linux_vs_windows.pdf
(
551 KB
)
Pobierz
68549152 UNPDF
Mandriva Linux 2007
Linux vs Windows
Paulina Budzoń
drivy Linux Spring codzien-
nie uruchamiają ten właśnie
system? Co sprawia, że uwa-
żają go za lepszy, właściwy dla nich?
Z jakiego powodu nie chcą używać sys-
temu z Redmond? Przecież podobno
jest łatwiejszy w obsłudze, wygodnie-
jszy w użyciu i ma więcej bajerów niż
„ten jakiś tam Linux”. Cóż, oni tak nie
uważają! Dlaczego?
W powszechnym mniemaniu Linux
kojarzy się z białymi literkami na czarnym
ekranie, dziwnymi ciągami znaczków
i koniecznością ciągłego wklepywania
prawie mistycznych komend, znanych
tylko wtajemniczonym. Każdy, kto choć
przez chwilę miał przed sobą ten system,
zobaczył KDE, GNOME czy jakiekolwiek
inne środowisko graiczne, wie, że to nie-
prawda. Obecnie Linux – a w szczegól-
ności Mandriva Linux (i jej najnowsze
wydanie oznaczone Spring) – jest sys-
temem niebywale prostym w codzien-
nym użytkowaniu. Dla niektórych „linuk-
siarzy”, to właśnie Microsoft Windows
jest OS-em niemożliwie trudnym do
skonigurowania i używania.
Po zainstalowaniu Mandrivy Linux
– ani nawet w trakcie samej instalacji
– użytkownik nie musi się przejmować
żadnymi dodatkowymi sterownikami ani
aplikacjami, za które musi zapłacić, a któ-
rych instalacja wymaga ciągłego klikania
„Dalej”. W tym systemie wszystko, co
potrzebne, jest już dostępne, a jeśli nie, to
można to dodać, klikając tylko „OK”.
Pomijając prostotę obsługi, nieogra-
niczoną dostępność oprogramowania
i możliwość otrzymania pomocy gdzieko-
lwiek w Internecie – dlaczego ktokolwiek
miałby zacząć używać właśnie Mandrivy
Linux Spring? Szczerze? Wszystkich
powodów jest zbyt dużo nawet na dość
opasłą księgę! Najważniejsze są chyba
jednak możliwości, które ten system
daje zwykłemu użytkownikowi „od ręki”,
i to wszystko, czego nie można znaleźć
w systemie z Redmond. Co to takiego?
Odpowiedź jest bardzo prosta:
sterowników (o ile takie istnieją – to za-
leży do karty), które są dostępne tylko
w komercyjnych dystrybucjach Mandrivy
Linux – Discovery i Powerpack. Aby to
zrobić, w zakładce Sprzęt trzeba wybrać
Koniguracja serwera graicznego, kliknąć
w kartę graiczną i po wybraniu odpo-
wiedniego modelu, wystarczy klikać dalej
– w pewnym momencie zostaniemy
zapytani czy skorzystać z zamkniętego
sterownika (tylko jeśli on istnieje!), wtedy
wystarczy wybrać Tak i kontynuować kli-
kanie w „dalej”. Potem wystarczy ponow-
nie sprawdzić, czy pulpity 3D stały się
aktywne.
O co w ogóle chodzi z tym Compizem
i Berylem? Beryl powstał jako gałąź
Compiza i aktualnie są to dwa osobne
projekty. Beryl różni się od Compiza choć-
by większą liczbą wtyczek czy (według
mnie) łatwiejszą obsługą. Dlatego po-
czątkującym użytkownikom polecam
rozpocząć zabawę od Beryla – menedżer
jego ustawień jest bardziej intuicyjny
(i w większości po polsku), a wszystko,
co może nam być potrzebne, jest do-
myślnie zainstalowane.
Po rozpoczęciu pracy z Berylem jego
menedżer prawdopodobnie nie uruchomi
się automatycznie (Beryl działa bez
tego! Menedżer potrzebny jest tylko do
zmiany ustawień). Wystarczy wykonać
polecenie beryl-manager, a obok zegara
pojawi się ikonka Beryla – czerwony
diament. Wszystkie ustawienia można
zmienić po otwarciu menu (klikając le-
wym przyciskiem myszki, leworęczni –
lewym) i uruchomieniu menedżera us-
tawień Beryla lub wykonując polecenie
beryl-settings.
Podstawową funkcję Beryla – sześcian
– można zobaczyć, klikając kółkiem myszki
w pulpit i obracając lub wciskając Ctrl i Alt
obracając z wciśniętym klawiszem mysz-
ki. Między pulpitami można przechodzić
po kolei, wybierając [
Ctrl
]+[
Alt
]+[
dowolną
strzałkę
] lub ruszając kółkiem myszki
na pulpicie. Wszystkie opcje dotyczące
sześcianu, można zmienić wybierając Pul-
pit – Kostka w Menedżerze ustawień. Moż-
na tam zmienić widok sześcianu (np. wy-
bierając opcję Wewnątrz kostki), ustawić
Trójwymiarowy
świat Linuksa – Beryl,
Compiz, Metisse
Oto jeden z kluczowych argumentów.
Compiz, jego gałąź – Beryl, oraz Metisse
umożliwiają korzystanie z efektów 3D na
co dzień, są proste w koniguracji i użyt-
kowaniu, no i świetnie wyglądają! Jak
zacząć z nich korzystać? To nic trud-
nego:
Compiz i Beryl
Compiz i Beryl to menedżery okien (Beryl
jest gałęzią projektu Compiz). Wprowa-
dzają one do codziennego użycia efekty,
które niektórzy znają tylko z ilmów. Pul-
pity obracające się jako sześcian, przeź-
roczystości, świetne efekty przejścia
przy minimalizowaniu i maksymalizowa-
niu okien to tylko niektóre z urozmaiceń,
z jakich można korzystać codziennie!
Uruchomienie Compiza lub Beryla
jest bardzo proste. W Mandrive Linux
Spring są one dostępne zaraz po zainsta-
lowaniu systemu (o ile nasza karta grai-
czna je obsługuje). Wystarczy uruchomić
Centrum Sterowania Mandriva Linux
(w menu opisane jako Koniguracja kom-
putera), w zakładce Sprzęt wybrać Kon-
iguracja efektów pulpitu 3D odpowiada-
jący nam pulpit 3D i postępować zgodnie
z instrukcją podaną przez system.
Może się zdarzyć, że te opcje nie
będą aktywne. Jeżeli jesteśmy pewni, że
nasza karta graiczna obsługuje te efekty,
polecam wypróbowanie zamkniętych
Rysunek 1.
Wybór pulpitu 3D w Centrum
Sterowania Mandriva Linux
8
www.lpmagazine.org
Linux+ Extra! nr 83
D
laczego użytkownicy Man-
Linux vs Windows
ny poleceniem gset-compiz) nie jest zbyt
intuicyjny w obsłudze i nie posiada pols-
kiego tłumaczenia, dlatego też nie pole-
cam go początkującym użytkownikom.
Rysunek 2.
Efekt deszczu
Metisse
Metisse różni się całkowicie od Compiza
i Beryla. Nie ma w niej żadnych sześcianów,
ich obrotów ani efektów przy otwieraniu,
zamykaniu czy minimalizowaniu aplikacji.
Jest za to nieskończenie wiele możliwości
transformacji okien (przeźroczystość, ska-
lowanie, dziury, fasady, obroty w 3 wymia-
rach) i tryb lotu ptaka (znany też jako
tryb pagera) – czyli oglądanie wszyst-
kich (domyślnie) 9 pulpitów naraz, łatwe
przechodzenie między nimi i możliwość
używania ich wszystkich w tym samym
momencie. Żeby zrozumieć, o co chodzi,
trzeba to wypróbować.
Uruchomienie Metisse (tak jak Bery-
la czy Compiza) jest bardzo proste. W Cen-
trum Sterowania Mandriva Linux, w zak-
ładce Sprzęt, wystarczy wybrać Konigu-
racja efektów pulpitu 3D, poźniej Metisse
i postępować zgodnie z wyświetloną
informacją.
Po ponownym zalogowaniu się powin-
niśmy zobaczyć „stół” z pulpitami (szary
prostokąt podzielony na 9 części) w pra-
wym dolnym rogu ekranu. To znaczy, że
Metisse uruchomiła się poprawnie i mo-
żemy z niej korzystać. Jak zacząć? Naj-
lepiej od razu! Na początek polecam
tło, przeźroczystość czy pokrywki (czyli
górną i dolną ścianę kostki).
Jednym z domyślnych ustawień Be-
ryla są tak zwane żelujące okna. Wystar-
czy spróbować przesunąć jakiekolwiek
okno, aby zobaczyć ten efekt.
Animacje przy minimalizowaniu i ma-
ksymalizowaniu okien też zaciekawią
większość użytkowników – jest ich dość
dużo. W menedżerze ustawień Beryla,
w zakładce Efekty wizualne – Animacje
można wybrać dowolny efekt, dla każdej
akcji okna – minimalizowania, maksyma-
lizowania, zamykania, otwierania i wie-
lu więcej. Jeśli ktoś lubi być zaskakiwa-
ny (oczywiście, tylko mile) przez swój
ekran, to polecam wybrać opcje „Losowo”
dla większości akcji – wtedy nigdy
nie wiadomo, co akurat zrobi dane okno!
Opisywanie wszystkich ustawień i możli-
wości Beryla to temat na kilka dość
długich stron, dlatego skupię się jeszcze
tylko na kilku, według mnie najciekaw-
szych, efektach.
W zakładce Extras dostępny jest
Efekt wody. Po uruchomieniu go (o ile
karta graiczna to wytrzyma), w zakład-
ce Fala okna, polecam wybrać Efekt
fali po upuszczeniu. Teraz po każdym
przesunięciu okna, od jego boków będzie
rozchodzić się fala wody – bardzo cie-
kawy efekt, choć na dłuższą metę trochę
denerwujący. W skrótach klawiszowych
tego efektu (Shortcuts) w opcji Rain,
ustawienie skrótu dla klawiatury (np.
wpisanie <Shift>F9 dla Toggle Rain
i <Shift>F8 dla Toggle Wiper) pozwala
uruchomić opady deszczu na ekranie
i wycieraczkę, która je usuwa! Ciekawą
funkcją Beryla jest też wtyczka „Fade
to Desktop” dostępna w zakładce Pulpit
w menedżerze ustawień Beryla. Po
ustawieniu wygodnego dla nas skrótu
klawiszowego możemy dzięki niej w każ-
dym momencie kazać wszystkim aktual-
nie otwartym oknom zniknąć, dzięki
czemu uzyskamy bezpośredni dostęp do
naszego pulpitu. Użycie skrótu jeszcze
raz powoduje ponowne pojawienie się
wszystkich okien.
Czym różni się Compiz? Jego pod-
stawowe efekty (sześcian, żelujące okna)
są takie same. Większość dodatkowych
wtyczek trzeba jednak dodawać samod-
zielnie, a menedżer ustawień (uruchamia-
Rysunek 3.
Okna „odginają się” kiedy użytkownik chce zobaczyć to, co jest pod nimi
Linux+ Extra! nr 83
www.lpmagazine.org
9
Mandriva Linux 2007
Rysunek 4.
Aplet Liquid Weather++
wrócić dane okno do pierwotnego stanu
(bez żadnych przekształceń) wystar-
czy kliknąć kółkiem myszki w pasek
tytułowy. Ponowne kliknięcie przywróci
przekształcenia. Wszystkie transformacje
są też dostępne w mniejszych menu – na
przykład po kliknięciu (i przytrzymaniu)
prawego klawisza myszki na jednym
z rogów lub boków okna. Aby zastosować
obrót w dowolnym wymiarze, można też
po prostu chwycić za bok lub róg okna
(tak jak przy zmianie jego rozmiaru, tylko
trochę dłużej) i przesunąć. Wszystkie rogi
umożliwiają obrót według osi Z, prawy
i lewy bok według osi, a górny i dolny
– osi X.
