10.Sinclair_Tracy_Wielka_wygrana.pdf

Tracy Sinclair

WIELKA

WYGRANA

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Pasażerowie w poczekalni dworca lotniczego nerwowo

sięgnęli po bagaże na widok kontrolerki biletów

podnoszącej mikrofon do ust.

- Dzień dobry państwu - powiedziała

profesjonalnie radosnym tonem. - Ogłaszam lot sześćset

dwadzieścia jeden do Wiednia. Proszę pasażerów pierwszej

klasy o skierowanie się do wyjścia. Za chwilę będziemy

wywoływać rzędy od dwudziestego pierwszego do

pięćdziesiątego. Zechcą państwo przygotować karty

pokładowe. Dziękuję i życzę miłej podróży.

Kelley McCormick dołączyła do grupki ludzi

przepychających się ku otwartym drzwiom wiodącym do

rękawa. Trudno uwierzyć, że oto naprawdę jedzie do

Europy! Ogarnęło ją takie samo poczucie nierealności jak

wtedy, kiedy dowiedziała się o wygranej.

W przedziale pierwszej klasy było zaledwie kilkanaście

miejsc, za to naprawdę szerokich i wygodnych. Stewardesa

powitała Kelley na pokładzie samolotu i powiesiła jej

płaszcz w szafie ściennej. Zjawiła się znów po kilku

minutach z kartą dań i mniejszą nieco kartą win. Wręczając

je Kelley, powiedziała:

- Koktajle podamy zaraz po starcie.

Lunch składał się z wielu dań, poczynając od

rozmaitych przystawek, jak kawior, wędzony łosoś i

pasztet z bażanta. Potem następowała zupa, sałatka i

jeszcze trzy inne potrawy przed serami i owocami,

ciastkiem truskawkowym, kawą i ptifurkami.

Gdy Kelley zastanawiała się, co ma wybrać, obok

usiadł jakiś mężczyzna. Był blondynem, miał niebieskie

oczy, orli nos i szerokie ramiona, które podkreślała

nienagannie skrojona marynarka z wielbłądziej wełny.

Nie uruchomiono jeszcze silników samolotu, lecz

Kelley już wiedziała, że podjęła słuszną decyzję. Wszyscy

jej powtarzali, że to szaleństwo płacić tyle za pierwszą

klasę. Mogła przecież polecieć do Wiednia za jedną

czwartą tej ceny.

Ale Kelley postanowiła choć raz w życiu niczego sobie

nie żałować. Miała dwadzieścia siedem lat, żadnych

długów ani zobowiązań, i do tej pory wiodła dość

monotonną egzystencję. To będzie podróż jej marzeń -

najlepsze hotele, najznakomitsze restauracje, zakupy w

najdroższych sklepach; jednym słowem wszystko, czego

tylko zapragnie.

- Wygrałaś raptem pięćdziesiąt tysięcy dolarów. To

wcale nie taki wielki majątek - upominała ją Marina, jej

przyjaciółka. - Lepiej byś wpłaciła te pieniądze na domek.

Albo mądrze ulokowała. Jak możesz być tak

nieodpowiedzialna!

- Bo pierwszy raz mogę sobie na to pozwolić - zaśmiała

się Kelley. - Nigdy nie kusiło cię, żeby pożegnać się z

urzędniczą egzystencją i zobaczyć, co się wydarzy?

- Podejrzewam, że każdy o tym myśli, ale nikt nie

potrafi się na to zdobyć.

- Są tacy. Ci, którzy odkrywają nowe lądy.

- Nie chciałabym cię zmartwić, ale wszystkie lądy

zostały już odkryte. Wydasz wszystkie pieniądze i nic ci z

tego nie przyjdzie.

Kelley nie miała ochoty się spierać. Wiedziała, że ta

podróż zmieni jej życie. A przynajmniej pozwoli jej

przebywać przez jakiś czas w świecie marzeń. Każdy ma

do tego prawo.

Mężczyzna siedzący obok obserwował Kelley z takim

samym żywym zainteresowaniem, jakie i on w niej

wzbudził. Z nie ukrywaną przyjemnością przyglądał się jej

delikatnej twarzy okolonej długimi, lśniącymi, czarnymi

włosami i jej oczom o fiołkowym odcieniu. Dyskretniej,

choć z nie mniejszym uznaniem, ocenił jednym

spojrzeniem szczupłą figurę i smukłe nogi dziewczyny.

Kelley była zadowolona, że kupiła specjalnie na tę

podróż koralową, dżersejową sukienkę. Wprawdzie nie

spodziewała się, aby coś wynikło z przypadkowego

spotkania w samolocie, ale była rada, że wywarła takie

wrażenie na kimś najwyraźniej bywałym w wielkim

świecie.

- Lot powinniśmy mieć spokojny - zauważył

mężczyzna. - Prognozy pogody są doskonałe.

- Cieszę się - powiedziała Kelley, choć nawet zła

pogoda nie mogłaby zepsuć jej radosnego nastroju.

- Łatwiej będzie znieść nudną podróż, prawda?

Zazwyczaj latam Concordem, żeby nie tracić czasu. Ale

tym razem się nie udało.

- Co za przykrość - zakpiła.

- Ależ skąd! - Oczy mu rozbłysły. - Mam

zachwycającą sąsiadkę zamiast tych starych dam, przy

których na ogół mnie sadzają. Pozwoli pani, że się

przedstawię: baron Kurt Ludendorf, do usług.

Kelley miała nadzieję, że nie widać po niej, jak jest

zachwycona. Baron! Prawdziwy, żywy baron! Jak dotąd

wszystko przebiegało tak, jak sobie wymarzyła.

- Czy to podróż służbowa, czy dla przyjemności? -

zapytał, kiedy Kelley wymieniła już swoje nazwisko.

- Dla czystej przyjemności. Nigdy jeszcze nie byłam w

Wiedniu.

- Nieprawdopodobne. - Uśmiechem złagodził przyganę.

- Kiedy zobaczy pani Wiedeń, pożałuje pani, że straciła

tyle czasu na Paryż i Londyn.

Nim Kelley zdążyła wyznać, że również tych miast

nigdy nie miała okazji odwiedzić, samolot zaczął się toczyć

po pasie startowym. Podekscytowana spoglądała przez

okienko na Los Angeles, zamieniające się w miniaturowe

miasteczko. Kiedy było już tylko niewyraźną plamą daleko

w dole, powróciła stewardesa i zapytała, czego się napiją.

- Ja poproszę o kieliszek szampana - powiedziała

Kelley bez namysłu.

Kurt zajrzał do karty i skrzywił się.

- Nie widzę żadnego importowanego szampana -

powiedział.

- Mamy znakomity amerykański - odparła stewardesa. -

Może chciałby pan spróbować?

Kurt jednak z wyniosłą miną poprosił o najdroższą

whisky. Kiedy stewardesa odeszła, zauważył:

- To oburzające, do jakiego stopnia linie lotnicze

zrobiły się ostatnio niedbałe.

- A ja jestem zachwycona.

- Pani jest nadzwyczaj łaskawa.

- Być może - zbyła go Kelley, znudzona błahym

tematem. - Proszę mi powiedzieć, co powinnam zobaczyć

w Wiedniu prócz pałacu Schonbrunn i Lasku

Wiedeńskiego?

- Lepiej sobie darować te turystyczne atrakcje. W takich

miejscach roi się od okropnie ubranych ludzi. Włóczą się

wszędzie z aparatami fotograficznymi.

Kelley zerknęła na swą podręczną torbę, w której

znajdował się nowiutki aparat fotograficzny.

- Jakoś to przecierpię - powiedziała sucho. - Trudno

byłoby wracać do domu nie zwiedziwszy tych miejsc. A co

by pan radził?

- Naturalnie Operę, no i sklepy przy Ringstrasse.

Przypuszczam, że zatrzyma się pani w Metropole Grande. -

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: