TAJEMNICE RADOSNE
Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
Maryja w sposób wyraźny otrzymuje od Boga propozycję, odnoszącą się do jej miejsca w całym palnie zbawienia i odpowiada na nią swoim całkowitym przyzwoleniem. Przez chrzest rozumiemy sakrament, który wprowadza nas w krąg życia Bożego, jego nazwa nawiązuje do greckiego terminu, oznaczającego zanurzenie w wodzie. To ono jest i całkowitym spotkaniem z Bożym porządkiem, i pełną akceptacją woli Bożej, która w chrzcie czyni człowieka członkiem ludu Bożego, wypełniającego Jego wolę w dziejach zbawienia.
Nawiedzenie św. Elżbiety
Maryja, napełniona łaską Ducha Świętego i niosąca w swym łonie Bożego Syna, udaje się do domu Zachariasza i Elżbiety. Dar Boga zawładnął Nią całkowicie i uczynił Kimś nowym. Chrzest także słusznie nazywany jest nowym stworzeniem, gdyż czyni człowieka całkowicie wprowadzonym w wielkie sprawy Boże, człowiekiem nowym, napełnionym Bogiem i mającym tego Boga zanieść do innych ludzi, w stworzony przez Boga, ale przez człowieka zbuntowany przeciw Niemu, świat.
Narodzenie Pana Jezusa
Rozważając tajemnicę Jezusowego narodzenia, nie chcemy w tym miejscu zatrzymywać się na zewnętrznych okolicznościach, ale wejść w ogrom tajemnicy zrodzonego z Ojca, przed wiekami Słowa, które stało się Ciałem i zamieszkało między nami. Temu nowemu zrodzeniu Syna Bożego odpowiada nowe narodzenie, jakie dokonuje się w chrzcie świętym. Człowiek – Boże stworzenie w porządku natury, staje się (zostaje stworzony na nowo) jako dziecko Boga w porządku łaski.
Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni
Maryja przynosi Jezusa do świątyni, aby stawić Go przed Panem, przedstawić Ojcu, do którego Jezus całkowicie należy. Chrzest, zwany obmyciem odradzającym i odnawiającym w Duchu Świętym, stawia nas wobec Boga, gdyż dopiero przez to odrodzenie i odnowienie możemy stanąć przed Panem i wejść do Królestwa Bożego, stawszy się tymi, którzy całkowicie należą do Boga.
Znalezienie Pana Jezusa w świątyni
Rodzice z bólem szukali Jezusa przez trzy dni, w czasie których On nauczał (oświecał) uczonych w Piśmie. W sakramencie chrztu w sposób o wiele bardziej wewnętrzny i skuteczny zostajemy oświeceni przez łaskę Boga, aby nasze wnętrze i zewnętrzne przejawy życia znalazły się w ożywczych promieniach Bożej łaski i Bożego pouczenia, będącego naszym znalezieniem Boga i odnalezieniem się w Bogu.
TAJEMNICE BOLESNE
Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu
Jezus staje przed ogromem swej męki, widzi wszystkie jej etapy z końcowym aktem ukrzyżowania. Ten krzyż będzie dopełnieniem goryczy męki, ale stanie się znakiem i narzędziem zbawienia. Dlatego na początku sprawowania sakramentu chrztu szafarz znaczy czoło kandydata znakiem krzyża i w imieniu Kościoła wkłada na niego swoją rękę, wprowadzając w zbawczą moc Chrystusowej męki i Chrystusowego Krzyża.
Biczowanie Pana Jezusa
To bolesne preludium własnej męki stawia Jezusa wobec okrutnych katów, dla których Jego Ciało jest obiektem sponiewierania. Dzięki temu sponiewieraniu człowiek przystępujący do chrztu, może dostąpić odrodzenia swej natury, skażonej zmazą grzechu pierworodnego. Kościół czyni to za pomocą dwóch znaków: oświecającego głoszenia Słowa Bożego, które daje światło dla rozumu, oraz wypowiadania egzorcyzmu, który oznacza wyzwolenie od grzechu i kusiciela.
Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
Staje przed naszymi oczyma Jezus sponiewierany w swym człowieczeństwie, staje wyszydzony w swej królewskiej godności. Wobec tej zniewagi trzeba wyznać, że mimo ludzkiej złości pozostaje On dla nas Królem na wieki. To wyznanie towarzyszy sprawowaniu chrztu świętego poprzez wyrzeczenie się szatana i wyznanie wiary.
Dźwiganie Krzyża
Jezus, skazany na śmierć, zostaje obarczony belką krzyża i z nią w bolesnym pochodzie podąża ulicami Jerozolimy na miejsce wykonania wyroku. Wśród wrogich Mu ludzi, a pośród niewielu przyjaciół, upadając pod ciężarem, oblany potem, Zbawiciel idzie drogą wiodącą nas do zbawienia. Staje się ono naszym udziałem przez znak obmycia wodą, najistotniejszy i najskuteczniejszy znak sakramentu chrztu świętego.
Ukrzyżowanie
Po ludzku był to akt ostatecznego zniszczenia, w oczach Bożych podniesienie na drzewo krzyża jest równocześnie wywyższeniem Chrystusa. Chrystus z drzewa krzyża zatryumfował nad światem, stal się królem ukrzyżowanym. Sakrament chrztu przeprowadza nas przez mękę Chrystusa do Jego wywyższenia. Znakami udziału w tym wywyższeniu jest namaszczenie krzyżmem, oznaczającym, że ochrzczony stał się uczestnikiem Chrystusowej godności kapana, proroka; oraz znak białej szaty, wyrażający obleczenie się w Chrystusa.
TAJEMNICE CHWALEBNE
Zmartwychwstanie Pana Jezusa
Wolelibyśmy zapewne, by Chrystus zmartwychwstając, zrobił to bardziej widowiskowo. Ileż by pytań odpadło! Iluż niedowiarków musiałoby wziąć wodę w usta! Ale Zmartwychwstanie, podobnie jak Wcielenie, osłania Tajemnica. Tajemnica, która nie odstrasza, ale wręcz zaprasza w swój świetlisty mrok.
Jezus często pytał przychodzących do siebie: „Czy wierzysz?”. W wiedzę wchodzimy zimni i obojętni. Jest ona jak nie angażujące uczuciowo równanie matematyczne. Natomiast wiara stanowi nieprzymuszoną, radosną decyzję osoby, która wierzy Bogu na słowo. Czasem trzeba długo dreptać po gmatwaninie labiryntu wiedzy, zanim odnajdzie się uszczęśliwiająca furtka w „Wierzę!”. W swoim Zmartwychwstaniu Jezus zaprasza nas w taką właśnie furtkę.
Wniebowstąpienie Pana Jezusa
Jezus zabiera uczniów swoją widzialną obecnością, by dać się im w nowy, bardziej tajemniczy sposób: „Jestem z wami aż do skończenia świata”. Ta obecność to nie tylko metafora. Nie samo wspomnienie. To realizm sakramentów Kościoła, to twórcza obecność w głoszonej całemu światu Ewangelii, to wciąż pulsująca miłość w posłudze wierzących na rzecz ubogich. Nie zostawił nas sierotami!
Dlatego nie zachowujmy się jak sieroty! Obejmijmy wiarą rzeczywistość zbawienia, która co dzień na nowo wychodzi nam naprzeciw. Od Jezusa dzieli nas tylko cienka ściana, której na imię „widzenie”. Wiara pokonuje tę przeszkodę. Wiara wprowadza nas już do nieba!
Zesłanie Ducha Świętego
Przysłany nam przez uwielbionego Chrystusa, a będący obietnicą Ojca, Duch Święty otwiera przed światem drogę nadziei, ukazując cel życia i wspierając słabe siły człowieka, by ten cel osiągnąć. Sodki to Gość, ale wymagający! Jest Ogniem. Pali w nas słomę znikomości. Jest Wichrem. Burzy namioty, w których usiłujemy dostatnio się zagospodarować, zapominając, że stworzeni jesteśmy dla drogi. Jest Pociechą. Nie ociera wprawdzie łez rozpaczy. Buduje w nas inny świat i chce, byśmy coś z tego lepszego świata próbowali stworzyć także tu, na naszej ziemi.
Wniebowzięcie NMP
Nadejdzie moment, kiedy Bóg powie każdemu z nas, podobnie jak kiedyś powiedział do Maryi: „Pójdź!”. Czy potrafimy dosłyszeć w tym wołaniu zapraszającą nas w swoje ramiona Miłość? Zależy to od tego, czym żyliśmy na ziemi i jak wygląda nasze zawierzenie Bogu. Szczególnie to drugie. Bo uwierzyć i zaufać, to przekreślić najgorszą przeszłość i – jak ci z Ewangelii, z ulic i opłotków – otrzymać białą szatę godową, godną stołu Króla.
Nie każdy idzie do nieba jak Maryja. Ale w domu Ojca jest mieszkań wiele.
Ukoronowanie NMP
Jezus, biorąc Maryję z ciałem i duszą do nieba, brał ją tam nie tylko jako swoją Matkę. Szła Ona do Niego jako Matka także nas wszystkich. Sam złączył nas przecież z Nią z wysokości krzyża, nie dającymi się rozerwać więzami pokrewieństwa. Mamy więc dziś u Boga, kogoś kto – równie jak Jezus – jest „nasz”. Owszem „nasz” bardziej nawet niż On, ponieważ Jezus, będąc człowiekiem, jest równocześnie Bogiem, Maryja natomiast to tylko człowiek. Wielkie to szczęście takie dostojne związki. Jakże inaczej idzie się do domu, na którego progu powita nas Matka!
Jeżeli jaka troska może jeszcze niepokoić, to chyba tylko ta jedna, by takiej Matce nie przynieść wstydu.
TAJEMNICE ŚWIATŁA
Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
Nawrócenie do Chrystusa związane jest z chrztem, i to nie tylko dlatego, że taka jest praktyka Kościoła, ale z woli Chrystusa, który posłał uczniów, aby nauczali narody i chrzcili je, a także z wynikającej z samej istoty rzeczy potrzeby otrzymania pełni nowego życia w Nim: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci – mówi Jezus do Nikodema – jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego”. Chrzest odradza nas do życia dzieci Bożych, jednoczy nas z Jezusem Chrystusem, namaszcza w Duchu Świętym: nie jest on przeto zwykłym przypieczętowaniem nawrócenia, niejako zewnętrznym znakiem ukazującym je i potwierdzającym, ale jest sakramentem, który oznacza i urzeczywistnia nowe narodzenie z Ducha, ustanawia realne i nierozerwalne więzy z Przenajświętsza Trójcą, czyni członkami Chrystusa i Jego Kościoła. Panie Jezu, wzbudzaj w nas pragnienie życia Twymi sakramentami i rozwijania w sobie łaski uświęcającej na chrzcie świętym.
Objawienie się Jezusa na weselu w Kanie
Przepowiadanie jest pierwszym zadaniem misji: Kościół nie może uchylać się od wyraźnego nakazu Chrystusa, nie może pozbawiać Dobrej Nowiny ludzi umiłowanych i zbawionych przez Boga. Panie Jezu, wzbudzaj w nas pragnienie pełnienia Twej woli.
Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
Jezus z Nazaretu doprowadza plan Boży do spełnienia. Otrzymawszy w chrzcie Ducha Świętego, ujawnia swe powołanie mesjańskie: chodzi do Galilei i głosi Ewangelię Bożą, mówiąc: „Czas się wypełnił i bliskie jest Królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!”. Głoszenie i ustanowienie Królestwa Bożego są przedmiotem Jego misji: „Na to zostałem posłany”. Panie Jezu, prosimy Cię o pełnię Twej mocy dla misjonarzy w dziele głoszenia Ewangelii i nawracania serc ludzkich ku Twemu sercu.
Przemienienie na górze Tabor
Celem misji wśród narodów jest zakładanie wspólnot chrześcijańskich, rozwijanie Kościołów aż do całkowitej dojrzałości. To jest główne, istotne zadanie działalności misyjnej. Panie Jezu, daj by młode Kościoły misyjne wraz ze swym rozwojem przemieniały się w dojrzałe wspólnoty wierzących.
Ustanowienie Eucharystii
Każda wspólnota bowiem, by mogła być chrześcijańska, musi posiadać swoje fundamenty i żyć w Chrystusie, poprzez słuchanie Słowa Bożego, modlitwę skupioną wokół Eucharystii, komunię wyrażającą się w jedności serca i ducha oraz dzielenie się dobrami według potrzeb swoich członków. Panie Jezu, zawsze obecny w Eucharystii, daj nam pragnienie częstego przyjmowania Cię w Chlebie Życia.
4
e1997