Metisse umożliwia także zrobienie
w oknie dziury lub skopiowanie jego
fragmentu (co zostało nazwane fasadą).
Obie te transformacje rozpoczyna się
w podobny sposób – trzeba zaznaczyć
dany fragment okna, mając wciśnięty
klawisz Super (znany też jako Windows)
i z wciśniętym prawym klawiszem myszki
przejechać nad danym obszarem. Powi-
nien się pojawić szary, półprzeźroczysty
prostokąt obrazujący zaznaczenie. Aby
go usunąć, wystarczy kliknąć gdzieko-
lwiek poza nim z wciśniętym klawiszem
Super. Aby stworzyć dziurę lub fasadę
należy kliknąć prawym klawiszem myszki
w zaznaczenie i wybrać Create Facade
lub Create a Hole. Fasada zachowuje
się tak samo jak duplikat okna – jest
tylko jego fragmentem. Jest to zwykłe
okno, więc możemy je przesunąć na
inny pulpit (o tym dalej) i obserwować
ten fragment okna bez potrzeby wraca-
nia do pulpitu, na którym się znajduje.
przyzwyczaić się do innego sposobu
używania myszki. W Metisse nie trzeba
klikać na okno, aby stało się ono aktyw-
ne – wystarczy najechać na nie kurso-
rem! Pisząc dwie rzeczy na raz wys-
tarczy przesuwać myszkę - koniec z kli-
kaniem!
Przy otwarciu kilku okien, które za-
słaniają się wzajemnie, bardzo łatwo
jest zobaczyć, co znajduje się na oknie
pod spodem. Nie trzeba szukać okna
na pasku zadań ani klikać w pasek
tytułowy, aby okno pojawiło się na
wierzchu. Wystarczy kliknąć w wido-
czny fragment okna i ruszyć myszką.
Okna, które są wyżej „odegną się”! Po
puszczeniu klawisza myszki, wszystko
wróci do początkowego stanu. Można
w ten sposób bardzo łatwo skopiować,
na przykład, tekst ze spodniego okna
– w Linuksie zaznaczony tekst od razu
traia do schowka, nie trzeba klikać
[
Ctrl
]+[
C
].
Obsługa wspomnianego trybu lotu
ptaka i 9 pulpitów jest, oczywiście,
bardzo prosta. Wystarczy najechać kur-
sorem na wspomniany już stół w prawym
dolnym rogu i ruszyć kółkiem myszki.
Żeby przejść do innego pulpitu, wys-
tarczy ruszyć nad nim kółkiem myszki.
Można też kliknąć (pulpit z tapetą zosta-
nie na niego przesunięty) i wtedy ruszyć
kółkiem nad stołem lub w jakimkolwiek
miejscu tego pulpitu, wciskając klawisz
z logiem Windows na klawiaturze (znany
też jako klawisz „Super”). Między pulpi-
tami można też przechodzić w dowolnym
momencie, wciskając ctrl+alt+dowolna
strzałka bądź (podczas pracy na jednym
z pulpitów) po prostu klikając na niego na
stole. Proste i wygodne.
Transformacje okien są – jak można
się domyślić – także bardzo łatwe
w obsłudze. Najwygodniej się z nimi
zapoznać, używając podręcznego menu.
Po otwarciu jakiegoś okna wystarczy
kliknąć prawym klawiszem myszki na
ikonkę po prawej stronie na pasku tytu-
łowym okna lub lewym klawiszem w do-
wolnym miejscu na pasku tytu- łowym.
Polecam wypróbować wszystkie dostęp-
ne opcje. Najciekawsze to oczywiście
Scale, Rotate, Transparency i Duplicate.
Scale – jak można się domyślić
– zmniejsza okno do podanego procentu,
Rotate pozawala na obracanie oknem
we wszystkich 3 wymiarach, Transparen-
cy ustawia przeźroczystość, a Duplicate
tworzy duplikat danego okna. Ich kom-
binacje mogą być dowolne – można, na
przykład, otworzyć dowolną stronę w na-
szej ulubionej przeglądarce, zdupliko-
wać ją (opcja Duplicate), duplikat obrócić
o 180 stopni (Rotate->Z axis i obrót
myszką), ustawić przeźroczystość (Trans-
parency->dowolna opcja) i zmienić coko-
lwiek w oryginalnym oknie (przesunąć
stronę na dół czy przejść do innej). Drugie
okno powinno zachować się identycznie!
Możemy w ten sposób oglądać dowolną
stronę (bądź zawartość jakiegokolwiek
innego okna) z tylu różnych perspektyw
równocześnie, z ilu tylko chcemy, ponie-
waż okna można duplikować dowolną
ilość razy i do każdego z nich można za-
stosować inne transformacje! Aby przy-
Rysunek 5.
Okno programu Superkaramba
10
www.lpmagazine.org
Linux+ Extra! nr 83
Linux vs Windows
procesora, pamięci, dysków, ich tem-
peratury, aktualny adres IP, dowolne
wyszukiwarki, sterowanie programami
muzycznymi i wiele więcej – wszystko to
możesz mieć na pulpicie! Dostępne od
razu, proste w koniguracji i użyciu! To
wszystko umożliwia Ci Superkaramba.
Czym jest? To aplikacja, obsługująca
tak zwane motywy, które mogą spełniać
przeróżne funkcje – od informowania
o aktualnie pogodzie do nagrywania płyt.
Jak to działa? Wystarczy pobrać
jakiś motyw ze strony www.kde-look.org
(zakładka Karamba), uruchomić Super-
karambę (poleceniem superkaramba)
i dodać motyw do programu wybierając
Otwórz lokalny motyw. Można też sko-
rzystać z przycisku Nowe motywy
w Superkarambie i wybrać coś z wyświe-
tlonej listy. Później wystarczy tylko klik-
nąć Dodaj do pulpitu.
Co może Superkaramba? Wszystko,
zależnie od dodanego motywu! Może on
informować o aktualnym stanie systemu,
sterować programami muzycznymi (takimi
jak Amarok), przypominać o urodzinach
znajomych i przyjaciół, wyszukiwać infor-
macje w Internecie, prezentować kalen-
darz czy zegar, przypominać o najbliższych
wydarzeniach, przechowywać notatki...
możliwości jest bardzo wiele! Wszystko
to będzie znajdować się bezpośrednio na
pulpicie.
zupełnie nowy. Wprowadzanie zmian
jest bardzo proste – można wybierać
spośród dostę-pnych opcji lub pobrać
nowe z Internetu. Jeżeli ktoś jest
bardzo przyzwyczajony do wyglądu
znanego z systemu Windows XP – nie
ma problemu! Na stronie kde-look.org
dostępne są motywy, które zmienią cały
wygląd KDE – od kolorów po ikonki –
w ten właśnie system! A jeżeli wolimy,
aby nasz komputer wyglądał jak Mac,
też nie będzie z tym problemów. Istnieje
również wiele oryginalnych i ciekawych
motywów, które całkowicie odmieniają
wygląd systemu i aplikacji. To wszystko
jest dostępne bez potrzeby instalowania
jakichkolwiek dodatkowych aplikacji,
a dodatkowo jest bardzo proste i intuicy-
jne w koniguracji.
Rysunek 6.
Aplet kstatus podający
informacje o komputerze i systemie
Mandriva wygląda lepiej
niż Windows?
Oczywiście, że tak. Do tego ten lepszy
wygląd jest łatwiejszy w koniguracji
i obsłudze. Warto zmienić przyzwyc-
zajenia i zapomnieć o systemie z Red-
mond. Jeśli mimo to ktoś stwierdzi, że te
wszystkie wodotryski nie są mu potrze-
bne, to przecież nikt go nie zmusza do
ich używania! Ale warto mieć system,
który dysponuje takimimożliwościami
– przecież tylko krowa nie zmienia
zdania i, a nuż, kiedyś przyjdzie komuś
ochota się pobawić. Te „zabawki” mogą
o wiele więcej niż tylko ładnie wyglądać
– w końcu tworzono je także po to, aby
usprawniały codzienną pracę i nieko-
niecznie wieszały przy tym komputer!
Zmiana przyzwyczajeń może naprawdę
całkowicie zmienić dotychczasowy
sposób pracy z komputerem. Bo jak
powiedział ktoś inteligentny: Nowe wcale
nie musi być wrogiem lepszego! ■
Co daje nam dziura? No cóż... poza
tym, że jest dziurą? Możemychociażby
szybko utworzyć skrót na pulpicie bez
minimalizowania otwartego okna lub po
prostu (tworząc ją w oknie Konquerora
podczas przeglądania plików) szybko
przesunąć czy skopiować jakiś plik na
pulpit. Zainteresowani tym, co dzieje się
pod aktualnie otwartym oknem, mogą
zaspokoić ciekawość, właśnie tworząc
w oknie dziurę (niestety nie można
utworzyć fasady z fragmentu pulpitu).
Jak już wspomniałam, okna można
przesuwać pomiędzy pulpitami – oczy-
wiście, w bardzo prosty sposób. Wystar-
czy kliknąć 3 razy w pasek tytułowy, a przy
3 kliknięciu przesunąć myszkę w dowolną
stronę – okno zostanie przesunięte na
pulpit po tej właśnie stronie. Można
też kliknąć lewym klawiszem myszki
w ikonę okna na pasku tytułowym i wy-
brać odpowiadający nam pulpit. Jest też
3 sposób (bo w Metisse wszystko można
zrobić na wiele sposobów) – przejść do
trybu lotu ptaka i po prostu przesunąć
okno w dowolne miejsce!
System dokładnie taki,
jaki chcesz – bez używania
dodatkowych aplikacji!
Jeżeli Linux ciągle kojarzy się komuś
z surowym wyglądem okienek, brakiem
jakichkolwiek „upiększeń” czy trudnym
do zmiany wyglądem, to pewnie nie wi-
dział on Linuksa! Dwa najpopularniej-
sze środowiska graiczne – KDE i GNO-
ME – są nie tylko proste w użyciu, ale
także całkowicie dostosowują się do użyt-
kownika. Zmiana ich wyglądu wymaga
tylko kilku kliknięć myszką.
Domyślne środowisko graiczne Man-
drivy Linux Spring – KDE, posiada
bardzo proste narzędzie do zmiany jego
wyglądu. W Centrum Sterowania KDE
w zakładce Wygląd i motywy możemy
zmienić wszystko, co dotyczy wyglądu
środowiska. Można wybrać jeden z go-
towych motywów wyglądu (opcja Me-
nedżer motywów). Fanów systemu Win-
dows 98 na pewno ucieszy motyw „Red-
mond”. Można także samemu zmody-
ikować wybrany motyw lub stworzyć
Cały świat na pulpicie
– Superkaramba
Najnowsze wiadomości dostępne zaraz
po włączeniu komputera, bez otwiera-
nia żadnych okien, prognoza pogody
bez podchodzenia do okna, wszystkie
informacje o komputerze – zużycie
Rysunek 7.
Okno Menedżera motywów KDE
Linux+ Extra! nr 83
www.lpmagazine.org
11
Plik z chomika:
bogurenko45
Inne pliki z tego folderu:
Granice wybuchowości gazów.pdf
(2099 KB)
Helion - Cwiczenia Praktyczne - Windows XP Professional PL(1).pdf
(4873 KB)
Helion - Cwiczenia Praktyczne - Windows XP Professional PL.pdf
(4873 KB)
komunikatory w linuksie.pdf
(1729 KB)
LightScribe w Linuksie.pdf
(2052 KB)
Inne foldery tego chomika:
Dokumenty
Galeria
Nowy folder
PDF(1)
Playlisty
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin