MARITAIN.docx

MARITAIN „DYNAMIKA WYCHOWANIA”

Cele wychowania:

·         Pierwszy obowiązek

·         Stań się tym, kim jesteś- stań się człowiekiem

·         Wychowanie człowieka- sztuka moralna

·         Pierwszy błąd- skupienie na środkach, zapomnienie o celach

·         Drugi błąd- fałszywe rozumienie celów (pojęcie człowieka tylko naukowe, z pominięciem filozoficzno- religijnego- brak odpowiedzi na pytanie o naturę i przeznaczenie człowieka)

·         Chrześcijańska idea człowieka

·         Człowiek- osoba ludzka

·         Inteligencja i wola

·         Istnienie nie tylko fizyczne ale i duchowe

·         Dusza- pierwsza zasada życia

·         Duch jest korzeniem osobowości

·         Osobowość- całkowitość i niezależność

·         Absolutna godność

·         Osoba a jednostka

·         Kierowanie człowieka w jego dynamicznym rozwoju, kiedy formuje się jako osoba ludzka

·         Podstawowe dążenie człowieka: zdobycie wewnętrznej wolności.

·         Trzeci błąd- pragmatyzm à sceptyzm

·         Czwarty błąd- socjologizm  (edukacja dla społeczeństwa, socjalizacja)

·         Piąty błąd- intelektualizm

·         Szósty błąd- woluntaryzm

·         Siódmy błąd- wszystkiego można się nauczyć

Środowiska wychowawcze- rodzina, szkoła, państwo, kościół

Podstawowe środowisko wychowawcze oparte jest na naturze.

Ważność sfer pozawychowawczych (praca, miłość, zwyczaje, prawo)

Święci i męczennicy są prawdziwymi wychowawcami ludzkości.

Dynamika wychowania:

·         Koncepcja Platona à wiedza tkwi w tym, kto się uczy, nie w tym kto naucza; poznanie preegzystuje w duszy ludzkiej; uczenie- przypominanie sobie.

·         Arystoteles- rozum= tabula rasa (czysta niezapisana karta)

·         Sztuka wychowania jako sztuka medyczna

·         Żywotne i aktywne źródło poznania wewnątrz człowieka

·         Nauczyciel- czynnik sprawczy drugorzędny

·         Edukacja rózgi= zła edukacja

·         Autorytet wychowawcy- obowiązek dorosłego w stosunku do wolności dziecka

·         Rozum dziecka nie jest jeszcze rozwinięty

Prawdziwe i fałszywe wyzwolenie osobowości:

Człowiek jako osobowość (duchowe istnienie duszy, opanowanie, niezależność, wewnętrzna anatomia)

Jako indywidualność ( materia- zasada niespecyficznego zróżnicowania, poddanie skłonnościom materii i dziedziczności, ego- irracjonalne popędy)

·         Wychowanie- rozwój i wyzwolenie indywidualnej osoby

·         Błędne jednostronne koncepcje:

- anarchiczna (akcent na indywidualność, negacja dyscypliny, ascezy, wysiłku, zamiast spełnienia- dezintegracja)

- despotyczna ( przekreślenie jednostki na rzecz osoby- pozbawienie serca, autentyczności)

Podstawowe normy wychowania:

REGUŁA I

Wyzwolenie dobrych energii, wspieranie dyspozycji umożliwiających wzrost; poskramianie złych skłonności- konieczne ale wtórne

R. II

Troska o wnętrze i interioryzację wychowawczego wpływu

NIEŚWIADOMOŚĆ IRRACJONALNA à instynkty emocjonalne, impulsy, skłonności zmysłowe

PRZEDŚWIADOMOŚĆ DUCHA à korzenie władz duchowych: rozumu i woli, duchowy mrok intymnego życia duszy

·         Droga irracjonalnej nieświadomości à fałszywa wolność

·         Autentyczne aspiracje à wyzw0olenie i oczyszczenie przedświadomości  duchowej z nieświadomości irracjonalnej

Wyzwolenie władzy intuicyjnej:

·         Rozwój rozumu- rozbudzenie wewnętrznych zasobów i kreatywności

·         Nauczyciel à respekt dla ducha i dla rodzącego się ludzkiego rozumu, intelektualna sympatia i intuicja, troska o trudności i problemy, osobista uwaga, wizja tego co jest, a nie zbieranie faktów i opinii.

·         W życiu rozumu jest najważniejsza intelektualna percepcja (intuicja)

·         Droga zmysłowej percepcji, doświadczenia zmysłowego.

·         Wyzwolenie- wolne przylgnięcie rozumu do obiektywnej rzeczywistości

·         Intuicja- skłonność do ujęcia przedmiotu

·         Zrozumienie, nie powierzchowne gromadzenie informacji

R. III

·         Jednoczenie a nie rozpraszanie

·         Wzmacnianie i żywienie wewnętrznej jedności człowieka à jedność pracy ręcznej i umysłowej à wychowanie : doświadczenia à rozum

·         Cel: wyzwolenie w jedności

·         Uleganie wielości wewnętrznych prądów i energii witalnych- zniewolenie

·         Szczęście dzisiejszego świata- rozproszenie i atomizacja życia

·         Szkoła- ma pomagać w przezwyciężeniu  tego rozproszenia

·         Cel nauczania- mądrość i poznanie, które przenika rzeczy, posługując  się ujęciami intelektualnie najgłębszymi , najogólniejszymi i najpełniejszymi

·         Mądrość jako najwyższy cel wychowania- źródło jedności; podstawa wszelkiej specjalizacji

R. IV

Nauczanie nie ma obciążać rozumu lecz wyzwalać. Wyzwolenie umysłu przez panowanie nad rzeczami wyuczonymi.

Czynić dziecko panem swojej pracy.