Pantomimy.doc

Serca

Osoby :
- chłopak
- dziewczyna.

1. Wychodzi chłopak; jest obojętny na wszystko, nie ma celu w życiu
(Np. Z rezygnacji kopie kamień, zrywa kwiatek, wącha go i niszczy, bierze książkę i znudzony odkłada ją, itp.)

2. Słyszy głos Boga. Bóg nawołuje Go, by dał Mu swoje serce. Chłopak dziwi się, upewnia się, czy to do niego. Początkowo kiwa przecząco głową, potem jednak namyśla się i oddaje Bogu serce.
(W tym momencie osoba trzecia może uderzać w rytm bicia serca w pudło gitary)

3. Chłopak nabiera ochoty do życia. Już ma cel. Wykonuje te same gesty co wcześniej, lecz mają one sens.

4. Wchodzi dziewczyna. Zaczepia chłopaka. Dziewczyna podoba się chłopakowi i ten okazuje jej to ( np. Zrywa i podaje kwiatek itp.)
Po chwili dziewczyna gestami pokazuje, aby on dał jej swoje serce Chłopak pokazuje, że jego serce jest u Boga. Dziewczyna po krótkim namyśle pokazuje mu, by zabrał swoje serce od Boga i dał je jej. Chłopak waha się. W końcu woła Boga, tłumaczy Mu o co chodzi i zabiera serce i daje je dziewczynie. Dziewczyna zaczyna bawić się nim, podrzuca je coraz wyżej. Chłopak przygląda się temu z niepokojem. W końcu serce pada na ziemię i rozbija się na drobne kawałki. Dziewczyna lekko zmieszana odchodzi.

5. Chłopak przyklęka przy swoim sercu rozbitym na kawałki. Podnosi kilka kawałków. Jest zrozpaczony, załamany. Zbiera kawałki do garści. Znów słyszy głos Boga, by oddał Jemu swoje serce. Pokazuje, że jest rozbite, że nie ma serca, są tylko kawałki. Bóg jednak nalega, by oddał Mu je. Chłopak podnosi się z klęczek i wyciąga ręce z sercem do Boga i ono ożywa. Znów jest pełen radości.

6. Ponownie wychodzi dziewczyna. Zaczepia chłopaka. On jednak ucieka od niej. Ta dogania go i znów chce, by oddał jej swoje serce. Chłopak ponownie pokazuje, że jego serce jest
u Boga. Wówczas ona chce jeszcze raz pokazać, by zabrał serce od Boga, dał jej. Chłopak jednak stanowczo kiwa przecząco głową i pokazuje by ona oddała swoje serce Bogu. Dziewczyna wyśmiewa go, puka się w głowę itp. Chłopak zaczyna się modlić. Dziewczyna zastanawia się, słyszy głos Boga. Waha się.
W końcu oddaje serce Bogu, podskakuje z radości. Pokazuje chłopakowi, że oddała swoje serce. Zaczynają się razem cieszyć.

7. Stają oboje przodem do oglądających i pokazują, aby oni oddali swoje serce Jezusowi.

KRZESŁO - grzech

Osoby :
- dziewczyna (może być chłopak)
- przechodzień

Rekwizyty :
- krzesło

1. Dziewczyna spaceruje. Zauważa krzesło, które ma napis " Nie dotykać ".
Dziewczynie podoba się krzesło, szuka właściciela, gdy go nie znajduje zdejmuje kartkę z napisem i opiera rękę na krześle. Cieszy się chwilę z posiadania krzesła; nudzi się, chce je zostawić. Ręka przykleja się do oparcia. Dziewczyna próbuje uwolnić rękę,
ale się jej to nie udaje.

2. Stara się to ukryć gdy mija ją przechodzień - macha do niego ręką, uśmiecha się. Po jego odejściu coraz rozpaczliwiej stara uwolnić się od krzesła ( próbuje rzucić je w górę, szarpie, szamoce na różne sposoby) - bezskutecznie.
W czasie tych prób siada na krześle i przykleja się do niego. Jest zdesperowana.

3. Przechodzień mija ją raz jeszcze i tym razem bohaterka woła go i prosi o pomoc. Po wyjaśnieniu o co chodzi przechodzień na chwilę wybucha śmiechem, następnie próbuje pomóc jej ciągnąc za nogi i ramiona. Kiedy to nie pomaga wpada na pomysł by się modlić. Trochę z niedowierzaniem dziewczyna zgadza się na modlitwę ( przechodzień może stać lub klęczeć). Po chwili jedna ręka potem druga są wolne co zachęca ich do dalszej modlitwy. Wreszcie dziewczyna klęka - spostrzega, że jest wolna od krzesła (jest bardzo szczęśliwa). Dziękuje przechodniowi i odchodzi.

4. Przechodzień szuka przyczyny tej sytuacji; znajduje kartkę ogląda ją najpierw z jednej potem z drugiej strony. Wszystko jest jasne, kładzie kartkę na krześle; z napisem GRZECH (w kierunku widowni). Odchodzi.

Maski

OSOBY:
- główny bohater (chłopak) z potrójną maską
- motocyklista w masce
- dziewczyna w masce
- dziewczyna bez maski

REKWIZYTY :
Trzy złączone na stałe ze sobą z możliwością pokazania każdej. Kolejność i tematyka masek :
a. Obojętność , b. Złość , c. Radość
- maski motocyklisty i dziewczyny

1. Główny bohater budzi się, wstaje z łóżka, przeciera oczy, idzie do łazienki, myje się, wychodzi z łazienki, podchodzi do szafy, ubiera się, zakłada maski, wychodzi z domu (słychać jeżdżące samochody), zamyka drzwi.

2. Na ulicy spaceruje z maską nr 1. potrąca go (słychać) przejeżdżający motocyklista - główny bohater zmienia maskę na nr 2, wygrażając pięścią. Motocyklista odgraża się i odjeżdża.

3. Zmiana maski na 1 , idzie dalej. Na widok przechodzącej dziewczyny w masce, która go delikatnie kokietuje machając dłonią - zmienia maskę na 3 i również do niej macha dłonią patrząc w jej kierunku.

4. Zmiana maski na 1. Powoli zmienia się muzyka. Przychodzi wdzięcznym krokiem dziewczyna bez maski. Jest ładnie wdzięcznie (jej charakter stroju różni się od poprzedniej , może to być np. kolorowa, długa spódnica lub sukienka) ubrana. Bohater na jej widok najpierw zachowuje się podobnie jak wobec poprzedniej dziewczyny. Ta dziewczyna jest uśmiechnięta. Zauważa, że bohater ma na twarzy maskę i proponuje mu żeby ją zdjął. Pokazuje na siebie, że sama jej nie posiada i jest szczęśliwa ponieważ Bóg jej daje radość (tu pokazuje na Boga), Jednak on zmienia maskę na obojętność, odwraca się, gdy ta nalega denerwuje się, maska nr 2 i wygraża jej odsuwając się. Dziewczyna nie daje za wygraną, nadal go zachęca - teraz bohater waha się, boi się, ale wreszcie zdejmuje maskę nie pokazując jednak twarzy. Dziewczyna bierze maski i odkłada w stronę , którą pokazywała Boga. ( może być to krzyż wiszący w kaplicy lub sali w której są) Zachęca teraz aby się uśmiechnął. Czyni to niezdecydowanie i jest to raczej grymas, wreszcie decyduje się widząc miłość i delikatność z jaką zachęca go dziewczyna - pięknie się uśmiecha.

5. Teraz razem się cieszą , zachęcają zgromadzonych ludzi aby oddali swoje maski Jezusowi i przyjęli Jego radość.

Pudełko

OSOBY :
- JEZUS,
- Piotrek, ( może być Dorotka)
- Osoba I (nie majcą nic),
- Osoba II (z lizakiem),
- Osoba III (z pieniędzmi),

REKWIZYTY :
- alba

1. Wychodzi Jezus. Trzyma pudełko średnich rozmiarów pokazując je wszystkim. Zauważa przechodzącego Piotrka, zatrzymuje go i proponuje mu pudełko. Piotrek wyraża zgodę. Jezus dając pudełko nakazuje mu zarazem, aby dzielił się nim z innymi. Piotrek zachwyca się pudełkiem, bardzo cieszy się z otrzymanego prezentu.

2. Podchodzi osoba I ( nie mająca nic ), chce zobaczyć, co Piotrek trzyma, ale ten się odwraca, a gdy osoba ta chce się zbliżyć z drugiej strony odpycha ją i z zadowoleniem patrzy, gdy odchodzi. Wtem spostrzega, że pudełko zmniejszyło się. Robi mu się przykro, ale po chwili stwierdza, że takie pudełko też może być.

3. Następnie podchodzi do niego osoba II (z lizakiem) i także chce zobaczyć co Piotrek trzyma, ale ten zasłania swój skarb. Osobie tej spodobało się pudełko i próbuje dać Piotrkowi w zamian swojego lizaka. Piotrek bierze go, ale po chwili wyrzuca. Osoba II odchodzi z płaczem, a pudełko znów zmniejsza swoje rozmiary. Piotrek ponownie przyjmuje postawę „jakby nic się nie stało”.

4. Podchodzi do niego osoba III, a gdy Piotrek się odwraca oferuje mu pieniądze. Piotrek jednak odpycha ją, a gdy on odchodzi, stwierdza, że pudełko jest już prawie niewidoczne.

5. Wtem zauważa powracającego Jezusa i chowa rękę z pudełkiem za siebie. Jezus chce zobaczyć pudełko i gdy je dostaje, stwierdza, że jest ono bardzo małe, karci Piotrka. Oddaje mu pudełko i ponownie każe mu się dzielić. Piotrek przyjmuje pudełko i obiecuje, że będzie się dzieli. Jezus odchodzi.

6. Piotrek zauważa osobę I, zatrzymuje ją i proponuje połowę pudełka. Osoba ta zgadza się chętnie. Piotrek przecina pudełko na pół i oddaje połowę. Osoba I zadowolona odchodzi, a Piotrek stwierdza, że pudełko zrobiło się większe.

7. Następnie Piotrek zauważa osobę II (z lizakiem). Zbliża się do niej, ale ta chce uciec. Zatrzymuje ją jednak i proponuje połowę pudełka. Ona chętnie przyjmuje i odchodzi bardzo szczęśliwa. Piotrek stwierdza, że pudełko zrobiło się tak duże, że ledwo je utrzymuje ( nie ze względu na ciężar lecz na wielkość)

8. Spostrzega osobę III (z pieniędzmi) i jej także proponuje połówkę. Ona jednak pokazuje, że nie ma pieniędzy, ale zaskoczona stwierdza, że Piotrkowi nie chodzi o pieniądze, przyjmuje pudełko i odchodzi. Pudełko rośnie, staje się tak duże, że pada na podłogę. Wychodzi Jezus i trafia na ścianę. Stwierdza, że pudło, które przed nim stoi należy do Piotrka. Chwali go i proponuje żeby je wynieść. Jezus z jednej strony, Piotrek z drugiej strony pudełka i wspólnie, uginając się pod ciężarem, wynoszą pudło.

Ja! - drama

Osoby :
- cicha, zakompleksiona, lękliwa
- dumna, zadufana w sobie
- krzykliwa, straszna, złośliwa

1. Grające osoby, w sposób charakterystyczny dla przedstawionych
Postaci, pokazując na siebie mówią: ja.

2. Po pewnym czasie osoba 3 pokazuje na boga ( krzyż lub obraz umieszczony na sali, przedstawiający Jezusa ) i mówi :ty .

3. Dzieli się tym odkryciem z innymi, mówiąc: ty i pokazując na Boga najpierw z osobą II, następnie podchodzą już razem do osoby I .
Osoby te odkrywają Boga - ‘’Ty ‘’ .

4. Następnie wszystkie osoby grające idą do widzów i mówią im,
pokazując na boga - ‘’Ty’’.

Drama ma na celu podkreślenie wejścia w relacje ja ( człowiek ) z ty ( Bóg ), jako podstawowy warunek życia chrześcijańskiego ( religijnego ).

Zamiana serc

Osoby :
- 2 osoby - ( chłopcy np. Jurek i robert )

Rekwizyty :
- dwa krzesła
- pismo święte (duży format)
- 2 czarne, tekturowe serca
- 1 białe, tekturowe serce

1. Osoby stoją na przeciwko siebie. Zostaje włączona muzyka, kiedy zmienia się na szybszą osoby podchodzą do siebie i witają się, po czym ustępują sobie na wzajem miejsca, siadaja na krzesłach i się nudzą.
Kolejna zmiana muzyki : Jurek „wpada” na pomysł. Wyciąga bibułę, tytoń i zaczyna robić „skręta”, pokazując to Robertowi, który wyciąga swoje papierosy. Jeden z nich częstuje „ogniem” i wspólnie zaciągają się dymem tytoniowym.
Zanim nastąpi kolejna zmiana muzyki można bawić się dymem dmuchając kółka z dymu, zaciągać się głęboko, smakować się dymem lub bawić się w inny sposób.

2. Po pewnym czasie zaczynają się krzywić, są zdegustowani, rzucają papierosy i dalej nudzą się nie wiedząc czym się zająć.
Zmiana muzyki: z kolei Robert wpada na pomysł i wyciąga z boku butelkę i pokazuje jurkowi, który natychmiast wyciąga kieliszki ( mogą być szklanki ) i z niecierpliwością czeka na trunek. Obaj trzymając kieliszki, „stukają się” i synchronicznie przechylają je wypijając do dna. Z powodu dużej mocy trunku krzywią się z niesmakiem, z obrzydzeniem odstawiają kieliszki (szklanki ), stwierdzają, że to nie to. Nadal siedzą i się nudzą.

3. Następuje zmiana muzyki: Jurek pokazuje lustro ( rysując kontury ręką ) i zaczyna się stroić: poprawia włosy, kołnierzyk, nakłada krawat. Robert już wie w czym rzecz również się stroi, przygląda się w lustrze. Następnie obaj wkładają marynarki podchodzą do siebie pokazując dziewczyny, które im się podobają i ustalają kto z którą zatańczy. Podchodzą do dziewczyn kłaniają się i zapraszają je do tańca. Należy pilnować się muzyki - taniec trwa krótko, kończy się muzyka, chłopcy dziękują dziewczynom, kłaniają się i kończą taniec.

4. Wkracza nowy motyw muzyczny: Jurek i Robert stają do siebie twarzami z boku krzeseł i razem synchronicznie ruchem ręki nad nimi kształt samochodu. Otwierają drzwi, wsiadają do samochodu, zamykają drzwi, zapinają pasy. Jurek uruchamia samochód i zaczynają jechać ( w czasie jazdy są oczywiście zakręty, można zobaczyć kogoś znajomego lub wprowadzić inne elementy ). Jazda nabiera coraz większej prędkości - Jurek, który prowadzi jest coraz bardziej przerażony ( śmierć w oczach ) i w pewnym momencie puszcza kierownicę zasłaniając oczy.
Na szczęście jego kolega robert chwyta za kierownicę i ratuje sytuację. Przerażeni zwalniają jazdę, hamują, odpinaja z ulgą pasy, wysiadają, zamykaja drzwi i odchodzą nieco w bok od samochodu.

5. Wchodzi nowy motyw muzyczny: chłopcy są już tym wszystkim znudzeni, siadają na krzesła, wszystko czym się zajmowali dawało radość tylko na krótko, są zmęczeni i zasypiają. Po pewnym czasie budzi się Jurek, wstaje, przeciąga się, zaczyna się rozglądać i znajduje jakąś księgę (pismo święte), zaczyna się nią interesować, zaczyna czytać (ważne jest, aby to zgrać z muzyką, która zmienia się: jest nieco inna wtedy gdy Jurek budzi się, i nieco inna gdy czyta pismo święte ). Jurek zwraca się do boga i słucha co do niego mówi, po czym patrzy na serce, które znajduje w piśmie świętym, podnosi je do góry, jest nim zachwycony. Patrzy na swoje czarne serce, zdejmuje je i wyrzuca, nakłada białe i z radością i szczęściem czyta dalej. Nagle przypomina sobie o Robercie, podchodzi do niego, stara się go obudzić, jest zachwycony słowem bożym i chce się nim podzielić ze swoim kumplem, pokazuje pismo święte. W pierwszej chwili Robert jest zainteresowany bierze księgę do ręki czyta ją po czym oddaje - „nie to nie dla mnie” i z gniewem odrzuca słowo boże, odrzuca także jurka.

Obaj zastygają w bezruchu: Jurek czyta słowo boże, Robert pali skręta.
Muzyka zostaje wyciszona.

Sieć

Osoby:
- 16 osób: - 4 grupy po 4 osoby
(po połowie dziewczyny i chłopcy)

Rekwizyty :
- czarne ubrania
- siatka
- krzyż


1. Grupa rozstawiona w dwóch rzędach na przeciw sceny; lider stoi po środku, pozostali przykucają słuchając cztery takty melodii. Lider biegnie na scenę, za nim w sekundowych odstępach pozostali.
Na scenie wykonuje ruchy, które są naśladowane przez innych ( zaciśnięte ręce w górę, w prawo, w lewo, obrót w prawo; powtórzone te same gesty po prawej stronie sceny).

2. Wyłania się drugi lider, następuje podział na dwie grupy:

A. Pierwszy lider ze swoją grupą biegnie na przód sceny (zaciśnięte ręce w górę, w prawo, w lewo, obrót przez lewe ramię, bieg do środka sceny, ustawienie się w rząd [prawa noga z przodu, lekko ugięta w kolanie, lewa z tyłu wyprostowana] na przeciw ii grupy).
B. Druga grupa ze swoim liderem biegnie w lewy tylny róg sceny, wykonuje gesty za swoim liderem ( ręce zaciśnięte w górę, w prawo, w lewo, obrót przez prawe ramię; bieg do środka sceny, ustawienie się w rząd na przeciw i grupy [prawa noga z przodu, lewa z tyłu]).

* Mierzenie sił I grupa trzymając dłonie w górze na dłoniach II grupy, pochyla się do przodu, w prawo, w lewo; następuje rozerwanie dłoni, obie grupy odchylają się do tyłu i następnie gwałtownie uderzają się dłońmi nad głowami. Następuje rozbicie szeregów i znieruchomienie.

* Rozbicie - wszyscy wykonują jakieś, nieokreślone ruchy, zachowując trzy poziomy obrazu:
- postawa górna (gesty wykonywane na stojąco),
- postawa średnia (gesty wykonywane w pochyleniu),
- postawa dolna (gesty wykonywane w przysiadzie, na czworaka, na leżąco). Znieruchomienie i ponowne ustawienie się w dwóch rzędach równolegle do siebie i pod kątem do widowni.

* Walka - (przygotowanie - prawa noga wysunięta, lekko ugięta; prawa dłoń zaciśnięta, ręka wysunięta do przodu, zgięta w łokciu; lewa dłoń pozostaje bliżej ciała w podobnym geście [około trzech sekund])
Ii grupa atakuje i grupę (prawa noga ugięta w kolanie podniesiona na wysokość kolana nogi lewej; ręce wysoko w górze, przygotowane do nagłego zadania ciosu).
I grupa kuli się, przykuca i cofa się
Ii grupa odchodzi w postawie zwycięzców (ręce podniesione do gory, zgięte w łokciach pod kątem 90 stopni, głowa dumnie podniesiona do góry, krok wolny, pewny siebie).

* próba powrotu do jedności - bieg do środka, utworzenie koła: ręce w dół, w górę, w dół - na dole skrzyżowanie, w górę, w dół
- rozerwanie rąk (rozpad koła), zwrot ze wzniesionymi rękoma przez prawe ramię na zewnątrz (ręce zataczają łuk nad głową), opad tułowia, znieruchomienie.

* Obrazy grzechów - w trakcie rozpadu tworzą się cztery grupy, które rozmieszczone są w czterech rogach sceny. Po trzech sekundach grupa a [prawy,górny róg sceny, bliżej środka]zaczyna
Przedstawiać agresję, walkę, złość. Po pieciu sekundach zamierają .
- grupa c [lewy, dolny róg, dalej od środka sceny] przedstawia obmawianie, plotkowanie (ten sam czas),
zamierają.
- grupa d [lewy, górny róg, bliżej środka sceny] przedstawia wielką rozpacz, brak nadziei (ten sam czas),
zamierają.
- grupa b [prawy dolny róg, dalej od środka sceny] przedstawia wyśmiewanie, szydzenie. Po pięciu
sekundach włączają się wszystkie grupy.
- grupa a po pieciu sekundach zaciąga sieć, pod którą mają się znaleźć wszyscy występujący.

* Oswajanie się z niewolą - sieć w górze, wszyscy poruszają się: trzy kroki do tyłu, w prawo, w lewo, w prawo, do przodu, do tyłu, do przodu (w tym momencie następuje zaciągnięcie sieci od widowni), znieruchomienie.

* Walka w sieci <śmierć duchowa> - świadomość niewoli, próby uwolnienia się, rozpaczliwa walka, szamotanie się. Wraz z ostatnimi dźwiękami muzyki wszyscy opadają na scenę i nieruchomieją; gaśnie światło.

* Przybicie do krzyża - na całej sali panuje absolutna ciemność. Po pięciu sekundach rozlega się dźwięk przybijania do krzyża (trzy uderzenia); z pierwszym uderzeniem zapala się reflektor oświetlający krzyż. Po uderzeniach czytane są słowa:

"tak bowiem bóg umiłował świat, że syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie
Wieczne." ( j 3,16)

Trzy sekundy ciszy, po których są czytane słowa:
"niegdyś bowiem byliście ciemnością, lecz teraz jesteście
Światłością w panu; postępujcie jak dzieci światłości." (ef 5,8)

W czasie czytania drugiego tekstu światło pada na scenę i pojawia się muzyka.

* Nasiąkanie światłem, miłością, życiem - wszyscy w sieci począwszy od osób w centrum powoli zaczynają ożywać: delikatne ruchy rąk, które wydobywają się przez oka sieci, delikatne ruch całego ciała(podnoszą się, kucają, wstają). Następnie wszystkie osoby pojedyńczo wychodzą z sieci, rozglądają się, zauważają krzyż, podchodzą do niego z podniesionymi rękoma.

Wszyscy znajdą się przy krzyżu w trzech, czterech rzędach. Na drugą część muzyki osoba stojąca centralnie, w rzędzie z tyłu sceny (najlepiej wysoki mężczyzna) podnosi wysoko ponad głowę przygotowany wcześniej krzyż; wszyscy razem odwracają się wolno przez prawe ramię. Wykonują gesty: opuszczenie rąk, podniesienie do góry, opuszczenie.

Zauważają innych wokół siebie, uśmiechają się, witają. Wykonują gesty: trzymając się za dłonie podnoszą ręce w górę, opuszczają i puszczają się, wyciągają ramiona przed siebie i idą w kierunku widowni(osoba z krzyżem ni wykonuje żadnych gestów i pozostaje na scenie).

* Wyjście i obdarowanie - (serduszka z cytatami, kwiaty, cukierki itp.) Wszystkie "podarki" powinny być przygotowane wcześniej i złożone w dogodnym miejscu, najlepiej z przodu sceny.

* Jezus Chrystus Zbawiciel - wszyscy wracają (po 10 sek.) Truchcikiem na scenę tworząc dwa rozwarte rzędy, które stykają się ze sobą przy osobie trzymającej krzyż. Wskazują na krzyż (lewy rząd lewą ręką, prawy prawą - zasada nie zasłaniania twarzy) jako na źródło uwolnienia, zwycięstwa, życia - zbawienia. Zejście ze sceny: rzędami, osoba z krzyżem schodzi ostatnia trzymając krzyż w górze.

Grzech z walizką

Osoby :
- Jezus - 7 osób ( Posłaniec Jezusa, chłopak z walizką, lekarz, dziewczyna z dyskoteki, alkoholik, wróżka, sportowiec

Rekwizyty :
- walizka, butelki, stetoskop, walkman

Na środku sceny stoi walizka ( z jednej strony oklejona jest różnymi obrazkami : samochody, modelki, znaki graficzne firm itp., z drugiej - walizka ma napis: „grzech” ) w ten sposób, że napis ten jest niewidoczny dla publiczności.

1. Chłopak i walizka .
Na scenę wchodzi chłopak przygląda się walizce, rozgląda się za jej właścicielem, pyta się o niego. w końcu widząc, że jest „niczyja”, bierze ją i szybko odchodzi ( nie opuszczając sceny ). chodzi z nią, jest zadowolony. po pewnym czasie siada zmęczony, chce zwyczajnie postawić walizkę,ale nie może się od niej oderwać, szarpie się z nią ( w trakcie „szarpania” odwraca walizkę w ten sposób, aby widoczny był napis „grzech”. w końcu zmęczony, widząc, że nic nie może zrobić, siada.

2. Posłaniec Jezusa
wtedy Jezus wysyła posłańca, który delikatnie dotykając przygnębionego chłopaka siedzącego na walizce, pokazuje mu Jezusa, aby do niego przyszedł. lecz on nie zwraca na niego uwagi i odwraca się .( jezus i posłaniec stoją i przyglądają się chłopakowi ).

3. Lekarz
wchodzi lekarz i przechodzi obok chłopaka, który go zauważa i zwraca się do niego o pomoc. lekarz próbuje mu pomóc, bada gardło, serce, plecy, itp. chłopak stara się pokazać główny problem tzn. - walizkę, ale lekarz daje mu już leki - tabletki ( mogą to być dropsy ) i pokazuje ile i jak często należy je stosować.
chłopak zadowolony siada na walizce, bierze tabletki i połyka. później liczy do dziesięciu ( pokazując na palcach wolnej ręki ); zaczyna znowu szarpać się z walizką, lecz bezskutecznie; siada zmęczony i załamany

4. Dziewczyna z dyskoteki
wchodzi dziewczyna prawdopodobnie prosto z dyskoteki ( może mieć na uszach słuchawki ), tańczy; chłopak podchodzi do niej, a ona zaprasza go do tańca; kręcą się; dziewczyna odchodzi; chłopak tańczy jeszcze sam i próbuje się oderwać od walizki, ale nic z tego - nadal nie może oderwać ręki.

5. Wróżka
wchodzi wróżka ( magia, karty, może udawać, że uprawia jogę ). siada na środku sceny. chłopak podchodzi i próbuje robić pewne ćwiczenia, wyginając się i próbując oderwać walizkę, ale oczywiście bezskutecznie.

6. Sportowiec
wbiega sportowiec, biega wokół, wykonuje jakieś ćwiczenia: skłony, przysiady, obroty, skręty. chłopak biegnie za nim, zaczynają razem ćwiczyć ( sportowiec może położyć chłopaka z walizką na podłogę i trzymając go za plecy pomagać mu robić pompki ). sportowiec odchodzi, chłopak jeszcze sam ćwiczy, ale nic z tego, siada załamany.

7. Alkoholik
na scenę wchodzi alkoholik z torbą pełną butelek ( jedna z wodą ). wchodząc na scenę może upaść ( uważać na butelki ), podchodzi do chłopaka i zaczynają razem pić. pijak proponuje butelkę za walizkę. chłopak szczęśliwy zgadza się, bierze butelkę, a pijak walizkę, lecz nie może jej odczepić od chłopaka, zabiera więc wódkę i odchodzi.

8. Posłaniec Jezusa
wtedy znów podchodzi posłaniec i zaprowadza go do Jezusa. chłopak zrezygnowany podchodzi . jezus go uzdrawia i uwalnia od walizki; chłopak skacze z radości ( może kopnąć walizkę ); dziękuje jezusowi, posłańcowi ( staje obok nich ).

9. Jezus może uzdrawić każdego

a.:: na scenę wchodzą po koleji lekarz, który kaszle, podchodzi do jezusa, a on go uzdrawia.
b.:: dziewczyna z dyskoteki oddaje jezusowi walkman i słuchawki.
c.:: wróżka wchodzi niewidoma; jezus podchodzi i uzdrawia ją .
d.:: wbiega sportowiec i zaczyna ćwiczyć; przy kolejnym skłonie doznaje kontuzji i nie może się wyprostować
- jezus go uzdrawia.
e.:: wchodzi pijak ( alkoholik ) oddaje butelki Jezusowi.


Kolejni uzdrowieni witają się z tymi którzy już zostali uzdrowieni i ustawiają się w półkole. po ostatniej osobie ( czyli pijak ) chłopak wychodzi na środek i pokazując palcem zwraca się do publiczności mówiąc :

A Ty? (lewa strona widowni)
A Ty? (prawa strona widowni)
A Ty? (środkowa strona widowni)
CO MASZ DO ODDANIA JEZUSOWI ?

Jest to jedyna scena, gdzie się mówi; chłopak wraca i wszyscy schodzą ze sceny.

uwagi :
- stroje mogą być dobrane odpowiednio do granych ról .
- w przypadku gdy podczas szarpania walizką urwie się np. rączka lub walizka upadnie nie denerwować się i nie zwracać na to uwagi. grający musi zrobić wrażenie, walizka przyciąga go z powrotem ( tak jakby w środku był magnez ) łapiąc ją dwoma rękami i przyciskając do siebie grać dalej.
- używa się muzyki, która jest podkładem - tłem.

Nie zapominaj o modlitwie do ducha świętęgo i graniu w stanie łaski uświęcającej !

KURTKA

OSOBY:
- Jezus
- osoba (dziewczyna lub chłopak)
REKWIZYTY:
- kurtka

1. Na scenie, z tyłu, stoi Jezus w białej albie. Na środku sceny leży kurtka. Przechodzi osoba, zauważa kurtkę, zbliża się do niej, rozgląda się, czy jest gdzieś właściciel. Stwierdziwszy, że kurtka jest "niczyja", podnosi ją, ogląda, następnie zakłada i zapina. Jest zadowolona, kurtka bardzo jej się podoba.

2. Po krótkim jednak czasie zaczyna się jej robić gorąco i próbuje zdjąć kurtkę. Nie może jednak się rozebrać i wpada w panikę, ruchy zaczynają się robić coraz bardziej nerwowe.

3. Podchodzi Jezus i chce pomóc. Osoba ta odtrąca jednak pomoc i z większą nerwowością podejmuje znów zdejmowanie kurtki. Pada na kolana i ciągle próbuje zdjąć kurtkę. Ponownie podchodzi Jezus, ale i tym razem zostaje odrzucony. Dalsza walka tej osoby nie przynosi rezultatu i zrozpaczona siada na piętach chowając twarz w dłoniach i schylając głowę. Po raz trzeci podchodzi Jezus, podnosi ją. Ona przygląda się Jezusowi, pozwala zdjąć z siebie kurtkę. Po uwolnieniu jest bardzo szczęśliwa.

4. Jezus nakłada kurtkę i umiera na krzyżu. Osoba jest zrozpaczona. Nie rozumie tego, co się stało, znów pada z rezygnacją na kolana. Jezus zrzuca kurtkę i podchodzi do klęczącej osoby, która jest zdziwiona. Jezus podnosi ją i przytula.

SYN MARNOTRAWNY

OSOBY:
- Ojciec
- syn marnotrawny
REKWIZYTY:
- białe rękawiczki

Akt stworzenia.
O...