13.Bitwy_-_Las Navas de Tolosa_1212.pdf

…

DRUKUJ

Rekonkwista: mit i rzeczywistość

Jerzy Rohoziński 11-04-2008, ostatnia aktualizacja 11-04-2008 12:17

Wydarzyło się to niemal w tym samym miejscu, gdzie ponad tysiąc lat wcześniej Scypion pokonał

Kartagińczyków. Niedaleko Bailén na północy Andaluzji, pod Las Navas de Tolosa, Maurowie dostali

w 1212 roku tęgie lanie od połączonych sił chrześcijańskich królestw. Był to punkt zwrotny w

dziejach trwającej prawie 800 lat rekonkwisty. Od tej chwili dni – no dobrze, nie przesadzajmy –

dziesięciolecia obecności arabsko-berberyjskiej na Półwyspie Iberyjskim były policzone

źródło: Rzeczpospolita

Początki rekonkwisty giną w pomroce dziejów i szybko powlekła je

warstwa mitologicznego lukru: że to niby garstka Wizygotów

schroniła się przed Arabami i Berberami w górach Asturii i tam

utworzyła punkt wypadowy do odzyskania utraconych ziem.

Tymczasem nie odzyskiwali ich ci, którzy je utracili. Słowem: nie

było rekonkwisty, tylko konkwista. Owszem, część wizygockiego

możnowładztwa uciekła przed Arabami i Berberami w góry, ale nie

podporządkowała sobie tamtejszych górali. Na Półwyspie

Iberyjskim powietrze górskie od wieków czyniło wolnym. Element

autochtoniczny: Asturowie i Kantabrowie, opierali się romanizacji,

nie dali się też wtłoczyć w zhierarchizowaną strukturę państwa

Wizygotów. I to oni staną się forpocztą oporu wobec arabsko-

berberyjskich najeźdźców, a nie wizygoccy możni, którzy co

najwyżej nadali temu procesowi swe „logo”. Mitologia rekonkwisty

wywodzi jej początki od bitwy pod Cavadonga w 722 roku, gdy

niewielka grupka chrześcijan pod wodzą wizygockiego wielmoży

Pelayo pokonała o wiele liczniejszą armię muzułmańską.

Dwunastowieczna „Kronika Alfonsa III” podaje, że zginęło wtedy 25

tys. wrogów i że stało się tak dzięki boskiej interwencji. Z kolei

źródła arabskie opisują oddział Pelaya jako „bandę 30 brudnych

osłów”. Być może stoczył on niewielką potyczkę z Berberami, ale

o wiele istotniejsze było stłumienie w 740 roku przez Arabów

berberyjskiego powstania w Asturii. Berberów osiedlano w

Hiszpanii głównie na terenach górskich, gdzie nie docierały konie i

wielbłądy Arabów, w środowisku zbliżonym do tego, jakie

zamieszkiwali w Maghrebie. Spora ich część trafiła w Góry

Kantabryjskie. Berberowie byli jednak zdobywcami drugiej kategorii

i często się buntowali. Wreszcie klęska głodu zmusiła ich do

opuszczenia Asturii.

źródło: bridgeman art library

źródło: Rzeczpospolita

Wtedy właśnie zaczyna się rekonkwista, a właściwie konkwista.

Ludzie z gór schodzą w doliny i zajmują opuszczone tereny. Akcji tej patronuje wnuk

wspomnianego Pelaya – władca Asturii Alfons I (739 – 757). Terenów do zasiedlenia nie brakuje:

w połowie VIII wieku cała dolina rzeki Duero wskutek suszy i głodu jest wyludniona. Między

arabską Andaluzją a Asturią (od 924 roku nazywanej Królestwem Leónu) powstaje rozległa strefa

buforowa – opustoszała ziemia niczyja.

Dopiero za panowania Alfonsa II (791 – 842) rozpoczyna się akcja osadnicza na obszarach

dzisiejszego Leónu i Kastylii. Koloniści napływają głównie z Galicji. Do 1000 roku nie zajęto

jednak żadnego miasta arabskiego, a León liczył raptem kilka tysięcy mieszkańców.

Równocześnie patronujący osadnictwu monarchowie asturyjscy wskrzeszali wizygocką

ideologię, symbolikę i struktury kościelne. Tym sposobem zajmowanie wyludnionych dolin przez

na poły pogańskich górali przeobraziło się w chrześcijańską rekonkwistę wizygockiego

rycerstwa. To ładniej brzmi.

Jerzy Rohoziński - historyk, religioznawca, zajmuje się dziejami islamu oraz historią ludów

Kaukazu, autor książki „Święci, biczownicy i czerwoni chanowie. Przemiany religijności

…

+zobacz więcej

…

…

…

DRUKUJ

Alfons VIII Szlachetny (1158 – 1214)

JR 11-04-2008, ostatnia aktualizacja 11-04-2008 12:15

Król Kastylii, urodzony w 1155 roku, wstąpił na tron już jako trzylatek, gdyż bardzo wcześnie

osierocili go rodzice.

Odegrał znaczącą rolę w rekonkwiście, montując w 1179 roku

koalicję królestw hiszpańskich przeciwko muzułmanom oraz

dowodząc w przegranej bitwie pod Alarcos (1195) i zwycięskiej pod

Las Navas de Tolosa (1212). W wieku 12 lat został zaślubiony z

dziewięcioletnią Eleonorą, córką monarchy angielskiego Henryka II.

Legenda głosi, że tuż po ślubie zakochał się bez pamięci w młodej

Żydówce z Toledo i zapomniał o swojej małżonce i królestwie.

Ludzie mówili ponoć, że to wynik czarów młodej Żydówki. W

pewnym momencie, jak wieść niesie, grupa wielmożów

kastylijskich powiedziała dość i aby ratować królestwo,

zamordowała Żydówkę. Karą Bożą za tę zgubną miłość była wedle

niektórych przekazów średniowiecznych klęska pod Alarcos.

Według XIV-wiecznego portugalskiego kronikarza Bóg wybaczył

Alfonsowi dopiero podczas bitwy pod Las Navas de Tolosa. Tuż po

niej miał zesłać na kraj głód i zarazę, a król rozdawał wówczas

niestrudzenie jałmużny. Tak zostało odnowione przymierze między Bogiem a królem. Ach, ta

niesamowita, średniowieczna wyobraźnia.

+zobacz więcej

Rzeczpospolita

Dieta Michela Montignaca Rewelacyjnych poradników Montignaca Szukaj na stronach naszej księgarni

Philipiak Polska Jakość, Prestiż, Zdrowie - Naszą misją jest promocja zdrowia

Masz samochód? Wybierz najlepsze ubezpieczenie. Gwarancja najniższej ceny OC/AC

Żadna część jak i całość utworów zawartych w dzienniku nie może być powielana i rozpowszechniania lub dalej

rozpowszechniana w jakiejkolwiek formie i w jakikolwiek sposób (w tym także elektroniczny lub mechaniczny lub

inny albo na wszelkich polach eksploatacji) włącznie z kopiowaniem, szeroko pojętą digitalizacją,

fotokopiowaniem lub kopiowaniem, w tym także zamieszczaniem w Internecie - bez pisemnej zgody

PRESSPUBLICA Sp. z o.o.

Jakiekolwiek użycie lub wykorzystanie utworów w całości lub w części bez zgody PRESSPUBLICA Sp. z o.o. lub

autorów z naruszeniem prawa jest zabronione pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.

…

źródło: Archiwum „Mówią

Wieki"

…

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: