trese1.pdf

LEOJOHNTRESE,Wcowierzymy.PodstawywiaryiŜyciachrześcijańskiego.

CZĘŚĆPIERWSZA

LEOJOHNTRESE,Wcowierzymy.PodstawywiaryiŜyciachrześcijańskiego.Wydawnictwo

AA, Kraków 2007, s. 466. Redaktor naukowy ks. Krzysztof Gryz. Tłumacz Wojciech Marcin

Krawczyk.Wstępks.JanO’Dogherty.

Ksiązkajestpodzielonanatrzyczęści:

1.Wyznaniewiary(rozdział114).

2.Przykazania(rozdział1522).

3.SakramentyiModlitwa(rozdział2339).

Zamówienia:WydawnictwoAA.Pl.NaGroblach4;31101Kraków.Tel.012/4228983.

emailhandel@aa.com.plwww.religijna.pl

FragmentksiąŜki(bezostatecznejkorekty).

WYZNANIEWIARY

ROZDZIAŁPIERWSZY.....................................................................................................................3

CELISTNIENIACZŁOWIEKA.........................................................................................................3

Dlaczegotutajjesteśmy?......................................................................................................................3

Copowinniśmyczynić? ........................................................................................................................5

Ktonamwskazujedrogę?.....................................................................................................................7

ROZDZIAŁDRUGI ..........................................................................................................................10

BÓGIJEGOPRZYMIOTY..............................................................................................................10

KimjestBóg? .....................................................................................................................................10

ROZDZIAŁIII...................................................................................................................................13

BÓGWTRÓJCYJEDYNY..............................................................................................................13

DlaczegoTrójca? ...............................................................................................................................13

ROZDZIAŁIV...................................................................................................................................15

DZIEŁOSTWORZENIAIANIOŁOWIE ........................................................................................15

Jakibyłpoczątekstworzenia?............................................................................................................15

Czydiabełistnieje? ...........................................................................................................................17

ROZDZIAŁV....................................................................................................................................20

STWORZENIEIUPADEKCZŁOWIEKA......................................................................................20

Kimjestczłowiek?..............................................................................................................................20

WjakisposóbBógnasstworzył? .......................................................................................................22

Czymjestgrzechpierworodny? .........................................................................................................25

CodalejpoAdamie?..........................................................................................................................27

ROZDZIAŁVI...................................................................................................................................29

GRZECHOSOBISTY .......................................................................................................................29

CzymojaduszamoŜeumrzeć?...........................................................................................................29

Jakiesąźródłagrzechu?....................................................................................................................31

ROZDZIAŁVII .................................................................................................................................34

WCIELENIESYNABOśEGO.........................................................................................................34

KimjestMaryja?................................................................................................................................34

KimjestJezusChrystus?....................................................................................................................37

ROZDZIAŁVIII................................................................................................................................39

DZIEŁOODKUPIENIA....................................................................................................................39

Jaksiędokonało?...............................................................................................................................39

ROZDZIAŁIX...................................................................................................................................42

DUCHŚWIĘTYIŁASKA................................................................................................................42

NieznanaosobaTrójcyŚwiętej ..........................................................................................................42

Czymjestłaska?.................................................................................................................................45

Łaskawprocesieuświęceniaczłowieka.............................................................................................47

ŹródłaŜycia........................................................................................................................................50

Cotojestzasługa? .............................................................................................................................52

ROZDZIAŁX....................................................................................................................................55

CNOTYIDARYDUCHAŚWIĘTEGO...........................................................................................55

Czymjestcnota?.................................................................................................................................55

NadziejaiMiłość................................................................................................................................58

DaryiowoceDuchaŚwiętego ...........................................................................................................61

Cnotymoralne....................................................................................................................................63

ROZDZIAŁXI...................................................................................................................................66

KOŚCIÓŁKATOLICKI....................................................................................................................66

DuchŚwiętyiKościół.........................................................................................................................66

WszyscyjesteśmyKościołem ..............................................................................................................69

LEOJOHNTRESE,Wcowierzymy.PodstawywiaryiŜyciachrześcijańskiego.

ROZDZIAŁXII .................................................................................................................................71

ZNAMIONAIPRZYMIOTYKOŚCIOŁA ......................................................................................71

GdzieszukaćKościoła?......................................................................................................................71

Świętyikatolicki.................................................................................................................................74

Umysł,wiara...ija .............................................................................................................................77

ROZDZIAŁXIII................................................................................................................................80

ŚWIĘTYCHOBCOWANIEIGRZECHÓWODPUSZCZENIE.....................................................80

Koniecdrogi.......................................................................................................................................80

ROZDZIAŁXIV................................................................................................................................81

CIAŁAZMARTWYCHWSTANIEIśYWOTWIECZNY .............................................................81

Koniecświata .....................................................................................................................................81

ROZDZIAŁPIERWSZY

CELISTNIENIACZŁOWIEKA

Dlaczegotutajjesteśmy?

Czy człowiek jest tylko czystym przypadkiem biologicznym? Czy rodzaj ludzki jest jedynie

zwykłym, ślepym i nic nieznaczącym etapem procesu ewolucji? Czy Ŝycie ludzkie jest niczym

więcej jak tylko ulotną iskierką, pomiędzy niezmierzoną ciemnością poprzedzającą poczęcie, a

wiecznąciemnościągrobu?Czymojaosobatozaledwiemałoznacząceziarnkogwiezdnegopyłu

we wszechświecie, rzucone w byt twórczą mocą obojętnego Boga, podobnie jak bezmyślnie

wyrzucony z ręki kamień? Czy Ŝycie ma jakiś cel lub plan? Skąd ostatecznie przychodzimy?

Dlaczegotutajjesteśmy?PytaniatezadajesobiekaŜdyznas,kiedyosiągnieodpowiedni wiek.

Myślchrześcijańska,którastawianawstępiepytanie:„Ktonasstworzył?”jestwięcnadzwyczaj

logiczna.Uzyskanaodpowiedźnatychmiastnasuwakolejnepytanie:„KimjestBóg?”.JednakŜe

wydajemisię,ŜelepiejbędzieodłoŜyćnapóźniejodpowiedźnapowyŜszedwapytaniairozwaŜyć

trzecie.PytanierówniewaŜneiwymagająceszybkiejodpowiedzi,stanowiącezarazemdoskonały

punktwyjściadonaszychrozwaŜańbrzmi:„DlaczegoBógnasstworzył?”.

MoŜemyodpowiedziećnanienadwasposoby,zpunktuwidzeniaBogalubnaszegowłasnego.

JeŜeliweźmiemypoduwagępunktwidzeniaBoga,toodpowiedźbrzmi:„Bógstworzyłnas,aby

okazaćswojądobroć”.Wiedząc,ŜeBógjestBytemnieskończeniedoskonałym,głównypowód,dla

którego coś tworzy musi mieć charakter nieskończenie doskonały. Istnieje tylko jeden powód

tworzeniaotakimcharakterzeijestnimtworzeniezewzględunaBoga.Tymsamymniegodnym

Boga i kłócącym się z jego nieskończoną doskonałością byłoby stworzenie czegoś z powodów

mniejdoskonałychodNiegosamego.

ByćmoŜeudanamsiętolepiejzrozumieć,jeśliodniesiemytęprawdędonassamych.RównieŜi

dla nas najwaŜniejszym i najlepszym powodem tworzenia czegoś jest robienie tego ze względu

Boga. Jeśli robimy coś dla innego człowieka – nawet, jeśli nasz czyn jest szlachetny, jak

zaspokojenie czyjegoś głodu – lecz nie robimy tego w imię Boga, nasz czyn ma charakter

niedoskonały.Nieulegawątpliwości,Ŝenasze postępowanie wtymprzypadkuniejestzłelecz

mniejdoskonałe.Byłobytakienawetwtedy,gdybyśmydziałaliwimięktóregokolwiekzaniołów

bądź Najświętszej Maryi Panny, ale pomijając Boga. Nie ma waŜniejszego powodu niŜ

postępowaniezewzględunaBoga.Odnosisiętoniewątpliwiezarównodotego,corobiBóg,jaki

dotego,corobimymywszyscy.

PierwszymbardzowaŜnympowodem,dlaktóregoBógstworzyłwszechświatinassamychbyła

Jegowłasnachwała,okazanieswojejnieskończonejmocyidobroci.DowodemJegonieskończonej

mocyjestnaszeistnienie.NatomiastdowodemJegonieskończonejdobrocijestfaktuczynienianas

współuczestnikamiJegomiłościiszczęścia.Jeśliwydajenamsię,ŜeBógjestegoistą,tworzącym

dlaswojejczciichwały,todziejesiętak,poniewaŜniepotrafimyuniknąćmyśleniawkategoriach

właściwychczłowiekowi.MierzymyBoganasząwłasnąmiarą.Prawdąjestjednakto,ŜedlaBoga

nieistniejenicinikt,comogłobybyćwystarczającogodnymprzedmiotemmyśliimiłościniŜOn

sam.

Kiedymówimy,ŜeBógstworzyłwszechświat(inassamych)dlaswojejchwały,niechcemy

oczywiście powiedzieć, Ŝe zrobił to poniewaŜ jej potrzebował. Chwałę, którą przynoszą Bogu

dzieła Jego stworzenia określamy mianem „chwały zewnętrznej”. Ten rodzaj chwały jest poza

BogieminicniewnosidoJegoBoskiegoBytu.Podobniedziejesięzwielceutalentowanymartystą

malarzem,któregomyśliiumysłzaprzątniętesąpięknymiwizjamiobrazów.JeŜeliutrwaliwybrane

znichnapłótnie,takabyludziemoglijezobaczyćipodziwiaćniespowodujeto,Ŝeartystatensię

zmieni.Niesprawi,Ŝeonsamstaniesięprzeztolepszyidoskonalszy.

Takwięc,Bógstworzyłnaswpierwszymrzędziedlaswojejczciichwały.Dlategonasza

pierwsza odpowiedź na pytanie: „Dlaczego nas stworzył?” brzmi: „Aby okazać swoją dobroć”.

Dowodemtegojestfakt,Ŝeobdarzyłnasnieśmiertelnąduszą,którapozwalanamuczestniczyćw

Jego własnym szczęściu. Nawet w zwykłych sprawach zauwaŜamy, Ŝe wyznacznikiem dobroci

człowiekajestjegowielkoduszność,dziękiktórejdzielisięwszystkimisobąsamymzbliźnimi.

PodobnieprzejawemBoskiejdobrocijestdopuszczenienasdoszczęścia,którejestJegoudziałem

orazdoNiegosamego.Ztegowzględu,odpowiadającnapostawionepytanieznaszegopunktu

widzenia trzeba powiedzieć: „Bóg nas stworzył, abyśmy mogli uczestniczyć w Jego wiecznym

szczęściuwniebie”.Tedwieodpowiedzisąjakdwiestronymonety,awersirewers:dobroćBoga

sprawiła,ŜemoŜemybyćuczestnikamiJegoszczęścia,atozkoleijestdowodemJegodobroci.

Czymjestwięctoszczęście,októrymmówimy,idlaktóregostworzyłnasBóg?Niech

odpowiedzią na nie będzie przykład amerykańskiego Ŝołnierza wysłanego do zagranicznej bazy

wojskowej.Pewnegodniaczytająclokalnągazetęwydawanąwmiasteczku,zktóregopochodził,i

którąwysłałamujegomatkaŜołnierznatknąłsięnazdjęciedziewczyny.Nieznałjejinigdyoniej

nie słyszał. Patrząc na zdjęcie powiedział: „Podoba mi się ta dziewczyna! Chciałbym się z nią

oŜenić”.Adresdziewczyny byłumieszczonypodzdjęciem.Wtedynaszbohaterzdecydowałsię

napisaćdoniej,nieliczącnato,Ŝeonaodpisze.JednakŜeodpowiedźnadeszła.Obojerozpoczęli

regularną korespondencję, wymienili fotografie i dzielili się codziennymi troskami. śołnierz

zakochałsię.Jegouczucierosłoibyłocorazsilniejsze.Przezdwalataadorowałjąnaodległość.W

końcuzakończyłsłuŜbę.Miłośćdoniejsprawiła,ŜestałsięlepszymŜołnierzemiczłowiekiem:

starałsiębyćtakąosobą,jakąonachciałaby,abybył.Robiłwszystkoto,czegoonasobieŜyczyła,

unikałzaśrobieniatego,czegoonamogłabynieakceptować.Jegosercewypełniłosięgorącym

pragnieniemimiłościądoukochanej.Wkońcunadszedłczaspowrotudodomu.

Czy moŜemy sobie wyobrazić ogrom szczęścia, które mu towarzyszyło, kiedy wysiadł z

pociągu i mógł w końcu objąć dziewczynę? Z pewnością, trzymając ją w ramionach, krzyknął:

„Och!Niechtachwilabędziewieczna!”.Jegoradość,toszczęściemiłościspełnionej,dziękiktórej

znalazłsięwcałkowitymposiadaniuukochanejosoby.Stantennazywamyrozkoszowaniemsię

miłością.Chłopaknazawszezapamiętachwilę,wktórejjegogorąceuczuciezostałonagrodzonew

czasie pierwszego rzeczywistego spotkania, jako jeden z najszczęśliwszych momentów swojego

ziemskiegoŜycia.

PowyŜszyprzykład,niestetywniedoskonałysposób,oddajeteŜnaturęnaszegoszczęściaw

niebie.Polegaonowłaśnienatym,ŜeposiądziemynieskończeniedoskonałegoBogaibędziemy

przezNiegoposiadaniwzjednoczeniutakdoskonałymipełnym,ŜenawetwsposóbprzybliŜony

niejesteśmywstaniewyobrazićsobietejradości,któraztegopłynie.Będziemyposiadaćnieistotę

ludzką,jakkolwiekwspaniałabyonaniebyła,alesamegoBoga,zktórymzłączymysięwsposób

osobowyiświadomy;Boga,któryjestnieskończonąDobrocią,PrawdąiPięknem;Boga,któryjest

wszystkim, którego nieskończona miłość moŜe (jak Ŝadna ludzka miłość) zaspokoić wszystkie

tęsknotyipragnienialudzkiegoserca.Poznamytakiogromszczęścia,Ŝe„aniokoniewidziało,ani

uchoniesłyszało,aniserceczłowiekaniezdołałopojąć”,jakpisałświętyPaweł(1Kor2,9).To

szczęście,razosiągnięte,nigdysięnieskończy.

Nieznaczytojednak,Ŝebędziemierzonewgodzinach,miesiącach,czylatach.Czasjest

wielkościącharakteryzującąprzemijanieświatamaterialnego.Odchodzącztegoświata,stracimy

LEOJOHNTRESE,Wcowierzymy.PodstawywiaryiŜyciachrześcijańskiego.

równieŜ znane nam poczucie czasu. Wieczność nie stanie się dla nas „nieskończenie długim

okresem czasu”. Następstwo chwil, którego doświadczymy w niebie – rodzaj trwania, który

teologowiezwąaevum1niebędziecyklemodmierzanymwminutachanigodzinach.Będzienam

obcepoczucie„oczekiwania”imonotonii,jakteŜwyczekiwaniednianastępnego.teraźniejszość

staniesiędlanasjedyną,liczącąsięwartością.Wspaniałośćkrólestwaniebieskiegopoleganatym,

Ŝe nigdy się nie kończy. Będziemy wchłonięci w największą istniejącą Miłość, wobec której

najŜarliwszazludzkichmiłościwydajesiębyćjedyniebladymcieniem.Naszaradośćniezostanie

zakłóconamyślą,Ŝepewnegodniatowszystkosięzakończy,jakwielokrotniebywawludzkim

doświadczeniuprzelotnegoszczęścia.

Wiadomymjest,ŜewŜyciudoczesnymniktznasniejestosobąwpełniszczęśliwą.Zdarza

się, iŜ myślimy, Ŝe zdobycie wszystkiego, czego pragniemy jest równe z osiągnięciem pełni

szczęścia.Jednak,kiedyrzeczywiścieudajenamsięzrealizowaćtenplanimoŜemy cieszyćsię

zdrowiem, bogactwem, powodzeniem, kochającą rodziną i wiernymi przyjaciółmi, okazuje się

jednak, Ŝe czegoś nam jeszcze brakuje. Nasze serce nadal czegoś pragnie, co powoduje, Ŝe nie

czujemysięwpełniszczęśliwi.Wieluznaswie,Ŝepowodzeniematerialnejestzawodnymźródłem

szczęścia.MoŜnajeporównaćdosłonejwody,którąchcemyugasićpragnienie.Zamiastzaspokoić

ogromnepragnieniepobudzagowjeszczewiększymstopniu.śadneszczęścieniejesttakgłębokie

itrwałe,jakto,którerodzisięzŜywejwiarywBogaorazaktywnejiowocnejmiłościofiarowanej

namprzezNiego.Filozofowiedowodzą,ŜenaszepoczucieszczęściawŜyciudoczesnymnigdynie

będziedoskonałeispełnione.Cowięcej,tooni,bardziejniŜinni,zdająsobiesprawęznietrwałości

szczęścianatymświecie.Fakt,iŜniktznasnieosiągniewŜyciudoczesnympełniszczęścia,jest

jednymzdowodówistnienianieprzemijającegoszczęścia,oczekującegonaspośmierci.Bóg,który

jestnieskończeniedobry,niezaszczepiłbywludzkichsercachpragnieniadoskonałegoszczęścia,

gdybyniebyłosposobunajegozaspokojenie.Bógniewystawianafrustracjęludzi,którychsam

stworzył.

Nawet gdyby bogactwa materialne, czy duchowe mogły spełnić wszystkie ludzkie

pragnienia,tojednaknadalpozostajeświadomość,Ŝepewnegodniaśmierćodbierzenamwszystko,

wtedynaszepoczucieszczęściaponowniebyłobyniepełne.Wniebienatomiast,nietylkobędziemy

szczęśliwicałymnaszymsercem,aleposiądziemytakŜepełnądoskonałośćszczęścia,wiedząc,Ŝe

niktnamgonieodbierze.Onojestzagwarantowanenazawsze.

Copowinniśmyczynić?

Obawiamsię,Ŝewieluludzitraktujeniebobardziejjakmiejsce,gdziemoŜespotkaćswoich

ukochanych i bliskich zmarłych, niŜ jak miejsce, gdzie spotkają się z Bogiem. To prawda, Ŝe

spotkamy tam ukochane osoby i sprawi nam to ogromną radość. Kiedy będziemy z Bogiem,

będziemytakŜeztymiosobamiirazemzNimbędziemysięcieszyć,ŜeonisązBogiem,takjak

Bóg się cieszy z ich obecności. Podobnie jak Bóg będziemy teŜ chcieli, aby osoby, które

pozostawiliśmynaziemitrafiłydonieba.

Niebo to jednak coś więcej, niŜ miejsce rodzinnego spotkania. To miejsce gdzie

najwaŜniejsządlawszystkichosobąjestBóg.PrzywołajmytuprzykładaudiencjiuOjcaŚwiętego.

Jesteśmyszczęśliwi,wiedząc,ŜekaŜdyczłoneknaszejrodzinymoŜeuczestniczyćwspotkaniuz

PapieŜem.JednakŜe,kiedypojawiasięOjciecŚwięty,wszyscykierująswójwzroknaniego,to

jego osoba staje się najwaŜniejszą na sali. Podobnie poznamy i pokochamy wszystkich

znajdujących się w niebie, jednakŜe stanie się to ze świadomością obecności Boga, poznamy i

pokochamyichwBogu.

TrzebasobiewciąŜnanowouświadamiać,Ŝeszczęściewiecznepolegaprzedewszystkim

nakontemplacjiBoga(visiobeatifica),przezniąwsposóbostatecznyicałkowitywejdziemyw

posiadanieBoga,któregodotejporypragnęliśmyikochaliśmywsposóbniedoskonałyizdaleka.I

jeśli to jest naszym celem – wieczne zjednoczenie z Bogiem w miłości – toz tego wynika, Ŝe

musimy zacząć Go kochać juŜ teraz. Bóg nie moŜe wypełnić i udoskonalić tego, co nawet nie

zaczęłoistnieć.Jeśliwnaszymsercu,tunaziemi,niezakiełkujemiłośćdoBoga,toniepojawisię

owociniebędziemymoglirozkoszowaćsięmiłościąwieczną.PotowłaśnieBógumieściłnasna

ziemi,abyśmykochającGo,budowalipotrzebnefundamentydlanaszegoszczęściawniebie.

Poprzednio przytoczyliśmy przykład Ŝołnierza, stacjonującego w dalekiej bazie, który

ujrzawszywgazeciezdjęcieobcejdziewczynyzakochałsięwniej.Zacząłzniąkorespondowaći

popowrociedodomuostateczniezdobyłjejserce.JeŜelijednakniespodobałobymusięzdjęcie,

bądź po otrzymaniu kilku listów przestałby się nią interesować, zrywając korespondencję, to

dziewczynanicbydlaniegonieznaczyła.Igdybyjąspotkałpopowrocienaperoniedworca,jej

twarz byłaby jedynie jedną z wielu napotkanych w tłumie. Po jej ujrzeniu serce chłopaka nie

zabiłobymocniej.

Wnaszymprzypadkujestpodobnie.JeśliniezaczniemykochaćBogawŜyciudoczesnym,

nie zjednoczymy się z Nim w wieczności. Dla tych z nas, którzy odchodzą do wieczności bez

miłościdoBogawsercu,niebopoprostunieistnieje.Takjakczłowiekpozbawionywzrokunie

moŜedostrzecpięknaświata,którygootacza,taksamoczłowiekbezmiłościdoBoganiebędzie

mógł Go zobaczyć, wejdzie do wieczności ślepy. Nie jest tak, Ŝe Bóg powie grzesznikowi

odmawiającemupokuty(grzechjestzaprzeczeniemmiłościdoBoga):„Skoromnieniekochasz,nie

chcęmiećztobąnicwspólnego.Idźdopiekła!”.Toczłowiek,któryumierabezmiłościdoBogaw

sercu,toznaczyodrzuciłmoŜliwośćskruchyzaswójgrzech,samdokonałwyboru.Bógczekana

niego,aleonniemoŜeGozobaczyć,podobniejakślepiec,któremuniedanebyłoujrzećświatła

słońca,mimoŜeonoświecipełnymblaskiem.

Jestoczywiste,ŜeniemoŜemykochaćkogoś,kogonieznamy.Taprawdastawiaprzednami

kolejnezadanie.MusimydowiedziećsięwszystkiegooBogu,poznaćGo,abymócobdarzyćGo

głębokąmiłością,którabędziewzrastać.WróćmydoprzykładunaszegoŜołnierza.Gdybychłopak

niezobaczyłdziewczynyniezakochałbysięwniej.Niezakochałbysięwosobie,októrejistnieniu

nigdy nie słyszał. Zdjęcie, które zrobiło na nim takie wraŜenie nic by nie dało, gdyby nie

korespondencja,którapozwoliłanaodkryciejejosobowościidziękiktórejjegozainteresowanie

przekształciło się w gorącą miłość. Częścią naszej „korespondencji” z Bogiem jest zgłębianie

prawd wiary. Są to lekcje religii w szkole podstawowej i średniej, słuchanie homilii w kaŜdą

niedzielę, lektura religijnej prasy, przybliŜającej nam zasady wiary chrześcijańskiej, czy teŜ

uczestnictwo w seminariach i konferencjach. Działania te są częścią naszego lepszego poznania

BogaorazpogłębieniaipielęgnacjinaszejmiłościdoNiego.

Dowodem naszej miłości do drugiej osoby jest postępowanie mające na celu wywołanie

zadowoleniaiodpowiadającejejŜyczeniom.JeszczerazprzytoczymyprzykładnaszegoŜołnierza.

JeŜeli wyznając dziewczynie miłość i obiecując małŜeństwo, jednocześnie trwoniłby czas i

pieniądzenp.naprostytutkiipijaństwa,stałbysięoszustempierwszejklasy.Jegomiłośćniebyłaby

szczeragdybyniestarałsiębyćosobąodpowiadającąpragnieniomjegodziewczyny.

PostępowaniezgodniezwoląBoŜąorazbycietakimczłowiekiem,jakimBógchceabyśmy

bylijestdlanaswyzwaniemidowodemnaszejmiłościdoNiego.MiłośćdoBoganiezakotwiczona

jestwsferzeuczućiniepoleganatym,Ŝezawsze,kiedyoNimmyślimynaszesercebijemocniej.

Oczywiściesątacy,którychmiłośćdoBogamoŜemiećcharakteremocjonalny,jednakniejestto

najistotniejsze,poniewaŜistotąmiłościdoBogajestwola.Tymsamymdowodemnaszejmiłoścido

Bogajestnieto,coczujemydoNiego,aleto,cojesteśmygotowidlaNiegozrobić.

ImwięcejzrobimydlaBoganatejziemi,tymwiększebędzienaszeszczęściewniebie.

Stwierdzenie, Ŝe w niebie jedni będą bardziej szczęśliwi niŜ inni, moŜe brzmieć paradoksalnie,

zwłaszcza w kontekście tego, co mówiliśmy wcześniej, Ŝe wszyscy posiądą doskonalą

szczęśliwość.NiemawtymjednakŜadnejsprzeczności.Ci,którzymocniejkochaliBogawtym

Ŝyciubędąbardziejszczęśliwi,kiedyichmiłośćwypełnisięwniebie.Chłopakkochającytylko

„trochę” swoją dziewczynę będzie szczęśliwy poślubiając ją, ale kochając ją mocniej byłby

szczęśliwszy,poniewaŜodwzajemnionamiłośćbyłabysilniejsza.Podobnieimsilniejszajestnasza

1 Złac.wieczność[przyp.red].

LEOJOHNTRESE,Wcowierzymy.PodstawywiaryiŜyciachrześcijańskiego.

miłośćdoBogaipodporządkowaniesięJegowoli,tymbardziejrośnienaszazdolnośćdobyciaw

Nimszczęśliwym.

Prawdziwejestwięctwierdzenie,ŜekaŜdybłogosławionyosiągniepełnięszczęściaoraz,Ŝe

jedni będą mieli większą zdolność osiągnięcia szczęścia niŜ inni. Sytuację tę doskonale oddaje

następujący przykład butelki: zarówno ta półlitrowa jak i litrowa mogą być pełne, jednakŜe ta

litrowazawierawięcejpłynuniŜtapółlitrowa.PodąŜającdalej:sześćosóbsłuchakoncertumuzyki

symfonicznej, jednakŜe kaŜda z nich odbiera go i cieszy się nim inaczej, zaleŜnie od poziomu

znajomościizainteresowaniamuzyką,którejsłuchają.

O tym wszystkim chce nam powiedzieć katechizm, zadając pytanie: „Jak musimy

postępować, aby osiągnąć szczęście w niebie?”. Znajdująca się w nim odpowiedź brzmi: „Aby

osiągnąćszczęściewniebiemusimypoznać,pokochaćisłuŜyćBoguwŜyciudoczesnym”2.Słowo

„kochać”jestwtymzdaniusłowemkluczowym,najwaŜniejszym.Wiadomojednak,Ŝemiłośćnie

jestmoŜliwabezwcześniejszegopoznania.NaleŜypoznaćBoga,abymócGokochać.Miłośćnie

będzie jednak miłością prawdziwą jeŜeli nie znajdzie odzwierciedlenia w czynach, to znaczy w

postępowaniuidziałaniuzgodnymztym,czegosobieŜyczykochanaprzeznasosoba.Takwięc,

musimytakŜesłuŜyćBogu,toznaczyspełniaćJegowolę.

Przedostatecznąodpowiedziąnapytanie:„Copowinniśmyczynić?”naleŜyprzypomnieć,

ŜeBógnieopuszczanaswnaszejludzkiejsłabościzwiązanejzpoznaniemGo,pokochaniemi

posłuszeństwemwobecNiego.Niebiańskieszczęściejestszczęściemnadprzyrodzonym.Niejest

wartością,codoktórejmamyjakieśprawa.Jesttorodzajszczęścia,którewykraczapozagranice

naturyludzkiejistądjegonadprzyrodzonycharakter.NawetkochającBoga,niemoŜliwebyłoby

kontemplowanieGowniebie,bezspecjalnejsiły,którąOnnasobdarza.Jesttosiła,któraniejest

częściąnaszejnaturyicodoktórejniemamyŜadnychpraw.Siła,którąBógobdarzaszczęśliwych

tolumengloriae.Gdybynietoświatłochwały,najwyŜszymrodzajemszczęścia,któremoglibyśmy

osiągnąć,byłobyto,którymmoŜecieszyćsięświątobliwyczłowiek,obcującywbliskimipełnym

uniesieniakontakciezBogiem,alenieposiadającymoŜliwościJegowidzeniatwarząwtwarz.

Szczęście wieczne, to szczęście nadprzyrodzone. Aby je osiągnąć Bóg obdarza nas

nadprzyrodzonąpomocą,którąnazywamyłaską.Liczącwyłącznienawłasnesiły,bezwspomnianej

pomocy Boga, nigdy nie osiągnęlibyśmy miłości pozwalającej nam dostąpić królestwa

niebieskiego. Ten szczególny rodzaj miłości nadprzyrodzonej określamy pojęciem caritas. Bóg

zaszczepia ją w naszych sercach w czasie sakramentu chrztu. Jeśli realizujemy zobowiązania

płynącezchrztu,tzn.poszukując,przyjmującikorzystajączłask,którychBógnamudziela,miłość

nadprzyrodzonarośniewnasiprzynosiowoce.

DostąpienieniebajestdlanasnadprzyrodzonąnagrodązaŜyciepoświęconeBogu,Ŝycie

polegającenapoznaniu,kochaniuiposłuszeństwiewobecBoga,któreinicjujeioŜywiaJegołaska.

TojestcałaprawdaŜyciaautentyczniechrześcijańskiego.

Ktonamwskazujedrogę?

OpisanaponiŜejscenamogłabywydarzyćsięwrzeczywistości:dyrektorfabrykipokazuje

jednemuzrobotnikównową,zainstalowanąwłaśniemaszynę.Jestogromnaiskomplikowanaw

obsłudze.Dyrektormówidopracownika:„Będzieszodpowiadałzatęmaszynę.JeŜeliwywiąŜesz

się dobrze z tego zadania dostaniesz roczną nagrodę w wysokości pięciu tysięcy dolarów. Ale

uwaŜaj,tobardzodrogamaszyna,więcjeślijązepsujesz,wyrzucęcięzpracy.Masztutajinstrukcję

obsługiidopracy!”.

„Zaraz, zaraz – z pewnością powiedziałby pracownik – jeŜeli decydując się na to mogę

zarobić mnóstwo pieniędzy ale teŜ znaleźć się na ulicy, potrzebuję czegoś więcej niŜ tylko

instrukcjiobsługimaszyny,którejmogęniezrozumieć.Pozatym,ksiąŜceniemogęzadaćŜadnego

pytania.CzymoŜnasprowadzićosobę,którazajmujesięserwisemtegotypumaszyn?Dziękiniej

mógłbymbardzodobrzenauczyćsięobsługiizpewnościąniepopełniłbymŜadnegobłędu”.

Prośbapracownikajestlogiczna.Podobnie,kiedymówisięnam,Ŝenaszapracanaziemi

polegana„poznaniu,kochaniuiposłuszeństwiewobecBoga”,atakŜe,iŜnaszewieczneszczęście

zaleŜyodtegojakdobrzewykonamytępracę,słuszniemoŜemyzapytać:„Ktonastegonauczy?”,

„KtoprzekaŜenamwszystkiepotrzebneinformacje?”.

Bógprzewidziałnaszniepokójidałnamodpowiedźnatepytania.Nieograniczyłsiędo

przekazania nam instrukcji i nie pozostawił nas samych w trudzie jej interpretacji. Bóg wysłał

Kogoś z „Siedziby Głównej”, po to, by przekazał nam wszystkie potrzebne informacje, na

podstawiektórychdecydujemyoswoimprzeznaczeniu.TymKimśjestniktinny,jakJegowłasny

SynwosobieJezusaChrystusa.NieprzybyłOnnaziemiętylkopoto,abyumrzećnakrzyŜui

odkupićnaszegrzechy.CelemJegoprzybyciabyłotakŜenauczaniesłowemiprzykłademprawd

BoŜych,prowadzącychdoumiłowaniaBogaipokazanienamtakiegosposobuŜycia,którebędzie

dowodemtejmiłości.

Jezus, jako osoba fizyczna i widzialna, odszedł do nieba w czwartek Wniebowstąpienia.

JednakŜezaplanowałOnmoŜliwośćpozostaniaznamiaŜdokońca,jakoNauczyciel.Zpomocą

swoichdwunastuApostołówJezusnadałswojemuistnieniunowykształt.StworzyłnoweCiało,

które jest czymś więcej niŜ ciałem fizycznym, jest Ciałem mistycznym, poprzez które stale

pozostajenaziemi.KomórkamibudującymitoCiałosąludzie.JegogłowąjestsamJezus,aduszą

DuchŚwięty.GłosemtegoCiałajestgłossamegoChrystusa,którynieprzerwanienasprowadzii

naucza.ToCiało,MistyczneCiałoChrystusa,nazywamyKościołem.

Towłaśniechcenamprzekazaćkatechizmstawiającpytanie,któreimyzadaliśmy:„Kto

nasnauczypoznawać,kochaćisłuŜyćBogu?”idającodpowiedź:„JezusChrystus,SynBoŜy,za

pośrednictwemKościołauczynaspoznawać,kochaćisłuŜyćBogu”.Abyudostępnićnamgłówne

prawdy, których nauczał Jezus Kościół zebrał je w wyznaniu wiary, określanym mianem

Apostolskiego.ZawartewnimprawdymająfundamentalnycharakteristanowiąpodstawęŜycia

chrześcijańskiego.

Apostolskie Wyznanie Wiary to bardzo stara modlitwa. Nie wiadomo dokładnie kiedy

przyjęłaobecnykształt.Korzeniamisięgapierwszychchwilistnieniachrześcijaństwa.Apostołowie

po Zesłaniu Ducha Świętego, a przed rozpoczęciem swoich podróŜy misyjnych, streścili

podstawowe prawdy przekazane im przez Chrystusa. Tym samym zostały one ujęte w ich

nauczaniu.SłuŜyłyrównieŜjakowyznaniewiarydlanawróconych,którzypoprzyjęciuchrztustali

się członkami Kościoła. MoŜemy więc być pewni, Ŝe słowa modlitwy: „Wierzę w Boga Ojca

Wszechmogącego” są takim samym wyznaniem wiary jakie czynili pierwsi nawróceni

chrześcijanie:Korneliusz,Apollos,Akwila,Pryscyllaiinni,którzywyznawaliwiaręzdumąinie

szczędzącpoświęcenia,aŜdoprzelaniakrwi.

ByćmoŜeniektórezprawdwiarymoglibyśmy,przysprzyjającychwarunkach,odkryćsami.

NaleŜądonichnp.:istnienieBoga,Jegowszechmoc,prawda,ŜeBógstworzyłnieboiziemię.Inne

znamywyłączniedlatego,ŜeBógnasonichpouczył:prawdaŜeJezustoSynBoŜyoraz,Ŝew

jednymBogusątrzyOsobyBoskie.Zbiórprawd,którewyjawiłnamBóg(jedneznichsądlanas

zrozumiałe,innewykraczająpozanaszrozum)zwanyjest„objawieniemBoŜym”.Sątoprawdy

objawioneprzezBoga(złac.revelo–odsłonić,odkryć,zerwaćzasłonę).

Bóg rozpoczął zdejmowanie zasłony, okrywającej Go, wraz z objawieniem przekazanym

naszemu pierwszemu ojcu – Adamowi. Na przestrzeni wieków Bóg „odkrywał zasłonę” prawd

ujawniającjekrokpokroku.DotyczyłyoneJegoinassamychizostałyprzedstawionepatriarchom:

Noemu, Abrahamowi oraz MojŜeszowi, a takŜe następującym po nich prorokom: Jeremiaszowi,

2 Autor odwołuje się do Katechizmu Rzymskiego. Nowy Katechizm Kościoła Katolickiego z 1992 r. zaraz w

pierwszym akapicie stwierdza: „Bóg, w samym sobie nieskończenie doskonały i szczęśliwy, zamysłem czystej

dobroci,wsposóbcałkowiciewolny,stworzyłczłowieka,byuczynićgouczestnikiemswegoszczęśliwegoŜycia.

DlategowkaŜdymczasieiwkaŜdymmiejscujestOnbliskiczłowiekowi.Bógwzywaczłowiekaipomagamu

szukać,poznawaćimiłowaćsiebiezewszystkichsił”.PortakŜeKompendiumKatechizmuKościołaKatolickiegonr

359[przyp.red].

LEOJOHNTRESE,Wcowierzymy.PodstawywiaryiŜyciachrześcijańskiego.

Danielowiiinnym.PrawdyujawnioneprzezBogapocząwszyodczasówAdamaaŜdonadejścia

Chrystusa określane są mianem „objawienia przedchrześcijańskiego”. Stanowiły one

przygotowaniedowielkiegoobjawieniaprawdydanejnamprzezBogawosobieJegoSyna,Jezusa

Chrystusa. Natomiast prawdy objawione czy to bezpośrednio przez Chrystusa, czy za

pośrednictwemjegoApostołówpodnatchnieniemDuchaŚwiętegookreślanesąjako„objawienie

chrześcijańskie”.

WosobieJezusa,BógwypełniłobjawieniedotycząceJegosamego.Tymsamympowiedział

namwszystkoto,comusimywiedzieć,abyznaleźćsięwniebie.Przekazałnamwszystkoto,co

niezbędnedoosiągnięcianaszegocelu,którymjestwiecznezjednoczeniezBogiem.Pośmierci

świętego Jana, ostatniego Apostoła, nie ma juŜ Ŝadnych „nowych” prawd, których przyjęcia

wymagaodnascnotawiary.

Z biegiem lat ludzie, wykorzystując daną im przez Boga inteligencję, będą starali się

zgłębiać,studiowaćibadaćprawdyobjawioneprzezChrystusa.Depozytwiarychrześcijańskiej,jak

rozwijającysiępąkkwiatu,będziesięotwierałistawałcorazbardziejdostępnydlamedytujących

nad nim i studiujących go wielkich umysłów kaŜdej epoki. My, ludzie Ŝyjący w XX wieku

rozumiemyznacznielepiejnauczanieChrystusaniŜchrześcijanieŜyjącywIwieku.Jednakwiara

nie zaleŜy od pełni zrozumienia i pojęcia nauki Chrystusa. Co się tyczy samych prawd wiary,

wierzymydziśdokładniewtesameprawdy,wktórewierzylipierwsichrześcijanie,otrzymawszyje

odChrystusaijegouczniów,Apostołów.

Kiedy następca Piotra, PapieŜ, uroczyście ogłasza jakiś dogmat – np. dogmat o

WniebowzięciuNajświętszejMaryiPanny–nieoznaczato,Ŝeprzedstawianamnowąprawdę,w

którąnaleŜywierzyć.Nie,PapieŜpoprostuoznajmiapublicznie,Ŝemamydoczynieniazprawdą,

pochodzącąodczasówapostolskich,wktórąmusimywierzyć.

PocząwszyodczasówChrystusazdarzałosięniejednokrotnie,ŜeBógdokonywałobjawień

prywatnych, skierowanych do świętych i innych osób. Ten rodzaj objawienia nosi nazwę:

„prywatnego”.Wprzeciwieństwiedoobjawienia„publicznego”,dokonanegoprzezJezusaijego

Apostołów,objawienia„prywatne”wymagająprzyjęciaiakceptacjiprzedewszystkimzestrony

osób,któreichdostąpiły.NawettakznaneobjawieniajaktezLourdesiFatimy,bądźobjawienie

NajświętszegoSercaświętejMariiMałgorzacieniestanowiąścisłejmateriiwiary.Niemniejjednak,

byłoby rzeczą niemądrą i nieroztropną wątpienie w ich wiarygodność, wiedząc, Ŝe istnieją

świadectwaichautentyczności.Alenegującichistnienieniepopadniemywherezję,poniewaŜnie

sączęścią„depozytuwiary”.

Kiedy mówimy na temat objawienia BoŜego, naleŜy wskazać na Księgę, która nam je

zachowałaiprzekazała.MowajestoBiblii,którąnazywamySłowemBoŜym,poniewaŜsamBóg

inspirowałautorówjejposzczególnychksiąg.Bóginspirowałich,abynapisalito,coOnsamchciał

Ŝebybyłonapisaneinicpozatym.Wpływającbezpośrednionaumysłiwolępiszących(czyto

Izajasza, Ezechiela, Mateusza lub Łukasza), Bóg w osobie Ducha Świętego dyktował im to, co

chciałabybyłonapisane.Procestenmiałcharakterwewnętrznyiobywającysiębezsłów.KaŜdyz

piszącychredagowałtekstwewłasnymstylu.Choćczasemmoglinawetniezdawaćsobiesprawęz

Boskiegonatchnienia,którenimikierowało,tojednakDuchŚwiętystałzakaŜdympociągnięciem

ichpióra.

Biblia wolna jest od błędów nie dlatego, Ŝe Kościół stwierdził to po jej skrupulatnym

przeanalizowaniu. Jest ona wolna od błędów poniewaŜ jej autorem jest sam Bóg, którego

narzędziemwdzieletworzeniajestnatchnionyprzezNiegoczłowiek–pisarz.ZadaniemKościoła

jest uświadomienie nam, Ŝe księgi Biblii są inspirowane przez Boga a takŜe ich wierne

zachowywanieiautentyczneinterpretowanie.

Zdajemysobiesprawę,ŜeBiblianiezawierawszystkichnaukJezusa.WiemytakŜe,iŜwiele

spośródprawdstanowiącychdepozytwiary,zostałoustnieprzekazanychprzezApostołówibyło

dalej przekazywanych z pokolenia na pokolenie przez ich następców – biskupów. Ten przekaz

nazywamyTradycjąKościoła;jesttoprzekazprawddokonywanyprzezŜywygłosChrystusaw

swoimKościele.AzatemBibliaiTradycjastanowipodwójneźródło,wktórymodnajdujemypełne

objawienieBoŜe,wszystkieprawdy,którewinniśmyprzyjąćaktemwiary.

ROZDZIAŁDRUGI

BÓGIJEGOPRZYMIOTY

KimjestBóg?

Pewnegodniaprzeczytałem,Ŝejedenzkatechetówbyłbliskiutratywiary,kiedydziecko

zapytałogonareligii:„KtostworzyłBoga?”.Nagledotarłodoniego,Ŝeniemaodpowiedzinato

pytanie.Trudnomibyłowtouwierzyć,poniewaŜuwaŜam,Ŝedostateczniewykształconykatecheta

uczący religii, powinien znać odpowiedź na to pytanie. Brzmi ona bowiem: „Nikt nie stworzył

Boga”.

Zasadniczą racjonalną przesłanką za istnieniem Boga jest fakt, iŜ nic nie dzieje się bez

jakiejśprzyczyny.Takjakczekoladki,któresamenieznikajązpudełka.Abyoneznikłyczyjaśręka

musi je stamtąd najpierw wyciągnąć. śadne drzewo samo nie wyrośnie z ziemi, zanim nie

zakiełkujewniejnasiono,dającemupoczątek.Filozofowieokreślajątęprawidłowośćnastępująco:

„KaŜdyskutekmusimiećswojąprzyczynę”.

Takwięc,jeślicofniemysiędopoczątkówwszechświata(tysiące,milionylubtylelatile

Ŝycząsobienaukowcy)znajdziemysięwpewnymmomenciewpunkcie,wktórymtrzebabędzie

zapytać:„Wspaniale,alektotowszystkowprawiłwruch?”Ktośmusiałsprawić,Ŝewszechświat

zacząłistnieć.Jaktosięstało?Nicniebierzesięzniczego.Dziecisąowocemmiłościrodziców,

kwiatywyrastająznasion,zawszemusiistniećpunktwyjścia,początek.Musiistniećktoś,ktonie

został uczyniony przez kogoś innego, musi być ktoś, kto istniał od zawsze, ktoś kto nie miał

początku. Musi być ktoś posiadający moc i inteligencję nieskończoną i najwyŜszą, kogo naturą

własnąjestistnienie.

Ktoś taki istnieje i jest nim Bóg. Bóg jest tym Kimś istniejącym z własnej natury.

Gdybyśmy chcieli dokładnie opisać Boga, moglibyśmy przede wszystkim powiedzieć, Ŝe jest

„Tym,któryjest”.Wzwiązkuztymodpowiedźnapytaniedzieckajestprosta:„Niktniestworzył

Boga.Bógistniałzawszeizawszebędzieistnieć”.

TakiegoBoga,któryjestpoczątkiemwszelkiegobytu,któryjestponadtymwszystkim,co

istnieje,określamymówiąc,ŜejestBytemNajwyŜszym.Stądwynika,ŜeniemoŜeistniećwięcej

niŜ jeden Bóg. Mówienie o dwóch lub więcej bytach najwyŜszych byłoby sprzecznością. Samo

słowo„najwyŜszy”oznacza„znajdującysięponadwszystkimi”.Jeśliwięcistnieliby,jedenobok

drugiego, dwaj bogowie równie wszechmocni, Ŝaden z nich nie zasługiwałby na miano „bytu

najwyŜszego”. śaden z nich nie posiadałby nieskończonej mocy przypisywanej z natury Bogu.

„Nieskończona” moc pierwszego wykluczałaby „nieskończoną” moc drugiego z bogów. Obaj

wzajemnie by się ograniczali. Święty Anastazy powiedział: „Mówienie o kilku bogach równie

wszechmocnych,totak,jakmówienieokilkubogachrówniebezsilnych”.

Istnieje tylko jeden Bóg i jest On Duchem. Aby to zrozumieć naleŜy wiedzieć, Ŝe

filozofowierozróŜniajądwarodzajesubstancji:duchoweifizyczne.Substancjefizyczneskładają

sięczęści,takjakpowietrze,którymoddychamy.Składasięonozcząsteczekazotuitlenu.Tez

koleizbudowanesązatomów,atomyzneutronów,protonówielektronów.KaŜdanajdrobniejsza

część wszechświata zbudowana jest z substancji fizycznej, która zawiera w sobie elementy

determinującejejrozpad,dlatego,Ŝejejczęścimogąsięodniejoddzielićnadrodzerozkładulub

zniszczenia.

Substancjaduchowanatomiastniejestzbudowanazczęści.Niemawniejnic,comoŜeulec

podziałowiaprzeztorozpadowiidestrukcji.Filozofiaokreślasubstancjęduchowąjakosubstancję

prostą (niezłoŜoną). Oto powód, dla którego substancje duchowe są nieśmiertelne. Poza

bezpośredniąingerencjąBoga,niemaprzyczynydlaktórejmogłybyprzestaćistnieć.Znanesątrzy

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: