ROZWAŻANIA RÓŻAŃCOWE VI
Tajemnice Radosne
„Anioł wszedł do Niej i rzekł: bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami” (Łk 1,28).
W zwiastowaniu Maryi objawia się zbawczy plan Boga. Bóg wybrał i przygotował Maryję na przyjęcie i wypełnienie Jego woli. Stanie się Ona „godnym mieszkaniem”, aby przyjąć odwieczne słowo Boga, Syna Bożego, współistotnego Ojcu. Misja Maryi nie kończy się na narodzeniu Jezusa, ale włącza się w cały zbawczy plan Boga. Matka Chrystusa będzie Matką wszystkich chrześcijan, będzie Matką Kościoła.
Maryjo, dopomóż nam przyjąć z wiarą słowo Boże i odpowiedzieć na nie z gotowością i szczodrobliwością.
Tajemnica II – Nawiedzenie Św. Elżbiety
„Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę” (Łk 1,41).
Z radości z powodu odwiedzin Maryi poruszyło się dzieciątko w łonie Elżbiety, która wykrzykuje: „A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?”. Na te słowa również Maryja z radością odpowiedziała: „Wielbi dusza moja Pana i raduje się Duch mój w Bogu, Zbawcy moim”. Nastąpiło radosne spotkanie dwóch matek, a w ich łonach spotkanie Mesjasza ze swoim poprzednikiem, Janem Chrzcicielem. Pozwólmy Maryi odwiedzić domy naszych serc, bo Ona przynosi nam Jezusa i prawdziwą radość. Przez Maryję do Jezusa.
Maryjo, nawiedzaj nas i przychodź nam z pomocą.
Tajemnica III – Narodzenie Jezusa
„Kiedy tam przebywali (w Betlejem), nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie” (Łk 2,6-7).
W Betlejem, Maryja, Matka Jezusa, ukazuje światu Zbawiciela. W Jej ręce Bóg złożył zbawienie wszystkich ludzi – Zbawiciela świata. Dlatego mamy szukać Jezusa, zwracając się do Maryi. Tak jak Ona, mamy całe życie być z Nim złączeni. Nie możemy żyć tak, jakby Jezusa nie było. Nie możemy Go niezauważać i wykluczać. On wszedł na zawsze w dzieje człowieka i świata.
Maryjo, prosimy Cię, daj nam Jezusa i otwórz nasze serca na Jego słowo i łaskę.
Tajemnica IV – Ofiarowanie Jezusa
„Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Dziecię do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu” (Łk 2,22-23).
Iluż pierworodnych było już ofiarowanych Panu w świątyni jerozolimskiej! To Dziecię jest pierworodnym, na którego ludzkość czekała od wieków. Maryja włącza się w tę tajemnicę ofiarowania Jezusa przez przyjęcie woli Bożej wyrażonej w „fiat”, poprzez pełne uczestnictwo w woli Jego Syna. Możemy powiedzieć, że Maryja ofiarowuje Syna Bogu i ofiarowuje siebie wraz z Synem. W ten sposób również my mamy ofiarować się Bogu, ofiarowując Mu swoje serce z postanowieniem kochania Go w naszym życiu, i żyjąc jak słudzy Boży, uważni na Jego wolę.
Maryjo, spraw, aby nasze życie było Hostią czystą, świętą i przyjemną Bogu.
Tajemnica V – Odnalezienie Jezusa w świątyni
„Lecz On im odpowiedział: czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca? Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział” (Łk 2,49-50).
Na początku swojego życia Jezus stawia sobie program: mam być w tym co należy do mojego Ojca. Maryja i Józef tego nie zrozumieli, choć Jej osobista gotowość poddania się woli Bożej była bezwarunkowa. Jej zaskoczenie świadczy o nieprzewidywalności Bożej woli, na której przyjęcie trzeba być zawsze gotowym i otwartym. Mamy wychowywać się w gotowości do przyjęcia woli Bożej i związanej z tym ofiary, bo to nam pomoże w trudnych sytuacjach „być w tym, co należy do Ojca naszego”.
Maryjo spraw, abyśmy we wszystkich wydarzeniach naszego życia, przez rozpoznanie woli Bożej, szukali najpierw Królestwa Bożego.
Tajemnica I – Chrzest Jezusa w Jordanie
„W chwili gdy wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo i Ducha jak gołębicę zstępującego na siebie. A z nieba odezwał się głos: Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie” (Mk 1,10-11).
Przez obmycie wodą chrzcielną zostaliśmy oczyszczeni z grzechu pierworodnego. Staliśmy się dziećmi Bożymi: Bóg znalazł sobie w nas upodobanie. Chrzest otworzył nam bramę do Królestwa Bożego, do zbawienia. Jest narodzeniem do nowego życia. Stając się członkiem Kościoła, ochrzczony „nie należy już do samego siebie”, ale do Tego, który za nas umarł i zmartwychwstał.
Maryjo, módl się za nami, abyśmy odważnie wyznawali przed ludźmi wiarę, którą otrzymaliśmy od Boga za pośrednictwem Kościoła.
Tajemnica II – Objawienie Jezusa na weselu w Kanie
„Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” (J 2,5).
Są to ostatnie słowa wypowiedziane przez Maryję, które są zapisane w Ewangeliach. Potwierdzają one wiarę Maryi, która uwierzyła słowu Bożemu. Zauważmy, że w naszym życiu mało zostawiamy miejsca Jezusowi. Kierujemy się zdrowym rozsądkiem, przyjętymi zasadami, naśladujemy idoli i gwiazdorów. To nas nie satysfakcjonuje. Musimy otworzyć księgę Ewangelii, by tam znaleźć odwieczne słowa życia, które rozjaśniają i rozwiązują problemy naszego życia.
Maryjo, ucz nas uwalniać się od doczesnych utrapień i kierować się ku radości wiecznej.
Tajemnica III – Głoszenie Królestwa Bożego
„Odtąd Jezus począł nauczać i mówić: nawracajcie się, albowiem bliskie jest Królestwo Niebieskie” (Mt 4,17).
Chrystus żąda od nas nawrócenia, odmiany życia, refleksji nad sobą. Człowiek pragnący spotkać się i zjednoczyć z Bogiem, musi się upodobnić do Niego. Musimy – jak mówi św. Paweł – zrzucić z siebie starego człowieka, a przyodziać się w nowego, abyśmy z synów ciemności stali się synami światłości. Chrystus swoją nauką rozświetla mroki życia ludzkiego. Otwieranie się na Jego naukę to nic innego, jak tylko ciągłe nawracanie się i doskonalenie siebie.
Maryjo, ucieczko grzesznych, módl się za nami.
Tajemnica IV – Przemienienie na Górze Tabor
„Zaprowadził ich... na górę wysoką. Tam przemienił się wobec nich (Mk 9,2).
Być chrześcijaninem to znaczy wierzyć Bogu z nadzieją, że przyjdzie kiedyś czas, w którym On wynagrodzi naszą wiarę. Apostołowie wierzyli Chrystusowi, że jest Mesjaszem, Synem Bożym. Teraz, gdy znaleźli się z Nim na Taborze, przekonali się, że nie błądzili. Chrystus wynagrodził ich wiarę. Ukazując im przyszłą chwałę, chciał ich jednocześnie przygotować na swoją mękę i uspokoić ich lęk i trwogę.
Maryjo, pełna łaski Bożej, módl się za nami.
Tajemnica V – Ustanowienie Eucharystii
„Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata” (J 6,50-51).
Słowa te urzeczywistniły się podczas Ostatniej Wieczerzy, gdy Jezus ustanowił Eucharystię. Wziął wtedy chleb, pobłogosławił, połamał i podał uczniom, mówiąc: bierzcie i jedzcie, to jest ciało moje. Substancja chleba i wina została przemieniona w Ciało i Krew Chrystusa, które są naszym pokarmem na życie wieczne.
Maryjo, pomagaj nam zawsze szukać pokarmu dającego życie wieczne.
Tajemnica I – Modlitwa Jezusa w Ogrójcu
„Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię” (Łk 22,44).
Rozważając mękę Jezusa, nie tylko współczujemy Jego cierpieniom i dziękujemy Mu, że zechciał nas zbawić za cenę takich okrutnych mąk, ale także chcemy stać się uczestnikami Jego cierpień. Łączymy się z Nim podczas modlitwy w Ogrodzie Oliwnym i prosimy Ojca w niebie o moc ducha w wypełnianiu Jego woli w naszym życiu chrześcijańskim.
Maryjo, w godzinie cierpień daj mi siłę, bym mógł powiedzieć: Ojcze jeśli chcesz, zabierz ode mnie ten kielich. Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie.
Tajemnica II – Biczowanie Jezusa
„Wówczas Piłat wziął Jezusa i kazał Go ubiczować” (J 19,1).
Gdy myślimy o naszych cierpieniach i chorobach, powstaje w nas pytanie: dlaczego te cierpienia? W tych wypadkach trzeba odnieść się do wiary i prosić Boga o mądrość chrześcijańską, aby zrozumieć, że cierpienie posiada wielką rolę ekspiacyjną, zbawczą i zasługującą. Trzeba się przede wszystkim modlić, bo tylko łaska Chrystusa może nam przynieść ulgę w cierpieniach i dać pogodę ducha.
Maryjo, bądź przy nas w godzinie naszych cierpień i ofiaruj je Bogu jako ofiarę naszego zadośćuczynienia i pokuty.
Tajemnica III – Cierniem ukoronowanie Jezusa
„Żołnierze uplótłszy wieniec z ciernia, włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki dali Mu trzcinę. Potem przyklękali przed Nim i szydzili z Niego, mówiąc: witaj Królu Żydowski! Przy tym pluli na Niego, brali trzcinę i bili Go po głowie” (Mt 27,29).
Jezus znosi ogromny ból spowodowany przez koronę cierniową, upokorzenie i szyderstwo. Za co? Przede wszystkim za naszą pychę, która czyni nas okrutnymi względem braci i odwraca nas od Boga. Jeśli chcemy być prawdziwymi uczniami Jezusa, musimy uczestniczyć w Jego bólach, bo istotnie tych, „którzy chcą żyć zbożnie w Chrystusie, spotkają prześladowania” (2 Tm 3,12).
Maryjo, uproś nam odpuszczenie naszych grzechów i przybądź nam z pomocą.
Tajemnica IV – Dźwiganie Krzyża
„Piłat wtedy wydał Go im, aby Go ukrzyżowano. Zabrali zatem Jezusa. A On sam, dźwigając krzyż, wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota” (J 19,16-17).
Krzyż nie może być celem życia. Nie był on także przymusem dla Jezusa. Jezus wybrał go dobrowolnie, z miłości do nas. Czy możliwe jest zaakceptowanie krzyża? Tak, potwierdza to życie wielu chrześcijan i świętych. Co więcej, zauważamy ze zdziwieniem, że najbardziej wstrząsające objawy radości wypłynęły z serc udręczonych ciężarem krzyża. Krzyż przyjęty z miłością prowadzi do radości.
Maryjo, spraw, abyśmy ochotnie przyjęli i nieśli razem z Chrystusem nasz codzienny krzyż.
Tajemnica V – Śmierć Jezusa na Krzyżu
„Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek. Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Po tych słowach wyzionął ducha” (Łk 23,44-46).
Śmierć Jezusa jest najtragiczniejszym wydarzeniem w historii. Bóg, który bez granic umiłował ludzi i stał się dla nas człowiekiem, został przez tychże ludzi skazany na śmierć; umęczony i wyszydzony umiera po strasznej agonii.
Maryjo, wiszący na krzyżu Jezus powierzył nas Tobie, przyjmij nas za Twoje dzieci.
Tajemnica I – Zmartwychwstanie Jezusa
„Anioł zaś przemówił do niewiast: wy się nie bójcie! Gdyż wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak powiedział” (Mt 28,5-6).
Zmartwychwstanie Jezusa to największy cud potwierdzający Jego Boskość. Pieczętowało ono nasze odkupienie, potwierdziło i umocniło naszą wiarę, bo bez zmartwychwstania Jezusa daremna byłaby nasza wiara, mówi Apostoł.
Maryjo, udziel naszej duszy światła i pewności wiary.
Tajemnica II – Wniebowstąpienie Jezusa
„Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im z przed oczu” (Dz 1,9).
W naszej ziemskiej wędrówce musimy mieć pewność, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z przyszłą chwałą, która ma się w nas objawić. Całe stworzenie czeka, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych. Tę chwałę gwarantuje nam wstąpienie Jezusa do nieba.
Maryjo, pomóż nam kierować nasze oczy ku niebu, dokąd Jezus powrócił, aby nam przygotować miejsce w domu Ojca.
Tajemnica III – Zesłanie Ducha Świętego
„Ukazały im się też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić” (Dz 2,3-4).
Maryja była obecna z Apostołami w Wieczerniku, gdy zstąpił na nich Duch Święty. Ona jest Matką Kościoła. Duch Święty ożywia, uświęca i kieruje Kościołem. Jest sprawcą uświęcenia i postępu duchowego każdego z nas.
Maryjo, spraw, abyśmy byli otwarci na dary Ducha Świętego i byli Jego świątynią.
Tajemnica IV – Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
„Oto błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny” (Łk 1,48-49).
Przeznaczenie Maryi jest naszym przeznaczeniem. Tak jak Ona, również my będziemy zawsze w Bogu. W Niej Kościół podziwia i wysławia wspaniały owoc Odkupienia i jakby w przeczystym obrazie z radością ogląda to, czym cały pragnie i spodziewa się być (S.C. 103).
Maryjo, wzięta do nieba, bądź nam przewodniczką na drodze naszego życia.
Tajemnica V – Ukoronowanie Najświętszej Maryi Panny w niebie
„Potem wielki znak ukazał się na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod Jej stopami, a na Jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu” (Ap 12,1).
Maryja – jak w niebie doznaje już chwały co do ciała i duszy, będąc obrazem i początkiem Kościoła mającego osiągnąć pełnię w przyszłym wieku – tak tu, na ziemi, póki nie nadejdzie dzień Pański, przyświeca pielgrzymującemu Ludowi Bożemu, jako znak pewnej nadzieji i pociechy (LG 68).
Maryjo, nasza Matko i Królowo, w Twoje ręce składamy nasze nadzieje i nasze zbawienie.
5
e1997