej powinno

być przede wszystkim utrzymanie jej w czystości oraz prze-

ciwdziałanie zmianom patologicznym. Równie ważne jest

przeciwdziałanie powstaniu zakażeń szerzących się z jamy

ustnej i zlikwidowanie przykrego smaku i zapachu. Prawi-

dłowa pielęgnacja jamy ustnej pozwala także w dużej mie-

rze zapobiec stanom zapalnym dziąseł i przyzębia. Należy

używać miękkich szczoteczek, aby uniknąć mikrouszko-

dzeń błony śluzowej dziąseł, mogących stanowić punkt wyj-

ścia stanu zapalnego (np. Elgydium Clinic 15/100 ultra mięk-

ka). Zamiast past wybielających, które mogą drażnić dziąsła,

należy wybierać pasty zawierające środki antyseptyczne

i hamujące krwawieniem lub wyciągi ziołowe o działaniu

odkażającym, przeciwzapalnym i uszczelniającym naczy-

nia. Bardzo efektywne mogą być płyny do płukania ust

o działaniu przeciwzapalnym i odkażającym.

Pozostałe 40% pacjentów miało bardzo ograniczoną ak-

tywność. Analiza wyników prowadzona poprzez WPC

(wskaźnik poziomu ciężkości) i test t-Studenta dowodzą,

że pacjenci żywieni pozajelitowo o ograniczonej aktywno-

ści fizycznej są bardzo narażeni na powikłania układu od-

dechowego. K. Adamczyk wykazuje ścisłą zależność zabu-

rzeń oddychania z długotrwałym unieruchomieniem

pacjenta [6]. Zatem podczas procesu pielęgnowania per-

sonel medyczny zobowiązany jest do ciągłej i systematycz-

nej obserwacji chorego, gdyż istnieje ryzyko wystąpienia

duszności, sinicy obwodowej, kaszlu, bólu w klatce piersio-

wej. Należy ze szczególną uwagą kontrolować oddech pa-

cjenta (np. czy jest płytki, przyśpieszony lub odbywający

się z wyraźnym wysiłkiem). Aby zmniejszyć występujące

powikłania lub im zapobiec, chory o ograniczonej aktyw-

ności fizycznej żywiony pozajelitowo powinien być syste-

matycznie rehabilitowany. Najczęściej stosowane ćwicze-

nia poprawiające kondycję układu oddechowego to

fizjoterapia klatki piersiowej, oklepywanie pleców, gimna-

styka oddechowa, drenaż ułożeniowy, pozycja wysoka sie-

dząca (obniżona w tej pozycji przepona umożliwia lepsze

rozprężenie płuc i lepszy oddech), pozycja wysoka z po-

chyleniem do przodu. W trakcie pielęgnowania należy rów-

nież zadbać o stworzenie właściwego mikroklimatu, po-

przez właściwą temperaturę (poniżej 20°C), wilgotność

powietrza na poziomie 60–70%, odpowiednie wietrzenie

sali celem dostarczenia świeżego powietrza, ustawienie

łóżka chorego z dala od grzejników. Celem ułatwienia od-

dychania i ewakuacji wydzieliny zalegającej w drogach od-

dechowych stosuje się nacieranie spirytusem i oklepywa-

nie pleców, drenaż ułożeniowy, prowadzenie gimnastyki

oddechowej poprzez wspólne z pacjentem wykonywanie

ćwiczeń głębokich wdechów i wydechów. Ponadto należy

zwrócić uwagę na stosowanie właściwej bielizny przez pa-

cjenta. Nie powinna ona uciskać ciała, głównie okolic szyi

i klatki piersiowej. Znaczącą rolę w procesie pielęgnowania

chorego żywionego pozajelitowo, u którego wystąpiły po-

wikłania układu oddechowego, odgrywają inhalacje lub tle-

noterapia. W przypadku wystąpienia duszności powinna

zostać zastosowana tlenoterapia. Do głównych zadań per-

sonelu pielęgniarskiego należy właściwe przygotowanie

pacjenta. Polega ono na wyjaśnieniu celowości i koniecz-

ności podawania tlenu, zniwelowaniu lęku przed podaniem

tlenu oraz zastosowaniu właściwej techniki podawania.

Efektem prowadzonych zabiegów pielęgniarskich powin-

na być poprawa natlenienia organizmu, pogłębienie odde-

chu, przywrócenie prawidłowej proporcji między wdechem

i wydechem, ewakuacja z dróg oddechowych wydzieliny

i poprawa samopoczucia pacjenta.

Ryzyko rozwoju odleżyn

Analiza wyników uzyskanych za pomocą WPC i testu

t-Studenta wykazała ścisłą zależność pomiędzy unierucho-

mieniem (ograniczoną aktywnością fizyczną) a występo-

waniem odleżyn. U 95% badanych pacjentów wystąpiły od-

Ocena stanu fizycznego i układu oddechowego

W grupie 20 badanych pacjentów u ponad połowy,

tj. 60%, zaobserwowano ograniczoną aktywność fizyczną.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: