Fakty i Mity 04.2011.pdf

CUD JP... II KATEGORII

ß Str. 13

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 4 (569) 3 LUTEGO 2011 r. Cena 4,20 zł (w tym 8% VAT)

To nie są Murzyni, nawet nie Cyganie

ani nie Żydzi. Jest znacznie gorzej

– to Rosjanie od 20 lat mieszkający

w Polsce. Po „Smoleńsku” kazano im

wynosić się z Polski. Precz!

ISSN 1509-460X

Siostra Marie Simon-Pierre nie miała parkinsona

ß Str. 3

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 4 (569) 28 I – 3 II 2011 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

34 procent respondentów TNS OBOP deklaruje, że nie ufa

Kościołowi katolickiemu. To najgorszy dla Krk wynik w hi-

storii, czyli odkąd prowadzone są takie badania. Z kolei 75

procent Polaków uważa, że kler zdecydowanie za bardzo an-

gażuje się w politykę. Niech no tylko księża wrócą z kolędy…

Siewcy wojen

Jarosław Kaczyński wnioskuje, by dziesiątki tysięcy polskich

grobów z Katynia, Miednoje, Ostaszkowa, Charkowa, Staro-

bielska i tym podobnych miejsc przenieść do Polski. Zatrud-

nienie dla kopaczy i przewoźników na lata. Ale gdzie to wszyst-

ko zwieźć? Najlepiej pod pałac na Krakowskim Przedmieściu.

fikacji Jana Pawła II rozgrzewa środowiska klerykal-

ne. Duchowni i ich świeckie sługusy podkreślają zasługi Woj-

tyły dla zachowania pokoju na świecie. Wmawiają nam, że

Komitet Pokojowej Nagrody Nobla skompromitował się, od-

mawiając papieżowi Polakowi przyznania tego wyróżnienia.

Ja zaś stawiam tezę, że w rzeczy samej papieże, nie wy-

łączając „naszego”, optują za wojnami i robią wiele, aby

stan niepokoju na świecie podtrzymać. Świadomie wpisu-

ją się w ten sposób w scenariusze lobby militarnych oraz

radykałów islamskich.

Zaślepieni wiarą w „ojca świętego” nie dostrzegają te-

go, gdyż nie są w stanie łączyć faktów i zdarzeń. I to wła-

śnie odróżnia ich od ludzi myślących racjonalnie. Ci ostat-

ni potrafią umotywować każdą decyzję szerszym tłem – spo-

łecznym, politycznym, ekonomicznym. Dokładnie tak uczy-

nił Komitet Pokojowej Nagrody Nobla, odmawiając JPII jej

przyznania. Mądrzy ludzie widzieli bowiem jasno, jakie

skutki dla świata niesie m.in. jego twarde stanowisko

w sprawie kontroli narodzin. Przyjrzyjmy się tej spra-

wie bliżej.

Z prognoz demografów wynika, że w 2025

roku na świecie będzie żyło ponad 8 mi-

liardów ludzi. Tradycyjnie wzrost ten

będzie się koncentrować

w biednej Afryce, na Kara-

ibach oraz w ubogich pań-

stwach Azji. Już obec-

nie – jak wynika z ba-

dań FAO (Organizacja

ds. Wyżywienia i Rol-

nictwa) – przyrost

liczby ludności jest

tam większy niż

możliwości miej-

scowych pro-

ducentów

żywności.

Słabe, opóź-

nione techno-

logicznie gospo-

darki, co sam obserwowałem w Kenii, nie są w stanie za-

spokoić rosnącego zapotrzebowania na żywność. Za kilka-

naście lat ludzie będą głodować na skalę dotąd niewyobra-

żalną, a głodni będą podatni nie tylko na choroby takie jak

AIDS, ale także na propagandę, która za stan ich życia

obarczy innych – sąsiadów, członków obcego plemienia,

mieszkańców sąsiedniego państwa. Ewentualnie obywate-

le obrócą się przeciwko swojej władzy. To, co się stało w Tu-

nezji, gdzie głodu nie ma, to nawet nie przedsmak tego, co

nastąpi w innych krajach. Jak rozdzielić żywność, której wy-

starczy dla połowy społeczeństwa? Najprostszym sposobem

jest wywołanie wojny – domowej lub z sąsiednim pań-

stwem. Zakup broni doszczętnie zuboży biednych, a zarobią

znów najbogatsi. Od lat 70. do końca ubiegłego wieku 2/3

wojen na świecie toczyło się w Afryce. Wojna niesie nie

tylko ofiary i pożogę, ale też rozpad systemów demokratycz-

nych oraz kontroli społecznej; zwiększa się popularność au-

torytarnych reżimów wojskowych i radykałów religijnych

(rekrutacja zamachowców samobójców). A dostęp do gło-

wic atomowych to już coraz mniejszy problem. Co się mo-

że stać, jeśli już nie jedna Korea Płn., ale 10 czy 20 państw

będzie szantażowało świat atomem?

Oprócz braku żywności także malejący dostęp do wody

pitnej będzie niósł ryzyko wojny i destabilizacji. Deficyt bie-

żącej wody to również ryzyko wybuchu pandemii najróż-

niejszych chorób zakaźnych, w tym cholery i gruźlicy. Prze-

niesienie chorób zakaźnych do Europy jest łatwe. Możemy

wtedy stanąć przed takimi medycznymi wyzwaniami, ja-

kich dotąd nie znaliśmy.

Miliony ludzi o niskich kwalifikacjach i nieznających ję-

zyków – w obliczu głodu, wojny i chorób – podejmie pró-

by emigracji do Europy. A ta nie jest na to gotowa. Unia

wyda miliardy na bardzo kosztowną ochronę granic, o utrzy-

maniu i asymilacji emigrantów nie wspominając. Standard

życia obywateli UE obniży się, co spowoduje falę prote-

stów i niepokojów. Europa straci szansę na bycie jednym

z liderów nowego świata.

Wzrost liczby ludności w Afryce i Azji powoduje też wzrost

emisji gazów, z tym że nie ludzkich. McCann i McCockey,

dwaj specjaliści od rozwoju globalnego, w książce pt. „Lo-

kalnie-globalnie” dowodzą, że około 23 procent światowej

emisji gazów cieplarnianych zawdzięczamy wycince lasów

w Afryce i Azji na tereny pod uprawy, któ-

rych ciągle brakuje. W efekcie klimat nie

tylko w tych rejonach uległ radykalnej zmia-

nie. Coraz więcej ludzi jest narażonych na skut-

ki powodzi i długotrwałych susz, co zmniej-

sza produkcję żywności i podnosi jej

ceny. W roku 2010 za jednego

dolara dziennie utrzymywało się

44 procent światowej populacji;

w samej Afryce Subsacharyjskiej

57–66 procent.

Kościół papieski, zwalczając

prowadzone przez organizacje

międzynarodowe oraz UE ak-

cje na rzecz planowania ro-

dzin i ograniczenia liczby lud-

ności, m.in. poprzez anty-

koncepcję, powoduje

zwiększenie cierpienia se-

tek milionów ludzi. Pa-

pież, oficjalnie nawołując

do pokoju, de facto popie-

ra wojny i producentów

broni. Czemu to czyni?

Współcześni przywódcy

Kościoła nie potrafią się

przyznać, że ich doktryna za-

chęcająca do wielodzietno-

ści była błędem. Ponadto stan ciągłego niepokoju na świe-

cie jest okazją, aby papież i dyplomaci Watykanu mogli

prowadzić negocjacje i apelować o pokój, co niezwykle pod-

nosi wiarygodność Kościoła w oczach maluczkich. Biedni

i głodni są także wspaniałą maszynką do wyciskania pie-

niędzy od rządów i ludzi zamożnych – pod hasłami pomo-

cy humanitarnej. Sami tylko Niemcy każdego roku – za po-

średnictwem Kościołów, ewangelickiego i katolickiego – prze-

kazują na ten cel około miliarda euro. W rzeczywistości więk-

szość tych kwot idzie na zakup działek i budowę infrastruk-

tury Krk. To także sens istnienia i finansowania wielu mi-

syjnych zgromadzeń zakonnych.

I dlatego Jan Paweł II nie zasługiwał na Pokojową Na-

grodę Nobla, a jego następcy do momentu, kiedy nie zmie-

nią swojej postawy wobec planowania rodziny, nie mają

szans na uznanie ze strony mądrych ludzi na świecie. Na-

uczanie Kościoła rzymskokatolickiego jest w istocie anty-

ewangeliczne, antyludzkie i stanowi zagrożenie dla świata.

Nie zmieni tego sączona jednocześnie watykańska propa-

ganda miłości i pokoju, na którą łapie się ograniczona i nie-

douczona tłuszcza. I jak tu się dziwić papieżom i klerowi,

że właśnie o powiększenie tej tłuszczy apelują! Oficjalnie Krk

nie może jednak optować wyłącznie na rzecz pomnożenia

własnych wiernych. W walce z ograniczeniem wielodziet-

ności Watykańczycy za pontyfikatu JPII weszli więc w so-

jusz z radykałami islamskimi i dokładnie tak samo głosują

na forum ONZ. To kolejna „wielka zasługa” przyszłego bło-

gosławionego. Z powodu takich „zasług” zamiast dostać No-

bla, trafi on na katolickie ołtarze.

3 lutego nie myśl ani nie mów o takich sprawach jak Smo-

leńsk, Katyń, MAK, Tupolew czy katastrofa. Na Facebooku

ogłoszono bowiem jakże słuszny „Dzień bez Smoleńska”. Ce-

lem akcji, do której przystępują tysiące entuzjastów, jest wy-

tchnienie. I pokazanie, że Polska jest normalnym krajem. To

drugie zadanie postawiono trochę na wyrost.

Ale 3 lutego jeszcze nie ma, więc po zakopiańskim upadku

Małysza Palikot na blogu pyta: „Dlaczego Adam nie odszedł

na drugi krąg? Na jakiej był ścieżce? Kto go naprowadzał? Czy

Lepisto był trzeźwy? Czy to był lot cywilny? Czy mają tu zasto-

sowanie zapisy konwencji chicagowskiej? Czy to był zamach?”.

„Tata zamieszcza na naszej stronie internetowej różne rze-

czy, także polityczne, a nie powinien. Mamy mu to za złe”

– bronią się siostry Radwańskie po ujawnieniu, że chwalą w in-

ternecie film „Mgła”. Teraz już się wcale nie dziwimy, że

Agnieszka Radwańska tak wyzywa ojca na korcie.

Metropolici: katowicki Damian Zimoń, łódzki Władysław Zió-

łek, częstochowski Stanisław Nowak oraz biskup gliwicki Jan

Wieczorek przechodzą na emeryturę. Kto zajmie ich miej-

sce? Papieski nuncjusz Migliore zastanawia się nad kandyda-

tami. Episkopat wstrzymał oddech. Nazwiska następców po-

każą bowiem, czy polski Kościół będzie zmierzać w stronę to-

ruńską, czy łagiewnicką. Do sprawy wrócimy.

Polskie Towarzystwo Humanistyczne chce, żeby rozum, tak jak

uczucia religijne, znalazł się pod ochroną prawa. Karą za obra-

zę rozumu (np. głoszenie kreacjonizmu) mogłoby być powtór-

ne zdawanie matury. No tak, ale który z polityków miałby przy-

gotować projekt takiej ustawy? I ukręcić bicz na samego siebie?

Koniec świata blisko. Na wyciągnięcie palca – chciałoby się

powiedzieć. Konkretnie palca świętego Kandyda. Leży sobie

ów święty w szklanym sarkofagu w Choroszczy (woj. podla-

skie) i przez wieki podnosi palec środkowy prawej ręki. W ge-

ście uważanym za cokolwiek obelżywy. Legenda mówi, że jak

tym palcem dotknie wieka, nastąpi kres wszystkiego. O ile ktoś

wcześniej nie poczuje się dotknięty i nie da świętemu w pysk.

2 lutego do ramówki TVP1 trafi nowy, „świecki” program tzw.

telewizji śniadaniowej. Blok emitowany od godziny 10.40 ma

nosić nazwę „Opłatki śniadaniowe” – będzie na wskroś kato-

licki i pełen wartości. Czegoś podobnego nie ma nigdzie in-

dziej w Europie. My, Polacy, to mamy szczęście!

Niemal od 200 lat literaturoznawcy i wizjonerzy zastanawiają

się, co Mickiewicz miał na myśli, pisząc o zbawicielu Polaków

„(...) krew jego dawne bohatery, A imię jego będzie czter-

dzieści i cztery”. A Marian Cieniuch już wie. I napisał w swo-

jej książce, że w określeniu: „Polak Karol Kardynał Wojtyła

– Jan Paweł Drugi Papież” są dokładnie 44 litery. Proste?

A jeszcze prostsza i jeszcze genialniejsza jest konstatacja, że

w zdaniu: „»Fakty i Mity« tygodnik antyklerykalny Kotliń-

skiego” też są 44 litery!

Swojego konta na Facebooku nie ma Benedykt XVI, więc

ogłosił ostatnio, że „portale społecznościowe niosą zagroże-

nia”. Oj, żeby jeszcze Papa wiedział jakie... Bo Facebook to

nie to samo co Facebóg. A teraz ciekawostka: z Benedyk-

tem XVI można czasem spotkać się i pogadać (podobno au-

tentycznie) na stronie www.pope2you.net.

Władze Nepalu chcą w roku 2011 ściągnąć pod Mount Eve-

rest aż 200 tysięcy turystów... gejów! I udzielać im tam ślu-

bów. Tego ani yeti, ani świat jeszcze nie widział.

Franz Scharl – biskup Wiednia – czyścił buty przechodniom.

Przed wejściem do Uniwersytetu Wiedeńskiego. Zarobione

w ten sposób pieniądze obiecał przekazać na biedne dzieci

w stolicy Austrii. W Polsce biskupi biednych dzieci nie do-

strzegają (choć 3 miliony z nich nie dojada), a czyszczeniem

ich butów PO-PiSują się politycy.

JONASZ

W yznaczenie przez administrację kościelną daty beaty-

Nr 4 (569) 28 I – 3 II 2011 r.

GORĄCY TEMAT

formalnie obywatelką

Rosji. Ma 28 lat, z cze-

go prawie 20 spędziła

w Polsce. Przyjechała tu po raz

pierwszy w 1988 r., jako pięciolet-

nie dziecko, gdy ojciec (cywil) zdo-

był pracę w administracji radziec-

kiej jednostki wojskowej stacjonu-

jącej w Jaworze (woj. dolnośląskie).

– Kilka miesięcy później dołą-

czyłyśmy ja i mama, a siostra przy-

szła na świat w Legnicy. Mam nie-

samowite wrażenia z tego przyjaz-

du. Wszystko było inne, bajkowe.

Polska natychmiast stała się moim

wymarzonym domem i już nigdy na-

wet nie wyobrażałam sobie innego

– śmieje się Galina.

Po likwidacji garnizonu jej rodzi-

ce próbowali zostać w naszym kraju

na stałe (ona chodziła w tym czasie

którzy przebywali nielegalnie w Pol-

sce od co najmniej 1 stycznia 1997

roku. Jeśli w tym okresie nastąpiły

jakiekolwiek przerwy, to żadna z nich

nie mogła być dłuższa niż 6 miesię-

cy i wszystkie łącznie nie mogły prze-

kroczyć dziesięciu. Petenci musieli

wskazać właściwemu wojewodzie ad-

res lokalu mieszkalnego, w którym

zamierzali przebywać, i przedstawić

tytuł prawny do jego zajmowania,

a także posiadać przyrzeczenie wy-

dania zezwolenia na pracę, co dla

zdecydowanej większości „nielega-

łów”, ze względu na ich status, by-

ło praktycznie nieosiągalne – wyja-

śnia pracownik Urzędu do Spraw

Cudzoziemców.

Galina: – Mimo odmowy, z peł-

ną świadomością odpowiedzialno-

ści postanowiłam pozostać w Pol-

sce, bo przecież tu jest nasz dom

– Zakratowane okna, stalowe

drzwi z wizjerem, strażnicy. Mężo-

wi odebrano do depozytu sznurów-

ki, pasek do spodni, srebrny łańcu-

szek z krzyżykiem, obrączkę. Roz-

dzielili nas. Żenię zabrali do mę-

skiej części, ja zostałam w pomiesz-

czeniu dla matki z dzieckiem. Szok!

Najbardziej bałam się spojrzenia

i pytań syna. Już domyślał się, że

to nie sanatorium i kojarzył straż-

ników z policjantami. Zauważył

ograniczenie swobody. Córeczka,

wówczas niespełna dwuletnia, pró-

bowała uciekać, ilekroć otwierano

drzwi, by podać nam jedzenie albo

zaprowadzić do toalety. Stawała

przy zakratowanym oknie i krzycza-

ła… A Dima? Nagle zauważyłam,

że moje pięcioletnie maleństwo za-

chowuje się niczym dojrzały mężczy-

zna, który próbuje udźwignąć ciężar

terytorium RP w nieprzekraczal-

nym terminie do 9 kwietnia, skut-

kujący też blokadą przyjazdów (wpis

do rejestru osób niepożądanych)

na okres 1 roku;

Jewgienij z Darią zostali ska-

zani przez wojewodę dolnośląskie-

go na wydalenie (z trzyletnim em-

bargiem na wjazd do Polski) w ter-

minie 14 dni „po niezwłocznym zgło-

szeniu się w macierzystej placówce

dyplomatycznej w celu uzyskania do-

kumentu podróży na powrót do kra-

ju pochodzenia”.

Skąd wzięło się to zróżnicowa-

nie represji?

– Traf chciał, że mężowi zawie-

ruszył się paszport i legitymował się

wówczas tylko dowodem osobistym,

dlatego potraktowano go bardziej

surowo. Dima figurował w moich

dokumentach, natomiast Dusia nie

zaburzenia (potwierdzone dwo-

ma niezależnymi badaniami) o cha-

rakterze autystycznym, wymagają-

ce życiowej stabilności i nieprze-

rwanej terapii.

W tym stanie rzeczy wobec wy-

czerpania się procedury odwoław-

czej po decyzjach z Lubania rodzi-

na Sażniewów (wspierana przez

Stowarzyszenie Interwencji Praw-

nej) zwróciła się do wojewody o tzw.

pobyt tolerowany na terytorium RP.

– Cudzoziemcowi udziela się ta-

kiej zgody m.in. wówczas, gdy jego

wydalenie naruszałoby prawo do ży-

cia rodzinnego w rozumieniu kon-

wencji o ochronie praw człowieka

i podstawowych wolności lub naru-

szałoby prawa dziecka (określone

w konwencji o prawach dziecka)

w stopniu istotnie zagrażającym jego

rozwojowi psychofizycznemu. Znam

historię Sażniewów i ten warunek wy-

daje się być u nich bezspornie speł-

niony, ale obawiam się, że w ich spra-

wie zaczynają odgrywać rolę zra-

nione ambicje urzędników pragną-

cych pokazać, kto tu rządzi, oraz

(w ostatnich miesiącach to już na-

wet zwłaszcza) wyraźnie odczuwal-

na posmoleńska rusofobia – twier-

dzi oficer z Sudeckiego Oddziału SG.

Od złożenia dokumentów o po-

byt tolerowany minęło wiele mie-

sięcy, ale wojewoda dolnośląski

uparcie milczał.

Galina: – Były takie dni, prze-

chodzące w tygodnie, gdy walczyłam

z panicznym strachem, kiedy nie mo-

głam wykonać najprostszych czyn-

ności i zaplanować następnego dnia.

Gdy leżałam skulona w łóżku i tyl-

ko obowiązki matki kazały mi wsta-

wać i walczyć z dniem powszednim,

robiąc ze mnie maszynę, automat

do gotowania, sprzątania oraz tule-

nia dzieci. Miałam wrażenie, że sie-

dzę na tykającej bombie i już nic

w moim życiu nie zależy ode mnie…

Bomba wybuchła w grudniu 2010

roku. W przededniu świąt Bożego

Narodzenia funkcjonariusze SG

po raz kolejny zabrali Sażniewów

z domu. Tym razem zostali osadze-

ni w Jeleniej Górze, ale tamtejszy

sąd również odrzucił wniosek o prze-

dłużenie izolacji. 20 stycznia byli prze-

słuchiwani w znanym nam już Luba-

niu, gdzie rezyduje prowadząca ich

sprawę urzędniczka z Wydziału

Spraw Obywatelskich i Cudzoziem-

ców Dolnośląskiego Urzędu Woje-

wódzkiego. Zapowiedziała ona Ga-

linie, że podobny scenariusz powtó-

rzy się jeszcze nie raz. Dziennikarzo-

wi „FiM” odmówiła udzielenia in-

formacji, jakaż to paląca potrzeba

nakazuje wsadzać za kraty dzieci o ro-

syjskobrzmiących imionach…

Zakołataliśmy już do „serc i du-

szy” pana prezydenta, premiera, sze-

fa Urzędu ds. Cudzoziemców, wo-

jewody… Żebyśmy nie musieli do-

starczać do kryminału paczek z mle-

kiem i elementarza dla Dimy i Du-

si. Na stronie www.faktyimity.pl

zamieszczamy apel w tej sprawie.

Każdy czytelnik może złożyć

pod nim swój podpis.

DOMINIKA NAGEL

Ludzie nielegalni

W rozpalanej przez politycznych szaleńców

gorączce posmoleńskiej rusofobii do aresztów

trafiają już nawet kilkuletnie dzieci…

rzeczywistości oraz usiłuje zaopie-

kować się mamą i siostrzyczką. Choć

w Lubawce rozpaczał, to w aresz-

cie już o nic nie pytał, tylko oczy

miał strasznie poważne i smutne…

– wspomina matka i żona.

Z jej pamiętnika, pod datą

4 kwietnia: „Dima powiedział:

– Mamo, połóż się i tro-

chę pośpij, a ja zaopie-

kuje się Dusią. Napię-

cie i zmęczenie spra-

wiło, że zdołałam za-

paść w sen. Płytki, nie-

spokojny, czujny. I pra-

wie przez mgłę widzia-

łam, jak nasz mały syn

bawi się z jeszcze mniej-

szą siostrzyczką i osła-

nia dłonią jej główkę,

żeby nie uderzyła się

o kant stołu. Jak do niej

przemawia, jak daje jej

do picia wodę z kubka.

Zrozumiałam, że od

momentu, gdy zatrza-

śnięto za nami stalowe

drzwi, mój syn już ni-

gdy nie będzie tylko

dzieckiem. Nigdy też nie

zagoi się rana, którą po-

zostawił widok ojca za-

kutego w kajdanki…”.

Komendant oddziału SG wystą-

pił z wnioskiem o umieszczenie ro-

dziny w tzw. ośrodku strzeżonym,

gdzie miałaby oczekiwać na wydale-

nie z Polski, ale Sąd Rejonowy w Lu-

baniu orzekł, że nie ma cienia powo-

du, aby przetrzymywać ich do tego

czasu pod kluczem, skoro wiadomo,

gdzie mieszkają i są łatwo osiągalni.

Efektem dalszego postępowania

administracyjnego (jego meandrów

nie będziemy tu prezentować, żeby

nie zaciemniać istoty spraw) były

dwie decyzje:

Galina z Dymitrem otrzyma-

li od komendanta SG w Lubaniu

nakaz samodzielnego opuszczenia

miała żadnego, oprócz świadectwa

ze szpitala. Gdy po urodzeniu zwra-

całam się do ambasady Rosji w War-

szawie o nadanie jej obywatelstwa

i dopisanie do paszportu matki, spo-

tkałam się z odmową. Urzędniczka

w Lubaniu przypisała ją ojcu… Chy-

ba dla wygody – zauważa Galina.

do szkoły podstawowej), ale nie zdo-

łali sforsować biurokratycznych ba-

rier i ostatecznie wyjechali do Rosji.

Galina: – Byłam wówczas ciężko

załamaną dwunastolatką. Jechaliśmy

niby na chwilę. Mama z tatą mieli

tylko pozałatwiać swoje sprawy, ale

potrwało to prawie 5 lat. Nigdy nie

przestałam marzyć o Polsce. Dokoń-

czyłam w tym czasie podstawówkę

i zakochałam się w Żeni, chłopcu,

który dzielił ze mną szkolną ławkę.

Po latach został moim mężem…

Wróciła w 1999 r., gdy ojciec pod-

jął działalność gospodarczą i założył

w Polsce własną firmę. Ukończyła

liceum ogólnokształcące, a niedługo

po maturze wyszła za Jewgienija .

Poślubiła go w Rosji, dokąd musia-

ła co jakiś czas podróżować, żeby uzy-

skać kolejną wizę. Zamieszkali we

dwoje w Luboradzu pod „rodzinnym”

Jaworem. On pracował jako budow-

laniec, ona zajmowała się domem.

W maju 2004 r. powiła Dymitra ,

a swoją ostatnią wyprawę po wizę od-

była (wraz z mężem) na począt-

ku 2007 r., gdy była już w ciąży po raz

drugi. Przybyli z powrotem do Pol-

ski 1 marca tegoż roku i zgodnie

z przepisami, powinni wyjechać po

60 dniach. Postanowili zostać. W sierp-

niu Galina urodziła Darię .

Z początkiem 2008 r. poprosiła

nasze państwo o zezwolenie na cza-

sowy pobyt w oparciu o tzw. prze-

pisy abolicyjne wprowadzone nowe-

lizacją ustawy o cudzoziemcach.

Otrzymała odmowę i niepodlega-

jący dyskusji nakaz opuszczenia

(wraz z niespełna 4-letnim wówczas

synem i 9-miesięczną córką) teryto-

rium RP w terminie siedmiu dni.

– Kryteria abolicyjne były idiotycz-

ne, bowiem dawały szansę jedynie tym,

i przyjaciele, Dusia była niemowlę-

ciem, a Dima nie znał nawet języ-

ka rosyjskiego. Łudziłam się nadzie-

ją, że zdołamy jakoś przeczekać

do zapowiadanej kolejnej abolicji.

Ta młoda kobieta ma talent oraz

duszę artysty: w wolnych chwilach

maluje, przygotowuje scenografie

oraz gra w amatorskim zespole te-

atralnym. Nie wadzi nikomu, ale

znalazł się ktoś „życzliwy” i 3 kwiet-

nia 2009 r. funkcjonariusze Straży

Granicznej „po uprzednim powzię-

ciu informacji (czyt. anonimie – dop.

red. ) o nielegalnym pobycie cudzo-

ziemców w miejscowości Luboradz”

(tak zapisano w notatce służbowej),

przyjechali po Sażniewów.

Cała rodzina została zabra-

na do placówki SG w Lubawce

(ok. 50 km od domu).

W spisywanym przez Galinę pa-

miętniku pod datą 3 kwietnia figu-

ruje taka oto notatka: „Jest późny

wieczór. Dopiero zakończyły się prze-

słuchania i pobieranie odcisków pal-

ców, pozostał strach, niepewność,

płacz… – Mamo, ja chcę do moje-

go domku – łka Dima. Pytają, czy

mam w Rosji jakiś adres, dokąd mo-

głabym pojechać, gdy mnie deportu-

ją. Nie mam. Jedyny dom, jaki mia-

łam, to ten, spod którego zabrano

mnie z dziećmi i mężem. Jedy-

na prawda, jaką miałam, to taka,

że nie miałam innego życia niż to

w Polsce. Moją prawdą jest to, że

moje dzieci nie znają języka rosyj-

skiego. Moją prawdą jest to, że je-

stem bardziej Polką niż Rosjanką…”.

Nazajutrz przetransportowano

Sażniewów pod konwojem do spe-

cjalnego Aresztu w Celu Wydalenia

przy Oddziale Straży Granicznej

w Lubaniu.

Dusia i Dima na „smoleńskiej” ścieżce?

Dramatyczne wydarzenia nie po-

zostały bez wpływu na zdrowie dzie-

ci. W orzeczeniu Powiatowego Cen-

trum Poradnictwa Psychologiczno-

-Pedagogicznego w Jaworze z 25

maja 2009 r. czytamy, że uczęsz-

czającemu wówczas do przedszko-

la Dymitrowi (obecnie już w „ze-

rówce”) trzeba bezwzględnie „za-

pewnić akceptację i poczucie bez-

pieczeństwa, gdyż nagła zmiana spo-

wodowana wyjazdem do Rosji mo-

że mieć istotny wpływ na jego har-

monijny rozwój psychofizyczny” .

O wiele gorzej było z Darią, u któ-

rej specjaliści stwierdzili poważne

G alina Sażniewa jest

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 4 (569) 28 I – 3 II 2011 r.

POLKA POTRAFI

Rozwodów nie będzie!

Prowincjałki

30-latek ze Szczecinka postanowił zabić się

z powodu baby. Wdrapał się na dach do-

mu tej, która go nie chciała, założył pętlę na szyję i skoczył... Zahaczył

przy tym nogą o dach, co sprawiło, że zawisł w dziwnej, poziomej pozycji.

Podczas akcji ratunkowej policja odcięła mężczyznę, a ten, upadając na zie-

mię, doznał licznych obrażeń. Niedoszły samobójca pozwał komendę policji,

bo uważa, że „nieprofesjonalnie odcięli go od stryczka”. Domaga się 60 tys.

zł odszkodowania. „Jakby się kilka minut spóźnili, pozwu by nie było” – ko-

mentuje (z żalem?) uczestniczący w procesie mecenas.

Organizacje feministyczne, lewi-

cowe, niekościelne po prostu

przekonują, że człowiek ma pra-

wo do szczęścia – czyli może

na przykład zakończyć nieudany

związek. Także małżeński. Nic

bardziej mylnego!

Spełnienie kobiety, według kle-

rykałów, tkwi w absurdalnej wier-

ności aż po grób, poniżeniu i zaci-

skaniu nóg, żeby przypadkiem nie

pobłądzić... Katolikom broniącym się

przed rozwodem dopomaga Wspól-

nota Trudnych Małżeństw „Sychar”.

Credo owego kółka wzajemnej ad-

oracji (poza ołtarzowym „Co Bóg

złączy, człowiek niech nie rozdzie-

la”) brzmi: „W każdej sytuacji, nawet

beznadziejnej, możliwe jest odrodze-

nie małżeństwa. Dla Boga bowiem

nie ma rzeczy niemożliwych” . Uprasz-

czając sprawę – kres miłości nie ozna-

cza kresu małżeństwa. Fakt, że mał-

żonek pije, bije i zdradza – też nie.

Jak zdesperowana potrafi być Po-

lka katoliczka? Polecam artykuł

z ostatniego „Gościa Niedzielnego”,

zatytułowany „Single z obrączką”.

Pierwszą walczącą o związek sakra-

mentalny jest Ewa , która swojego

księcia poznała jako 17-latka. Potem

było po bożemu – ślub i dzieci. Baj-

ka skończyła się, kiedy uniemal

50-letniej głowy rodziny nastąpił pro-

ces, który mądrość ludowa określiła

krótkim i trafnym: „Głowa siwieje,

dupa szaleje”. Mężowskie szaleństwo

skończyło się nader efektownie – ro-

mansem z 18-letnią dzierlatką i za-

powiedzią wyprowadzki z domu.

„Któregoś dnia zjedli razem śniada-

nie, mąż poszedł do pracy, a na obiad

dowiedziała się, że odchodzi”. Począt-

kowo Ewa chciała iść na ugodę i zgo-

dzić się na rozwód, ale... szczęśliwie

trafiła na wspomnianą grupę Sychar.

Na drugiej rozprawie, natchniona ka-

techizmami, powiedziała, że sakra-

ment małżeństwa jest świętością i nie

chce, żeby mąż żył w grzechu. „Sąd

patrzył jak na nienormalną”. Osta-

tecznie rozwód orzeczono bez zgo-

dy świętej połowicy, dodatkowo po-

uczonej, że jej postawa jest „nie-

zgodna z zasadami współżycia”.

Rozwódka Ewa wciąż uważa

się za żonę, dumnie nosi obrącz-

kę i decyzji sądu nie uznaje.

Mąż kolejnej nabożnej de-

speratki, 46-letniej Aleksan-

dry , pił, zaliczał, nie wracał

na noc i ogólnie – jak to

mówią – używał życia.

Na koniec poinfor-

mował, że ma syna

z inną kobietą.

Kiedy wystąpił

o rozwód, ja-

ko przyczy-

nę małżeń-

skiej klęski

podał różni-

cę charakte-

rów. Od 5 lat

nasza orędowniczka miłości, człon-

kini Sycharu, robi wszystko, żeby się

nie rozwieść. Niedawno napisała mę-

żowi, że wciąż go kocha. Dostała od-

powiedź: „Daj mi rozwód!”.

Kolejna para. Tym razem stroną

wstrzymującą jest mężczyzna, aczkol-

wiek ze wszystkimi grzechami swoich

poprzedników: hulaszczy tryb życia,

zamiłowanie do procentów, wybuja-

ła aktywność podbrzusza. 37-letni

Marek , kościelny neofita, przekonał

swoją połowicę, że nie warto się z nim

rozstawać. Żona Basia zgodziła się

wrócić pod pewnymi warunkami: „Ze-

ro seksu, zero prasowania jego koszul”.

Wciąż straszyła rozwodem. „Z ró-

żańcem podarowanym przez

teściową Marek postanowił

udać się do Medjugorie”.

Tam modlił się o znak dla

żony. I cóż się wydarzy-

ło? Nie uwierzycie!

„Na plecach Basi

pojawiła się wy-

sypka w kształ-

cie litery M. Basia

otwarła się na spo-

wiedź, na przebacze-

nie” … Po czterech la-

tach posuchy doszło

do małżeńskiego zbli-

żenia, a w szafie po-

jawiły się wypraso-

wane koszule. Roz-

wodu nie będzie!

JUSTYNA CIEŚLAK

W Kocku (Lubelskie) doszło do śmiertel-

nego potrącenia pieszego – 28-letniego

mężczyzny. Kierowca audi uciekł. Policja rozpoczęła poszukiwania i wkrót-

ce mundurowi dotarli do sprawcy. Okazał się nim ich kolega z miejscowe-

go komisariatu,30-letni Tomasz K.

W ręce policji wpadł 20-letni mieszkaniec

Lublina, który dokonał włamania do samo-

chodu. W trakcie penetrowania wnętrza pojazdu rabuś niechcący zwolnił

hamulec ręczny, a wtedy auto stoczyło się w dół ulicy i uderzyło w ścianę

budynku. Na miejsce niezwłocznie przybyli mundurowi, którzy otoczyli wła-

mywacza troskliwą opieką „na dołku”.

20-latek z Radomia niszczył budynki w ca-

łej Polsce, malując na nich graffiti. Wan-

dal wpadł przez zamiłowanie do uwieczniania swoich dzieł, a dowody poli-

cja znalazła w jego komputerze. Są to tysiące zdjęć zrobionych tuż po noc-

nych sesjach malarskich.

Opracowali: JC, KC, MaK

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

Tusk ma 96 ludzi na sumieniu, w sensie moralnym i politycznym. Nie po-

winien być nie tylko premierem, ale także posłem. Nie powinien uczestniczyć

w życiu publicznym. Powinien resztę życia spędzić na ekspiacji za winy.

(Jarosław Kaczyński)

¹¹¹

Premier Tusk posłał prezydenta Kaczyńskiego na pewną śmierć (...). Po-

winien przeprosić za to, co się stało, i podać się do dymisji, żeby nigdy

więcej do takiej tragedii nie doszło.

(Beata Gosiewska, wdowa po Przemysławie Gosiewskim)

¹¹¹

Naszego syna rzucono Rosjanom na pożarcie.

(Jadwiga i Mieczysław Ziętkowie, rodzice Artura,

tragicznie zmarłego nawigatora samolotu Tu-154)

¹¹¹

Jarosław Kaczyński sam poczuwa się do odpowiedzialności za śmierć

brata. To on go wciągał do polityki, przymuszał do ostrego kursu prze-

ciwko PO, przeciwko Rosji (...). On czuje to piętno w sobie i dlatego tak

łatwo i nieustająco zrzuca winę na Tuska i Rosję.

(Kazimierz Marcinkiewicz, były premier)

¹¹¹

Dla Kaczyńskiego „Smoleńsk” to przemyślany w najdrobniejszych szczegó-

łach, rozpisany na role scenariusz wyborczy. Spektakl reżyserowany przez

PiS jest tandetny i krzykliwy, ale daje każdemu, nawet beztalenciu i głupko-

wi, ogromne możliwości ekspresji. (profesor Magdalena Środa, etyk)

¹¹¹

Ja uważam, że ten raport został napisany jeszcze przed zamachem. Bo z je-

go przecieków cytowali te MAK-owe tezy w 20 minut po upadku samolo-

tu panowie Sikorski, Palikot, Niesiołowski i inni.

(słuchaczka Radia Maryja)

który pomaga zastygnąć podziałowi Polski

na zwolenników paranoicznego PiS-u i ludzi głosu-

jących na PO.

Platforma jest silna siłą swoich politycznych wro-

gów, bo to właśnie ciągle groźny PiS zapewnia Tusko-

wi i jego kandydatom nie mniej niż 40 procent głosów.

Słaby, a więc niewzbudzający lęków Kaczyński spo-

wodowałby odpływ głosów

z PO kilku, a może nawet

kilkunastu procent dotych-

czasowych zwolenników

z rozsądku. Większość tych,

którzy nie zagłosowaliby już

na partię Tuska, po pro-

stu zostałaby w domu, bo i tak nie ma swojej repre-

zentacji politycznej. Teraz fatygują się oni do urn „dla

ojczyzny ratowania” przez szaleństwem IV RP. Bez

silnego Kaczyńskiego to pospolite ruszenie nie głoso-

wałoby w ogóle, podobnie jak połowa Polaków, którzy

na wybory po prostu od dawna już nie chodzą.

Upadek SLD czasów Millera , a potem konflikt nie-

gdysiejszych sojuszników – PO i PiS-u – zabetonował

na dobre naszą scenę polityczną, czyniąc ją bardziej jesz-

cze odrażającą, cyniczną i niereprezentatywną, niż by-

ła do niedawna. Trudności we wdarciu się na salony

władzy, jakie napotyka Palikot oraz PJN, i to mimo gi-

gantycznego zainteresowania mediów ich inicjatywami,

są dowodem na to, jak trudno jest ten beton rozkru-

szyć. I jedni, i drudzy w sondażach nie przekraczają zwy-

kle 5 procent poparcia społecznego. Problem przecież

nie w tym, że brakuje poparcia dla Palikotowych anty-

klerykalnych postulatów albo medialnej reklamy wysił-

ków stowarzyszenia Kluzik-Rostkowskiej . Problem

polega raczej na braku wiary w ich powodzenie oraz

na deficycie wiarygodności tych inicjatyw.

Polska scena polityczna tkwi w marazmie i brakuje

jej społecznej legitymizacji. Od dawna postulowaliśmy re-

formy, które mogłyby poprawić ten stan rzeczy. Żądali-

śmy na przykład wprowadzenia 1-procentowego odpisu

podatkowego na wskazaną przez siebie partię zamiast do-

tacji budżetowych, które rozleniwiają kilka największych

partii i finansowo betonują

status quo. Chcieliśmy tak-

że zakazu emitowania dro-

gich i ogłupiających partyj-

nych spotów telewizyjnych

w TV oraz likwidacji wybor-

czej akcji billboardowej. Te

ostatnie nasze postulaty PO przejęła na chwilę jesienią,

ale szybko o nich zapomniała. Przydałoby się zapewne

także zniesienie (obniżenie) wysokiego 5-procentowego

progu wyborczego dla partii w wyborach parlamentar-

nych. Nie ma go na przykład w Holandii, a przecież kraj

ten jest świetnie i stabilnie zarządzany.

Z kolei zupełne zniesienie dotacji budżetowych bez

zastępczego finansowania (np. proponowanego przez

nas), jak chciał tego Tusk, też nie jest wyjściem, bo

popycha polską politykę jeszcze bardziej w stronę biz-

nesowego lobbingu i korupcji. Partie w końcu gdzieś

znajdą pieniądze – jak nie na stole, to pod stołem. PO

to pewnie nie przeszkadza, ale ja jako obywatel nie

chciałbym widzieć polityków już zupełnie chodzących

na postronku wielkich koncernów. Wiem, że premier,

sygnalizując zniesienie dotacji do partii, chciał ugrać

coś na powszechnej i zrozumiałej w Polsce nienawiści

do polityków, ale to jest zwykły populizm, a nie praw-

dziwa reforma.

RZECZY POSPOLITE

Odbetonujmy się

¹¹¹

Data beatyfikacji jest kolejnym cudem Jana Pawła II. Od tego roku 1 maja

będzie się już kojarzył z papieżem, a nie z lewicowym świętem.

(ks. Marek Gancarczyk, redaktor naczelny „Gościa Niedzielnego”)

¹¹¹

Znam panią, u której zdiagnozowano chorobę Parkinsona dokładnie

w dniu śmierci papieża, co rodzi oczywiście pewne skojarzenia.

(Kinga Dunin, feministka i publicystka)

¹¹¹

Empatia wobec pokrzywdzonych przez Kościół dzieci w Polsce nie ma zna-

czenia. To jest interesujące i smutne. (Agnieszka Graff, amerykanistka)

Wybrali: AC, JC, ASz

ADAM CIOCH

NIEWDZIĘCZNIK

PO SŁUŻBIE

PARTACZ

AMATOR

A wantura smoleńska jest kolejnym czynnikiem,

Nr 4 (569) 28 I – 3 II 2011 r.

NA KLĘCZKACH

KTO MIECZEM

WOJUJE…

NICI Z MĘCZEŃSTWA

„BRATANEK” PIS

W Kaliszu tamtejsza prokura-

tura umorzyła śledztwo w sprawie

śmierci kościelnego z bazyliki. La-

tem ubiegłego roku 88-latek zo-

stał znaleziony we własnym miesz-

kaniu, powieszony na pasku. Miej-

scowy kler przekonywał (na czym

to oni się nie znają!), że mężczy-

zna został zamordowany przez

sprawców motywowanych nienawi-

ścią do religii. Zdaniem prokura-

tury, nie było to jednak morder-

stwo, lecz samobójstwo. MaK

Prawicowy premier Węgier Vic-

tor Orban jest oskarżany przez ca-

łą Europę o tendencje półdyktator-

skie, zwłaszcza o ograniczanie wol-

ności prasy. Tymczasem w Polsce zy-

skał on dobre słowo ze strony mi-

nistra Mikołaja Dowgielewicza ,

a gorący apel do Węgrów o trwanie

przy kontrowersyjnym premierze wy-

stosowało środowisko zbliżone

do PiS – Piotr Naimski , Krzysz-

tof Czabański , Andrzej Zyberto-

wicz itp. Najwyraźniej w twarzy Or-

bana odnajdują oni cechy bliźniacze

Kaczyńskich i wierzą, że przewrót

klerykalno-prawicowy, który nie

do końca udał się w Polsce, powie-

dzie się na Węgrzech. MaK

Stanisław Żelichowski z PSL

oraz Tomasz Nałęcz zgodnie twier-

dzą, że PiS współpracuje z Rosją

przeciwko Polsce. Roztropny po-

seł PSL powiedział: „Jest jakaś zmo-

wa między PiS i Rosjanami, bo że-

by wyjaśnić wszystko w kwestii ka-

tastrofy, to musi być silna pozycja

Polski na arenie międzynarodowej

(...). Jeżeli sami ośmieszamy tę po-

zycję, to kiedy mamy w kraju 38

mln zdań, to kto zechce do takie-

go kociołka przyjechać i nas tu go-

dzić”. Natomiast prof. Nałęcz stwier-

dził: „Jedno z ugrupowań, konkret-

nie PiS, wykorzystuje tę sprawę

otwarcie w kampanii wyborczej. Jak

patrzę na amunicję, jaką PiS strze-

la do premiera, to w wielu przypad-

kach jest to amunicja, którą Ro-

sjanie dostarczają”.

KRUCJATORZY

TAJEMNICA… KASY

Proboszcz parafii z Opolszczy-

zny, która liczy niespełna 500 wier-

nych, zgromadził olbrzymią kwo-

tę 2,5 mln złotych, ale nie płacił

podatków odpowiednich dla takich

przychodów.

Księżulo tłumaczył, że pienią-

dze przekazał mu pewien biznes-

men w zamian za przysługę sprzed

kilku lat. Na pytania pracowni-

ków urzędu skarbowego na temat

rzekomej transakcji, ksiądz odpo-

wiedział: „(…) konieczne jest za-

chowanie tajemnicy sakramental-

nej i zawodowej. To wyklucza moż-

liwość odpowiedzi na wiele pytań,

nawet gdy chodzi o moją obro-

nę”. Bezbożni urzędnicy naliczyli

karny podatek w wysokości 1,88

mln złotych, który powinien zostać

zapłacony w ciągu 14 dni. Duchow-

ny oczywiście twierdzi, że nie za-

płaci, bo nie ma takich pieniędzy,

a cała sprawa godzi w jego dobre

imię. Nie wiadomo, jak to się skoń-

czy, ponieważ podniesiona przez

proboszcza tajemnica spowiedzi

jest – według Łukasza Woźnia-

ka , asystenta prasowego opolskiej

kurii – cały czas w mocy i „nic ni-

gdy nie zwalnia z tej tajemnicy”.

ASz

KUL UKARANY

Katolicki Uniwersytet Lubel-

ski im. Jana Pawła II ma zapła-

cić 137 tys. zł kary za stosowanie

niedozwolonych praktyk. Taka jest

nieprawomocna decyzja Urzędu

Ochrony Konkurencji i Konsu-

mentów. Chodzi o pobieranie

opłat od doktorantów KUL-u.

Teoretycznie uniwersytet tego nie

czynił, ale w praktyce – owszem.

Poza tym KUL w umowach ze stu-

dentami zaocznymi wpisywał klau-

zulę o skreśleniu z listy tych, któ-

rzy terminowo nie wpłacą czesne-

go. W takim przypadku student

nie odzyskałby już uiszczonych pie-

niędzy za niewykorzystane zaję-

cia. Sprawa trafiła do UOKiK po

skardze jednej ze studentek teo-

logii. KUL tłumaczył się, że… teo-

logia jest kierunkiem wybitnie ko-

ścielnym, a on sam nie jest szko-

łą publiczną (ale kasę publiczną

bierze!). Urząd jednak zauważył,

że na KUL-u teologię studiują nie

tylko duchowni, ale też osoby

świeckie. Takie samo stanowisko

przyjęło również Ministerstwo Na-

uki i Szkolnictwa Wyższego. Tym

samym KUL-owskie praktyki zo-

stały zaliczone do nieuczciwych.

HOMEOKASA

ASz

Sejmowa Komisja Sprawiedli-

wości i Praw Człowieka zarekomen-

dowała poprawkę PiS do projektu

Prawa prywatnego międzynarodo-

wego (Ppm), która określa małżeń-

stwo wyłącznie jako związek męż-

czyzny i kobiety. Za poprawką dys-

kryminującą związki jednopłciowe

było 14 posłów PiS i PO. Trzech in-

nych posłów (oraz wiceminister

sprawiedliwości Krzysztof Wrona )

było przeciw. Ppm to zbiór norm

prawnych, które mają zastosowanie

wówczas, gdy dane państwo ma

do czynienia na przykład z mał-

żeństwami zawartymi przez partne-

rów z różnych krajów lub podlega-

jących jurysdykcji różnych systemów

prawnych. Poprawka ma oczywiście

na celu utrudnienie życia osobom,

które zawarłyby związek partnerski

w kraju, gdzie jest to możliwe. Dys-

kryminujący zapis powstał w komi-

sji, której celem – jak wynika z sa-

mej nazwy – jest promocja praw

człowieka...

Ponad tysiąc ochotników z ca-

łego świata (w tym kilkunastu Po-

laków) będzie na początku lutego

testować na sobie tzw. leki home-

opatyczne, przedawkowując je

w wielkiej ilości. Chodzi o zdema-

skowanie homeopatii jako metody

pseudoleczniczej i wykazanie, że te

środki choć nie czynią żadnej szko-

dy, to nie przynoszą też żadnego

pożytku – są jedynie sposobem za-

rabiania pieniędzy przez firmy far-

maceutyczne. Pomysł próby powstał

po tym, jak przedstawiciel koncer-

nu Boots, producenta tych leków,

przyznał przed brytyjską komisją

parlamentarną, że nie ma nauko-

wych dowodów potwierdzających

skuteczność homeopatii. MaK

UWAGA, NADCHODZI!

W kraju wzbiera fala błogosła-

wionej głupawki. Coraz więcej ko-

ściołów będzie nosić imię Jana Paw-

ła II . W samej tylko archidiecezji

poznańskiej powstaną trzy takie pa-

rafie. Swoisty rekord absurdu i bał-

wochwalstwa padnie w Jedlinie-

-Zdroju na Dolnym Śląsku. Tamtej-

szy proboszcz chce przemianowania

swojego poewangelickiego kościoła

ze świątyni „pod wezwaniem Trój-

cy świętej” na „błogosławionego Ja-

na Pawła II”. Tak oto podwładny

Wojtyła pośmiertnie wygryzie swo-

jego zwierzchnika – Boga, i to we

wszystkich trzech osobach! MaK

„PEDALSTWO”

W URZĘDZIE

Wielce pouczająca może być

lektura biuletynów NSZZ „Soli-

darność” związanego z Kościołem.

Otóż solidarnościowcy z poznań-

skiego magistratu mogli przeczy-

tać ostatnio w swoim pisemku ob-

jaśnienie Marka Sieniawskiego ,

urzędnika i wiceprzewodniczące-

go lokalnej „S”, że „gej to boga-

ty pedał”. Sieniawski nie widział

potrzeby przepraszania kogokol-

wiek, a jego przełożeni – karce-

nia go. Ciekawe, jak Sieniawski

spojrzy teraz w twarz petentom

swojego urzędu, z których niektó-

rzy to przecież biedne lub bogate

„pedały”.

NOWE ŚWIĘTA

PARAFIALNY

AGENT TOMEK

Bokser Krzysztof Włodarczyk

„Diablo” 2 kwietnia w Bydgoszczy

ma bronić tytułu mistrza świata.

Nie wiadomo, czy walka się odbę-

dzie. Organizatorom przypomnia-

ło się, że tego dnia przypada – nie-

okrągła, ale zawsze – szósta rocz-

nica śmierci JPII ! „Czy w takim

dniu można się okładać pięściami?

O godz. 21.37, w pamiętnej chwili

śmierci, gala będzie rozkręcona

na całego!” – alarmują… urzędni-

cy bydgoskiego ratusza.

W tak poważnej sprawie o opi-

nię poproszono kurę biskupią. Jej

rzecznik, ksiądz Sylwester Wa-

rzyński , upomniał rodaków, że

„2 kwietnia zasługuje na to, by

przeżywać go w specjalny sposób”,

zwłaszcza w roku, kiedy święto-

wać będziemy upragnioną od daw-

na beatyfikację.

Z kolei Ryszard Frączek , rad-

ny Raciborza, zaprotestował prze-

ciwko koncertowi zespołu Kult, któ-

ry zaplanowano na 1 maja – „dzień

wyniesienia na ołtarze”.

Czy w wyżej wymienionych

dniach małżonkom wolno będzie

współżyć, a psom radośnie merdać

ogonem? No bo o pochodzie 1-ma-

jowym możemy zapomnieć. JC

MaK

Ogromne zdziwienie przeżyli pa-

rafianie z kościoła Narodzenia Naj-

świętszej Marii Panny w Białej Pod-

laskiej przy lekturze ogłoszeń para-

fialnych. Otóż okazuje się, że w bu-

dynku liceum katolickiego jest or-

ganizowane spotkanie ze słynnym

agentem Tomkiem oraz byłymi pra-

cownikami CBA. Organizatorem

niecodziennego spotkania jest „smo-

leńskie” Stowarzyszenie Solidar-

ni 2010. Czyżby organizowano na-

bór do służb rycerzy Kaczyńskie-

go wśród nastolatków? MaK

BOSKI GWAŁCICIEL

IDĄC NA MSZĘ

Sąd Rejonowy w Częstochowie

utrzymał wyrok sprzed 2 lat i orzekł,

że ksiądz Krzysztof J. , były pro-

boszcz parafii pw. Najświętszej Ma-

rii Panny Częstochowskiej, jest wi-

nien gwałtu na 20-letniej kobiecie,

i skazał go na 3 lata pozbawienia

wolności. Duchowny od początku

nie przyznawał się do winy, ale nie

zaprzeczał, że współżył z wieloma

kobietami, w tym z poszkodowaną.

Skazana w tej sprawie została rów-

nież przyjaciółka księdza, Ewa N. ,

która – według zeznań świadków

– miała nakłaniać pokrzywdzoną

do odwołania zeznań. Dostała ka-

rę 6 miesięcy pozbawienia wolno-

ści, w zawieszeniu na 2 lata. Kuria

Metropolitalna od sprawy się od-

cina. „Nie będziemy wypowiadać

się na temat wyroku (…). Nie wiem,

co dzieje się teraz z księdzem i nie

wiem, co prawo kanoniczne mówi

o kapłanie z wyrokiem skazującym”

– powiedział ks. Andrzej Kuliber-

da , rzecznik prasowy Kurii. ASz

MaK

Adam W. , 67-latek z warszaw-

skiej Woli, został zatrzymany

po tym, jak w drodze na mszę po-

rysował nożem 10 samochodów.

Świadkowie powiadomili policję,

a ta przydybała parafianina przy

wejściu do kościoła. MaK

KATOLIK

Z KATOLIKIEM

Ewa Czaczkowska , katolicka

dziennikarka „Rzeczpospolitej”, wy-

grała w sądzie proces z katolickim

„Naszym Dziennikiem”. Rydzyko-

wa gazeta zarzuciła dziennikarce,

że ta kłamała i manipulowała, gdy

pisała o powiązaniach arcybiskupa

Wielgusa z SB. Działo się to w 2007

roku, gdy PiS, wykorzystując zaprzy-

jaźnione media, próbował nie do-

puścić do objęcia przez Wielgusa

stolca arcybiskupów warszawskich.

Sąd nakazał „Naszemu Dzienni-

kowi” przeproszenie Czaczkowskiej.

Już to widzimy…

MaK

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: