Rok szkolny 2010/2011

Wynikowy plan

pracy wychowawczo-dydaktycznej

na miesiąc grudzień 2010

dla dzieci 3- letnich

napisany w oparciu o:

Podstawę Programowa Wychowania Przedszkolnego

Program wychowania i edukacji przedszkolnej

„Wesołe przedszkole i przyjaciele”

oraz

Program pracy wychowawczo – dydaktycznej

Przedszkola Nr 3 na rok 2010/2011

                                                                                                  Opracowała:

\

Tematyka kompleksowa:

„Święto  pluszowego misia”

1. Zabawa pobudzająca wyobraźnię „Wiązanie uśmiechu”.

N-la zbiera „na niby” uśmiechy od dzieci i związuje je, aby w czasie zabawy każdy był zadowolony. Gdy lina jest już ciężka, kładzie ją na podłodze i przydeptuje razem z dziećmi po to, by zatrzymać uśmiechy na cały dzień. Na zakończenie zabawy rozwiązuje linę i uwalnia uśmiechy.

2. Słuchanie wiersza A. Rumińskiej „Mój przyjaciel miś”.

Mój przyjaciel miś

Mój przyjaciel miś zbuntował się dziś.

Chcę go zabrać na spacerek, A on mówi:  – Na rowerek!

Kiedy czas posprzątać zabawki, On chce pędzić na huśtawki!

Misiu, misiu, tak niegrzecznie, Musisz zmienić się koniecznie.

Po wysłuchaniu wiersza n-l pyta dzieci:    – Z kim wam się kojarzy ten miś?

3. Zabawa dotykowa „Co się znajduje w paczce”.

Dzieci odgadują przez dotyk, co znajduje się w paczce (w paczce jest ukryty miś).

4. „Weź misia do ręki”.

N-l ogląda z dziećmi różne pluszowe misie. Zachęca, by wybrały sobie misia, który im się najbardziej podoba: obejrzały go, dotknęły, przytuliły, potarły nim o policzek itp.

5. Zabawa słowna – tworzenie listy atrybutów – „Jaki może być miś?”.

6. Wprawki dramowe.

Dzieci naśladują ruchem i gestem:

– podawanie misia – bardzo ciężkiego, lekkiego, klejącego się itp.;

– kołysanie misiów (jedno dziecko jest misiem, drugie kołysze);

– karmienie misia (jedno dziecko jest misiem, drugie karmi);

– pocieszanie misia (jedno dziecko jest smutnym misiem, drugie pociesza);

– jakiego misia brakuje? (pokazanie ruchem).

7. Rozmowa z dziećmi na temat przyjaźni z misiem na podstawie wiersza M. Czerkawskiej „Nie obejdzie się bez misia”.

Nie obejdzie się bez misia

Bury misio jest ciekawy i roboty, i zabawy.

Gdzie się tylko ruszy Krysia, nie obejdzie się bez misia.

Przy śniadaniu, przy obiedzie miś hyc! – już na stole siedzi.

Ciekawie nadstawia uszka i zagląda do garnuszka.

Chce na oknie kozły fikać, drzwi otwierać i zamykać,

chce w kuchence gaz zapalać, ale Krysia nie pozwala.

W parku zawsze pierwszy pędzi do wiewiórek, do łabędzi.

Gdzie się tylko ruszy Krysia, nie obejdzie się bez misia.

N-l pyta dzieci:     – Dokąd można zabrać misia ze sobą?

3. Zabawy z misiem – taniec na gazecie.

Dzieci tańczą ze swoim misiem na rozłożonej gazecie, na przerwę w muzyce składają gazetę na pół (z pomocą osoby dorosłej) i tańczą, tym razem na mniejszym kawałku. Kolejna przerwa w muzyce to kolejne złożenie gazety na pół. Zabawa kończy się, gdy gazeta jest tak mała, że nie da się już na niej tańczyć.

4. Zabawa słuchowo-ruchowa „Jada jadą misie”,

5. Wyszukanie podobieństw pluszowych misiów do innych rzeczy z wykorzystaniem

przymiotników, takich jak: miękki jak..., włochaty jak..., miły jak...

1. „Misie się bawią’’ – zabawy przy akompaniamencie wesołej muzyki.

– Dzieci wiążą koło, trzymając między sobą misie. Dosuwają wolno nogę do nogi, najpierw np. w prawą, a potem w lewą stronę.

– Każde dziecko tańczy ze swoim misiem tak, jak potrafi.

2. „Opowiedz o swoim misiu” – prezentacja ulubionego misia.

Swobodne wypowiedzi dzieci ukierunkowane pytaniami:

– Jak się nazywa twój ulubiony miś? (np. powiedz sylabami) – Dlaczego go lubisz?– Skąd go masz?

3. Praca plastyczna „Mój przyjaciel miś”.

Dzieci wykonują z plasteliny lub układają z gotowych elementów i naklejają na szablon misia (w zależności od sprawności manualnej). Organizujemy galerię misiów.

1. Zabawa ruchowa „Zamień się w swoją ulubioną zabawkę”.

Dzieci maszerują po sali w takt wybijany na bębenku. Gdy dźwięki instrumentu milkną, zamieniają się w swoją ulubioną zabawkę i poruszają się w taki sposób, aby ich koledzy mogli odgadnąć, co naśladują.

6. Ćwiczenia relaksacyjne „Miś odpoczywa”.

N-l daje dzieciom poduszki lub rozkłada materace. Zachęca, by położyły się wygodnie, zamknęły oczy, oddychały spokojnie i posłuchały opowieści:

Wyobraźcie sobie, że jesteście teraz misiami. Jest słoneczny, letni dzień. Miś idzie wolno brzegiem morza, stąpa po żółtym, miękkim piasku. Bose stopy misia zapadają się w nim – piasek cichutko skrzypi – jest gładki i bardzo ciepły. Po jednej stronie miś widzi spokojne morze, a po drugiej – sosnowy las. Od morza wieje lekki wiatr. Zapach drzew miesza się z zapachem morskiej wody. Błękit

łączy się z zielenią i żółcią. Od barw i zapachów trochę kręci się misiowi w głowie. Jest senny, ma ochotę się położyć. Miś kładzie się na plaży. Misiowi jest ciepło, grzeje go słońce i piasek. Delikatny plusk fal uspokaja misia. W górze błękit nieba. Miś zamyka oczy, zapada w półsen. Z oddali dochodzą stłumione głosy. Misia otacza cichy, jednostajny szum morza i piękna muzyka (muzyka milknie, cisza 5 – 10 sekund).

N-l włącza muzykę aktywizującą i rozpoczyna nową opowieść:

Od morza wieje orzeźwiający wiatr. Miś otwiera oczy, oddycha głęboko, przeciąga się, napina mięśnie. Czuje przypływ sił. Powoli wstaje. Na horyzoncie miś widzi żółte półkole wschodzącego słońca. Stąpa mocno po żółtym piasku. Spienione chłodne fale delikatnie dopływają do jego stóp. Miś wie, co ma robić, przyspiesza kroku. Ten spacer sprawia misiowi radość.

Po zrelaksowaniu dzieci stopniowo pionizują postawę ciała (przeciągają się, wspierają na łokciach), później przyjmują pozycję siedzącą, klęk na jednym kolanie, wstają.

„Zepsute zabawki” – zabawa przy nagraniu melodii z kasety lub przy dźwiękach instrumentu. Gdy melodia milknie, zabawki psują się, stają w miejscu w bezruchu. Gdy słyszą melodię poruszają się w rytm muzyki

1.      Słuchanie wiersza „Naprawimy misia”

Kto misiowi urwał ucho?  No, kto? – pytam. Cicho, głucho...

Nikt się jakoś Nie przyznaje.  Może jechał miś tramwajem?

Może upadł, biegnąc z górki?  Może go dziobały kurki?

Może Azor go tarmosił, urwał ucho,  Nie przeprosił? Igła, nitka,

Rączek para. Naprawimy Szkodę zaraz!

O już sterczą uszka oba. Teraz nam się miś podoba!

Zgaduj-zgadula. N-l opowiada dzieciom o zwyczajach niedźwiedzia brunatnego, posługując się obrazkami.

Niedźwiedzie brunatne zapadają w sen zimowy, do którego przygotowują się już pod koniec lata. Bardzo dużo jedzą i szykują sobie legowisko – gawrę. Może to być jama w ziemi wyścielona liśćmi, gałązkami i mchem lub jaskinia, spróchniałe pnie drzew. Niedźwiedzie nie opuszczają gawry aż do wiosny. Kiedy się budzą, są dużo lżejsze i bardzo głodne! Małe misie rodzą się w zimie. Przez pierwsze miesiące życia są bezradne i pozostają pod czujnym okiem mamy, nie opuszczają legowiska. Kiedy mają 4 miesiące, pod opieką mamy niedźwiedzicy wybierają się na pierwszy spacer po okolicy. Niedźwiedź brunatny jest wszystkożercą – lubi prawie wszystko: owoce, korzenie roślin, grzyby, żołędzie oraz ryby, jaja ptaków i mięso. Niedźwiedzie mają doskonały węch, mocne pazury do wspinania i grzebania w ziemi, świetnie umięśnione łapy. Oczy mają małe i słabo widzą, ale za to świetnie słyszą.

Po skończeniu opowiadania n-l zaprasza do zabawy chętne dzieci. Zadaje im pytania i podaje różne odpowiedzi. Dzieci, które znają poprawną odpowiedź, powinny szybko się zgłosić.

– Co robią niedźwiedzie brunatne zimą?

• lepią bałwany        • śpią              • jeżdżą na sankach              • budują domki w śniegu.

...