WYKŁAD 4 15.05.2007
Krążenie wody w ATMOSFERZE i na ziemi.
1mol powietrza suchego w dolnych warstwach atmosfery ma gęstość 28,966g/mol
1 gramocząsteczka pary wodnej ma gęstość 18,02g/mol
Stosunek tych dwóch wielkości określa gęstość pary wodnej względem powietrza suchego i wynosi:
Przyjmuje się, że powietrze, które ma temperaturę wyższą od temperatury krytycznej zachowuje się jak gaz doskonały.
Prawo Boyle’a-Mariotta (proces izotermiczny):
p∙V = const
V – objętość gazu
p – ciśnienie gazu
Prawo Gay-Lussaca (proces izobaryczny):
Vt = V0∙(1 + α∙t)
(1 + α∙t) – dwumian rozszerzalności cieplnej gazów
wprowadzając temperaturę bezwzględną T, gdzie T = t + 273
VT = V0∙[(1 + α)∙(T - 273)]
które po wprowadzeniu liczby 1/273 i uporządkowaniu
VT = V0∙α∙T
Prawo Daltona:
i = 1, 2, …, n
Ciśnienie mieszaniny fizycznej gazów równe jest sumie ciśnień poszczególnych składników mieszaniny.
Prawo Charlesa (proces izochoryczny):
Jeżeli zmienia się objętość gazu dla tej samej masy gazu, to jego ciśnienie jest proporcjonalne do temperatury.
Równanie Clapeyrona – równanie stanu gazu doskonałego:
pv = RT
Przy ciśnieniu stałym, a więc gdy w temperaturze T ciśnienie pT=p0=pt równanie Gay-Lussaca można dla jednostki masy gazu μ zapisać następująco:
– objętość właściwa gazu
M – masa gazu
porządkując równanie
(I)
wyrażenie
jest stałą charakterystyczną dla danego gazu, tzw. stałą gazową. Dla różnych gazów R przyjmuje różne wartości.
Zatem równanie (I) można ostatecznie zapisać
Prawo Avogadra:
Podaje ono, że stosunek gęstości dwóch różnych gazów, pozostających pod tym samym ciśnieniem i w tej samej temperaturze równy jest stosunkowi ich ciężarów cząsteczkowych, co można zapisać:
(II)
– gęstość gazu
μ – ciężar cząsteczkowy gazu (molekularny ciężar gazu)
Wyrażenie dla wszystkich gazów w tej samej temperaturze i pod tym samym ciśnieniem ma tę samą wartość liczbową i określa objętość jednej gramocząsteczki.
Dla T = 273K i ciśnienia p = 1013hPa
równanie (II) dla jednej gramocząsteczki dowolnego gazu przyjmuje postać:
Stała R* w tym równaniu nie zależy już od rodzaju gazu i nosi nazwę uniwersalnej stałej gazowej.
Uniwersalna stała gazowa:
Aby otrzymać równanie stanu dla dowolnej masy gazu M, trzeba obie strony tego równania pomnożyć przez stosunek i wówczas:
a ponieważ jest ilością gramocząsteczek (moli) w masie M, to równanie powyżej można zapisać:
Równanie Clapeyrona, będące równaniem stanu gazu doskonałego, wiąże zatem 3 podstawowe parametry, łatwo mierzalne: ciśnienie p, objętość V i temperaturę T.
Dla mieszaniny gazów w liczbie i, równanie stanu można zapisać:
- średni ciężar cząsteczkowy mieszaniny
Dla powietrza ciężar cząsteczkowy mieszaniny wynosi
[kg/mol]
Równanie stanu dla powietrza suchego:
p∙V = Rs∙T (III)
lub
p∙v = n∙R*∙T (IV)
Rs – stała gazowa dla powietrza suchego
gdzie:
Stąd, aby zachodziła tożsamość pomiędzy równaniami (III) i (IV) musi zachodzić zależność:
liczbowo:
, czyli
Równanie stanu powietrza wilgotnego:
v – objętość właściwa
Tv – tzw. temperatura wirtualna powietrza wilgotnego
Tv = T(1-0,608s) (V)
s – wilgotność właściwa [g/kg]
s = 622[g/kg]
lub s = 0,622[-]
e – prężność pary wodnej
p – ciśnienie powietrza
wprowadzając s do wyrażenia (V) uzyskuje się:
Tv = TV(1 + 0,378)
Wprowadzenie temperatury wirtualnej związane jest z tym, że właściwa stała gazowa R dla powietrza wilgotnego jest większa od właściwej stałej gazowej dla powietrza suchego, ponieważ:
Rpary = 1,6Rpowietrza
Przy korzystaniu z równania stanu () przyjmuje się zwykle dla powietrza wilgotnego R=2,8704∙103 tj. właściwą stałą gazową powietrza suchego. Jednakże w celu zachowania równości należy podwyższyć temperaturę, tzn. dla powietrza wilgotnego należy przyjąć równanie stanu w postaci:
(VI)
Temperatura wirtualna jest temperaturą umowną, jaką należałoby mieć powietrze suche, aby jego gęstość przy tym samym ciśnieniu równała się gęstości danego powietrza wilgotnego.
Gęstość powietrza.
Gęstość powietrza suchego łatwo ustalić z równania Clapeyrona dla powietrza suchego:
gęstość ς jest odwrotnością objętości właściwej v
stąd
Gęstość powietrza wilgotnego ustalić można znając temperaturę powietrza T, ciśnienie atmosferyczne p i prężność pary e.
Natomiast dla części mieszaniny składającej się z pary wodnej z równania stanu uzyskuje się:
współczynnik lub 0,622 jest stosunkiem gęstości pary wodnej (18,02 [g/mol]) do gęstości powietrza suchego (28,966 [g/mol]).
Mając na uwadze, że stosunek jest wielkością małą, można z wystarczającą dokładnością przyjąć:
(na zasadzie, w której wyrażenie (1-a)(1+a) = 1-a2 przy małej wartości a wyrażenie 1-a2 można przyjąć bliskie jedności) i wtedy:
co wynika też z równania (VI).
Zmiany gęstości powietrza z wysokością:
wysokość w km
0
12
25
40
gęstość w g/m3
1293
319
45
4
Równanie statyki atmosfery:
izobary – linie łączące punkty o jednakowym ciśnieniu
W celu przeanalizowania pionowej zmiany ciśnienia wraz z wysokością bierzemy pionowy słup powietrza o jednostkowym przekroju. Wydzielamy z niego nieskończenie małą warstewkę dz, której dolna płaszczyzna leży na wysokości z, a na nią działa siła ciśnienia p skierowana ku górze. Na górną płaszczyznę powierzchni wydzielonej warstewki znajdującej się na wysokości z+dz działa siła pionowa p+dp skierowana w dół. Na dolnej płaszczyźnie z działa siła ciężaru ρ∙g.
z równania stanu gazu:
Para wodna w atmosferze:
Maksymalna zawartość pary wodnej:
Prężność pary nasyconej można określi wzorem Magnusa w formie:
E lub es – maksymalna prężność pary wodnej
T – temperatura bezwzględna =273±t
t – temperatura w °C
gdzie: stałe: nad lodem nad wodą
a 9,5 7,5
b 265,5...
MarekMaly