Maas V. – Uczenie się przez zmysły
Integracja sensoryczna określa procesy percepcji zmysłowej wrażeń docierających do naszego ciała i integrowanych w un tak, by mogły być użyte do powstania odpowiednich reakcji. To proces, w którym następuje organizacja dostarczanych do naszego organizmu wrażeń, tak by mogły być wykorzystywane w celowym, zakończonym sukcesem działaniu.
Zmysł przedsionkowy, dotykowy i proprioceptywny leżą u podstaw całego przyszłego rozwoju dziecka
Deprywacja sensoryczna – najcięższa forma ograniczenia dopływu doświadczeń sensorycznych niezbędnych dla prawidłowego rozwoju dziecka, pozbawienie dotyku, kołysania sprawia,że komórki nerwowe są bezczynne i obumierają, neurony mózgu muszą być stymulowane
Plastyczność nerwowa – zdolność mózgu do rozwoju, zmian i lepszego funkcjonowania, nie należy przemęczać zbyt dużą liczbą bodźców OUN
Dziecko musi wykorzystywać doświadczenia zmysłowe tak, by mogło odpowiadać właściwie na życiowe wymagania płynące z otoczenia ß reakcja adaptacyjna – celowe, ukierunkowane działanie lub reakcja na określony cel, zanim dziecko zacznie przejawiać reakcje adaptacyjne musi się nauczyć „rozumieć i organizować” wrażenia zarówno na poziomie odruchowym, podświadomym jak i wyższym świadomym(korowym).
Trafność to stopień, z jakim test mierzy to, co ma mierzyć.. Kliniczna obserwacja i testy do badania integracji sensorycznej były tak opracowane by identyfikować pewne typy deficytów związanych z f-cjonowaniem mózgu
Sukces terapii zależy od wieku jej rozpoczęcia, głębokości i nasilenia dysfunkcji, od wewnętrznego popędu, motywacji i chęci współpracy oraz od właściwego zaplanowania i prowadzenia terapii przez terapeutę.
Praca tworu siatkowego polega na hamowaniu bądź uwydatnianiu czy przyspieszaniu pewnych informacji. Terapia powinna wzbudzać zainteresowanie, stanowić wyzwanie. Twór siatkowy przepuszcza informację do innych ośrodków mózgowych głównie do kory mózgowej. Odpowiada za 4 podstawowe stany: sen, przebudzenie, czujność uwagę. Uczenie się jest najbardziej efektywne w stanie czujności i uwagi, dlatego w trapcie terapii i zamierzonego uczenia powinniśmy stosować aktywności wprowadzające dziecko w te stany i podtrzymywać je.
Ruch w trakcie terapii dostarcza niezbędnego zwrotnego wzmocnienia sensorycznego, pomaga w organizacji i integracji danych sensorycznych
Dobrze dobrane aktywności + odpowiedni rodzaj i poziom wymagań
= sukces terapeutyczny
harpia88