TEJEMNICE RADOSNE
Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
Maryja otrzymuje od Boga pouczenie o swym życiowym zadaniu i choć zmienia ono Jej plany, Dziewica z Nazaretu odpowiada Bogu całkowitym zawierzeniem i posłuszeństwem. Nasze posłuszeństwo wobec Boga jest niedoskonałe i gwałcone grzechami. Chcąc naśladować Maryję, musimy odrzucić grzech. Boską pomoc w tym dziele otrzymujemy w sakramencie nawrócenia, przemiany życia, która jest możliwa dzięki darowi sakramentalnej łaski.
Nawiedzenie św. Elżbiety
Maryja, napełniona Duchem Świętym i ubogacona darem Bożego Macierzyństwa, spieszy do swej krewnej Elżbiety. Wobec Boga zawsze liczą się czyny. Sakrament pokuty wprowadza nas na osobistą i eklezjalną drogę nawrócenia, skruchy i zadośćuczynienia. Jest to droga trudu i konkretnego czynu, przez który z Bożą łaską odrzucamy grzech i zbliżamy się do Boga.
Narodzenie Pana Jezusa
Bóg przyszedł do nas, aby nas do siebie przyciągnąć. Ta droga w naszym życiu prowadzi przez sakrament spowiedzi, którego istotnym elementem jest oskarżenie – spowiedź z grzechów przed kapłanem. Ten akt sakramentalny jest równocześnie uznaniem i uwielbieniem świętości Boga i Jego miłosierdzia. Wielbiąc Boga łączymy się z aniołami, pasterzami i mędrcami przybywającymi do groty Narodzenia.
Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni
W czterdziestym dniu po uroczeniu Jezusa Maryja – kończąc okres swej legalnej nieczystości, zabraniający Jej wstępu do świątyni – przybywa tam, aby złożyć ofiarę oczyszczenia i przedstawić swego Syna Jego Niebieskiemu Ojcu. Sakrament przebaczenia oczyszcza nas z nieczystości moralnej i pozwala stanąć znów przed Bogiem ze świadomością naszego Bożego dziecięctwa, w radości przebaczenia i pokoju.
Znalezienie Pana Jezusa w świątyni
Jezus pozostał w świątyni, gdyż trzeba było, aby był w sprawach swego Ojca. Maryja z Józefem szukali Go przez trzy dni, aby wreszcie z radością odnaleźć. Sakrament pojednania sprawia, że ci, którzy odeszli od swego Ojca i przylgnęli do spraw tego świata, dają się odnaleźć samemu Bogu i sami Go odnajdują. Pojednanie z Bogiem zakłada jednak uprzednie pojednanie się z ludźmi, którzy naszymi grzechami zostali obrażeni lub skrzywdzeni.
TAJEMNICE BOLESNE
Modlitwa Pana Jezusa w Ogrojcu
Grzech wykopał głęboką przepaść pomiędzy człowiekiem a Bogiem. W tę tragiczną przepaść wszedł Jezus w czasie modlitwy w Ogrójcu, wiedząc, że przez swoją mękę i śmierć ma doprowadzić do pojednania, ale ludzka natura Jezusa doznała wstrząsu wobec ogromu zła i niewdzięczności. Jezus nie cofnął się jednak przed wolą Ojca. Z Jego ofiary płynie możność pojednania, jeżeli my podejmiemy także jego ciężar.
Biczowanie Pana Jezusa
Bolesna kaźń, jaką ponosi Jezus przy słupie biczowania, powinna uświadomić nam, że pojednanie, którego możemy dostąpić, choć złamaliśmy przymierze z Bogiem zawarte na chrzcie świętym, musi także i nas kosztować. Działa w nas skłonność do grzechu, sprzyjająca osłabionej naturze i tę skłonność trzeba przewalczyć, zadając sobie sprzeciw, czasami bardzo bolesny. Ubiczowany Jezus zawsze będzie dla nas pobudką do działania.
Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
Biczowanie uderzyło przede wszystkim w fizyczną stronę Jezusowej osobowości. Jego Ciało zostało okaleczone i zbezczeszczone, cierpiał męki fizyczne. Przy ukoronowaniu cierniem do cierpień fizycznych dołączył się ból duchowy, spowodowany sponiewieraniem godności i wyśmianiem. Nawrócenie, które jest warunkiem skutecznego pojednania, jest także cierpieniem, które musi objąć duchową stronę nawracającego się człowieka. Musi on przekreślić w sobie to, co uważał za wartościowe i przystać na Boże wartościowanie wszystkiego w naszym życiu. Musi się dokonać gruntowna przemiana.
Dźwiganie krzyża
Podjęcie dzieła pojednania przez nawrócenie jest z naszej strony podjęciem krzyża, który mamy nieść za Jezusem. W tej tajemnicy ukazuje On nam sposób jego dźwigania. To nie manifestacja zewnętrzna, ale wewnętrzna postawa jest tu najważniejsza. Jezus idzie cichy i poddany swemu losowi. Bohatersko znosi wszelkie przeciwności, zarówno te spowodowane zmęczeniem i ciężarem krzyża, czyli upadki, jak też spowodowane przez ludzi, którzy okazują Mu swą wrogość. Przyjmuje także objawy współczucia.
Ukrzyżowanie
Ukrzyżowanie Jezusa jest znakiem pojednania pomiędzy Bogiem a ludźmi. To pojednanie w sposób szczególny staje się udziałem nawróconego łotra, któremu Jezus obiecuje wejście do raju. Nasze pojednanie z Bogiem dokonuje się przez pojednanie z Kościołem, który Bóg uczynił znakiem zbawienia. Trzeba, abyśmy tą drogą podążali do pojednania, korzystając z sakramentu, który został powierzony Kościołowi słowami Jezusa: „Którym grzechy odpuścicie, są im odpuszczone”.
TAJEMNICE CHWALEBNE
Zmartwychwstanie Pana Jezusa
Zmartwychwstały Chrystus jest przede wszystkim ostoją naszej nadziei. Największe zło przemija, a Boża sprawa zwycięża. Jeżeli swoje dążenia i plany zwiążemy ze sprawami Bożymi, to nigdy nie grozi nam klęska; choćby przyszło iść przez mroki Wielkiego Piątku, nadejdzie wielkanocny poranek.
Wniebowstąpienie Pana Jezusa
Dla nas, którzy pozostajemy na tej ziemi i mamy iść przez różne przeciwności i burze, wniebowstąpienie Chrystusa jest światłem nadziei i nie może ona nas opuszczać, bo Chrystus, który zasiadł na tronie wraz z Ojcem, nad wszystkim panuje i pewnie nas prowadzi, bylebyśmy tylko sami nie odrzucili Go od siebie. Mamy Orędownika u Boga i nasza droga nigdy nie może być beznadziejna.
Zesłanie Ducha Świętego
Nadzieja pokładana w Chrystusie nie może zawieść. Gwarantem tego jest Duch Święty, którego Chrystus posyła Kościołowi i każdemu z nas. Duch Święty przypomina nauki Jezusa, doprowadza do całej prawdy, umacnia i tak bardzo angażuje się w naszą sprawę, że od chrztu prowadzi nas aż do zmartwychwstania ciał, które na końcu dziejów zbawienia dokona się pod tchnieniem Ducha Świętego, jak to zapowiada prorok Ezechiel. Nie ma miejsca na lęk, ale jest to stałe wezwanie do wierności.
Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
Maryja osiągnęła niebo z duszą i ciałem. Nasza nadzieja zyskuje nowe światło, gdy rozważamy tę tajemnicę. Ona jest pierwszą z ludzkiej rodziny, ale za Nią przejdą wszyscy, którzy nauczą się za Jej przykładem odpowiedzieć Bogu „tak” na Jego wezwanie, jak odpowiedziała Maryja i jak potem konsekwentnie za tym słowem postępowała. A kiedy nam braknie tej konsekwencji, to Ją o pomoc zawsze prosić możemy.
Ukoronowanie Najświętszej Maryi Panny
Odpowiedziała Bogu zgodą na Jego propozycję, przyjęła wszystkie miecze, które przebodły Jej serce. Stanęła pod krzyżem Syna i przyjęła na swoje ramiona martwe Ciało Jezusa, zdjęte z krzyża. Na końcu tej drogi czekała Ją nagroda, którą wyraża tajemnica niebieskiego ukoronowania. My się tego mamy nauczyć, gdy przychodzi naśladować Ją na drodze cierpienia; wtedy możemy mieć większą nadzieję, że nic nie pójdzie na marne, a wszystko zostanie nagrodzone radością nieba.
TAJEMNICE ŚWIATŁA
Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
„Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. Te słowa wypowiedziane przy chrzcielnicy nad każdym z nas dały nam początek życia w stanie łaski uświęcającej. Od tamtego czasu minęło kilka, kilkanaście lub kilkadziesiąt lat naszego kroczenia za Chrystusem. Czy kierujemy swe kroki ku chrzcielnicy, przy której zostaliśmy włączeni do Kościoła Chrystusowego? Czy znamy dzień naszego chrztu świętego?
Dziękujemy, Panie, za kapłana, który włączył nas do wspólnoty Twojego Kościoła.
Objawienie się Jezusa na weselu
„Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela”. Na całe życie małżonkowie przyrzekają sobie: miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że będą ze sobą aż do śmierci. Wspólne rozpoczęcie życia z błogosławieństwem Boga jest wielkim darem, ale też troską o zbawienie współmałżonka. Kapłan jako świadek Kościoła uczestniczy w radości nowożeńców, błogosławiąc ich sakramentalny związek.
Dziękujemy, Panie, za kapłanów modlitwą wspierających powstającą chrześcijańską rodzinę.
Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu”. Chrystus wybiera zwykłych ludzi z ich wadami i słabościami, a jednocześnie daje im odpowiedzialne zadanie: mówić o Bogu. Głosić Królestwo Boże, gdy jedni nastawieni są na słuchanie, część jest obojętna, a jeszcze inni są wrogo nastawieni. Polecenie Jezusa jest jasne: „Idźcie i głoście”. Powtarza te słowa przez wieki do każdego kapłana.
Dziękujemy, Panie, za posługę kapłanów i prosimy by nigdy nie ustali w głoszeniu Królestwa Bożego.
Przemienienie na Górze Tabor
„Ja odpuszczam tobie grzechy w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. Tak wiele razy powracamy, Panie, do tych samych grzechów. Ty nieustannie czekasz na nas w konfesjonale i przebaczasz, jeśli tylko żałujemy. Obecny jesteś przez posługę kapłana, który Twoją mocą daje nam pewność odpuszczenia grzechów i spokój sumienia.
Dziękujemy, Panie, za kapłańską posługę, twardą i wymagającą, a zarazem dającą radość pojednania z Bogiem.
Ustanowienie Eucharystii
„Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje ... Bierzcie i pijcie, to jest kielich Krwi mojej. To czyńcie na moją pamiątkę”.
Wzruszający dzień Pierwszej Komunii Świętej. Po raz pierwszy mogliśmy w pełni uczestniczyć we Mszy świętej. Od tego czasu ile razy jesteśmy w stanie łaski uświęcającej, tylekroć mamy prawo przystąpić do Stołu Pańskiego.
Dziękujemy, Panie, za kapłanów i prosimy, by nigdy nie brakowało ich dłoni, w których przychodzi na ziemię Chrystus.
3
e1997