Charakterystyka zewnętrzna Starzec jest jak na swój wiek doć ruchliwš osobš. Raczej wyobrażamy go sobie jako chudego, żwawego człowieka, bo przecież całš uwagę koncentruje na przeszukiwaniu służby, pilnowaniu, by nikt go nie okradł i opowiadaniu samemu sobie o zakopanej szkatule. Mieszkanie skšpca jest najprawdopodobniej staromodnie urzšdzone (wzmianka, że nie należy zbytnio cierać kurzu, bo meble się niszczš), podobnie zresztš sam Harpagon - nosi stare ubrania. Charakterystyka wewnętrzna Paradoksalnie można powiedzieć, że bohater ten wnętrza nie posiada. Akcja całego utworu jest tak skonstruowana, aby pokazać, że za wyjštkiem pieniędzy nic Harpagona nie obchodzi. Nie kocha on swoich dzieci, upokarza je, pragnie jak najszybciej się ich pozbyć. Na dodatek chce to zrobić w taki sposób, aby nie zapłacić za wesela i nie wydać ani grosza na ich przyszłe życie. Wynika to z faktu, iż Harpagon traktuje swoje dzieci jak pasożyty, które musi, niestety, żywić i ubierać. Wybory dzieci też go nie interesujš. Elizę wbrew jej woli postanawia wydać za bogatego starca, Anzelma, bo ten nie żšda posagu, a dla Kleanta także wybiera żonę mimo zapewnień, że ten kocha biednš, ale szlachetnš i licznš Mariannę. Bezdusznoć skšpca podkrelana jest w tekcie kilkakrotnie. O Elizie mówi, że jest złym zielskiem, Kleanta bezdusznie pozbawia złudzeń, kiedy ten przyznaje się do miłoci Marianny i bezczelnie owiadcza, że sam się z pannš ożeni. W kontaktach z ludmi Harpagon jest niedelikatny, niewrażliwy, nietaktowny, gruboskórny i okrutny. Wszystko to sprawia, że dzieci go nienawidzš, a pozostali albo nim gardzš, albo się z niego miejš. W Harpagonie nie wzbudza absolutnie żadnych uczuć fakt, że syn pragnie go zabić, że Eliza także życzy mu rychłej mierci. Złoć natomiast wywołujš wiadomoci Jakuba o tym, co mówiš o Harpagonie na miecie. Starzec reaguje wybuchem gniewu, gdy dowiaduje się, że ludzie szydzš i drwiš z jego skšpstwa. Nie zdaje sobie jednak sprawy z tego, że na takš opinię zwyczajnie zapracował. Cišgle ma puste kieszenie, a wszelkie usługi (np. swatki Frozyny) kwituje zdaniem, że będzie o tym pamiętał. Poza tym Harpagon najprawdopodobniej wstydzi się tego, że trudni się lichwiarstwem. Stara się utrzymać ten fakt w wielkiej tajemnicy. Nie mówi o tym dzieciom, ma porednika, który nawišzuje kontakty z klientami. Z pewnociš skšpiec uważa, że ludzie majš go za prawego i dobrego człowieka, a gdyby wyszedł na jaw niecny proceder, straciłby reputację.
SaintShadow