Darcy Emma - Weekend w Tokyo.pdf - Harlequin światowe życie(1) - gosiadabrowska

Emma Darcy

Weekend w Tokyo

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Angie Blessing (Błogosławieństwo) czuła się paskudnie.

Nawet blask słońca przyprawiał ją o ból głowy. A moŜe to nie

słońce, tylko Paul...

Mimo pięknego niedzielnego poranka Angie wolała

wrócić do mieszkania, które zajmowała na spółkę z Francine

Morgan, przyjaciółką i partnerką w interesach, niŜ oglądać

regaty w towarzystwie Paula.

Na szczęście mieszkała po drodze do jachtklubu. Gdyby

nie to, Paul by jej nie odwiózł do domu. Musiałaby wziąć

taksówkę.

Paul Overton, najatrakcyjniejszy kawaler w Sydney, wiele

tracił przy bliŜszym poznaniu. Angie juŜ trzeci rok była jego

„partnerką". Dotąd się nie oświadczył. Co więcej, Angie wcale

nie była pewna, czyby się zgodziła, gdyby tu i teraz padł przed

nią na kolana i poprosił ją o rękę.

- Pamiętasz, Ŝe w piątek idziemy na przyjęcie? - rzucił od

niechcenia.

Kolejna impreza związana z polityką. Taka jak wczorajsze

przyjęcie. Wszystko, co robił Paul, w jakiś sposób wiązało się

z polityką. Zawierał znajomości z wpływowymi

osobistościami, budował poparcie dla swych ambicji, jak

czołg parł do parlamentu. Zawód adwokata, umoŜliwiający

wykazanie sprawności w retoryce, teŜ był tylko krokiem w

kierunku tego, czego Paul naprawdę pragnął.

- Angie? - warknął, zniecierpliwiony jej milczeniem.

- Mam to zanotowane w kalendarzu - powiedziała

posłusznie, choć nie cierpiała roli ozdobnika u jego boku, jaką

odgrywała na tych wszystkich przyjęciach. - A w środę

idziemy na balet - przypomniała.

- Obawiam się, Ŝe nic znajdę czasu. Mam w tym tygodniu

waŜny proces i muszę się porządnie przygotować. Wyobraź

sobie, Ŝe telewizja pokaŜe sprawozdanie z tego procesu.

Angie się wściekła. Balet to była jej miłość, ale poniewaŜ

nie był waŜny dla kariery Paula, więc się nie liczył. Co

szkodziło zrezygnować z regat i przygotować się do procesu w

niedzielę? Odpowiedź była jasna jak słońce: Paulowi nawet

nie przyszłoby do głowy, Ŝeby zrezygnować z którejś ze

swoich przyjemności!

- MoŜesz pójść z Francine - powiedział.

- Oczywiście - zgodziła się natychmiast.

Nie było sensu z nim dyskutować. Strata czasu. Zatrzymał

mercedesa, ale nie wyłączył silnika, co znaczyło, Ŝe nie

wysiądzie i nie otworzy jej drzwi. Angie coraz częściej się

zastanawiała, czy po trzech latach z kaŜdego związku ulatuje

uczucie. Czy to norma, Ŝe traktuje się człowieka jak swoją

własność?

- Mam nadzieję, Ŝe prędko dojdziesz do siebie.

- Paul uśmiechnął się smętnie.

Choroba Ŝołądka to była jej wymówka na dzisiejszy dzień.

- Ja leŜ. - Angie takŜe się uśmiechnęła. Oczywiście nie

zamierzał jej pocałować. Nie mógł sobie pozwolić na złapanie

grypy Ŝołądkowej, bo przecieŜ miał ten swój waŜny proces...

- Mamie wyglądasz - stwierdził współczująco.

- Dbaj o siebie, Angie.

Bo on, oczywiście, nic zamierzał o nią zadbać.

- Zadzwonię do ciebie w tygodniu - dodał. śeby się

upewnić, czy wyzdrowieję na piątek,

kiedy znów będzie mnie potrzebował, pomyślała gorzko.

- Dobrze - powiedziała, gramoląc się z auta. Paul był

bardzo przystojny: wysoki, szeroki w barach, ciemnowłosy i

ciemnooki. Pochodził z bogatej rodziny i sam teŜ miał

pokaźny majątek. Pewnie czekałaby ją wspaniała przyszłość u

jego boku, lecz nie spieszył się z propozycją małŜeństwa. Trzy

lata...

- Miłego dnia - powiedziała z przymusem i zatrzasnęła za

sobą drzwi samochodu.

Patrzyła, jak odjeŜdŜał - pierwszorzędny męŜczyzna w

pierwszorzędnym aucie - i zastanawiała się, czy Paul uwaŜa ją

za kobietę z najwyŜszej półki.

Wyglądała świetnie: wysoka blondynka z długimi

włosami, szczupła, choć trochę bardziej zaokrąglona niŜ

najbardziej wzięte modelki. Miała świetną cerę i nie

potrzebowała makijaŜu, by cokolwiek pod nim ukrywać. Na

dodatek fotogeniczna. Nie uwaŜała się za piękność, ale oczy

miała wyjątkowe, pewnie z powodu ich niezwykłego odcienia

zieleni.

Doskonale się prezentowała i to jej pomagało w

interesach. Ludzie angaŜujący zawodowca do urządzenia

swego domu darzą zaufaniem człowieka, który sam jest

dobrze skomponowany. Tak, z pewnością jej wygląd

odpowiadał Paulowi, ale czy uwaŜał ją za odpowiedni

materialna Ŝonę?

Angie nie miała w rodzinie ani bogaczy, ani polityków,

ani nawet Ŝadnego prawnika. Jej rodzice byli artystami i mieli

antyrządowe poglądy, ale pozwalali córce mieć własne zdanie.

NiemoŜliwe, by Paul Ŝyczył sobie takich teściów. Zresztą

mieszkali daleko, na wschodnim wybrzeŜu Byron Bay, i nie

wypowiadali się na temat związku Angie z Paulem. Co innego

rodzice Paula. Zdawali się ją akceptować, ale co o niej myśleli

naprawdę? Czy uwaŜali, Ŝe nadaje się na Ŝyciową partnerkę

ich jedynego syna?

I najwaŜniejsze: czy Angie naprawdę chciała być Ŝyciową

partnerka Paula Overtona? Kiedyś zdawało jej się, Ŝe złapała

Pana Boga za nogi, a teraz... Właśnie zaczynało do niej

docierać, Ŝe prawdopodobnie straciła trzy lata na

pielęgnowanie złudzeń.

Francine siedziała na balkonie z widokiem na zatokę.

Dookoła walały się płachty niedzielnej gazety, na stole stal

kubek po kawie. Była w takim podłym nastroju, Ŝe nawet

piękny poranek nie zdołał jej z niego wydobyć. Angie nie

musiała pytać, jak się udało wczorajsze spotkanie singli.

- Znów klapa? - zagadnęła.

- Nie zaiskrzyło - mruknęła apatycznie Francine.

To nie mogło się udać, pomyślała Angie. Na takich

spotkaniach wszyscy rozpaczliwie chcą zaimponować całej

reszcie.

- MoŜe przy drugim spotkaniu będą fajniejsi

- powiedziała.

- Akurat. - Francine się skrzywiła. - Wszyscy myślą tylko

o jednym.

- Wyglądałaś rewelacyjnie w tej czerwonej sukience.

- Kiedy wreszcie spotkam odpowiedniego człowieka,

powinnam wzbudzić w nim poŜądanie.

- Francine westchnęła. - W kaŜdym razie tak piszą w

poradniku. „Myśl pozytywnie i daj się zapamiętać". Zawsze

staram się dobrze wyglądać.

- Dzisiaj się nie postarałaś - zaŜartowała Angie, chcąc

wprawić przyjaciółkę w lepszy nastrój.

- A gdybym przyprowadziła do domu któregoś z kolegów

Paula?

- To zawaliłabym sprawę. Mam dola, Angie, to wszystko.

A ciebie miało dzisiaj nie być. Co się stało? Odwołali regaty?

- Chciałam mieć trochę spokoju. - Angie wzruszyła

ramionami.

- Niektórym to łatwo przychodzi - mruknęła Francine i

wstała. - No dobra, idę się umyć. Potem wybiorę się. na

siłownię.

- Powinnaś trochę poluzować - wyrwało się Angie, nim

zdąŜyła pomyśleć.

Darcy Emma - Weekend w Tokyo.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: