Pierwsza doba po porodzie

Po urodzeniu dziecka poczujesz ulgę i radość, że trudy porodu macie już za sobą. Jednocześnie może towarzyszyć ci dyskomfort, wyczerpanie i ból fizyczny. Jakich dolegliwości możesz się spodziewać w pierwszej dobie macierzyństwa?

Tuląc do siebie nowonarodzone dziecko mama jest szczęśliwa, znajduje się pod wpływem oksytocyny i endorfin, zatem przykre zmiany fizjologiczne wywołane przez poród są zagłuszane przez pozytywne emocje. Wkrótce jednak pojawią się nieprzyjemne dolegliwości związane z połogiem.

Bezpośrednio po porodzie pojawia się wydzielina z dróg rodnych, zwana odchodami poporodowymi. Odchody są wynikiem gojenia się ran powstałych w macicy na skutek wydalenia łożyska. Są krwiste i obfite, z tego względu koniecznie zabierz do szpitala paczkę dużych podpasek.

Twoje krocze będzie obolałe, przez co trudno będzie ci usiąść. Jeśli krocze zostało nacięte i zszyte, siadanie w ogóle nie jest wskazane, ponieważ mogłoby spowodować uraz utrudniający gojenie się rany.
W pierwszej dobie po porodzie możliwe jest zwiększenie ilości oddawanego oczu. Może się jednak zdarzyć, że będziesz miała trudności z opróżnianiem pęcherza, spowodowane rozciągnięciem jego ścian i zwiotczeniem mięśni odpowiedzialnych za wydalanie moczu. Wówczas należy skonsultować się z położną lub lekarzem, ponieważ w przypadku rzadkiego opróżniania pęcherza może dojść do infekcji.

Również pierwsze poporodowe wypróżnienie stolca może sprawić ci trudność. Mięśnie powodujące parcie są zwiotczałe, dodatkowo u kobiety może się pojawić nieuzasadniony lęk przed rozejściem się szwów. Jeśli stolec nie pojawi się w ciągu kilku dni po porodzie, należy zastosować dietę zapobiegającą zaparciom: np. pełnoziarniste pieczywo, kiwi, otręby, jabłka, suszone śliwki. 

Może ci towarzyszyć nadmierna potliwość, która jest wynikiem zmian hormonalnych. Jest to sposób, w jaki organizm pozbywa się nadmiernej ilości wody nagromadzonej podczas ciąży.

Nie należy zbytnio się ruszać, ale całkowite unikanie ruchu również nie jest dobre. Aby połóg przebiegał prawidłowo, niezbędna jest umiarkowana aktywność fizyczna. Dlatego już kilka godzin po porodzie powinnaś ostrożne wstawać z łóżka i starać się chwilę pospacerować. Poprawi to stan mięśni, ułatwi wydzielenie odchodów poporodowych i pobudzi jelita do prawidłowego funkcjonowania.

Widok twojego brzucha w pierwszej dobie połogu może spowodować u ciebie dyskomfort. Brzuch nadal ma spore rozmiary, dodatkowo mogą być na nim widoczne fałdy rozciągniętej skóry. Dopiero po pewnym czasie znów stanie się płaski, ale z każdym dniem będzie coraz mniejszy.

Opieka lekarska w okresie poporodowym ogranicza się do kontroli stanu krocza, dokonywanej rano i wieczorem podczas obchodów. Oprócz pomiaru temperatury ciała nie wykonuje się żadnych badań. Czasami, np. w przypadku porodu zabiegowego, pobierana jest  krew do morfologii.

Autor: Kamila Gieba

Fizyczne dolegliwości u kobiety w pierwszym tygodniu po porodzie

Jak wiadomo poród wiąże się z fizycznym wysiłkiem i bólem, jakiego doświadcza matka. Jednak zakończenie porodu nie oznacza, że dolegliwości fizyczne znikają. Na szczęście po okresie rekonwalescencji szybko wrócisz do formy sprzed ciąży. Jakie problemy zdrowotne będą ci towarzyszyły w pierwszym tygodniu po porodzie?

Bezpośrednio po urodzeniu dziecka odczuwasz ulgę, ponieważ trudy porodu są już za tobą. Ale jednocześnie możesz czuć dyskomfort fizyczny, wyczerpanie, bole, brzucha i krocza. Możesz mieć dreszcze i uczucie suchości w ustach. Jeszcze przed wyjściem ze szpitala zostaniesz poddana rutynowym badaniom, podczas których lekarz oceni twoją ciepłotę ciała, oddychanie, tętno i ciśnienie krwi. Może pojawić się zwiększona diureza, czyli częstotliwość i ilość oddawanego moczu. Często jednak pojawiają się problemy z wypróżnianiem – poinformuj o tym lekarza.
Po porodzie pojawią się odchody poporodowe, czyli wydzielina z dróg rodnych związana z gojeniem się rany w macicy spowodowanej wydaleniem łożyska. Początkowo odchody są krwiste, potem zmieniają kolor na brunatny, następnie na żółtawy.
Zazwyczaj między 5 a 7 dobą po porodzie pojawia się nawał mleczny, który polega na gwałtownym tworzeniu pokarmu oraz towarzyszącym mu obrzmieniem piersi. W tym czasie dziecko nie potrafi jeszcze wyssać całego pokarmu, toteż łatwo o zastój mleka, który powoduje gorączkę, stan zapalny i znaczny ból. Z tego powodu ważne jest, abyś nadmiar mleka odciągała za pomocą laktatora. Po pewnym czasie laktacja ustabilizuje się i podciąganie pokarmu nie będzie już konieczne.
W okresie, w którym ty i dziecko jeszcze uczycie się karmienia, może dość do popękania brodawek sutkowych. Jest to bardzo bolesna dolegliwość i może prowadzić do zakażenia. Najlepszym leczeniem jest wietrzenie piersi, smarowanie ich pokarmem (ma on właściwości bakteriobójcze), witaminą E oraz preparatami dostępnymi w aptece.
Podczas pierwszego tygodnia po porodzie będziesz czuła ból brzucha, zwłaszcza podczas karmienia, które pobudza macicę do skurczów. Dolegliwości bólowe spowodowane gojeniem się rany krocza mogą sprawić, że będziesz miała problemy z siadaniem i szybką zmianą pozycji. Ból możesz odczuwać także podczas oddawania moczu. W tym przypadku ulgę przyniosą ci cieple, ziołowe nasiadówki (np. z rumianku).
Uporczywe pobolewanie ramion, karku i pleców są z jednej strony spowodowane wysiłkiem organizmu podczas porodu, a z drugiej noszeniem i podnoszeniem dziecka. Wyjmując je z łóżeczka pamiętaj o ugięciu nóg – w ten sposób przyjmiesz pozycję ochronną dla kręgosłupa.
Pamiętaj o higienie ciała, a zwłaszcza utrzymywaniu w czystości krocza i piersi.
Bólowe dolegliwości z czasem łagodnieją, ich intensywność się zmniejsza aż do całkowitego zaniknięcia. Wspaniałą rekompensatą jest twoje nowonarodzone dziecko, które potrafi dać ci radość zagłuszającą wszelki ból!

Autor: Kamila Gieba

Poród po terminie

Nigdy nie można się dokładnie sugerować terminem porodu, ustalonym przez ginekologa, ponieważ jest to tylko orientacyjny szacunek. Jednak jeżeli po upływie dwóch tygodni od tej daty maluszek nadal nie ma zamiaru opuszczać przytulnego łona matki, mówimy o porodzie po terminie.

Poród terminowy może się rozpocząć nawet po upływie 12 dni od daty określonej przez ginekologa. Gdy mija 40 tydzień ciąży, kobieta powinna zgłosić się do szpitala, ponieważ w takim przypadku konieczna jest ocena stanu płodu i wydolności łożyska. Wyniki tych badań dają wskazania do dalszego postępowania.
Podstawowymi badaniami, jakie z ostaną wykonane, będzie KTG i USG. Pierwsze z nich umożliwia określenie częstotliwości czynności skurczowej mięśnia macicy i akcji serca płodu, natomiast drugie ocenia wiek i wagę płodu oraz wydolność i położenie łożyska.
Gdy wyniki nie będą stanowiły powodów do niepokoju, kobieta nie musi pozostawać w szpitalu. Powinna tylko co kilka dni zgłaszać się na KTG.
Jeśli hospitacja okaże się konieczna, kobieta ciężarna trafia na oddział patologii ciąży i podlega wraz z dzieckiem stałemu monitorowaniu. Wykonuje się wtedy test oksytocynowy, polegający na podaniu ciężarnej oksytocyny odpowiedzialnej za skurcze. Podczas gdy ten środek oddziałuje na organizm kobiety, sprawdza się dojrzałość macicy do podjęcia czynności skurczowej i tętno płodu.
 Przystąpienie do wywołania porodu jest możliwe, jeżeli spełnione są pewne warunki. Wynik testu oksytocynowego musi być pozytywny, stan dziecka dobry, a szyjka macicy przygotowana do rozwarcia,. W niektórych przypadkach konieczne jest udrożnienie szyjki macicy, co następuje za pomocą odpowiednich środków farmakologicznych lub mechanicznie.
Wywołanie porodu w przypadku ciąży przenoszonej jest konieczne, ponieważ dalsze przebywanie w ustroju matki może być dla płodu bardzo niebezpieczne. Łożysko staje się niewydolne, a ilość płynu owodniowego obniża się.  Ponadto płód może wydalić pierwszą kupkę, czyli smółkę, która zanieczyszcza wody płodowe i nadaje im zielonkawe zabarwienie.
Noworodki przenoszone mają suchą i łuszczącą się skórę i przez pewien czas po porodzie wymagają kontroli, ale rozwijają się całkowicie prawidłowo.

Autor: Kamila Gieba

Rooming-in: razem z dzieckiem od pierwszych chwil po porodzie

Początek formularza

Dół formularza

rooming-in | system matka-dziecko | kontrole pediatryczne | po porodzie | system organizacji oddziału położniczo-noworodkowego |

Poród jest szczególnym doświadczeniem zarówno dla matki, jak i dla dziecka. Trafia ono do obcego świata, w którym wszystko jest nowe. W takiej sytuacji, aby złagodzić jego stres, należy umożliwić mu jak najwcześniejsze spotkanie z matką. W polskiej służbie zdrowia zwyczaj umieszczania matki z dzieckiem w jednej sali zaraz po porodzie określany jest mianem rooming-in.

Bezpośrednio po porodzie maluszek poddawany jest gruntownym badaniom, określanym za pomocą skali Apgar. Jeżeli wyniki tych badań są poprawne, dziecko zostaje przeniesione do łóżeczka i pozostaje w jednej sali z matką. Taki system organizacji oddziału położniczo- noworodkowego to właśnie rooming-in: system „matka-dziecko”.  Powstał z połączenia dwóch oddziałów: położniczego i noworodkowego. Sale szpitalne wymagają specjalnego przygotowania, dlatego rooming-in wprowadza się najczęściej w nowo wybudowanych lub wyremontowanych szpitalach.
Zarówno pracownicy medyczni, jak i matki chwalą sobie korzyści tego systemu i podkreślają jego przewagę nad starym zwyczajem oddzielania noworodka od matki i umieszczania ich w osobnych salach. Rooming-in rozpowszechnił się w Polsce w ciągu kilkunastu ostatnich lat.
Początkowo perspektywa przebywania w szpitalu razem z nowonarodzonym dzieckiem budziła w matkach obawy: czy po wysiłku związanym z porodem będą miały czas, aby wypocząć?
Okazało się jednak, że wspólny pobyt z dzieckiem na kojący wpływ na psychikę i matki, i dziecka. Matka może obserwować noworodka i mieć pewność, że nie dzieje mu się nic złego, a w razie wątpliwości ma możliwość szybkiego zaalarmowania personelu medycznego. Kontrole pediatryczne odbywają się w obecności mamy, więc jest ona na bieżąco informowana o stanie zdrowia swojego malucha. Ponadto w końcu realnie spełnia się jej potrzeba macierzyństwa, która kiełkowała przez ostatnie dziewięć miesięcy. Natomiast dla dziecka obecność matki jest najlepszym sposobem na łagodzenie stresu poporodowego oraz na przebycie okresu adaptacyjnego w atmosferze miłości, bezpieczeństwa i spokoju. Ciągły pobyt matki z dzieckiem umożliwia szybkie rozwinięcie i umocnienie związku emocjonalnego pomiędzy nimi i pozwala kobiecie na nauczenie się podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych w opiece nad noworodkiem pod okiem personelu medycznego. Mama może przyglądać się, w jaki sposób położne opiekują się dzieckiem, kąpią je, przewijają i przebierają. Jest to dla matki cenne źródło informacji. Dodatkowo roomong-in sprzyja nauce karmienia piersi.
Wszystkie zalety systemu rooming-in mogą być optymalnie wykorzystanie tylko w przypadku, kiedy zrozumie się, że jest to taki styl pracy całego personelu oddziału położniczo-noworodkowego, w którym komfort macierzyństwa jest stawiany ponad szpitalną rutyną i schematami.

Pierwsze Symptomy Porodu
 

Początek formularza

Dół formularza

Internetowa Szkoła Rodzenia | Pierwsze objawy porodu | Poród | www pieluszki pl | Częstotliwość skurczy porodowych | Ból porodowy | Przebieg porodu | Silne skurcze porodowe | Ciepła kąpiel przed porodem | Skurcze co 5 lub 7 minut | Poród Kiedy do szpitala | Bolesne twardnienie brzucha przed porodem | Wody płodowe | Krwawienie z dróg rodnych | Słabe ruchy dziecka | Odejście wód płodowych | Zielone wody płodowe | Odejście czopu śluzowego | Obniżenie brzucha przed porodem | Skurcze przepowiadające | Ucisk na pęcherz moczowy | Poród w 37 tygodniu ciąży | Oznaki porodu |

Czy będę wiedziała kiedy jechać do porodu? Czy rozpoznam ten moment? Czy zdążę dojechać do szpitala? Te pytania najczęściej nurtują kobiety oczekujące narodzin dziecka. Z badań wynika, że tylko 5% dzieci rodzi się w tym wyznaczonym przez lekarza terminie. Zdecydowana większość rodzi się tydzień lub dwa przed wyznaczonym terminem lub kilka dni po terminie. I w jednym i w drugim przypadku - jest to norma.

Jak pozbyć się napięcia i niepewności?

Choć rozpoczęcie porodu jest sytuacją, która prawie zawsze zaskakuje, to są pewne symptomy, których nie sposób przegapić. Są to bardzo charakterystyczne oznaki.

Jeśli w terminie Twojego porodu (po 37 tygodniu) zauważysz:

• Obniżenie się brzucha (ulga w oddychaniu, ucisk na pęcherz moczowy)
• Nieregularne, lekko bolesne skurcze macicy (tzw. skurcze przepowiadające)
• Ćmiący ból w okolicy krzyżowej
• Ucisk lub ból w dole brzucha
• Odejście czopu śluzowego

Możesz spokojnie czekać w domu. Symptomy te sugerują, że Twój organizm przygotowuje się do porodu.

Zaczyna się!

Są dwie sytuacje, które zdecydowanie sugerują rozpoczęcie porodu:

• Pojawienie się regularnych, bolesnych skurczów macicy (występujących częściej niż co 10 minut, przybierających na sile, wydłużających się, powodujących znaczną bolesność- te skurcze dają postęp porodu – czyli skracanie i rozwieranie szyjki macicy)
• Odejście wód płodowych (płyn przezroczysty lub o zielonym zabarwieniu)

Decyzję o wyjeździe do szpitala trzeba podjąć , gdy:

• Skurcze mięśnia macicy, odczuwane jako wyraźnie bolesne twardnienie całego brzucha będą występowały regularnie (co 5-7 min). Jeśli w każdej pozycji (siedzącej, stojącej czy leżącej) skurcze te będą miały tendencję do nasilania się – jest to znak, że rozpoczął się poród. Jeśli jest to Twój kolejny poród - jedź do szpitala, gdy skurcze występują co 10 minut;
• Odpływają wody płodowe, nawet jeśli nie ma skurczów, ale masz wątpliwości
• Pojawi się krwawienie z dróg rodnych (trzeba je rozróżnić z odejściem czopu śluzowego)
• Zaobserwujesz słabe ruchy dziecka (wyraźnie słabsze niż wcześniej) lub niepokojąco gwałtowne

Wątpliwości

Jeśli nie wiesz czy już jechać do szpitala czy nie – proponuję w domu wziąć ciepłą kąpiel lub prysznic. Jeżeli pod wpływem ciepłej kąpieli skurcze wyciszą się i zanikną, to znaczy, że to jeszcze nie poród. Jeśli jednak skurcze nasilą się mimo ciepłej kąpieli i będą występować jeszcze częściej (co 5 – 7 min) proponuję wyruszyć do szpitala.

Ten pierwszy raz

Poród u kobiety, która rodzi pierwszy raz jest procesem. Może trwać kilka, a nawet kilkanaście godzin. Drugi i kolejne porody zazwyczaj przebiegają szybciej (choć od tej reguły bywają wyjątki). Najważniejsze to zachować spokój i nie panikować.

Psychologiczne aspekty porodu

Nie wolno nam ignorować znaczenia psychicznej, emocjonalnej czy duchowej strony tego wydarzenia, gdyż każdy z tych czynników może w istotny sposób wpłynąć na jego przebieg – zaburzyć lub wyhamować fizjologiczny proces narodzin dziecka. A jak wiadomo, w takim procesie niezbędna jest praca zwieraczy. W przypadku porodu najbardziej intensywnie pracują zwieracze szyjki macicy i pochwy (mniej zwieracz odbytu).

Jakie warunki muszą być spełnione, by rodząca w trakcie fizjologicznego porodu i silnej czynności skurczowej macicy mogła swobodnie otworzyć swoje zwieracze i urodzić dziecko? Przede wszystkim: intymność, poczucie bezpieczeństwa, obecność życzliwych osób, brak obserwatorów.

Ból porodowy

Generalnie boimy się bólu. Spróbujmy spojrzeć na ból jako na coś pozytywnego. Ból jest informacją. Skurcz porodowy mobilizuje rodzącą do aktywności – zmiany pozycji, potrzeby masażu czy kąpieli w ciepłej wodzie. Wolność poruszania się pozwala kobiecie na instynktowne przyjęcie odpowiedniej pozycji, gdzie opór i ucisk są zmniejszone.

Warto sobie uświadomić że: „PORÓD BOLI W POŁOWIE”. Załóżmy, że skurcz mięśnia macicy trwa 1 minutę.

•    Jeżeli skurcze występują co 15 minut: w godzinie zegarowej mamy 4 minuty skurczu, pozostałe 56 min odpoczynku.
•    Jeżeli skurcze występują co 10 minut: w godzinie zegarowej mamy 6 minut skurczu, pozostałe 54 minuty odpoczynku.

Jeżeli skurcze występują co 5 minut: w godzinie zegarowej mamy 12 minut skurczu, pozostałe 48 minut odpoczynku. Między skurczami są przerwy, czas na odpoczynek i relaks. To właśnie ten moment odpoczynku jest kluczowy w porodzie.