O organizacji,celach i zadniach MW.pdf

U progu XXI wieku,

w 80. Rocznicę założenia,

w 14. roku od reaktywowania po okresie komunizmu,

Młodzież Wszechpolska wyznaje, utrwala i upowszechnia prawdy,

które głosi od początku swej działalności:

Zeszyt Szkoleniowy M³odzie¿y Wszechpolskiej

1. Pan Bóg – najwyższym dobrem, źródłem i celem życia, ostateczną sankcją moralną na-

szych czynów, treścią naszej wiary.

2. Kościół katolicki – jeden, święty i apostolski, wychowawcą naszego Narodu, drogą do

zbawienia;

zasługuje na szacunek i należne mu miejsce w Państwie.

3. Naród polsk i – wspólnym dobrem każdego Polaka, wspólnotą wiary, dziejów, kultury,

ziemi, mowy i obyczajów;

ma prawo do wolności, wielkości i dobrobytu, a od każdego z nas domaga się ofiarnej

służby.

4. Państwo polskie – suwerenną i niepodległą organizacją polityczną Narodu, niezbędną

politycznie formą życia Narodu, konieczną dla odrębnego rozwoju sił rodzimych;

wymaga stałej naszej troski o jego samoistny rozwój.

5. Rodzina – podstawową wspólnotą wiary i krwi w życiu Narodu, ostoją tradycji i oby-

czajowości;

zasługuje na ochronę przed moralnymi zagrożeniami i domaga się wsparcia ze strony

Państwa w swoim materialnym i duchowym rozwoju.

6. Kultura – duchową racją życia narodowego, dowodem na prymat ducha nad materią;

wymaga troski o jej wielkość, twórczość i wzniosłość.

7. Ziemia – naszym miejscem na świecie, ojcowizną, w której spoczywają krew i prochy

naszych przodków;

zasługuje na naszą cześć i ochronę przed obcym zawłaszczeniem.

8. Oświata – głównym narzędziem Narodu w ugruntowywaniu mądrości pokoleń i upo-

wszechnianiu jej wśród polskiej młodzieży;

wymaga szczególnego wsparcia ze strony Państwa.

9. Młodzież – skarbem przyszłości Narodu, źródłem jego sił i gwarancją ciągłości pokoleń;

domaga się równych i godnych szans na rozwój, pracę i życie w dobrobycie, wymaga

zaś ochrony od moralnego i obyczajowego zepsucia.

10. Przyroda – pięknem odzwierciedlającym Boży ład na ziemi;

zasługuje na poszanowanie jej praw i niepowtarzalnego, ojczystego wyrazu.

wojciech wierzejski

o organizacji

celach i

zadaniach MW

(Deklaracja przyjęta na Zjeździe Światowym Młodzieży Wszechpolskiej z okazji 80-lecia powstania w dniu 29 czerwca 2002 r.)

SEKRETARIAT RADY NACZELNEJ MW:

Adres: ul. Hoża 9, 00-528 Warszawa, e-mail: sekretarz@wszechpolacy.pl

tel: (22) 622-36-48, 622-48-68, fax: 622-31-38, tel. kom: 0505-168-399

STRONY INTERNETOWE MŁODZIEŻY WSZECHPOLSKIEJ:

www.wszechpolacy.pl;

www.wszechpolak.pl;

www.prawy.pl;

Warszawa 2002

Zeszyt Szkoleniowy Młodzieży Wszechpolskiej - Wojciech Wierzejski - O organizacji, celach i zadaniach MW

7. Działacz narodowy musi być do końca zanurzony w Ruchu: zalany Lekturą, wymęczony

ciągłym uczestnictwem w Spotkaniach, wyzyskany na manifestacjach i akcjach, otoczony

kolegami z Ruchu, ogłuszony wiadomościami o Ruchu i jego Ideologii, wreszcie zmuszony

do werbowania do Ruchu tych swoich znajomych, którzy jeszcze z nami nie są. Zadaniem

kierownika koła jest zapewnić jak największej liczbie członków to zanurzenie.

Redakcja i opracowanie techniczne:

Szymon Pawłowski

Nie zgadzam się z opinią, jakoby zbyt duże zaangażowanie się członków powodowało

ich wypalanie i w rezultacie opuszczanie naszych szeregów. Opuszczanie szeregów i tzw.

wypalanie to efekt rezygnacji rodzącej się z braków formacyjnych:

- braku formacji religijnej; działacz zbyt mało czasu poświęca praktykom religijnym i lektu-

rze religijnej i po prostu traci najpierw nadzieję, później wiarę w Opatrzność, słuszność

naszej Sprawy i Bożą opiekę nad nami;

- braku znajomości historii Polski, a historii Ruchu Narodowego w szczególności;

- braku kontaktu z władzami naczelnymi, który nie pozwala na zorientowanie się w per-

spektywach politycznych.

Seria Zeszytów Szkoleniowych

wydana z okazji jubileuszu

80-lecia

Młodzieży Wszechpolskiej

Zeszyt Szkoleniowy Młodzieży Wszechpolskiej - Wojciech Wierzejski - O organizacji, celach i zadaniach MW

sam prezes nie potrzebuje rozdawać tylko swoich, lecz zachęca do wzajemnej wymiany. Są

dwie zasady, jeszcze średniowieczne, które traktują o lekturze:

O ORGANIZACJI I METODACH WERBOWANIA

Nulla dies sine linea - Ani jednego dnia nie stracić bez choćby linijki tekstu (dosł. żadnego

dnia bez linijki);

Materiał niniejszy nie zawiera nic innego jak jedynie garść uwag o formach działalności

MW, o samej Organizacji oraz o metodach prowadzenia akcji werbunkowej do Organi-

zacji. Nie trzeba chyba nikomu przypominać, bo temat ten przewija się niemal na wszyst-

kich naszych spotkaniach wewnętrznych, że Ruch Narodowy, wyrosły na „pozytywnych”

(czy może pozytywistycznych) hasłach wszechstronnego rozwoju narodowego, społecznego

i obywatelskiego sił polskich, realizował swoje cele dwutorowo:

- oddziaływanie na świadomość poprzez media (patrz: działalność m.in. J.L. Popław-

skiego przy zakładaniu i redagowaniu gazet, pism, periodyków)

- budowanie struktur organizacyjnych .

A czym jest Ruch Narodowy, którego integralną częścią, a nawet awangardą się czujemy?

To nie tylko obóz polityczny o wymiarze dziś już historycznym, a na pewno nie jedynie

ugrupowanie polityczne walczące o władzę. Sama władza zawsze pozostawała kwestią wtórną

do zadań, jakie obrał przed sobą na polu uświadomienia narodowego, zorganizowania

żywiołów twórczych, uobywatelnienia warstw ludowych, wytyczenia celów ponad-

państwowych, wreszcie podniesienia poziomu kultury i cywilizacji polskiej, a wszyst-

ko po to, by zbudować Wielki Naród, zdolny do wypełnienia swej dziejowej misji,

wyznaczonej przez Boga . Roman Dmowski pisał:

„Obozem Narodowym są ci wszyscy - bez względu na to, czy są zorganizowani, czy nie - którzy w

działaniu politycznym dobro narodu jako całości stawiają ponad interesy grup i jednostek, powta-

rzam w działaniu, bo jest niemało takich, którzy to szczerze lub nieszczerze mówią, ale których

postępowanie świadczy o przeciwnym” . ( „Wędrówki polityczne i obóz narodowy” , 1928).

„Ruch narodowy w Polsce nie jest utworem politycznym, analogicznym do pierwszego lepszego

stronnictwa, zrodzonego z powierzchownego naśladowania obcych wzorów, z ambicyj kilku ludzi,

czy interesów tej lub innej grupy społecznej. (...) to historia myśli polskiej, szukającej dróg wydo-

bycia ojczyzny z niewoli i poniżenia, badającej podstawy siły narodu, a z drugiej strony - historia

pracy budującej te podstawy, torującej drogi do zwycięstwa, wreszcie wytężonej, trudnej walki

z wrogami obcymi i temi żywiołami w kraju, które im świadomie, czy nieświadomie służyły. Lu-

dzie, którzy tę pracę prowadzili, nie myśleli o tem, co oni osobiście będą z niej mieli, ale o tem,

co ta praca da Polsce, naogół nawet nie oczekiwali, że będą za swego życia oglądali jej owoce” .

( „Na bezdrożu” ).

To tyle z inspiracji Mistrza; wróćmy do bieżących realiów.

Lege, lege, lege, ora, labora et relege - Czytaj, czytaj, czytaj, módl się, pracuj (działaj!) i

znów czytaj!

SPOTKANIA

Spotkania mają tę wyższość nad Lekturą, iż w pełni ukazują sens naszej pracy z ludźmi

i stanowią o formacji bardziej szerokiej, pełniejszej.

1. Spotkania w ramach koła to zawsze zebranie się conajmniej kilku ludzi o zbieżnych

ideowo poglądach. Sam fakt zebrania się Narodowców, choćby bez poważniejszego

celu, jest rzeczą pozytywną z uwagi na potrzebę poznawania się, uczenia nawiązywania

kontaktów towarzyskich, pogłębiania integracji w ramach grupy narodowej.

2. Spotkania to zawsze forma wymiany doświadczeń , poglądów, przemyśleń indywidual-

nych, które w trakcie konfrontacji z innymi nabierają właściwego znaczenia.

3. Spotkania to forma pracy ponad-indywidualnej, a zatem spełniającej rolę symulowania

pracy społecznej (z ludźmi). Uczą zachowania społecznego w podstawowym wymia-

rze.

4. Spotkania wyrabiają umiejętność współpracy , kompromisu, zachowań koleżeńskich,

wspólnego podejmowania zagadnień i rozwiązywania kłopotów.

5. Spotkania, którym towarzyszy wymiana referatów, uczą prezentacji poglądów, formułowa-

nia myśli, artykulacji przekonań, prowadzenia dyskusji i po prostu pogłębiają wiedzę.

Spotkania nigdy nie są bezcelowe. Z każdego można i powinno się wynosić nowe nauki

i doświadczenia.

Repetitio est mater studiorum . Zacznę zatem od powtórzenia najważniejszych kwestii.

1. Formacja szeroko rozumiana to racja istnienia naszej Organizacji, a zarazem jej podsta-

wowe zadanie.

2. Lektura i Spotkania w ramach koła to dwie najtrwalsze metody pracy formacyjnej.

3. Zmusić działaczy do Czytania i do Uczestnictwa (regularnego!) w Spotkaniach w ramach

koła to dwa podstawowe obowiązki Kierownika koła; słowem członkiem MW jest ten,

kto czyta i uczestniczy w spotkaniach, zaś kierownikiem koła jest ten, kto potrafi za-

chęcić do czytania i przychodzenia na spotkania członków. To minimum.

4. Koło, które zbiera się rzadziej niż raz na tydzień w dłuższej perspektywie się nie rozwi-

nie.

5. Działacz, który choć raz na tydzień nie sięga po Lekturę narodową prędzej czy później

opuści nasze szeregi.

6. Lektura i Spotkania kształtują dwie podstawowe więzi łączące członków z Ruchem Na-

rodowym: Lektura więź z Myślą narodową (Ideologia, idee, program), Spotkania więź

z Organizacją narodową (ludzie, struktury, działanie, Czyn). Kto nie jest powiązany z

MW tymi więzami, ten długo w naszych szeregach się nie utrzyma.

W pracy narodowej, jak w każdej innej, do efektywności, sprawności i celowości dzia-

łań potrzeba:

- ogromnego doświadczenia organizacyjnego (teoria organizacji, zarządzania, kierowania,

funkcjonowania zaspołów ludzkich, psychologia zachowań zbiorowych, teorie mediacji i

rozładowywania konfliktów interpersonalnych itp.),

- wiedzy politycznej i historycznej, którą zdobywa się poprzez studia indywidualne, ustną

tradycję „mistrzów”, obserwację i praktykę życia codziennego.

Zeszyt Szkoleniowy Młodzieży Wszechpolskiej - Wojciech Wierzejski - O organizacji, celach i zadaniach MW

Te dwa wymiary pracy (doświadczenie i wiedza) pogłębiamy albo poprzez samodzielne

zdobywanie organizacyjnej eksperiencji (najczęściej metodą prób i błędów, z dużą ilo-

ścią „wypadków przy pracy” - zawsze na szkodę Organizacji), albo czerpanie z dorobku

osób bardziej doświadczonych . Ta garść uwag niech stanowi materiał do samodzielnych

przemyśleń, bez aspirowania (chociażby z uwagi na szczupłość objętości) do bezwarunko-

wej pewności. Żeby jednak działać, trzeba przynajmniej w ogólnym zarysie orientować się

co do możliwości , jakie przed nami stawia Organizacja. Pojęcie Organizacji jest kluczowe

dla zrozumienia sensu pracy zbiorowej o wymiarze społecznym. Oto, co na ten temat pisał

Roman Dmowski -

„Zorganizowanie narodu w jego najbardziej świadomych, moralnie i umysłowo najlepszych żywio-

łach, jest dziś jedyną odpowiedzią, jaką zdrowy, żywotny naród, idący ku pomyślnej przyszłości,

może dać na potrzeby i zagadnienia czasu” .

„Naród, który nie chce należeć do Europy bankrutującej, jeno do odradzającej się, idący ku

lepszej przyszłości, nie może patrzeć na dalszy ciąg nieudolnych eksperymentów masonerji, która

już zdała egzamin ze swej zdolności uszczęśliwiania ludów, i, jeżeli posiada w swej duszy dość silną

podstawę, musi się tak zorganizować , ażeby swą wolę w decydujący sposób wyrazić” .

„Im słabsza jest organizacja państwa, tem silniej musi być zorganizowany naród, jeżeli nie chce

zginąć” ( „Ruch organizacyjny i jego źródła” ).

„ Wszelkie ciało zbiorowe może być czynne i rozumną myślą kierowane, o ile zdolne jest zdobyć

się na odpowiednią organizację. Bez organizacji i myśl mądra, choćby tkwiła w licznych mózgach,

i czyn, choćby zdolność do niego była powszechna, rozprasza się, ginie w bezplanowych wysiłkach”

( „Potrzeba organizacji” , 4.XII.1926, Zjazd OWP).

„Zorganizowany należycie naród jest potęgą, której nic na świecie przeciwstawić się nie zdoła”

( „Zasady moralne” , 4.XII.1926, drugi referat).

„Tylko zorganizowany, możliwie zjednoczony w swych dążeniach naród staje się panem swoich

losów” .

„Dojrzałość polityczna kraju polega nie na ujednostajnieniu myśli, jeno na zrozumieniu, że nie

każda myśl ma prawo wyodrębnić się w osobną organizację” ( „Rozproszkowanie narodu” ).

na polu ideologicznym, naukowym, kulturalnym to dezercja polityczna i zdrada najsła-

wetniejszych tradycji Obozu Narodowego - zawsze intelektualnie i ideologicznie stojącego

na najwyższym poziomie.

Lektura musi częstokroć zastąpić brak lub braki wykształcenia, a lektura ideowa nie

może być czymkolwiek zastąpiona, gdyż fachowej, narodowej ideologii z naszych pozycji

żaden uniwersytet nie wykłada.

Nawet gdyby jakiś prezes koła nie miał zdolności do prowadzenia działalności na ze-

wnątrz, nie potrafił organizować poważniejszych akcji, nie uprawiał lokalnej polityki, to

skoncentrowanie się na „wbijaniu do głów” swoim członkom książek, broszur i artykułów

- przyniesie efekty w przyszłości. Wyrośnie uformowana (owszem, w sposób niepełny, bo nie

potrafiąca działać) grupa ludzi myśląca kategoriami narodowymi. To program absolutnie

minimalny, nie oddający sensu naszej misji, lecz pożyteczny na dłuższą metę.

Prezes koła lub osoba wyznaczona nie powinni zaniedbać nawet jednego spotkania w

ramach koła, na którym nie wymieniano by wzajemnie lektur, broszur, skserowanych

artykułów. Na każdym spotkaniu trzeba coś z sobą mieć z tzw. bibuły narodowej. Trud-

no, ale swoje prywatne biblioteczki trzeba udostępnić „młodym” i za każdym razem pytać

się: przeczytałeś już X?; przynieś moją książkę Y, bo mam dla ciebie coś nowego; pożycz

koledze Z książkę L, bo jej jeszcze nie czytał; musisz przeczytać X w ciągu tygodnia, bo za

tydzień dostaniesz Y!, itp. Do znudzenia wbijać lektury, których nigdy nie jest za wiele!

Po roku bycia w MW każdy członek powinien już przeczytać wszystkie lektury z trzech

obowiązkowych poziomów samokształcenia, a dodatkowo to, co akurat miał pod ręką

dany prezes. Tydzień w życiu Wszechpolaka bez kilkudziesięciu stron „narodowych”, to

tydzień stracony i kolejny krok w tył. Jeśli nasi wrogowie cały czas idą do przodu, to my

stojąc w miejscu - faktycznie się cofamy.

Tej jednej sprawy prezesowi koła nie można zaniedbać. Nie jest ona najważniejsza, lecz

podstawowa, nazwijmy ją - elementarna w takim znaczeniu, że bez niej inne po prostu

nie mogą się rozwijać w sposób trwały. Przykładowo: doskonale tę sprawę prowadzi koło

w Stalowej Woli. Jest w ich lokalu biblioteczka dosyć obszerna, pilnowana, rozwijana i

każdy na dowolnym spotkaniu może coś wypożyczyć. Zadaniem zaś tego, co ją pilnuje

jest też zachęcanie do czytania i proponowanie konkretnych pozycji. W kole krakowskim

podobnie - w lokalu MW są do nabycia książki, broszury, niektóre gratis; sama obecność

półek z książkami w lokalu jakoś pobudza do czytania, a jednocześnie wręcz manifestuje

istotę pracy naszej Organizacji. Ale tym trzeba się zająć.

Dopóki nie będziemy mieli masowego, zorganizowanego i zdyscyplinowanego ruchu

społeczno-politycznego, zakorzenionego w różnych instytucjach, organizacjach, stowarzy-

szeniach itp., powiązanego całą siecią inicjatyw ze środowiskiem lokalnym, wszelkie próby

zdobycia realnego wpływu na politykę polską pozostaną dla nas fikcją. Słowem, najpierw

zbudowanie organizacji, potem sięganie po władzę lub wpływ na nią - oto dyrektywy

politycznego działania. Młodzież Wszechpolska ma tymczasem zadanie po pierwsze werbo-

wać młodych ludzi i poprzez różnoraką działalność formować ich w duchu służby Spra-

wie Narodowej, po drugie przygotować młodych do podjęcia odpowiedzialności za sprawy

publiczne (przygotowywać kadrę polityczną na przyszłość).

Dziś jednak, w wyniku wymordowania elit narodowych przez Niemców i żydokomunę,

brak jest w Polsce kadry politycznej Ruchu Narodowego i Młodzież Wszechpolska, chcąc

nie chcąc, musi w dużym stopniu przejmować zadania formacji politycznej . Polityko-

wanie MW (akcje propagandowe przeciw UE, regionalizacji Państwa, polityce Niemców,

pseudo-reformom rządu itp.) odbija się negatywnie na formacji ideologicznej i prowadzi w

Rozwinięcie alternatywnej sieci kolportażu, postulowane w Kontrrewolucji młodych , nie

przyjęło się u nas. A przecież bez tego myśl narodowa nie może swobodnie przepływać i

formować ludzi. To jest osobne zagadnienie, a jednak bardzo powiązane. [por. artykuł kol.

R. Pardy „Jak zorganizować sprawny kolportaż” - „Wszechpolak” nr 105-106]. Wątpię, czy są z

tego poważniejsze dochody dla okręgu (ale nie o to chodzi), lecz „wtłaczanie” lektur w koło

MW i w otaczające nas środowisko przynosi widoczne efekty. Żeby pożyczać lektury, trze-

ba je mieć, a mieć można albo prywatnie, albo rozwijając kolportaż w środowisku: wtedy

Zeszyt Szkoleniowy Młodzieży Wszechpolskiej - Wojciech Wierzejski - O organizacji, celach i zadaniach MW

a więc ludzi funkcyjnych, członków zarządu. Nie znaczy to, że materiał jest poufny, dobrze

gdyby jak najwięcej działaczy zapoznała się z nim, ale nie wszyscy - od prezesa koła zależy

komu go udostępni.

Najważniejszym celem wewnętrznym naszej Organizacji jest Formacja szeroko rozumia-

na. Istniejemy po to (za każdym razem do znudzenia będę to przypominał), by skupionych

w naszych szeregach ludzi uformować na wybitnych Narodowców, Polaków i Katolików.

Uformować politycznie, ideologicznie, religijnie, moralnie, społecznie, nauczyć skutecznej

walki o sprawy polskie, działalności społeczno-politycznej i wychowawczej, pokazać, co

to znaczy być Wielkim Polakiem. Aby zrealizować najlepiej i najsprawniej ów cel (Forma-

cja!) mamy dwie najbardziej podstawowe i chyba (w długim okresie) najbardziej trwałe

metody:

1) Lektura - indywidualna, samokształceniowa, szeroka, stała, systematyczna (tzn. co-

dziennie podejmowana choć na krótką chwilę, ale za to regularnie), z zakresu historii

ojczystej, nauk politycznych, myśli narodowej (dzieła R. Dmowskiego, J. Giertycha...),

wiary katolickiej, literatury narodowej;

2) Spotkania w ramach koła - systematyczne, przynajmniej raz na tydzień, organizacyjne,

formacyjne, integrujące koło i pogłębiające wiedzę członków.

jakimś stopniu do wykrzywienia światopoglądowego młodych, niedoświadczonych i nie

odpornych na presje polityczno-społeczne ludzi.

Polityka , co byśmy o niej nie mówili i czego byśmy nie postulowali jako katolicy i krze-

wiciele cywilizacji łacińskiej, zwłaszcza w jej współczesnym, demo-liberalnym wydaniu,

przeważnie demoralizuje jej uczestników. Polityka to sztuka kompromisu, wywalczania

konkretnych spraw, często z koniecznością rezygnacji z pewnych nawyków i pryncypiów;

to sztuka łączenia się z ludźmi o poglądach nam obcych, choć nie wrogich, przeciw jawnym

wrogom; to sztuka milczenia w pewnych środowiskach i paraliżowania inicjatyw innych

środowisk; polityka wymaga hartowania stalowych nerwów, chłodzenia już ostudzonej krwi,

wyciszania emocji, łagodzenia tam gdzie trzeba tonu, a innym razem uderzania bez litości.

To wszystko wymaga pewnych talentów , urobionych przez lata praktyki i doświadczenia,

wielkiej pracy nad swoim charakterem , swoją moralną postawą , pilnowania żarliwości

swojej Wiary i ciągle na nowo kierowania się ku Nadziei .

Bez twardej, tradycyjnej formacji religijno-moralnej , bez stałych studiów ideowych , bez

woli życia po katolicku , polityka może człowieka zniszczyć, wyjałowić z ideałów, urobić go

w cynizmie i odebrać nadzieję. Trudno odpowiedzieć przy tym na pytanie, czy wychowywać

młodych w postawie bezkompromisowej, czy realno-pragmatycznej; czy uczyć ideowości,

czy bezlitosnej trzeźwości politycznej; czy poświęcenia honoru dla efektów, czy zachowania

godności za cenę przegranej. Według mnie należy unikać takich konfliktów, choć u osób

nie doświadczonych, nie urobionych i politycznie świeżych, podobne dylematy prowadzić

mogą do osobistych dramatów i często - wykolejeń moralnych. Twierdzę stanowczo, zgodnie

z całą tradycją Obozu Narodowego i nauką Kościoła Świętego: polityka musi być mo-

ralna , na trwałych podstawach oparta i wymagająca stałej religijnej formacji osobistej jej

uczestników. Zabezpieczyć się przed brudem i odpadami moralnymi polityki można tylko

poprzez kształtowanie wciąż na nowo swojej moralnej i religijnej postawy. Polityk musi być

jednocześnie bezkompromisowy i skuteczny, honorowy i efektywny, radykalny i otwarty

na współpracę. Umiejętność godzenia tych postaw, odnajdywania się w sytuacjach bez

wyjścia, przy jednoczesnym pilnowaniu narodowego interesu - to sztuka, jaką osiąga się po

latach pracy (w tym: pracy nad sobą) i obcowania w towarzystwie politycznych mistrzów

(ideologów, działaczy, organizatorów) - ludzi wielkiego formatu.

Oczywiście jest cała gama środków innych (wszystkie też realizujące ów formacyjny cel):

manifestacje patriotyczne, wykłady otwarte, rekolekcje, spotkania polityczne w ramach

jakichś koalicji, kampanie wyborcze itd. Jednak te środki nie realizują najlepiej formacyjne-

go celu, a przynajmniej nie realizują go tak dobrze, jak lektura i spotkania w ramach koła.

Manifestacje na przykład realizują chyba najlepiej inny ważny cel, sprzężony przecież z tym

najważniejszym, a mianowicie - publiczne wyrażanie w sposób otwarty naszych przekonań.

Fakt pozostaje pewny: tylko spotkania w ramach koła i lektura indywidualna to metody

najtrwalszej, najpełniejszej i najwłaściwszej Formacji.

LEKTURA

Lektura, choć jest jedną z dwóch najlepszych metod, ustępuje miejsca Spotkaniom.

Lektura musi być przede wszystkim poddana rygorom ważności i wartościowości, a nie

po prostu funkcjonująca jako przyswajanie wszystkiego, co popadnie. Potrzeba tu do-

świadczonego kolegi lub starszego działacza narodowego, który pokieruje wyborem lektur

(selekcja: tylko najlepsze i nie mącące w głowie), wytłumaczy niezrozumiałe zagadnienia,

skomentuje wartość danej pozycji i jej znaczenie na tle innych. Łatwo jest wchłonąć ideową

i duchową truciznę i „zemrzeć” dla Ruchu Narodowego, przechodząc na pozycje fałszywe,

pseudo-radykalne, bądź liberalno-relatywistyczne. Z kolei brak stałej, systematycznej lek-

tury powoduje cofanie się, zamiast rozwijania intelektualnego, ideowego i politycznego

własnej osoby, przez co traci się na wartości jako działacz (potencjalnie) wybitny w służbie

Sprawie Narodowej.

Tymczasem R. Dmowski odnosił się ze sceptycyzmem i programową wręcz niechęcią do

prób angażowania młodzieży w politykę sensu stricte . Pamiętajmy jednak, że wówczas Ruch

Narodowy nie cierpiał na brak wybitnych sterników Sprawy Narodowej; była szeroka

formacja polityczna pilnująca życia politycznego bez potrzeby wykorzystywania młodych.

Oto słowa Dmowskiego:

młodzi winni być „organizacją samoistną, mającą swoje własne zadania i szukającą dla swoich

celów innego niż organizacja stronnictwa wyrazu” . „Ruch młodzieży stawia sobie z konieczności

szersze cele, niż jakiekolwiek stronnictwo. Nie może on się ograniczać do celów politycznych, dla

których stronnictwa istnieją, samej zaś polityki naie może traktować tak konkretnie, jak to muszą

robić praktyczni działacze polityczni. Nigdyby dzisiejszy ruch wśród naszej młodzieży nie rozwinął

się tak szeroko i nie nabrał treści, którą posiada, gdyby próbował być lub gdyby chciano go zrobić

ekspozyturą pracy jakiegokolwiek stronnictwa” ( „Dusza młodzieży” ).

Świat, w szczególności zaś nasi wrogowie z dnia na dzień wiedzą coraz więcej, odkry-

wają nowe sposoby walki, spychają nas na polu intelektualnym na margines ignorancji

i bez-znaczenia, imponują swoim wykształceniem i fachowością. Nie rzucić im wyzwania

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: