Legenda o Lechu.pdf

Legenda o Lechu

awno, dawno temu, przed czasami Aleksandra Wielkiego, w Polsce żył książę imieniem Lech. Kraj był dziki,

ludzie żyli w małych plemieniach, w strachu przed napaścią Gotów z zachodu i dzikich Tatarów ze wschodu. Śmierć

i spustoszenie siali najeźdźcy wśród pokojowych Słowian. Zmuszeni byli w końcu porzucić swoje spokojne, rolnicze

zajęcia i zamienić się w wojowników, zdolnych do obrony swojej ziemi i ochrony swoich rodzin przed zgubą.

ech był pierwszym księciem polskim. Był tym, który założył królestwo na ziemiach polskich i pierwszym

przywódcą zachodnich Słowian. Zjednoczył wszystkie plemiona polskie i pod jego rządami Polska zaczęła rozwijać

się i rosnąć w dobrobyt. Aby zapewnić krajowi obronę, Lech trzymał silną, dobrze wyposażoną i wyszkoloną armię.

W krótkim czasie rycerze i ich kapitan Lech okryli się w bojach sławą tak wielką, że znani byli daleko poza

granicami Polski. Nazywano ich "Lechitami". Turcy nawet nazywali Polskę Krajem Lechitów lub Krajem Lecha. Jego

siła rozprzestrzeniała się tak szeroko, że nawet przypuszcza się, że linia węgierskich władców pochodziła od Lecha.

siążę pod wieloma względami był człowiekiem niezwykłym. Wysoki, barczysty, przystojny, niebieskooki, o

szlachetnych rysach mężczyzna był człowiekiem o niespotykanej sile. Mogł władać toporem bojowym, który ledwo

mogło podnieść dwóch przeciętnych mężczyzn. Był nie tylko nieustraszonym wojownikiem, ale także mądrym

władcą, ze zmysłami nastawionymi na wiedzę. Jak każdy książę kochał polowania i sport. W czasie bitwy był na

czele wojsk, w czasie polowań pierwszym który walczył z osaczonym niedźwiedziem.

ech bardzo lubił sokoły i hodował dużo jastrzębi i wędrownych sokołów, które często sam tresował. Raz

wytresował nawet młodego myszołowa, ale ptak po obiecującym początku zdechł. Wtedy Książę zapragnął, mimo

przestróg treserów, wytrenować orła . Myśl ta nie przestała go opuszczać, ponieważ wierzył, że orzeł będzie szybszy

i silniejszy w locie za zdobyczą niż najszybsze nawet jastrzębie.

ewnego wiosennego dnia, książę wybrał się ze swoją drużyną na polowanie z sokołem. Doborowa kompania

wyruszyła na koniach z zamku, wszyscy ubrani w zielone stroje do polowania, zgodnie z życzeniem księcia. Książą