Kazanie na Górze
Chrześcijanin powinien żyć duchem błogosławieństw. Jeśli "Kazanie na Górze" jest streszczeniem całej doktryny chrześcijańskiej, to 8 błogosławieństw stanowi streszczenie "Kazania na Górze", a inni mówią, że całej Ewangelii (Bossuet). Dopiero żyjąc nimi będziemy zdolni budować prawdziwie święte małżeństwo. Jezus pragnie abyśmy doszli do szczęścia, które jest udziałem, ubogich, cichych, miłosiernych, pokój czyniących. Stąd - "musimy stać się jak dzieci". Jezus mówi: "Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego." (Mt 18,3) Każdy błogosławiony jest szczęśliwy, ale nie każdy szczęśliwy jest błogosławionym. Błogosławiony to człowiek otwarty i zanurzony w Bogu samym. Św. Franciszek mówi: "Możemy żyć Ewangelią, chcemy nią żyć, i oczywiście musimy nią żyć". Błogosławieństwa, pokazują styl życia, propozycję jaką Jezus przyszedł zaszczepić na ziemi. Dekalog jest programem minimum; jest niezbędny, ale sam z siebie nie wystarcza. Można bowiem, formalnie praktykować przykazania, ale sercem być daleko od Miłości, od Jezusa; można pozostać łajdakiem bez wrażliwości na krzywdę, można być bezdusznym rygorystą i egoistą. Błogosławieństwa eliminują taką pomyłkę. To perspektywa pełnego szczęścia i radości. Sens tych błogosławieństw wyraża się słowami: CAŁY DLA BOGA I CAŁY NOWY przez miłość. "Błogosławieni ubodzy w duchu" i "błogosławieni cisi" mają wydźwięk jakby negatywny: Jezus pragnie położyć kres niekontrolowanej żądzy posiadania i działania. Pragnie ubóstwa, wyrzeczenia i niezależności od tego co mam i posiadam. Trzeba "pustki", aby Bóg mógł działać. Trzeba odczuć w sobie tę pustkę i to że owocność moich czynów zależy wyłącznie od Boga. To uwalnia od tyranii rzeczy. Cichość prowadzi do wiary, nadziei, pozwala zachować cierpliwość, uwalnia od obsesji natychmiastowego osiągania czegokolwiek upragnionego. Taka postawa prowadzi do widzenia świata w prawdzie. Przeciwieństwem tych błogosławieństw jest bogactwo i krzykliwość. Jezus pragnie uchronić nas przed światem ułudy i mówi aby odrzucić zachłanność, nawet na rzeczy święte a także gorączkową aktywność. To Bóg mnie wznosi i uświęca i Jemu trzeba dać szansę na działanie w moim życiu przez ubóstwo i wolność. Stąd jedynym lekarstwem jest Miłość, czyli Bóg, bo "Bóg jest Miłością" 1J 4,8. "Błogosławieni, którzy się smucą", to błogosławieństwo zawiera ostrzeżenie przed rezygnacją i bezradnością negatywną: niczego nie mam i niczego nie mogę. Aby móc przyjąć świętość, trzeba uznać swoją bezradność, to że sam z siebie nic nie mogę uczynić, ale z Bogiem mogę wszystko. Powinniśmy smucić się swoją niedoskonałością, tym, że we mnie jest pycha, egoizm, chęć bogactwa. Mam nie budować na sobie jak ów młodzieniec, ale przejąć się swoją sytuacją by być człowiekiem żywym.
"Błogosławieni którzy łakną", trzeba stać się wrażliwym, trzeba cierpieć, z tego powodu, że mało jest we mnie pragnienia świętości. Błogosławieni, którzy łakną to ludzie "głodni", odczuwający głód Boga, uporządkowanego, sprawiedliwego świata. To pragnienie pełnej zależności i tożsamości z wolą Boga. To najważniejsze pragnienie, jakie powinno w nas się rodzić. Kolejne błogosławieństwa kładą akcent na wartości moralne i duchowe -pozytywne symptomy rozkwitającej miłości w człowieku. Im goręcej tęsknimy za tą doskonałością, tym mocniej jesteśmy skłonni reagować gniewem, złością, czy samą sprawiedliwością. Może w nas rodzić się pycha, fundamentalizm, faryzeizm. Dlatego Bóg przestrzega i mówi: - "błogosławieni miłosierni" - bo pragnienie sprawiedliwości i ból innych, może mnie uczynić twardym i nieustępliwym. Zamiast samej sprawiedliwości trzeba przyjąć postawę miłosierdzia i przebaczenia. -"błogosławieni czystego serca" - potrzebujemy przemiany serca, nowego wnętrza, przeżycia zesłania Ducha Świętego, który oczyszcza najgłębsze źródła naszych relacji, uświęca ich spontaniczność. Trzeba stworzenia nas na nowo: serce nowe, czyste, pokorne, oddane Bogu w miłości. -"błogosławieni pokój czyniący" - prawdziwy pokój rodzi się w nas z czystego serca, a bez pokoju w naszym sercu nie przyniesiemy go innym. Drogą pokoju jest przyjęcie prawdy. Ostatnie błogosławieństwo to konsekwencje, owoce, skutki zjednoczenia z Jezusem - Jezusem cierpiącym prześladowanie. Idący za Jezusem spotkają się ze sprzeciwem i wrogością, jako prorocy, bo głoszą nie pokój cząstkowy, ziemski, lecz pełny w Chrystusie. Cała droga Chrystusa to droga odrzucenia. Ten kto Go naśladuje spotka się ze sprzeciwem, nawet wrogością, bo świat kocha siłę, kompromis i bogactwo. W porównaniu ze światem - boży głosiciele wydają się ubodzy i śmieszni. I tym drażnią - bo głoszą miłość i dobro.
Pytania do podzielenia w małżeństwie:
Które błogosławieństwo, dotyka mnie i moje małżeństwo?
Którego doświadczamy w naszym życiu osobistym?
Które staje się naszym pragnieniem?
Modlitwa o życie duchem błogosławieństw
jozue44