Brown Fredric - Ten Zwariowany Wszechswiat.pdf - Brown Fredric - Zabr7

FREDRIC BROWN

TEN ZWARIOWANY

WSZECHŚWIAT

ROZDZIAŁ I

Błysk

Pierwsza próba wystrzelenia rakiety na Księżyc, w 1954 roku, zakończyła się

niepowodzeniem. Prawdopodobnie z powodu błędu konstrukcyjnego w układzie sterowania rakieta

spadła na Ziemię powodując śmierć dwunastu, osób. Chociaż nie wyposażona w głowicę bojową,

rakieta, by jej lądowanie mogło być obserwowane z Ziemi, miała potencjometr Burtona nastawiony

tak, by w czasie lotu przez Kosmos zgromadził olbrzymi potencjał elektryczny, który w momencie

zetknięcia z Księżycem wyzwoliłby się jako błysk kilka tysięcy razy jaśniejszy od błyskawicy - i

kilka tysięcy razy bardziej niszczycielski.

Na szczęście rakieta spadła w słabo zaludnionej okolicy, nie opodal wzgórz Catskill, lądując

na terenie posiadłości bogatego właściciela sieci gazet. Właściciel i jego żona, dwoje gości oraz

osiem osób służby zginęło na skutek wyładowania elektrycznego, które całkowicie zniszczyło dom i

powaliło drzewa w promieniu ćwierć mili. Odnaleziono tylko jedenaście ciał. Uważa się, że jeden z

gości, redaktor, znalazł się tak blisko miejsca katastrofy, iż jego ciało całkowicie wyparowało.

Kolejna - i zakończona sukcesem - próba wystrzelenia rakiety nastąpiła rok później, w 1955 roku.

Pod koniec seta Keith Winton był już nieźle zdyszany, lecz starał się jak najusilniej tego nie

okazywać. Nie grał już od lat, a tenis - z czego właśnie zdał sobie sprawę - jest stanowczo grą ludzi

młodych. Nie to żeby on był stary, w żadnym razie - ale po trzydziestce szybko dostaje się zadyszki,

chyba że się dużo trenuje. Keith nie robił tego i musiał się naprawdę sprężyć, żeby wygrać tego seta.

Teraz sprężył się jeszcze bardziej, na tyle, by przeskoczyć przez siatkę i podejść do

dziewczyny po drugiej stronie. Był trochę zdyszany, ale zdołał się do niej uśmiechnąć.

- Masz czas na jeszcze jeden?

Betty Hadley potrząsnęła blond czupryną.

- Chyba nie, Keith. Już jestem spóźniona. Nie zostałabym tak długo, gdyby pan Borden nie

obiecał, że każe szoferowi dowieźć mnie na lotnisko w Green - ville, skąd będę mogła polecieć do

Nowego Jorku. Czyż on nie jest wspaniałym pracodawcą?

- Uhm - mruknął Keith, wcale nie myśląc o panu Bordenie. - Naprawdę musisz już wracać?

- Kategorycznie tak. To spotkanie absolwentek mojej starej alma mater. I nie dość, że muszę

tam być, ale jeszcze każą mi wygłosić mowę; powiedzieć im, jak się redaguje magazyn z romansami.

- Mógłbym tam pójść - zasugerował Keith - i opowiedzieć im, jak się redaguje science

fiction. Albo nawet magazyn typu horror, bo zanim Borden przydzielił mi Surprising Stories,

prowadziłem Bloodcurdling Tales. Miewałem wtedy koszmarne sny. Może twoje koleżanki -

absolwentki chciałyby o nich posłuchać, co?

Betty Hadley roześmiała się.

- Pewnie tak. Jednak to impreza tylko dla samic. Nie rób takiej smutnej miny, Keith.

Zobaczymy się jutro w biurze. Przecież świat się nie kończy dzisiaj, prawda?

- No, tak - przyznał Keith. W pewnym sensie mylił się, ale nie miał o tym pojęcia.

Zajął miejsce u boku Betty, która przeszła przez kort do wielkiego domu - letniej siedziby L.

A. Bordena, wydawcy licznych gazet należących do koncernu Bordena.

- Mimo wszystko powinnaś zostać i obejrzeć fajerwerk - powiedział do niej.

- Fajerwerk? A, masz na myśli rakietę. A będzie co oglądać, Keith?

- Mają taką nadzieję. Czytałaś coś o tym?

- Niewiele. Wiem, że rakieta ma błysnąć, kiedy zderzy się z Księżycem - jeżeli to nastąpi. I

spodziewają się, że błysk będzie widoczny gołym okiem, tak że wszyscy na to czekają. Ma to

nastąpić piętnaście po dziewiątej, prawda?

- Szesnaście po dziewiątej. Ja w każdym razie czekam na to z niecierpliwością. Jeśli będziesz

miała okazję, patrz na środek tarczy, dokładnie między rogami półksiężyca. Jest nów, w razie gdybyś

nie wiedziała, i rakieta uderzy w obszar zacieniony. Jeżeli patrzeć bez teleskopu, zauważy się tylko

słaby błysk, jak płomyk zapałki zapalonej dwie przecznice dalej. Trzeba się przyglądać bardzo

uważnie.

- Mówią, że rakieta nie posiada ładunku wybuchowego. Co spowoduje błysk?

- Wyładowanie elektryczne o niespotykanej dotąd sile. Rakieta jest wyposażona w nowy

przyrząd - opracowany przez profesora Burtona - wykorzystujący przyspieszenie i przekształcający

je w potencjalną energię elektryczną - elektryczność statyczną. Cała rakieta jest jakby ogromną

butelką lejdejską. I leci w próżni kosmicznej, tak że ładunek nie może uciec ani się wyzwolić w

postaci błysku, dopóki rakieta nie uderzy w cel, a kiedy to nastąpi... no, to będzie coś więcej niż

błyskawica. Zbledną przy tym wszystkie krótkie spięcia.

- Czy nie prościej byłoby użyć materiału wybuchowego?

- Och, z pewnością, ale w ten sposób otrzymamy o wiele jaśniejszy błysk przy mniejszym

ciężarze rakiety, niż gdybyśmy zaopatrzyli ją w głowicę - nawet atomową. A potrzebny jest jasny

błysk, nie eksplozja. Oczywiście, rakieta zniszczy trochę terenu - nie tyle co bomba A, ale raczej jak

zwykła bomba burząca - jednak to nie ma znaczenia. Oni się spodziewają, że przez dołączenie

spektrometrów do wszystkich wielkich teleskopów na nocnej stronie Ziemi dowiedzą się sporo o

składzie gleby Księżyca. Oni...

Doszli już do bocznych drzwi domu i Betty Hadley przerwała Keithowi kładąc mu dłoń na

ramieniu.

- Przepraszam, że ci przerywam, Keith,ale naprawdę muszę się spieszyć. Słowo daję, inaczej

spóźnię się na samolot. Cześć.

Wyciągnęła do niego rękę, ale Keith Winton nie ujął jej, lecz położył ręce na ramionach

dziewczyny i przyciągnął ją do siebie. Pocałował ją - i przez zapierającą dech w piersi sekundę jej

wargi poddały się jego wargom. Później się odsunęła - ale oczy miała błyszczące i odrobinę

zamglone. Powiedziała:

- Cześć, Keith! Zobaczymy się w Nowym Jorku.

- Jutro wieczorem? Umowa stoi.

Kiwnęła głową i wbiegła do domu. Keith został przed drzwiami z wyrazem oszołomienia na

twarzy, oparty o słupek werandy. Znów zakochany, ale tym razem różniło się to od wszystkich jego

dotychczasowych miłostek.

Zna Betty Hadley zaledwie od trzech dni; w rzeczy samej przed tym cudownym weekendem

widział ją tylko raz. Było to w czwartek, kiedy po raz pierwszy zjawiła się w Wydawnictwach

Bordena. Miesięcznik, który redagowała, Perfect Love Stories, został właśnie odkupiony przez

Bordena od mniejszego wydawcy. I Borden był na tyle sprytny, by przejąć magazyn razem z

redaktorką. Betty Hadley radziła sobie bardzo dobrze przez trzy lata jako naczelny redaktor, a

Whaley Pub - lishing Company chciała sprzedać magazyn tylko dlatego, że zmieniła profil

wydawniczy, przechodząc wyłącznie na publikacje czasopism popularnonaukowych; Perfect Love

Stories był ich ostatnim magazynem zawierającym wyłącznie prozę.

Brown Fredric - Ten Zwariowany Wszechswiat.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: