opóźniony rozwój mowy scenariusze.docx

Scenariusz zajęć nr 1

Temat: Części ciała

Cel ogólny:

·         ➔    poznawanie nazw  poszczególnych części ciała

·         ➔    wyzwalanie aktywności dziecka

 (polecana pomoc flash CARDS Części ciała )

Cele szczegółowe:

·         ➔    utrwalanie orientacji w schemacie własnego ciała; 

·         ➔    wskazywanie poszczególnych części ciała (głowa ,ręce ,brzuch, nogi)

·         ➔    rozumienie poleceń nauczyciela

Metody pracy:

ćwiczenia artykulacyjne , oddechowe, ruchowe, masaż logopedyczny ,

Przebieg zajęć

I. CZĘŚĆ WPROWADZAJĄCA
 

·         1.    „Jedzie pociąg” – ćwiczenie wdrażająco-integrujące (dowiezienie dziecka przed lustro ).

·         2.    „To ja”– oglądanie siebie w lustrze – zabawy: „taki duży” (wyciąganie się jak najwyżej do góry), „taki mały” (kucanie z utrzymaniem kontaktu wzrokowego z odbiciem lustrzanym), „taki gruby” (rozkładanie rąk na boki), „taki chudy”(składanie rąk do siebie).

·         3.    Zabawa „a kuku” – chowanie się i wyglądanie zza lustra (może być też zakrywanie twarzy przez dziecko – „nie ma mnie”, odkrywanie – „jestem”).

·         4.    Ćwiczenia oddechowe i artykulacyjne- śmieszne minki

 
II. CZĘŚĆ WŁAŚCIWA

·         1.    Zabawa ruchowa połączona ze śpiewem. Dziecko wykonuje ruchy bierne zawarte w zwrotce piosenki:
 
„ Pokaż Miłosz, gdzie masz oko, gdzie masz ucho, a gdzie nos.
Gdzie masz rękę, a gdzie nogę, gdzie na głowie rośnie włos.
Daj mi rękę! Wysuń nogą! Kiwnij głową „ tak” i „ nie”.
Klaśnij w ręce! Tupnij nogą! Razem pobawimy się
 
 

·         2.    Masaż logopedyczny, nazywanie masowanych części ciała Nauczyciel wykonuje masaż logopedyczny, nazywa masowane części twarzy. Dziecko wykonuje ruchy bierne, dotyka ręką części twarzy wymienione przez nauczyciela

·         3.    Portret mamy, Ćwiczenia motoryki małej, doklejanie brakujących elementów obrazka (oczy, nos, usta)( polecane pomoce: Portrety logiczne ,  Pani Twarz - makatka )  
 
CZĘŚĆ KOŃCOWA1.    
Zakończenie zajęć.
Pochwała ucznia za aktywność.
 
 

Scenariusz zajęć nr 2
Temat: Zabawy ze zwierzętami.
 
 
Cel ogólny:

·         -doskonalenie sprawności artykulacyjnej

 
 
 
Cele szczegółowe:

·         -usprawnianie narządów artykulacyjnych

·         -zachęcanie do samodzielnej wypowiedzi

·         -ćwiczenia koordynacji wzrokowo-ruchowej, percepcji słuchowej

·         -kształtowanie prawidłowego toru oddechowego

Metody pracy:

·         -ćwiczenia artykulacyjne, fonacyjne, gry i zabawy

Środki dydaktyczne:

·         - lusterko , karty pracy, nagrania z odgłosami zwierząt , kolorowe piórka

 
 
Przebieg zajęć
 
I. CZĘŚĆ WPROWADZAJĄCA
1.    Przywitanie się z uczniem. Zapoznanie go z przebiegiem zajęć
2.    Ćwiczenia usprawniające narządy mowy- „Obiad kotka”
 
Rozmowa z uczniem na temat posiłku kota. Wspólne wykonywanie określonych czynności, np.:
-          jedzenie – ułożenie dłoni  w kształcie miseczki, wysuwanie języka z buzi, wysuwanie języka z buzi, wykonywanie ruchów naśladujących wylizywanie,
-          oblizywanie z zadowoleniem górnej wargi, potem dolną, następnie górną i dolną jednocześnie w prawą stronę , potem w lewą,
-          po jedzeniu mycie ząbków górnych językiem, potem dolnych,
-          okazywanie zadowolenia – mruczenie, uśmiechanie się ze zwartymi zębami i ustami rozciągniętymi na boki.
 
 
 
II. CZĘŚĆ WŁAŚCIWA
1.    Zabawa: Czyj to cień. Łączenie obrazka przedstawiającego zwierzęta domowe z jego cieniem (polecana pomoc Kontury i cienie ). Ćwiczenia naśladowania głosów wydawanych przez przedstawione zwierzęta. Przedstawienie podpisów z odgłosami zwierząt. (polecana pomoc Dźwięki w zoo - płyta CD z fotografiami )
2.    Zgadnij czyj to głos- zabawa słuchowo-ortofoniczna. Osoba prowadząca odtwarza nagrania głosów zwierząt. Pyta, czyj to głos. Po odgadnięciu przez dziecko zagadki powtarza dźwięki, przypominając o charakterystycznym dla niego układzie ust, języka czy zębów. (polecana pomoc Dźwięki w zoo - płyta CD z fotografiami )
3.    Zabawa oddechowe-kolorowe piórka
 
 
III. CZĘŚĆ KOŃCOWA

·         1.    Zakończenie zajęć. Pochwała ucznia za aktywność.

·         2.    Zadanie pracy domowej- pokoloruj obrazek ze zwierzętami domowymi

 
 
Scenariusz zajęć nr 3
 Temat: Poznajemy samogłoski

Cel główny:

·         powtarzanie, róznicowanie, czytanie poznanych samogłosek

 

Cele szczegółowe:

·         ➔    Stymulowanie rozwoju pamięci

·         ➔    Rozwijanie zdolności koncentracji uwagi

·         ➔    Stymulowanie zdolności koncentracji uwagi na słuchaniu

·         ➔    Usprawnianie narządów artykulacyjnych

Metody
➔    metoda symultaniczno-sekwencyjna wczesnego czytania prof. J. Cieszyńskiej
➔    metoda werbo-tonalna

I. CZĘŚĆ WPROWADZAJĄCA
1. Przywitanie się z uczniem. Zapoznanie go z przebiegiem zajęć

2. Zabawa  „Co tu nie pasuje ”?- ćwiczenie systemu syntaktycznego
a) Obrazki na jednym pasku przedstawiające znane rzeczy z otoczenia ( 2 jednakowe, trzecia inna np. lalka, lalka, auto
Pytanie: co tu nie pasuje?
Odpowiedź: auto
Pytanie: dlaczego auto nie pasuje?
Odpowiedź: bo tu są lale

3. Zabawa- kategoryzowanie zabawek przygotowujemy  zabawki -auto, miś, lalka oraz obrazki przedstawiające różne misie, różne lalki, różne auta zadaniem ucznia jest dopasowanie desygnatu do zabawki.

II CZĘŚĆ WŁAŚCIWA
1. Powtarzanie, rozpoznawanie i odczytywanie samogłosekWykonujemy rytmy ciała dla samogłosek A,I, U za każdym razem ukazując obraz graficzny głoski wymawianej w czasie wykonywanych ćwiczeń metoda werbo-tonalną.

2. Pokazujemy litery i nazywamy je A, I,U głośno je nazywając. Wydajemy polecenia „daj A”, „daj I”, „daj U”

3. Czytanie samogłosek w paradygmacie- ćwiczenie sekwencji wzrokowych, układanie od strony lewej do prawej, rozpoznawanie i nazywanie
Paradygmat z samogłoskami położony na stoliku, obok paradygmatu leżą kartoniki z samogłoskami. Kartoniki są wymieszane i odwrócone literą do stolika. Polecenie: ułóż tak samo
Dziecko odwraca kartonik z samogłoską. Pytanie: co to? Dziecko odpowiada nazywając samogłoskę i układa kartonik w puste okno w paradygmacie od strony lewej do prawej.

III. CZĘŚĆ KOŃCOWA
Wklejenie do zeszytu poznanych samogłosek, pochwalenie dziecka za aktywność.