ADMINISTRACJA W MONARCHIACH ABSOLUTNYCH
ROSJA – IMPERATOR - Cesar był monarchą samowładczym, nie ponosił przed nikim odpowiedzialności, nie podlegał żadnemu prawu i niczyjej kontroli. Posiadał prawo mianowania swego następcy. Także stał na czele kościoła prawosławnego.
Administracja centralna:
Najwyższa Tajna Rada – organ doradczy władcy, który przejął faktyczną władzę nad najwyższymi organami władzy takimi jak senat i kolegia.
1. Senat Rządzący (1711 r.) - początkowo był organem doradczym cesarza. Skład: 9 senatorów, „ober sekretarz”, później 12 prezydentów kolegiów. Funkcje: finanse i skarbowość, publikację dekretów cesarskich i komentarze do nich, handel zagraniczny, kontrola nad administracją i sądownictwem oraz funkcja sądu najwyższego. Decyzje podejmowane były jednomyślnie. Senat posiadał własną kancelarię i osobne urzędy np. urząd fis kałów sprawujący nadzór nad urzędnikami wszystkich szczebli.
§ Prokuratura (1722 r.) -na czele generał-prokurator, który sprawował nadzór nad działalnością senatu i wykonywanie jego zarządzeń oraz poprzez podległych mu prokuratorów sprawował nadzór nad administracją i sądownictwem w całym kraju. Był naczelnikiem senatu, zwoływał posiedzenia, przewodniczył na nich.
§ 6 departamentów (1763 r.) -na czele każdego departamentu stał ober-prokurator. Miały one usprawnić prace przy załatwianiu zaległych spraw.
2. Kolegia (1717 r. – 1720 r.) - na czele stał prezydent, następnie wiceprezydent, 4 radców, 4 asesorów. Początkowo było ich 9, później 16. Każde kolegium miało swoją kancelarię, urząd fiskalny, prokuratora.
§ Główne (państwowe) – 3kolegia – wojskowe, marynarki i spraw zagranicznych.
§ Gospodarcze – 3kolegia – górnicze, przemysłowe i handlowe.
§ Finansowe – 3kolegia – przychodów, rozchodów i kontroli.
§ Sprawiedliwości – 1kolegium – sprawiedliwości.
3. Prilazy - w administracjach w których nie powołano kolegiów.
Zarząd lokalny:
1. Gubernie - wielkie okręgi administracyjne (najpierw 8 potem 20 okręgów). Na czele stali gubernatorowie wyposażenia w niemal nieograniczoną władze, posiadali rozległe kompetencje w zakresie wojskowości, skarbowości, sądownictwa i policji. Byli to najwyżsi przedstawiciele władzy centralnej w terenie. Przy gubernatorach zorganizowano kancelarie z odpowiednim aparatem urzędniczym.
2. Prowincje - było ich 50, na czele których stali wojewodowie, wyposażeni w szerokie uprawnienia. Przy wojewodach zorganizowano kancelarie z odpowiednim aparatem urzędniczym.
3. Dystrykty - na czele stali komisarze ziemscy mający uprawnienia skarbowe i policyjne.
1775 r.:
1. Gubernie - zwiększono ich liczbę do 51. Gubernatorzy zostali podporządkowani bezpośrednio monarsze i senatowi. Poszerzono ich zakres władzy o odpowiedzialność za ogół spraw. Powołano też zarządy gubernialne czyli organy doradczo-wykonawcze w skład których wchodzili oprócz gubernatora, dwaj radcy i prokurator gubernialny.
2. Powiaty - na ich czele stali, wybierani przez szlachtę, ziemscy isprawnicy (kapitani) tworzący wraz z dwoma asesorami tzw niższy sąd ziemski, będący organem administracyjno-policyjnym.
ADMINISTRACJA OPARTA ZOSTAŁA NA ZASADACH CENTRALIZMU I BIUROKRATYZMU.
yvonne_pl