Palmer_Diana_Pozegnanie_z_mroczna_przeszloscia.pdf

DIANA PALMER

POŻEGNANIE Z MROCZNĄ

PRZESZŁOŚCIĄ

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Leslie odwróciła głowę. Jej wzrok przyciągnęła dumna sylwetka jeźdźca

stojącego nieruchomo na szczycie pobliskiego wzgórza. Obserwował, co się dzieje

na pastwiskach rozciągających się u jego stóp i wyglądał przy tym imponująco.

Jak na Teksas, ranczo nie było duże. W okolicach Jacobsville należało jednak

do dziesiątki największych, a właściciel był jednym z najzamożniejszych ludzi.

- Straszny tu kurz - stwierdził Ed Caldwell, marszcząc nos. Nie spostrzegł

jeźdźca, gdyż stał plecami do wzgórza. - Dobrze, że mogę pracować w mieście. Tam

przynajmniej powietrze jest nieskażone i znacznie bardziej czyste.

Żartobliwy komentarz Eda wywołał uśmiech Leslie Murry. Miała przeciętną

urodę. Jasne, naturalnie falujące włosy i szare oczy. Do jej największych zalet

należały szczupła figura i wydatne, ładnie wykrojone usta. Była osobą niezwykle

spokojną i powściągliwą. Kryjącą głęboko uczucia.

Kiedyś jednak było inaczej. Zaliczała się wówczas do dziewczyn wesołych i

pełnych temperamentu, uwielbiających zabawę. Umiała być duszą każdego

młodzieżowego towarzystwa.

A teraz? Teraz zachowywała się jak dostojna starsza pani. Na widok obecnej

Leslie ludzie, którzy niegdyś ją znali, przeżywali prawdziwy szok.

Należał do nich Ed Caldwell. Poznali się jeszcze na studiach w Houston. Ed

robił dyplom, kiedy Leslie przeszła na drugi rok. Zaraz potem musiała, niestety,

przerwać naukę ze względów osobistych i podjęła pracę jako sekretarka prawna w

kancelarii adwokackiej ojca Eda w Houston.

Później, gdy nastały dla Leslie chwile jeszcze gorsze, ponownie przyszedł jej z

pomocą wypróbowany przyjaciel z młodości. To on właśnie namówił ją, żeby przyje-

chała do Jacobsville. Dzięki wstawiennictwu Eda zaraz dostała pracę w dużym

przedsiębiorstwie należącym do jego bogatego i wpływowego ciotecznego brata.

Do tej pory nie miała okazji poznać Mathera Gilberta Caldwella, przez

wszystkich nazywanego po prostu Mattem. Słyszała, że jest człowiekiem mądrym,

bezpośrednim, kulturalnym i sympatycznym. A ponadto życzliwym ludziom. Ed był

tego samego zdania. Przywiózł Leslie na ranczo Matta i wziął tutaj na konną

przejażdżkę po pastwiskach, żeby przedstawić przyjaciółkę sporo starszemu od

siebie ciotecznemu bratu, a zarazem jej nowemu szefowi.

Do tej pory zdołali zobaczyć jedynie tumany kurzu wznoszone przez bydło

przeganiane przez kowbojów.

- Leslie, poczekaj tutaj - zaproponował Ed. - Pojadę poszukać Matta. Zaraz

wracam.

Z trudem zmusił swego wierzchowca do powolnego truchtu i ruszył przed

siebie, siedząc sztywno w siodle. Na ten widok Leslie zagryzła wargi, żeby się nie

roześmiać. Kochany Ed nie przepadał za konną jazdą. Znacznie lepiej czułby się za

kierownicą samochodu. Nie mogła mu jednak tego powiedzieć, gdyż ostał się

ostatnim jej przyjacielem. Był też jedynym człowiekiem w Jacobsville, który znał jej

przeszłość.

Patrząc na oddalającego się Eda, nie zdawała sobie sprawy z tego, że sama

jest przedmiotem uważnej obserwacji innego jeźdźca.

Nieznajoma ładnie trzymała się na koniu. Miała zgrabną sylwetkę, która

przyciągnęłaby wzrok każdego znawcy kobiecych wdzięków. Nie patrzyła w jego

stronę. Niewiele myśląc, pogalopował w dół wzgórza. Po chwili zatrzymał się tuż

obok niej.

Usłyszała dopiero parsknięcie konia, któremu ściągnięto wodze. Przerażona

poderwała się w siodle. Spojrzała na jeźdźca.

Miał na sobie robocze ubranie, takie, jakie nosili pozostali kowboje. Ale na tym

kończyło się podobieństwo. Był bowiem zadbany i starannie ogolony. Jak wrośnięty

siedział na koniu. Miał imponującą postawę.

Matt Caldwell napotkał spojrzenie przestraszonych szarych oczu.

Rozczarował się, gdyż z bliska kobieta okazała się znacznie mniej atrakcyjna, niż się

spodziewał. Jej przeciętna uroda, mimo gracji i doskonałej figury, nie zrobiła na nim

żadnego wrażenia.

- Sprowadził tu panią Ed - raczej stwierdził, niż zapytał tonem szorstkim i

nieprzyjemnym.

Dla Leslie ten niemiły ton nie był zaskoczeniem. Nie sądziła jednak, że będzie

aż tak ostry. Ciął powietrze jak nóż.

Kurczowo zacisnęła ręce na lejcach.

- T... tak. Przy... przywiózł mnie Ed - wyjąkała zdenerwowana, z trudem

wydobywając z siebie głos.

Zaskoczyła Matta Caldwella. Dziewczyny, z którymi prowadzał się Ed, były

zupełnie inne. Pewne siebie, obyte, eleganckie i wyrafinowane. Niepodobne do

kobiety, którą miał przed sobą. Jego młody cioteczny brat lubił przywozić na ranczo

swoje partnerki, żeby im zaimponować. Na ogół Matt nie miał nic przeciwko temu, ale

dziś, po piekielnie ciężkim dniu, był wykończony i wściekły.

- Czyżby interesowała panią hodowla bydła? - zapytał głosem pełnym jadu. -

W każdej chwili możemy dać pani lasso do ręki...

Leslie zesztywniała.

- Przyjechałam tu, żeby poznać ciotecznego brata Eda Caldwella -

powiedziała z wysiłkiem. - Tutejszego bogacza. - Widząc błysk w czarnych oczach

mężczyzny, poczerwieniała. Rozzłościła się na siebie. Jak mogła przy nieznajomym

wygadywać takie rzeczy! Poprawiła się szybko. - Miałam na myśli to, że Matt

Caldwell jest właścicielem ogromnej hodowli bydła. To w jego przedsiębiorstwie

pracuje Ed. I ja tam znalazłam właśnie pracę - dodała niepotrzebnie. Nie powinna

mówić tego wszystkiego, ale mężczyzna na koniu coraz bardziej działał jej na nerwy.

Miał ponurą minę. Jeszcze bardziej nieprzyjazną niż przed chwilą. Nachylił się

w siodle w stronę Leslie. Popatrzył na nią zimnymi oczyma spod półprzymkniętych

powiek.

- Proszę mówić prawdę - zażądał ostrym tonem. - Właściwie dlaczego pani tu

przyjechała?

Nerwowo przełknęła ślinę. Ten człowiek hipnotyzował ją jak wąż królika. Miał

niesamowite oczy... Czarne i nieprzeniknione.

- To chyba nie pańska sprawa - odcięła się wreszcie, bo przecież nie miał

prawa jej wypytywać.

Nie odezwał się ani słowem, ale nie odrywał wzroku od twarzy Leslie.

Wpatrywał się w nią uporczywie.

- Niech pan przestanie! - rzuciła, poruszając ramionami. - To denerwujące.

- A więc przyjechała tu pani, żeby poznać swego szefa? - zapytał jeździec

pozornie spokojnym tonem. - Czy nikt pani nie mówił, że to okropny facet?

- Wręcz przeciwnie - zaprotestowała Leslie. - Wszyscy są zdania, że Matt

Caldwell jest bardzo kulturalnym i sympatycznym człowiekiem. Czego w żadnym

razie o panu powiedzieć się nie da! - dodała odruchowo, po raz pierwszy od lat

ujawniając dawny temperament i pokazując pazurki.

Nieznajomy uniósł brwi.

- Skąd pani wie, że jestem niekulturalny i niesympatyczny? - zapytał,

nieoczekiwanie uśmiechając się krzywo.

- Bo pan... pan jest jak kobra - mruknęła Leslie.

Przez chwilę patrzył na nią w milczeniu, a potem gwałtownie pchnął konia tak

blisko w jej stronę, że zakołysała się w siodle. Jąkająca się i nieśmiała nie była w

jego typie, ale gniewna i zadziorna? Dopiero to zaciekawiło Matta. Lubił kobiety z

temperamentem, które nie bały się jego złych humorów.

Wyciągnął rękę, przyciągnął do siebie siodło Leslie i z bliska zajrzał jej w oczy.

- Jeśli jestem wężem, mała, to kim ty jesteś? - zapytał, rozmyślnie

przeciągając sylaby. Był tuż obok. Czuła na twarzy ciepły oddech i korzenny zapach

wody kolońskiej. - Mięciutkim, puchatym króliczkiem?

Zaszokowana bliskością nieznajomego, szarpnęła odruchowo lejce. Tak

mocno, że koń stanął dęba i zrzucił ją na ziemię. Upadła, uderzając boleśnie lewą

chorą nogą i biodrem o twarde podłoże.

Z okrzykiem na ustach Matt błyskawicznie zeskoczył z konia i nachylił się nad

Leslie. Zbierała siły, chcąc usiąść. Wziął ją mocno za ramię, lecz szybko puścił, gdyż

na twarzy Leslie odmalowało się przerażenie, graniczące z odrazą. Ogarnięta paniką,

szarpnęła się w tył.

Matta zaskoczyła ta niezwykła reakcja. Jeszcze żadna kobieta przed nim nie

uciekała! Wręcz przeciwnie... A tu nagle wzdragało się przed nim takie byle co... Ta

niemrawa istota nie dorastała jego przyjaciółkom do pięt.

Odpychała jego ręce, krzycząc z rozpaczą:

- Nie! Nie! Nie!

Znieruchomiał. Zdjął powoli dłoń z ramienia Leslie i zaczął się jej przyglądać.

Tym razem z ciekawością.

W tej chwili nadjechał Ed. Na widok tego, co się stało, zawołał z przerażeniem:

- Leslie!

Zsiadł z konia najszybciej, jak potrafił, i ukląkł obok leżącej. Podtrzymał ją, aby

mogła się podnieść.

- Przepraszam za zamieszanie - wymamrotała, unikając spojrzenia

nieznajomego mężczyzny, odpowiedzialnego za wypadek. - Mimo woli szarpnęłam

wodzami.

- Jak się czujesz? - z niepokojem zapytał Ed.

- Dobrze - odparła.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: