Sprawdzian elektrostatyka, prąd stały, magnetyzm teoria kol.docx

1.      Regułę której ręki wykorzystujemy przy określaniu kierunku i zwrotu indukcji pola magnetycznego wytworzonego wokół przewodnika z prądem?

2.      Dopasuj

3.      Podaj definicję natężenia pola elektrostatycznego. Jaki jeszcze wzór umożliwia obliczenie jej wartości?

4.      Z reguły której dłoni korzystamy przy określaniu działania siły Lorentza dla cząstki dodatniej?

5.      W połączeniu szeregowym dwóch różnych kondensatorów:               pojemność zastępczą liczymy ze wzoru:
                                                                                                                              ładunki na poszczególnych kondensatorach są _____

                                                                                                                              napięcia na poszczególnych kondensatorach są ____

6.      Wzór określający zależność oporu od temperatury to _____________.

7.      Opisz działanie transformatora.

8.      Określ prawdziwość poniższych zdań:
a) siła kulombowska jest wprost proporcjonalna do kwadratu odległości pomiędzy ładunkami i odwrotnie proporcjonalna do iloczynu ich ładunków                             TAK NIE

b) w łączeniu równoległym różnych oporników napięcie na każdym z nich jest takie samo                            TAK NIE

c) mamy dwie identyczne kule, na których znajdują się ładunki 4 µC i -7µC. Po ich zetknięciu i rozsunięciu na każdej z kul będzie ładunek o wartości -2,5 µC                             TAK NIE

d) dwa nieskończenie długie przewodniki z prądem, w których natężenie jest przeciwnie skierowane odpychają się siłą, którą można obliczyć ze wzoru F= μ0I1I2l2πd                             TAK NIE

e) aby wytworzyć siłę elektromotoryczną w obwodzie musi następować zmiana powierzchni, przez którą przechodzi strumień pola lub zmiana wartości indukcji magnetycznej pola, w którym znajduje się obwód lub zmiana kąta pomiędzy B i S                            TAK NIE

9. Elektryzowanie ciał przez tarcie polega na _____________________________________________________________.

10. Co to jest samoindukcja?

11. O co chodzi w regule Lentza?

12. Jaką pracę wykonujemy przy przesunięciu elektronu pomiędzy różnicą potencjałów wynoszącą 25 kV?

13. Ile elektronów przepłynie przez przewodnik z prądem o natężeniu 3 mA w czasie kwadransu?

14. Czy wsunięcie dielektryka pomiędzy okładki kondensatora płaskiego zwiększa czy zmniejsza jego pojemność?
Jeśli nie jest on stale podłączony do źródła napięcia, to ładunek nie ulega zmianie?
Jeśli jest stale podłączony do źródła napięcia, to co nie ulega zmianie?
Jak opisałbyś słownie wzór na energię jaką gromadzi kondensator?

15. Rolę jakiej siły pełni siła Lorentza działająca na ujemną cząstkę w polu magnetycznym?

16. Czy sołtys lub inny wójt kojarzą Ci się z jakimś wzorem? J Jeśli tak – z jakim?

17. Obwód składa się z ogniwa o SEM = 105 V oraz dwóch szeregowo połączonych oporników 6 Ω oraz 12 Ω. W obwodzie płynie prąd o natężeniu 5 A. Ile wynosi opór wewnętrzny ogniwa? Ile wynosi spadek napięcia na tym wewnętrznym oporze?

18. Siła elektrodynamiczna to siła działająca na ___________ przez który ________ _________ znajdujący się w ______ ______________.

19. Zrób nocię z właściwości magnetycznych ciał (diamagnetyki, paramagnetyki, ferromagnetyki)

20. Omów zasadę działania silnika elektrycznego.

Odpowiedzi:

1.      Regułę prawej

2.      Pasujące są na tym samym poziomie tabeli

3.      E= Fq, E= kQr2

4.      Z lewej. Dla cząstki ujemnej łatwo stosować jest prawą dłoń.

5.      1Cz= 1C1+ 1C2, ładunki są takie same, napięcia różne

6.      R= R0(1+ αt)

7.     

8.      a) NIE b) TAK c) NIE d) TAK e) TAK

9.       Przechodzeniu elektronów z jednego ciała na drugie.
Potarta suknem laska ebonitowa elektryzuje się - a sukno +.
Laska szklana zaś potarta jedwabiem elektryzuje się + a jedwab -.

10. 

11. 

12.  W=qU

W = eU = 1,6∙10-19∙25∙103 = 40∙10-16 = 4∙10-15 J

13.  q=n∙e , I= qt               => I= net              n= Ite= 3∙10-3∙15∙601,6∙10-19= 168,75∙1016

14.  Zwiększa.
Nie zmienia się.
Napięcie.
Jest to połowa iloczynu pojemności i kwadratu napięcia

15.  Rolę siły dośrodkowej.

16.  Praca prądu: W = UIt

17. 

18.  Przewodnik, płynie prąd, polu magnetycznym.

19.  Diamagnetyki - substancje, w których dominującą właściwością magnetyczną jest diamagnetyzm; d. cechuje bardzo słaba przenikalność magnetyczna, mniejsza niż próżni, dla większości d. niezależna od natężenia zewnętrznego pola magnetycznego. Do d. zalicza się wszystkie gazy szlachetne oraz prawie wszystkie związki organiczne, niektóre metale (np: bizmut, cynk, złoto, srebro, miedź), a także grafit oraz gaz elektronowy w metalach; niektóre ciała nie będące w normalnych warunkach diamagnetykami mogą przy zdecydowanej zmianie warunków wykazywać właściwości diamagnetyków.
Paramagnetyki - ciała (substancje) o przenikalności magnetycznej minimalnie większej od przenikalności magnetycznej próżni; w polu magnet. ustawiają się równolegle do linii sił (słabo magnesują się); do p. należą m.in. tlen, lit, potas, rubid, cez, magnez, sole i roztwory wodne soli pierwiastków przejściowych.
Ferromagnetyki - ciała wykazujące ferromagnetyzm. Podstawowymi parametrami charakteryzującymi właściwości magnetyczne f. są: koercja, przenikalność magnetyczna i pozostałość magnetyczna. Pod względem właściwości magn. f. dzielimy na magnetycznie miękkie, charakteryzujące się dużą przenikalnością magnetyczną i małą koercją, oraz magnetycznie twarde, wykazujące dużą wartość koercji i pozostałości magnetycznej. Do f. należą metale przejściowe z grupy żelaza (Fe, Co, Ni) oraz niektóre metale ziem rzadkich (Dy, Er, Gd, Ho, Tb, Tm); wszystkie te metale mają strukturę heksagonalną zwartą; f. są także stopy metali ferromagnetycznych, niektóre ferryty oraz niektóre związki chem., np. sole metali ziem rzadkich. F. w postaci czystych metali mają, poza żelazem i w mniejszym stopniu niklem, niewielkie zastosowanie praktyczne, najszerzej stosowane są stopy metali ferromagnetycznych ze składnikami nieferromagnetycznymi (np. na magnesy do budowy transformatorów, silników, prądnic i urządzeń tele- i radiotechnicznych). Do metali twardych należą gł. stale średnio- i wysokowęglowe (stopy żelaza z węglem), stopy żelaza z niklem i kobaltem oraz stopy odlewnicze aluminium z niklem i kobaltem. Wytwarza się z nich magnesy trwałe stosowane w małych silnikach, prądnicach prądu stałego, induktorach, głośnikach, słuchawkach, dzwonkach, przyrządach pomiarowych itp.

20. 
maszyna przetwarzająca energię elektr. na energię mech., zwykle w postaci energii ruchu obrotowego. Moment obrotowy powstaje w silniku elektrycznym w wyniku oddziaływania pola magnet. i prądu elektr. (siła elektrodynamiczna). Silnik elektryczny składa się ze stojana (z osadzoną parą lub kilkoma parami uzwojeń elektromagnesów) oraz wirnika z uzwojeniem twornikowym. Zależnie od prądu zasilającego rozróżnia się silnik elektryczny prądu stałego oraz silniki elektryczny prądu przemiennego. Silnik elektryczny prądu stałego ma na osi wirnika pierścień złożony z izolowanych działek (tzw. komutator) łączonych z zaciskami uzwojeń twornika; po komutatorze ślizgają się doprowadzające prąd nieruchomo osadzone szczotki elektr. (z drobnoziarnistych tworzyw z węgla uszlachetnionego) dociskane do powierzchni komutatora przez sprężynki. Działanie pola magnet., wytworzonego przez elektromagnesy stojana, na prąd elektr. w obwodzie: para szczotek, działki komutatora i uzwojenie twornika, powoduje ruch obrotowy wirnika; kierunek obrotów zależy od kierunku prądu w uzwojeniu twornika.