Balogh Mary - Tajemnicza kurtyzana.pdf - Romanse PDF - wiolamatrix

Malownicza wioska Trellick w Somersetshire byþa zazwyczaj cicha i

spokojna. Lecz nie tego dnia. Po poþudniu niemal wszyscy okoliczni

mieszkaıcy ĻciĢgnħli na bþonia, by siħ zabawię.

PoĻrodku staþ sþup ozdobiony wstĢŇkami, ktre furkotaþy na wietrze.

Od razu widaę byþo, co to za okazja. Obchodzono Ļwiħto wiosny.

Wieczorem mþodzieıcy bħdĢ taıczyli wokþ sþupa ze swymi wybrankami,

jak to robili z wielkim zapaþem kaŇdego roku.

Tymczasem na bþoniach trwaþy wyĻcigi i konkursy. Wokoþo rozbito

pþcienne kramy. Na widok smakoþykw Ļlinka sama ciekþa do ust.

Kolorowe Ļwiecideþka przyciĢgaþy wzrok. W niektrych miejscach

zapraszano do udziaþu w grach wymagajĢcych zrħcznoĻci, siþy lub

szczħĻcia.

Pogoda wyjĢtkowo dopisaþa - niebo byþo bezchmurne, sþoıce mocno

przygrzewaþo. Kobiety i dziewczħta pozbyþy siħ szali i pelerynek, ktre

wþoŇyþy rano. Kilku mħŇczyzn i wiħkszoĻę chþopcw rozebraþo siħ do

samych koszul po jednej z bardziej forsownych konkurencji. Z koĻcioþa

wyniesiono stoþy i krzesþa. Ustawiono je na trawiastym placyku, Ňeby przy

herbacie i ciastkach obserwowaę zabawħ. Ci, ktrzy przedkþadali piwo nad

herbatħ, teŇ mieli okazjħ raczyę siħ nim na ĻwieŇym powietrzu, przed

gospodĢ Pod NiedŅwiedziem.

CzħĻę podrŇnych, przejeŇdŇajĢcych akurat przez wioskħ,

zatrzymywaþa siħ na dþuŇej bĢdŅ krcej, Ňeby przyglĢdaę siħ zabawom.

Niektrzy nawet brali w nich udziaþ, zanim udali siħ w dalszĢ drogħ.

WþaĻnie jeden nieznajomy zbliŇaþ siħ wolno od strony gþwnego

traktu, kiedy Viola Thomhill uniosþa wzrok, nalewajĢc herbatħ pannom

Meriwether. Nie dostrzegþaby go nad gþowami tþumu, gdyby nie siedziaþ

na koniu Patrzyþa na niego krtka, chwilħ.

Byþ niewĢtpliwie dŇentelmenem, a do tego modnie ubranym.

Ciemnoniebieski strj dojazdy konnej leŇaþ na nim jak ulaþ. Spod surduta

wystawaþ biaþy wykrochmalony gors koszuli. Czarne skrzane spodnie

przylegaþy do dþugich ng niczym druga skra. Dþugie buty z pewnoĻciĢ,

wykonaþ najlepszy szewc. Ale nie tyle strj, ile sam mħŇczyzna zwrciþ

uwagħ Vioii i wzbudziþ jej zachwyt Byþ mþody, szczupþy i przystojny.

PrzesunĢþ cylinder na tyþ gþowy, kiedy na niego patrzyþa, i uĻmiechnĢþ siħ.

- Nie powinna nam pani usþugiwaę, panno Thomhill -odezwaþa siħ

Prudence Merrywether. W jej gþosie moŇna byþo dosþyszeę lekkie

skrħpowanie. - To my powinnyĻmy zadbaę o pani wygodħ. Od rana jest

panina nogach.

Viola uĻmiechnħþa siħ promiennie.

- AleŇ ja wspaniale siħ bawiħ - powiedziaþa. - Doprawdy niebiosa.:

nam sprzyjajĢ. Pogoda jest wprost wymarzona!

Kiedy znw spojrzaþa na trakt, nieznajomy zniknĢþ. Nie pojechaþ

jednak swojĢ drogĢ. Chþopak z gospody odprowadzaþ jego konia do stajni.

- Panienko Violu - rozlegþ siħ za niĢ znajomy gþos. Odwrciþa siħ i

uĻmiechnħþa do maþej pulchnej kobiety, ktra dotknħþa jej ramienia.-

MoŇna rozpoczynaę wyĻcigi w workach. Potrzebna jest pani, Ňeby daę

sygnaþ do startu, a potem wrħczyę nagrody. Ja zastĢpiħ panienkħ w

nalewaniu herbaty.

- Dziħkujħ, Hanno. - Viola oddaþa imbryk i pospieszyþa na bþonia,

gdzie grupka dzieci wciĢgaþa jut worki na nogi. Pomogþa tym, ktrym

sprawiaþo to wiħksze trudnoĻci, a potem dopilnowaþa, Ňeby wszystkie

stanħþy mniej wiħcej rwno na linii startu. DoroĻli tþoczyli siħ z czterech

stron pola, by obserwowaę wyĻcig i aplauzem wspomagaę uczestnikw.

Viola wyszþa z domu wczesnym rankiem. W muĻlinowej sukni, szalu i

sþomkowej budce wyglĢdaþa jak dama. Wþosy miaþa starannie zaplecione i

upiħte w koronħ. Ale juŇ wiele godzin temu zrezygnowaþa z szala,

kapelusza i rħkawiczek. A wþosy, ktre uparcie wysuwaþy siħ ze spinek, w

koıcu spþynħþy jej na plecy dþugim warkoczem. Byþa zarumieniona i

szczħĻliwa. Nie pamiħtaþa, kiedy tak dobrze siħ bawiþa, chociaŇ biegaþa

caþy ranek tu i tam.

- Gotowi Î krzyknħþa.-Start!

Polowa uczestnikw przewrciþa siħ zaraz na samym poczĢtku bo

nogi zaplĢtaþy im siħ w workach. Dzieci staraþy siħ wstaę, ich wysiþkom

towarzyszyþy salwy dobrodusznego Ļmiechu i okrzyki zachħty ze strony

rodzicw i sĢsiadw. Po niedþugim czasie jedno dziecko pokonaþo bþonia,

skaczĢc jak konik polny. Dotarþo do linii mety. zanim jego niefortunni

rywale zdoþali siħ podnieĻę z ziemi.

RozeĻmiana Viola nagle zorientowaþa siħ, Ňe patrzy prosto w oczy

ciemnowþosego przystojnego mħŇczyzny. Nieznajomy staþ na linii mety.

Kiedy siħ Ļmiaþ, byþ jeszcze bardziej pociĢgajĢcy. Nim siħ odwrciþa!

otwarcie zmierzyþ jĢ wzrokiem od stp do gþw, jednakowoŇ z pewnym

zaskoczeniem stwierdziþa, ze nie czuje siħ dotkniħta jego obcesowoĻciĢ.

Zachowanie mħŇczyzny rozbawiþo jĢ, moŇe nawet wywoþaþo lekkie

podniecenie. Pospieszyþa, by wrħczyę nagrodħ zwyciħzcy.

Zaraz potem udaþa siħ do gospody, by wraz z wielebnym Prewittem i

panem Thomasem Claypole'em ocenię wyroby, przygotowane na konkurs

pieczenia ciast,

- Jedzenie sþodkoĻci wzmaga pragnienie - oĻwiadczyþ wikary, klepiĢc

siħ po brzuchu, ponad pþ godziny pŅniej, kiedy sprbowali wszystkich

delicji i ogþosili werdykt - A jeĻli siħ nie mylħ, przez caþy dzieı ani na

chwilkħ pani nie spoczħþa, panno Thornhill. Proszħ teraz pjĻę na placyk

przed koĻcioþem i znaleŅę sobie stolik w cieniu. Moja maþŇonka albo inna

ochotniczka podadzĢ pani herbatħ. Pan Claypole z przyjemnoĻciĢ bħdzie

pani towarzyszyþ, nieprawdaŇ?

Viola Ļwietnie by siħ obyþa bez towarzystwa pana Claypole'a.

Proponowaþ jej maþŇeıstwo przynajmniej z tuzin razy w ciĢgu ostatniego

roku. UwaŇaþ zatem, Ňe ma do niej prawo i wolno mu z niĢ bez

skrħpowania rozmawiaę na rŇne tematy. Pan Thomas Claypole byþ

wzorowym obywatelem, rozwaŇnym zarzĢdcĢ swojego majĢtku,

kochajĢcym synem; oglnie rzec moŇna, czþowiekiem statecznym. Ale

nudnym, Ňeby nie powiedzieę irytujĢcym.

- Proszħ mi wybaczyę, panno Thornhill - zaczĢþ, jak tylko usiedli przy

stole w cieniu wielkiego dħbu i Hanna nalaþa im herbaty. - Ufam, Ňe nie

poczuje siħ pani uraŇona tym, co powiem, bo bħdĢ to sþowa oddanego

przyjaciela. Po prawdzie uwaŇam siħ za kogoĻ wiħcej niŇ pani przyjaciela

- A zatem, co siħ panu nie podoba w tym idealnym dniu? - spytaþa,

poþoŇywszy þokieę na stole i podparþszy brodħ na dþoni.

- To Ňe z takim zapaþem przystĢpiþa pani do organizowania festynu i

nie szczħdziþa pani trudu, by wszystko siħ odbyþo jak naleŇy, rzeczywiĻcie

jest godne najwyŇszego podziwu Î zaczĢþ.

Wzrok i uwagħ Viol i znw przykuþ nieznajomy. Tym razem popijaþ

piwo przed gospodĢ.

- SwojĢ postawĢ zdobyþa sobie pani moje niekþamane uznanie -

ciĢgnĢþ pan Claypole. - Jednak jestem trochħ zaniepokojony, widzĢc, ze

dzisiaj prawie sie pani nie rŇni wyglĢdem od wiejskiej dziewki.

- Och. czyŇby? - rozeĻmiaþa siħ Viola, - CŇ za zachwycajĢce sþowa.

Ale to nie miaþ byę komplement prawda?

- Jest pani bez kapelusza i ma rozpuszczone wþosyÏ wytknĢþ jej bez

skrupuþw, - A do tego wpiħþa pani w nie stokrotki.

Na Ļmierę o nich zapomniaþa. KtreĻ z dzieci podarowaþo jej kwiaty,

zerwane nad rzekĢ tego ranka. Wsunħþa je we wþosy nad lewym uchem.

Lekko dotknħþa kwiatkw. Tak, wciĢŇ tam tkwiþy.

- Wydaje mi siħ. Ňe to pani sþomkowa budka leŇy na ostatniej þawce w

koĻciele - kontynuowaþ pan Claypole.

- Ach- A wiħc tam jĢ zostawiþam.

- Powinna pani chronię cerħ przed szkodliwymi promieniami sþoıca -

powiedziaþ z delikatnĢ przyganĢ.

- W istocie -zgodziþa siħ. Dopiþa herbatħ i wstaþa. - Proszħ mi

wybaczyę, ale widzħ, Ňe w koıcu pojawiþa siħ wrŇka. Muszħ iĻę i

sprawdzię. czy ma wszystko, czego potrzebuje.

Pan Claypole nie zorientowaþby siħ jednak, Ňe jego obecnoĻę nie jest

miþe widziana, nawet gdyby wyraŇono to w sposb jak najbardziej

dosadny. Dlatego teŇ wstaþ, ukþoniþ siħ i podaþ jej ramiħ. Viola tylko

westchnħþa w duchu i zrezygnowana ujħþa go pod rħkħ.

Prawdħ mwiĢc, wrŇka juŇ sama sobie poradziþa. Viola zauwaŇyþa,

Ňe przystojny jeŅdziec skierowaþ siħ do jarmarcznej budy, wczesnym

popoþudniem obleganej przez mþodych mħŇczyzn, bo moŇna tam byþo

rzucaę do celu. Kiedy Viola i pan Claypole podeszli bliŇej, nieznajomy

akurat rozmawiaþ z Jakiem Tulliverem, miejscowym kowalem.

- JuŇ miaþem zamykaę, bo zabrakþo nam nagrd. Ï Jake podnisþ

gþos. Ňeby Viola go usþyszaþa. - Ale ten dŇentelmen koniecznie chce

sprbowaę szczħĻcia.

w takim razie moŇemy jedynie Ňywię nadziejħ, Ňe nie wygra,

prawda? -odparþa wesoþo.

Nieznajomy odwrciþ siħ, by na niĢ. spojrzeę. Byþ wysoki,

przewyŇszaþ jĢ prawiħ o gþowħ. Niemal czarne oczy nadawaþy jego twarzy

wyglĢd trochħ niebezpieczny. Violi mocniej zabiþo serce.

- Och. na pewno wygram, proszħ pani - odparþ z niezmĢconym

spokojem i pewnoĻciĢ siebie, graniczĢcĢ z arogancjĢ,

- CŇ, nie byþoby w tym nic nadzwyczajnego - powiedziaþa. - Wygrali

prawie wszyscy bez wyjĢtku. StĢd ten ŇenujĢcy brak nagrd. Obawiam sie,

Ňe lichtarze ustawiono zbyt blisko. Musimy to zapamiħtaę na przyszþoĻę,

panie Tulliver.

- Proszħ je odsunĢę dwa razy dalej - poleciþ nieznajomy. - I tak

wygram.

Uniosþa brwi, sþyszĢc tħ przechwaþkħ, i spojrzaþa na stare mosiħŇne

lichtarze, przyniesione z koĻcielnej zakrystii:

- Taki pan pewny? - spytaþa. - W takim razie proszħ to udowodnię. Po

piħciu rzutach cztery z piħciu lichtarzy muszĢ siħ przewrcię. JeĻli pan

tego dokona, zwrcimy pieniĢdze. Tylko tyle moŇemy zrobię. Rozumie

pan, caþy dochd z dzisiejszej imprezy przeznaczony jest na cele

Balogh Mary - Tajemnicza kurtyzana.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: