Elektronika Praktyczna - W głośnikowym żywiole Cz. 09.pdf

(186 KB) Pobierz
32696303 UNPDF
K U R S
Niezbędnik dla amatorów i profesjonalistów
W głośnikowym żywiole, część 9
Obudowy bass-reflex, część 1
Obudowa bass-relex, nazywana też obudową z otworem,
jest obecnie najbardziej rozpowszechnionym typem obudowy,
stosowanym w zespołach głośnikowych w rozmiarach od
najmniejszych do największych.
wytwarzanego przez tylną stronę
membrany. Owszem, jest przez to
ciśnienie wywoływane, ale „po dro-
dze”, w obudowie, zachodzą dość
niezwykłe zjawiska.
Zepchnęła ona na margines obu-
dowę zamkniętą, chociaż i ta ma
swoje niezaprzeczalne zalety. Jednak
to obudowa bass-relex dostarcza,
mówiąc najprościej, „więcej basu”.
W wielu przypadkach duża ilość zo-
staje okupiona słabą jakością – obu-
dowy bass-relex obwinia się o słabe
odpowiedzi impulsowe. Owszem,
obudowa zamknięta jest pod tym
względem zwykle lepsza, ale korzy-
stając z dzisiejszej wiedzy, możliwo-
ści obliczeniowych i odpowiednich
głośników, można zbudować bardzo
dobre konstrukcje z otworem. Stąd
też zarówno wśród hobbystów, jak
i profesjonalistów cieszą się one
dzisiaj największym powodzeniem.
Obudowa z otworem nie jest od-
kryciem ostatnich lat – ale przez
długi czas była stosowana bez takiej
wiedzy, jaką posiadamy dzisiaj, i jej
działanie było dalekie od doskonało-
ści, rzeczywiście obarczone dużymi
błędami, w tym przede wszystkim
silnie zaznaczonymi problemami wła-
śnie w zakresie charakterystyk im-
pulsowych. Dobry projekt obudowy
z otworem wymaga dużej staranności
– działanie tego typu obudowy jest
bowiem znacznie bardziej wrażliwe
na zmianę któregokolwiek z para-
metrów, niż przy obudowie typu
zamkniętego.
W przypadku obudowy zamkniętej
zakładamy, że tylko głośnik. Wibracje
ścianek też dodają fale dźwiękowe
i kształtują zewnętrzne ciśnienie aku-
styczne, ale jest to traktowane jako
zjawisko niepożądane, pasożytnicze,
i w teorii opisującej działanie róż-
nych rodzajów obudów pozwalamy
sobie te problemy pomijać, a wracać
do nich przy ogólnych wskazów-
kach dotyczących sposobu budowa-
nia wszelkiego typu obudów.
W przypadku obudowy bass-relex
sytuacja staje się znacznie bardziej
złożona. Wystarczy zwykła „dziura”
w obudowie, aby cały układ zadzia-
łał zupełnie inaczej. Teraz badanym
źródłem ciśnienia akustycznego jest
nie tylko zainstalowany w obudowie
głośnik, ale i otwór, z którego, jak
się należy spodziewać, też dobiegają
jakieś dźwięki.
Każdy już wie, że tylna strona
membrany wytwarza ciśnienie aku-
styczne – w zakresie niskich tonów
bardzo podobne do promieniowanego
przez przednią stronę membrany, tyle
że pozostające dokładnie w przeciw-
nej fazie. Gdyby świat był prosty to
przez otwór „widzielibyśmy” właśnie
to ciśnienie, wytwarzane w środku
obudowy. Wtedy jednak stosowanie
obudowy z otworem nie miałoby
przecież żadnego sensu – z zewnątrz
obserwowalibyśmy dwa źródła pro-
mieniowania niskich częstotliwości,
pozostające względem siebie w prze-
ciwfazie, czyli sytuację, z jaką mamy
do czynienia przy głośniku niezabu-
dowanym – sytuację, której musimy
się przeciwstawić, bowiem efektem
współistnienia takich źródeł jest ze-
rowe ciśnienie wypadkowe.
Na szczęście świat nie jest pro-
sty, i promieniowanie otworu wcale
nie reprezentuje wiernie ciśnienia
Rezonator Helmholtza
Punktem wyjścia do ich objaśnienia
może być przypomnienie zjawiska czę-
stotliwości rezonansowej samego gło-
śnika, a także ogólnie każdego układu
mechanicznego, w którym występuje
masa i podatność. W przypadku gło-
śnika mamy masę układu drgającego
(membrana, cewka, współdrgająca masa
powietrza „przyklejona” do membra-
ny) i podatność zawieszeń (dolnego
i górnego) – rys . 41a . Instalując głośnik
w obudowie zamkniętej, do podatności
zawieszeń własnych głośnika dodaje-
my podatność „poduszki powietrznej”
– można powiedzieć, że poddajemy
modyikacji parametry układu rezo-
nansowego głośnika albo że powstaje
nowy układ rezonansowy z połączenia
elementów głośnika i obudowy, ale jest
to jeden układ rezonansowy o jednej
częstotliwości rezonansowej ( rys . 41b ).
Jeżeli jednak w obudowie wykona-
my otwór, spowodujemy powstanie
zupełnie innego, drugiego obok gło-
śnika, układu rezonansowego ( rys .
41d ). Stworzy go podatność powietrza
w obudowie (istniejąca już w obu-
dowie zamkniętej), i masa powietrza
w otworze (której tam nie było). Sama
podatność ani sama masa nie wystar-
czy – potrzebne są obydwa elementy,
które w obudowie z otworem się poja-
wiają. Taki układ rezonansowy nazywa
się rezonatorem Helmholtza i powstaje
on nawet bez udziału głośnika ( rys .
41c ). Można go porównać do głośnika
bez układu napędowego – czyli do
układu membrany i zawieszenia albo
do struny instrumentu muzycznego,
ale bez muzyka... czyli bez czynnika
pobudzającego do drgań. Rezonator
Helmholtza „sam z siebie” nie zacznie
rezonować, tak jak struna sama nie
zacznie grać, ale jest dostrojony do
określonej częstotliwości rezonansowej,
(Nie)zwykła dziura
Studia nad obudowami zaczęliśmy
klasycznie – od obudowy zamkniętej.
Obudowa zamknięta mogła się wyda-
wać urządzeniem banalnym, dopóki
nie zaczęliśmy dokładniej przyglądać
się jej wpływowi na charakterysty-
ki głośnika. Otóż to – zajmując się
obudowami, badamy przecież nie
same obudowy, ale charakterystyki,
których źródłem jest...
64
Elektronika Praktyczna 7/2004
32696303.007.png
K U R S
a)
b)
c)
d)
Rys. 41. Różne rodzaje obudów: a) głośnik swobodnie zawieszony jest
układem rezonansowym utworzonym przez Cms (podatność zawieszeń
membrany) i Mms (masa układu drgającego), b) głośnik w obudowie
zamkniętej tworzy układ rezonansowy o podatności (Cms x Cab)/(Cms +
Cab) (wypadkowa podatność zawieszeń głośnika i powietrza w obudo-
wie) i masie Mms, c) – obudowa z otworem jest układem rezonansowym
o podatności Cab i masie Mb, d) – głośnik w obudowie z otworem to
kilka układów rezonansowych.
która objawi się po pobudzeniu ukła-
du. Czynnikiem pobudzającym będzie
tu oczywiście zainstalowany głośnik,
który zarazem jest odrębnym układem
rezonansowym.
tej częstotliwości będzie zależała od
wartości ciśnienia, jakie wytwarzał
przy tej częstotliwości sam głośnik,
gdy otworu jeszcze nie było, cho-
ciaż będzie znacznie wyższa. Ale co
najciekawsze w działaniu systemu
bass-relex, już po wykonaniu otworu,
właśnie dokładnie przy częstotliwości
rezonansowej obudowy, sam głośnik
prawie całkowicie przestaje promie-
niować! Działanie układu rezonanso-
wego obudowy bardzo silnie hamuje
ruch jego membrany. Ale nawet jej
stłumiony, minimalny ruch jest wy-
starczającym pobudzeniem dla układu
rezonansowego obudowy do silnego
promieniowania z otworu. Jednak
przestrajanie układu rezonansowego
w kierunku niższych częstotliwości,
czyli przesuwanie się po spadku
charakterystyki głośnika (w obudowie
zamkniętej), będzie obniżało poziom
ciśnienia z otworu.
Z tych obserwacji płyną pierwsze
praktyczne wnioski: w zakresie czę-
stotliwości rezonansowej obudowy,
mimo wysokiego ciśnienia akustycz-
nego wytwarzanego przez układ, sam
głośnik zostaje odciążony od dużych
amplitud, co jest oczywiście korzyst-
ne, gdyż „oszczędza” głośnik i redu-
kuje zniekształcenia.
Przestrajanie układu rezonansowe-
go w kierunku niskich częstotliwości
nie gwarantuje efektywnego przetwa-
rzania dowolnie niskich częstotliwo-
ści, gdyż poziom ciśnienia z otworu
ma związek z pierwotnym kształtem
charakterystyki przetwarzania samego
głośnika. Zwłaszcza początkujący kon-
struktorzy czasami oczekują, że dzięki
bardzo niskiemu dostrojeniu uzyskają
Bass-relex dla praktyków
Działanie obudowy z otworem
można przedstawiać w sposób przy-
prawiający laików o zawrót głowy.
Naszym celem jest jednak za-
szczepić umiejętność projektowania
w możliwie najmniej bolesny spo-
sób. Tematu tego nie da się chyba
opisać bardziej „ludzkim językiem”.
W takim razie wysiłek, który trze-
ba będzie w zrozumienie tego tek-
stu włożyć, to naprawdę niezbędne
minimum, aby zdobyć podstawowe
umiejętności projektowania bass-
releksu. Jak zwykle, pominiemy
te elementy teorii, które nie mają
wielkiego znaczenia w praktyce.
W zamian „wgryziemy się” w ana-
lizę wielu różnych wariantów stroje-
nia obudowy bass-relex.
Przy częstotliwości rezonansowej
obudowy, czyli układu podatności po-
wietrza w obudowie i masy powietrza
w otworze, otwór silnie promieniuje.
Oczywiście siła tego promieniowania
pozostaje w związku z siłą czynnika
pobudzającego, czyli ciśnieniem wy-
twarzanym przez tylną stronę mem-
brany głośnika. Jako punkt wyjścia
weźmy głośnik w obudowie zamknię-
tej, mający w takich warunkach okre-
śloną charakterystykę przetwarzania.
Teraz wykonajmy w obudowie otwór,
który stworzy układ rezonansowy
dostrojony do wybranej częstotliwo-
ści. Wartość ciśnienia z otworu przy
Elektronika Praktyczna 7/2004
65
32696303.008.png 32696303.009.png 32696303.010.png 32696303.001.png 32696303.002.png 32696303.003.png 32696303.004.png 32696303.005.png
K U R S
a)
b)
c)
Rys. 42. Przykładowe charakterystyki: a) modelowe charakterystyki dla głośni-
ka w obudowie z otworem i w takiej samej objętości obudowie zamkniętej.
Charakterystyka przetwarzania całego układu bas-refleks delikatnie opada
do okolic częstotliwości rezonansowej fb (40Hz), poniżej szybko zwiększa
nachylenie, b) – przykład strojenia do wysokiej częstotliwości rezonansowej,
wskutek którego ciśnienie z otworu jest bardzo wysokie, charakterystyka
układu sięga z pełną efektywnością do okolic częstotliwości rezonansowej
fb (40Hz), poniżej opada bardzo gwałtownie, c) – przykład strojenia do
niskiej częstotliwości rezonansowej, ale ciśnienie z otworu w jej zakresie nie
jest wysokie, i charakterystyka układu zaczyna opadać wcześniej, a przy
częstotliwości rezonansowej fb (28Hz) ma już spadek ok. 10dB.
bardzo niską częstotliwość graniczną,
co niestety nie jest takie łatwe. Zbyt
niskie strojenie sprowadza działanie
układu rezonansowego w rejony,
gdzie sam głośnik promieniuje już na
bardzo niskim poziomie, i w ślad za
tym efekt pracy bass-releksu też oka-
zuje się bardzo słaby i w niewielkim
stopniu wpływa na ostateczną cha-
rakterystykę przetwarzania, w porów-
naniu do obudowy zamkniętej.
Andrzej Kisiel
66
Elektronika Praktyczna 7/2004
32696303.006.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin