DRUGA MODLITWA EUCHARYSTYCZNA
K. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
K. W górę serca.
W. Wznosimy je do Pana.
K. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.
W. Godne to i sprawiedliwe.
Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, * słuszne i zbawienne, * abyśmy Tobie, Ojcze święty, * zawsze i wszędzie składali dziękczynienie * przez umiłowanego Syna Twojego, Jezusa Chrystusa.
On jest Słowem Twoim, * przez które wszystko stworzyłeś. * Jego nam zesłałeś jako Zbawiciela i Odkupiciela, * który stał się człowiekiem za sprawą Ducha Świętego i narodził się z Dziewicy. On spełniając Twoją wolę, * nabył dla Ciebie lud święty, gdy wyciągnął swoje ręce na krzyżu, aby śmierć pokonać i objawić moc Zmartwychwstania.
Dlatego z Aniołami i wszystkimi Świętymi * głosimy Twoją chwałę, razem z nimi wołając:
Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. * Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. * Hosanna na wysokości. * Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. * Hosanna na wysokości.
Melodia prefacji nr 41, s. 188*.
312*
OBRZĘDY MSZY ŚWIĘTEJ Z LUDEM
OBRZĘDY WSTĘPNE
WEJŚCIE
Gdy lud się zgromadzi, kapłan z usługującymi, ubrani w szaty liturgiczne, udają się do ołtarza w następującym porządku:
a) ministrant z dymiącą kadzielnicą, jeśli się stosuje okadzenia,
b) ministranci niosący świeczniki z płonącymi świecami, a pomiędzy nimi inny ministrant z krzyżem, jeżeli wymagają tego okoliczności,
c) akolici oraz inni ministranci,
d) lektor, który może nieść księgę Ewangelii,
e) kapłan.
Jeśli się używa kadzidła, kapłan nakłada je do kadzielnicy przed wyruszeniem procesji. W czasie procesji wykonuje się antyfonę na wejście albo śpiewa się odpowiednią pieśń. Po przybyciu do ołtarza kapłan i usługujący oddają mu należną cześć przez głęboki pokłon. Jeżeli w prezbiterium jest tabernakulum z Najśw. Sakramentem, przyklękają. Krzyż, jeśli go niesiono w procesji, umieszcza się przy ołtarzu lub w innym stosownym miejscu. Natomiast świeczniki, które nieśli ministranci, stawia się w pobliżu ołtarza. Księgę Ewangelii kładzie się na ołtarzu.
Kapłan podchodzi do ołtarza i całuje go na znak czci. Następnie może okadzić ołtarz, obchodząc go dookoła.
Potem kapłan udaje się na miejsce przewodniczenia. Po skończeniu śpiewu na wejście, kapłan i wierni stojąc czynią znak krzyża. Kapłan mówi:
W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Lud odpowiada:
Amen.
K. W i-mię Oj-ca i Sy-na, i Du-cha Świę-te-go. W. A-men. Potem kapłan zwraca się do ludu i rozkładając ręce pozdrawia go, mówiąc:
Miłość Boga Ojca, łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi.
2*
10* Obrzędy Mszy świętej z ludem
Albo:
K. Panie Jezu, Dobry Pasterzu, który znasz swoje owce,
zmiłuj się nad nami.
W. Zmiłuj się nad nami.
K. Chryste, który oddałeś życie za swoje owce, zmiłuj się nad
nami.
K. Panie, który szukasz owiec zagubionych, zmiłuj się nad
K. Panie Jezu, który przez śmierć na krzyżu zgładziłeś nasze grzechy, zmiłuj się nad nami.
K. Chryste, który przez Twoje zmartwychwstanie przywróciłeś nam życie wieczne, zmiłuj się nad nami.
K. Panie, który przez Twoje wejście do chwały otworzyłeś nam drogę do nieba, zmiłuj się nad nami.
K. Panie, który umarłeś na krzyżu, aby dać nam życie, zmiłuj
się nad nami.
K. Chryste, który przyjdziesz sądzić żywych i umarłych,
K. Panie, który przygotowałeś nam mieszkanie w niebie,
FORMA CZWARTA
W niedziele zamiast aktu pokuty, może odbyć się poświecenie wody i pokropienie wiernych, jak podano w Dodatku, s. (2).
Obrzędy wstępne
11*
WEZWANIA DO CHRYSTUSA PANA
Następują wezwania do Chrystusa, jeżeli nie użyto trzeciej lub czwartej formy aktu pokuty:
K. Panie, zmiłuj się nad nami. Albo: K. Kyrie, eleison.
W. Panie, zmiłuj się nad nami. W. Kyrie, eleison.
K. Chryste, zmiłuj się nad nami. K. Christe, eleison.
W. Chryste, zmiłuj się nad nami. W. Christe, eleison.
K. Panie, zmiłuj się nad nami. K. Kyrie, eleison.
HYMN
Jeżeli jest to przewidziane, śpiewa się lub odmawia hymn Chwała na wysokości Bogu. Hymn może rozpocząć kapłan albo śpiewacy, albo wszyscy obecni.
Chwała na wysokości Bogu, * a na ziemi pokój ludziom dobrej woli. * Chwalimy Cię. * Błogosławimy Cię. * Wielbimy Cię. Wysławiamy Cię. * Dzięki Ci składamy, * bo wielka jest chwalą Twoja. *Panie Boże, Królu nieba, * Boże Ojcze wszechmogący. * Panie, Synu Jednorodzony, * Jezu Chryste. *Panie Boże, Baranku Boży, Synu Ojca. *Który gładzisz grzechy świata, * zmiłuj się nad nami. * Który gładzisz grzechy świata, * przyjm błaganie nasze. * Który siedzisz po prawicy Ojca, * zmiłuj się nad nami. * Albowiem tylko Tyś jest święty. * Tylko Tyś jest Panem. * Tylko Tyś Najwyższy, Jezu Chryste. * Z Duchem Świętym w chwale Boga Ojca. * Amen.
KOLEKTA
Po skończeniu hymnu kapłan ze złożonymi rękami mówi:
Módlmy się.
Wszyscy razem z kapłanem modlą się przez pewien czas w milczeniu. Potem kapłan z rozłożonymi rękami odmawia modlitwę. Po jej ukończeniu lud odpowiada:
LITURGIA SŁOWA
Lektor udaje się na ambonę i odczytuje pierwsze czytanie, którego wszyscy słuchają siedząc. Aby zaznaczyć koniec czytania, lektor dodaje:
Oto słowo Boże.
Wszyscy odpowiadają:
Bogu niech będą dzięki.
Psalmista czyli kantor śpiewa lub recytuje psalm, a wszyscy powtarzają refren.
Następnie, jeżeli jest drugie czytanie, lektor je odczytuje z ambony, jak
poprzednio.
Lektor zaznacza koniec czytania słowami:
Następuje Alleluja lub inny śpiew przed Ewangelią. Szczegółowe przepisy o śpiewach między czytaniami podano w Ogólnym wprowadzeniu, nr 37-39. W tym czasie kapłan stojąc nakłada kadzidło, jeżeli się go używa, po czym diakon, który ma głosić Ewangelię, pochylony przed kapłanem prosi o błogosławieństwo mówiąc półgłosem:
Pobłogosław mnie, ojcze.
Kapłan półgłosem mówi:
Niech Pan będzie w sercu twoim i na twoich ustach, abyś godnie głosił Jego Ewangelię, w imię Ojca i Syna, X i Ducha Świętego.
Diakon odpowiada:
Jeżeli nie ma diakona, kapłan pochylony przed ołtarzem mówi cicho:
Wszechmogący Boże, oczyść serce i usta moje, abym godnie głosił Twoją świętą Ewangelię.
Liturgia słowa
13*
Potem diakon lub kapłan udaje się na ambonę. Jeżeli okoliczności za tym przemawiają, towarzyszą mu ministranci z kadzidłem i ze świecami. Na ambonie diakon lub kapłan mówi:
Pan z wami.
I z duchem twoim.
Diakon lub kapłan:
Początek albo Słowa Ewangelii według świętego N.
Równocześnie czyni znak krzyża na księdze oraz na czole, ustach i piersi. Wszyscy odpowiadają:
Chwała Tobie, Panie.
Jeżeli się używa kadzidła, diakon lub kapłan najpierw okadza księgę, a następnie głosi Ewangelię.
Po Ewangelii diakon lub kapłan mówi:
Oto słowo Pańskie.
Chwała Tobie, Chryste.
Po czym czytający całuje księgę mówiąc cicho:
Niech słowa Ewangelii zgładzą nasze grzechy.
Następuje homilia. Należy ją głosić we wszystkie niedziele i święta nakazane; w inne dni jest zalecona.
Jeżeli jest to przepisane, po homilii składa się wyznanie wiary:
Wierzę w jednego Boga, * Ojca wszechmogącego, * Stworzyciela nieba i ziemi, * wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. * I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, * Syna Bożego Jednorodzonego, * który z Ojca jest zrodzony * przed wszystkimi wiekami....
grzes077