Banach Andrzej - Erotyzm po polsku.pdf - E-booki - MaGorO

andrzej banach

erotyzm po polsku

Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe Warszawa 1974

Opracowanie graficzne wg koncepcji MACIEJA URBAŃCA

Redaktor

BARBARA ZWojAN0WSKA

Redaktor techniczny JERZY MIKA

Eli, której to zawdzięczam.

Nie jest to próba nowej filozofii erotyzmu, czy miłości. Jest to ksiąŜka krytyczna. Zwraca się przeciwko trzem

przesądom:

1. śe ciało nagie i jego funkcje erotyczne są czymś ujemnym, wstydliwym, grzesznym, co przynosi nie-

szczęście.

2. śe kobieta jest istotą gorszą od męŜczyzny, który ma prawo jej nie rozumieć.

3. śe zgoda na cale Ŝycie między płciami jest niemoŜliwa, a szczęście w miłości złudzeniem.

MoŜna by zarzucić, Ŝe ten pogląd jest staroświecki i powszechny. Ale ta ksiąŜka zajmuje się tylko polską wersją

erotyzmu. I niech to pisanie, które jest innego zdania, skłoni czytelnika dobrej wiary do nadziei. Sam autor jest

przekonany, Ŝe twórcza miłość, dąŜenie do zrozumienia t jedności, jest jedynym celem, dla którego warto

było Ŝyć.

1 KaŜdemu inny erotyzm

1. Na początku nikt nie chce się przyznać. Chłopak, który idzie na pierwsze spotkanie z dziewczyną, i

męŜczyzna, który bierze pierwszą kartkę papieru, mogą leszcze nie wiedzieć. Kto ich zmusza? Nikt z

zewnątrz ich nie woła. Lecz są w sytuacji takiej samej Po próbach, po paru przesłuchaniach, za-

czynają się pierwsze zeznania. Gdy wraŜliwość stanie się świadoma, gdy pragnienie zmienia się

w ból. wtedy człowiek zaczyna krzyczeć. Zaczyna się wyznanie, lub pisanie Ale jeszcze nie wolno

się przyznać W niedzielę Wielkiejnocy, 3 kwietnia roku 1768, na placu des Victoires w ParyŜu, Markiz de

Sade zaczepił Rozę Keller i poprosił, Ŝeby mu towarzyszyła. Wziął ją ze sobą do powozu, zawiózł ją do

swego domu, nie chciał jej niczego powiedzieć. Ale bez niej, i bez innej, podobnej, niepodobnej, nie

potrafił Ŝyć. Markiz de Sade, najmądrzejszy księgowy fantazji, czyli zbrodni erotycznych zapraszał

do siebie, do więzienia Vincennes, do Bastylii i Charenton kobiety, które poznał, nieliczne, i bardzo

duŜą publiczność. W zaczepieniu nieznajomej i w pisaniu, była ta sama pewność, co w początku

Pierwszej Księgi Świata: Ŝe niedobrze człowiekowi Ŝyć samemu. Sade brał Rozę albo inną

dziewczynę i zaczynał z nimi rozmowę. Ale juŜ po chwili się dowiadywał, Ŝe z krzyku dwojga jest

jedno milczenie. Taka sama wyobraźnia jest po jednej tylko stronie. Więc Sade uwięziony napisał, Ŝe

warunkiem koniecznym rozkoszy jest zniszczenie drugiego, przez gwałt. Kajdany, bicze, tortury, aby

piękność odpowiedziała przynajmniej cierpieniem. Po kilku miesiącach erotyki Ŝywej, po trzydziestu

latach erotyki pisanej, w więzieniu, którym płacił za złudzenie wolności, przyznał się boski markiz przed

śmiercią, Ŝe Ŝył i umarł sam. Jeszcze Freud twierdził, ze kobieta przyjmuje, słucha, milczy. Erotyzm jest

tysiącem przesłuchań przez noce i dni, przez dwadzieścia cztery na dwadzieścia cztery godziny, aŜ

pierwsze przyznanie wydobędzie się we śnie. Rano się je cofa. Moda okrucieństwa lub pogardy

jest oświadczeniem nienawiści wobec kobiety dlatego, Ŝe jest nam konieczna. śe gdy nas opuszcza, i

odchodzi, słońce gaśnie, i nigdy juŜ nie będzie świecić tak jak wtedy, gdy byliśmy razem.

Podpisujemy więc ostatnie przyznanie, ze jesteśmy zamknięci w pragnieniu z Nią, ale nie

potrafimy istnieć bez Niej.

2. Człowiek słaby szuka władzy, mocny opieki. Obaj wyciągają rękę. Nie wystarcza juŜ zadowolenie z osoby

własnej choćby doskonalej. Najlepszym przewodnikiem był z początku strach. TakŜe w małŜeństwie Ale juŜ w

mieście greckim medium było słowo: w Atenach decydował mówca. Zbudowanie jedności państwa rzymskiego,

utrzymanie komunikacji między Aleksandrią i Rzymem nie było moŜliwe bez dróg. W państwie bizantyńskim

przyłączyła się poczta. W średniowieczu rozdzielony świat połączył wynalazek druku. Przychodziła potem

zawsze kolej na lęk. Ale współcześnie zaczyna działać rewolucja erotyczna. Jest młoda, popełnia błędy, ma nie

więcej niz dziesięć lat. Trzeba zniszczyć przekleństwo rzucone na nas bardzo dawno: nienawiści między kobietą

a męŜczyzną. Jeszcze dziś stosunek miłosny daje nam złudzenie mostu, zbudowanego na kilka sekund. O drugiej

stronie, o lądzie upragnionym, nie wiemy nic. Jesteśmy świadkami cudzego wzruszenia, patrzeć nam nie wolno i

mówić nam nie wolno, potem i przedtem odwracamy wzrok. Erotyzm jest próbą porozumienia: moŜe czymś

mniej, a moŜe czymś więcej: jest próbą odkrycia siebie. Indywidualność jest uwięzieniem przez wolność w

nadmiarze, przez wolność, która torturuje. Zanurzeni w sobie, jak w ciemni, widzimy światło w drugim, w Niej,

przez drzwi otwarte, przez erotyzm lub twórczość. Przez miłość, czyli przez sztukę i odwrotnie, gdyŜ świat,

który nie zna miłości, nie przezywa sztuki. W erotyzmie, jak w twórczości, kaŜdy krok jest pierwszym krokiem.

Jest wezwaniem, więc moŜe być krzykiem, trzeba wołać, gdy pomoc nie nadchodzi. Jest wiarą w jej nadejście w

ostatniej jeszcze chwili, jest prośbą o jeszcze jedną szansę. Trzeba tylko uwierzyć w dawną prawdę, ze ludzie

mogą wyjść z siebie, przejść swoją granicę i zanurzyć się w drugim, za pomocą swych ciał. Ciało nasze i jego

gramatyka mogą być równie dobrym sposobem porozumienia, jak

abstrakcyjne znaki pisma Płeć moŜe być nowym alfabetem.

3 Mówią nam: erotyzm jest swobodą wyboru. Francuzi piszą: on est libre dans son libertinage Libertyn jest

synem wolności Liberie Na początku, jest tylko seksualizm Sytuacja przymusowa, potrzeba zaspokojenia głodu,

mechanika płciowa. Wtedy, na pewno jest to konieczność. W miłości teŜ jest konieczność, skoro się poddajemy

tej jednej, jedynej. Jeszcze w secesji obowiązywał jeden kanon urody wiotkiej, jeden model obsesji tragicznej,

był to erotyczny sen. Snem nie wolno było kierować. Ale erotyzm to radość swobodna, opanowanie namiętności,

suwerenność wobec siebie i Jej. KaŜda moŜe stać się znakiem jedynym i koniecznym, choć kształty doskonale

mają pierwszeństwo. KaŜdy moŜe wybrać sobie urojenie, złączyć je z dziewczyną, i juŜ będzie przeznaczeniem

dla niego. Gdy się zjawia pragnienie, nadchodzi jego przedmiot. Co we śnie było zapytaniem

niedopowiedzianym, prośbą nieujawnioną przed własnymi ustami, staje się ciałem. Współcześnie zaś, moŜe to

być wybór nie całej kobiety, bo to znowu komplikuje, ale jej części. Czasopisma badają czytelników

ankietami: co w pici pięknej podoba się wam najbardziej. Powierzchnia jest duŜa, kaŜdy centymetr kwadratowy

bierze udział w odpowiedzi. Sama twarz daje tyle do myślenia. A to dopiero podkład. Przyłączają się: kremy,

kredki, perfumy, farby, rzęsy, peruki, róŜe. Erotyczne klocki do składania, do zabawy we dwoje, z gwarancją

happy-endu alchemia szczęścia. Te kolory i znaki wojny pokojowej, dają przyjemność krótką, a nie panowanie

długie. Swobodny wybór erotyzmu współczesnego daje wyzwolenie od lęku. od tabu, od nudy, takŜe od tragedii.

Jest zniszczeniem wszelkiej dyktatury. Mówią nam: erotyzm jest swobodą wyboru, to nieobecność przezna-

czenia. Postęp w miłości to zacieranie śladów grzechu pierworodnego. Odruch wolności jest bezwarunkowy.

4. Dlaczego właśnie ja? pyta ofiara prześladowana uczuciem, jak gdyby się wahała, jak gdyby się decydowała,

ze nie wykona śmiesznego rozkazu. Dlaczegoś wybrał mnie? Jak gdyby on wiedział, jak gdyby on decydował i

miał prawo wyboru. Jak gdyby on takŜe nie spełniał polecenia swojego ciała i jego symboliki, liryki

hermetycznej, i erotyki powszechnej, o której wczoraj przeczytał, którą dzisiaj zobaczył. Śmierci się nie

wybiera, miłości się nie szuka. Głos pierwszy ma własne ciało, to ciało erotyczne. Ma ono własny rozum,

którego rozum nie rozumie. MoŜemy kogoś kochać, moŜemy mu nawet powiedzieć, ze go bardzo kochamy, lecz

nie moŜna tej miłości udowodnić, gdy ciało tego nie chce. To pierwszy stopień konieczności, czyli

przeznaczenia. Więc na początku ciemność, niemoc albo moc, którą nazywamy sex-appealem, zawołanie w tę

albo w tamtą stronę, w którą zaraz trzeba się udać. Ciała mogą się stopić ze sobą, gdy się dobrze ze sobą

mieszają, jeŜeli same tego chcą. Więc miłość od pierwszego wejrzenia skazuje nas, niewinnych, na cudzą łaskę i

niełaskę, od razu, bez prawa odwołania. Ta niewola spoglądających niespodziewanie oczu, niewola gestu i

głosu, wiedzie się z naszego dzieciństwa, jak mówią: z trwogi, Ŝe to więcej się nie powtórzy, Ŝe nie istnieje

nigdzie

więcej: powstaje z uczulenia na taki właśnie układ, z fetyszyzmu, antyfetyszyzmu, idiosynkrazji aŜ do obsesji.

Pozbawienie wolności rodzi się z wielu obcych wyrazów: miłość współczesna to tragedia naukowa. Nauka wie,

Ŝe instynkt seksualny nie kieruje się wzajemnością w wyborze przedmiotu. Tu bije źródło wiecznych

konfliktów. Jest przecieŜ jeszcze literatura. To ona wymyśliła idiogamię. Znowu ten obcy wyraz, perwersja i

mądrość przekonania, Ŝe tylko Ona, jedna, jedyna, moŜe dać i daje szczęście. Obowiązują: Tristan i Izolda,

Romeo i Julia, nawet Albertyna. Jest tylko Beatrycze i właśnie jej nie ma. A jak mamy ją kochać, jak ona po-

winna kochać, decyduje nasza współczesność. Tu takŜe przyciśnięci jesteśmy do muru; obejmuje nas

kosmetyczna dziewczyna, nieczująca piękność filmowa. Jest w kostiumie kąpielowym, jak w zbroi,

całuje pałeczkę kredki, grozi nam rewolwerem, chwali biodra symetryczne, podaje piersi najnowsze w

biustonoszu Triumph. Nie mamy juŜ tajemnic erotycznych. Moda kieruje pocałunkami, wskazuje miejsce,

światło, czułość, czas. Dla skutku działania konieczne tez będą nieprzyjazne słowa, i niewierzący uśmiech i

sceptyczne gesty. Niegdyś Kamasutra przewidywała kształt i kierunek paznokci, i miejsca, które wolno dotykać i

kiedy trzeba zadrapać. Dziś nasza wolność erotyczna składa się z prefabrykowanych elementów. KaŜdy wybór

jest aktem samoudręki, wyzwoleniem jest decyzja cudza. Niewola upragniona daje bezpieczeństwo, pewność,

otoczenie straŜą, nawet łańcuchami.

5 A więc to nie jest samotność ani porozumienie, ani wolność, ani przeznaczenie. Erotyzm jest dywersją,

ucieczką od powodzenia. śycie zewnętrzne

zdrowe, to załatwianie spraw, zadowolenie z osiągnięć, czekanie przed czerwonym światłem, ostroŜność i

agresja, słuchanie szumu motorów, ale takŜe przepisów, w kaŜdej sekundzie. Rano oczekuje się sygnału zegara.

śycie zewnętrzne zdrowe, to czekanie na śmierć, bez chwili odpoczynku. Więc ucieczką od Ŝycia zdrowego jest

choroba, zachowanie bez kompromisu, rezygnacja, powierzenie jednej osobie, uwolnienie od społecznego

przymusu. Tylko w chorobie wolno nam pielęgnować swoje szaleństwo. Chorobą jest miłość. NajlŜejszą

chorobą jest erotyzm. To jest przekroczenie umiaru, świadomość egzaltacji, pijaństwo dionizyjskie i nareszcie

świadomość, Ŝe jest się w niebezpieczeństwie, gdzie wszystko wolno, gdzie wolno być sobą. Sam z jedną osobą

porwaną, albo tylko rzeczą. W tej przestrzeni nikt nie patrzy, nikt nie słucha, tylko Ona. MoŜemy budować dla

swoich fantazji fortece z mostami zerwanymi, zamki otoczone wodą, na dachu rośnie las. Aby nikt nie widział i

nie slyszat, aby nikt nie przeszkadzał ucieczce zorganizowanej. Bo akt twórczy, erotyczny czy pisany, jest tyle

stworzeniem, co otwarciem, wywróceniem siebie na zewnątrz, pokazaniem jednej osobie, oddaniem jednej

utopii. Konieczne jest obnaŜenie, czyli bezbronność, lęk przed wydaniem publiczności, która nie wie, nie moŜe

zrozumieć, której nie moŜna wytłumaczyć. ,,Jest to takie zebranie sił wewnętrznych, aby zmysły wewnętrzne

były podobne powierzchownym, aby nic nie widzieć, nie słyszeć ani myśleć oczami, oprócz tej zabawy". Inni

zachowują się normalnie, ale kto ma rację? Erotyzm i twórczość budzą wstyd takŜe dlatego, Ŝe wynikają z

przekonania lepszości, posiadania tajemnicy, którą jeszcze nie chcemy się dzielić. Tylko z jedną osobą, tylko z

ksiąŜką jeszcze nie napisaną. Drugie wyznanie Matki Teresy: „połoŜyłam się na ziemi, a siostry mnie trzymały.

Nie mogło się zataić, co się we mnie działo. Prosiłam Pana gorąco, aby mi juŜ nie chciał dawać takich łask, bo

mi się juŜ sprzykrzyło z całą ostrością wtedy postępować. PoniewaŜ Majestat nie mógł mi tej łaski, to jest

zachwycenia, dawać inaczej, jeno. aby drudzy to postrzegli".

W tym zachwyceniu i złączeniu jest powrót do stanu niewinności, poddanie sile. która działa coś lepszego przez

nas. moŜe bez pomocy nas. Jak więc ukryć, co jeszcze widoczne, jak nie zdradzić całej tajemnicy, jak się ocalić

między jednoznacznością a niezrozumieniem. I śmiech i płacz są złe. Cale to przedstawienie w budynku azylu

grane jest dla jednej osoby. Ale ona, porwana, i nie dość wtajemniczona w jedność swojej sytuacji widzi

natychmiast naszą nagość, i tylko tę nagość. Nagości nauczyliśmy się wstydzić. Ucieczka, której ona nie

rozumie, którą inni obserwują, jest ucieczką nieudaną.

6. Zakochany potrzebuje ukochanej, aby go uwielbiała, aby on ją uwielbiał, aby mógł ją dręczyć, aby mógł jej

mówić, Ŝe ją kocha, Ŝe jej nie kocha, aby mógł umieścić na ołtarzu ubóstwiany przez niego przedmiot z ciała i

krwi, przez to straszny. Religia to połączenie, religare. NajwyŜsza istota potrzebuje ludzi, aby ją wielbili, nawet

na ołtarzach rewolucji, na polu marsowym: nie będziesz miał bogów przede mną. Mała religia jest takŜe

konieczna. A więc nie moŜna jej zwolnić, nie mogę Ciebie zwolnić, trzeba zawsze mieć ją przy sobie

przywiązaną, kochaną, niekochającą, mówiącą: nie. Im bardziej jest potrzebna, tym smutniej. Trzeba zawsze

mieć ją przy sobie, szczególnie, gdy się ją zdradza, jak myśl o Bogu, gdy się grzeszy. W religii potrzebny jest

dogmat. W miłości potrzebne jest ciało i zakaz: prawo jako przeszkoda przeciw ciału. Wtedy sędzia szuka

ofiary, ofiara biegnie za oskarŜycielem, role mogą się zmienić, konieczność się utrzymuje. Potrzebna jest takŜe

liturgia. Seksualizm to chaos, erotyzm trzeba skodyfikować, wyobraźnia miłości niech będzie zawarta w

pytaniach i odpowiedziach, w których nie wolno się pomylić. Trzeba uŜyć stosownego stroju i gestu, i

przewidzianych słów, moŜe cichego krzyku; dźwięk głosu i akcent jest waŜny. Wymyślić trzeba uklęknięcie,

podniesienie rąk, dotknięcie warg, kaŜde miejsce ciała ma swoje przeznaczenie. Trzeba zastosować magię, aby

obojętne ciało i krew zamieniły się w naszą gwiazdę szarą i róŜową. Aby ktoś wczoraj obcy, zmienił

się w Istotę, z którą chcemy przeŜyć upozorowany akt twórczości, i zaraz potem, równocześnie, małą

albo i duŜą śmierć. Nie istnieje religia bez herezji. Więc Ona wymaga wiary, chce oddychać tajemnicą: och

nie mów, dlaczego jestem ładna, nie pisz, dlaczego mnie kochasz. Ale on musi wszystko wiedzieć,

uzasadniać, dotykać, sprawdzać, wątpić, sprzeczać się z nią, sprzeczać się ze sobą. Taki jest męski mistycyzm.

Przez bluźnierstwo Bóg staje się faktem. Erotyzm jest stałym zaprzeczeniem, kwestionowaniem, czyli

wyznawaniem wiary. 7. Francuzi nazywają to małą śmiercią, la petite mort. Erotyzm jest silniejszy

od snu, i słabszy od śmierci. Jest śmiercią, którą moŜna powtarzać. Przez całe Ŝycie dąŜymy do czegoś,

odkładamy szczęście duŜe i małe na półkę, za rok, na jutro, moŜe juŜ dziś wieczorem będzie potrzebne.

W erotyzmie cel ostatni mamy przy sobie. Łączymy się z nią, łączymy się w niej. W tej chwili, poza

nią, niczego nie brakuje. Przeciwieństwa się złączyły, cel wypełnił się pragnieniem. Dziewczyna,

podniecając swą kobiecość, chce być silna jak męŜczyzna: on ma prawo wzruszać się po

kobiecemu, ryzykując swoją męskość. Erotyzm jest odpoczynkiem, bo jest doraźnością czystą. Napełnione

są zmysły. Wszystkie są poraŜone. Panuje- spokój. MoŜemy odłoŜyć maski godności i rozsądku, dumy. nawet

wstydu. Jesteśmy sobą, bo jesteśmy rozpoznani. Nabici Ŝyciem, jak prądem, sprowadzeni nareszcie do

początku, do naszej płci. Płeć jest bezpieczeństwem, seks kobiety jest schowaniem, jest grotą, jest

cieniem. Gdy pragnienie naszego ciała opada, podnosi się fala z nim połączona, przykrywa nas

mocno i łagodnie. Nasza czułość teŜ powraca: po to leŜy Ona obok mnie. MoŜemy robić wszystko z

naszym cieniem, i mówić wszystko. Obejmujemy więc to całe nasze szczęście i pamiętamy jedno słowo,

które powtarzamy razem. To jest nasz zegarek. Czas innych ludzi jest wyłączony, i lepiej nie wiedzieć, Ŝe

jest wieczór, Ŝe juŜ jest następny dzień. A gdy zapytamy kiedyś, która jest godzina, dostaniemy odpowiedź,

Ŝe to godzina ostatnia.

8. Erotyzm jest ostatnią szansą własnej przygody, prywatnej mitologii. Mit znaczy tyle, co historia, z dodatkiem

cudu. Wzory dawała mitologia cudza. Przygody są u Homera, w hieroglifach grobowców egipskich, w

płaskorzeźbach kolumn rzymskich, w baśniach wschodnich, w powieści średniowiecznej. Najbardziej popularną

literaturą są dziś komiksy. Dobry komiks jest przeglądany przez sto. milionów ludzi, jest wynikiem ich

psychoanalizy, tłumaczy ich podświadomość, wyjaśnia ich sny.

W komiksie nie ma chwili wypoczynku, nie ma spokoju pomiędzy obrazkami, na kaŜdej stronie musi się coś

dziać. Przygody są róŜne, i wartości są róŜne, ale jest jedna, najwyŜsza, dla której się walczy o zdrowie i

piękność, o powodzenie i sławę, i o majątek. Komiks jest zrealizowaniem powszechnego snu o dziewczynie

pięknej niewiarygodnie,

o męŜczyźnie zakochanym, szlachetnym znakomicie, o miłości cudownej i dramatycznej. Ideał celu się zmienia,

dziś jest nim archetyp kobiety niebezpiecznej, szukającej czułości pozaziemskiej, moŜe nawet nadludzkiej. Lecz

istota najwyŜszej przygody pozostaje ta sama: przeŜycie erotyczne jako symbol szczęścia. Przygodę taką

moŜemy przeŜyć sami.

lub brutalność. Więc tylko moŜliwość zniszczenia moŜe być usprawiedliwieniem dalszej egzystencji. Ale moŜe

być propozycja inna Dawne mity nigdy nie kłamią, nigdy zupełnie. Zwyczajna miłość moŜe dać nam

niespodziankę, doświadczenie cudu ze wolimy drugiego niŜ własny egoizm. Ona jedna nie moŜe przesycić, gdyŜ

w kaŜdej chwili umie powiedzieć: nie! Więc szukamy gwiazdy i znajdujemy gwiazdę. W erotyzmie wolno

przeŜyć pościgi i ucieczki, nawet porwania. Erotyka jest odkrywaniem ostatnich tajemniczych lądów:

niespodziewanego pragnienia i niedostępnego ciała. Najbardziej niebezpieczną przygodą moŜe być ekstaza,

ucieczka do najdalszych granic drugiego i siebie. 9. Okrucieństwo w nas drzemie, budzi się pierwsze, gdy my

jeszcze śpimy. Erotyzm, to walka, moŜe się zacząć od przelewu krwi. Dziewczyna zdobyta, kobieta upokorzona.

Podbiłem ją silą, urokiem, uspokoiłem policzkiem. Więc władza. Delikatność jest śmieszna, czułość jest

niemodna, okładki błyszczące pokazują kobiety na podłodze, pokonane, zakochane: nikt nie odwaŜy się

zaproponować fotografii męŜczyzny u stóp kobiety. Kobiety lubią zwycięzców; świat naleŜy do silnych, nie

odróŜnisz siły od przemocy, przemocy od brutalności, brutalności od okrucieństwa, i juŜ blisko do podłości.

Nowa literatura sadystyczna jest przewodnikiem, podręcznikiem, zbiorem wzorów tego naszego upadku

odmierzanego i kontrolowanego. Zgwałcenie jest zbrodnią, przychylny opis zgwałcenia, jest dla niektórych

poezją czystą. Okrucieństwo jest niezbędne, twierdzi członek francuskiej Akademii, dla którego moralność jest

tylko słowem. Kobiety są stworzone dla bata, nie trzeba tego brać dosłownie, ale wolno opisać ładnie ślady

bicia, i dodać, Ŝe kobieta tego chce. Niech kaŜdy poczuje w ustach smak erotycznej krwi. Nastąpi przerwanie

kontaktu, zmuszenie ofiary do przyznania, męŜczyzna będzie tylko świadkiem upadku i nędzy obu stron.

,,Ostatnie tango w ParyŜu". Nowoczesność jako powrót do destrukcji włączają automatycznie środki brutal-

nej obrony. W miarę agresji wzrasta lęk. Gwałt rozbudzony chowa się do środka i zostaje samobójstwo:

zakończenie efektowne. 10. A moŜe chcemy Ją zdobyć, aby samemu się poddać? Biegnę za Tobą, abyś chciała

patrzeć na mnie, przestaję Cię ścigać, abyś chodziła za mną. Ja ci powiem, kim Ty jesteś. Ty mi powiesz, jaki

jestem ja. Ja Ci powiem, czego mi brakuje,

kogo "" brakuje, moŜe zechcesz mi powiedzieć, kogo brakuje Tobie. Erotyzm jest krągłym lustrem, między nas

wstawiamy kulę. Jest zdobywca i ofiara, aktor i widz. Ale role mogą się zamienić, po to ją prześladujemy, aby

się przekonała, Ŝe miała rację. Erotyzm to teatr: robi się generalne próby, o których

pisał Freud Dzisiaj przygotowanie, jutro przedstawienie, pojutrze łzy. Aby tylko zechciała przyjść, aby chciała

oglądać, posłuchać, wysłuchać, powiedzieć, czy Jej się podoba. Aktor zaleŜny od publiczności, od jednego

widza, który się odwraca. A bez Niej nie będzie przedstawienia, nie będziemy się starać podobać, nie będziemy

się starać o nic. StraŜnik i więzień zamknięci w jednym pokoju, przywiązani słowami: bez więźnia nie będzie

straŜnika. Więc straŜnik prosi, aby nie odchodziła. Sens zdobywania leŜy w zdobytej, jeŜeli ona nie będzie

chciała, jeŜeli me Ŝyczy sobie zdobywania, jeŜeli nie chce zdobywać nas sama. nie jesteśmy potrzebni Jej.

jesteśmy niepotrzebni nikomu. Pościg zmienia się w czułość, tortury w zaklęcia, groźba w prośbę, obelga w

list miłosny. Odwiązuje się łańcuchy,

aby sama się przywiązała. Ale straŜnikowi nie wolno przyznać, Ŝe gdy odprawi demony, anioły odlecą.

Banach Andrzej - Erotyzm po polsku.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: