Misiewicz, Sęk, Podhorecki - Optyczna spektroskopia nanostruktur.pdf

(4676 KB) Pobierz
Optyczna spektroskopia nanostruktur
prof. dr hab. inż. Jan Misiewicz
dr hab. inż. Grzegorz Sęk
dr inż. Artur Podhorodecki
E-skrypt opracowany w ramach projektu pt. „Wzrost liczby absolwentów w Poli-
technice Wrocławskiej na kierunkach o kluczowym znaczeniu dla gospodarki
opartej na wiedzy” nr UDA-POKL.04.01.02-00-065/09-01
816717161.005.png 816717161.006.png
Recenzent: dr hab. inŜ. Leszek Bryja
Redaktor serii: dr hab. inŜ. Włodzimierz Salejda, prof. PWr
© Copyright by Politechnika Wrocławska
OFICYNA WYDAWNICZA POLITECHNIKI WROCŁAWSKIEJ
WybrzeŜe Wyspiańskiego 27, 50 – 370 Wrocław
ISBN 978-83-7493-608-8
2
816717161.007.png
Spis treści
I. PODSTAWY SPEKTROSKOPII OPTYCZNEJ - JAN MISIEWICZ..............................4
I.1 W STĘP ....................................................................................................................................4
I.2 P ODSTAWY ELEKTRODYNAMIKI MAKROSKOPOWEJ ............................................................6
I.3 P RZEJŚCIA MIĘDZYPASMOWE ...............................................................................................9
I.4 Ł ĄCZNA GĘSTOŚĆ STANÓW I OSOBLIWOŚCI VAN H OVE A .................................................13
I.5 K RAWĘDŹ ABSORPCJI PODSTAWOWEJ ...............................................................................14
I.6 P RZEJŚCIA SKOŚNE ..............................................................................................................15
I.7 R EGUŁY WYBORU ................................................................................................................18
I.8 E KSCYTONY W ANNIERA M OTTA .....................................................................................21
I.9 P ROCESY ABSORPCJI ZWIĄZANE Z DEFEKTAMI KRYSZTAŁU .............................................27
I.10 R EKOMBINACJA .................................................................................................................35
I.11 O DDZIAŁYWANIE FALI ELEKTROMAGNETYCZNEJ Z DRGANIAMI SIECI KRYSTALICZNEJ (P ROCESY
JEDNOFOTONOWE ) ....................................................................................................................36
I.12 N IEELASTYCZNE ROZPRASZANIE ŚWIATŁA ......................................................................40
II. KROPKI KWANTOWE - GRZEGORZ SĘK .................................................................46
II.1 W STĘP ................................................................................................................................46
II.2 S TRUKTURA ENERGETYCZNA OD STUDNI DO KROPKI KWANTOWEJ .............................48
II.3 P ODSTAWOWE RODZAJE PÓŁPRZEWODNIKOWYCH KROPEK KWANTOWYCH .................54
II. 4 P RZEJŚCIA OPTYCZNE W KROPKACH I BADANIA CAŁEGO ZBIORU KROPEK ...................60
II.5 J AK MOśNA BADAĆ WŁAŚCIWOŚCI OPTYCZNE POJEDYNCZYCH KROPEK KWANTOWYCH 65
II.6 S PEKTROSKOPIA POJEDYNCZYCH KROPEK KWANTOWYCH PRZYKŁADY .....................72
II.7 R ÓWNANIA KINETYCZNE DLA KROPKI KWANTOWEJ - DYNAMIKA NOŚNIKÓW ...............73
II.8 S TRUKTURA SUBTELNA EKSCYTONU .................................................................................78
II.9 K ROPKA WE WNĘCE REZONANSOWEJ ELEMENTY ELEKTRODYNAMIKI KWANTOWEJ W CIELE
STAŁYM ......................................................................................................................................80
III. NANOKRYSZTAŁY - ARTUR PODHORODECKI.....................................................84
III.1 W STĘP ...............................................................................................................................84
III.2 P ODSTAWY TEORETYCZNEGO OPISU ...............................................................................87
U WZGLĘDNIANIE ODDZIAŁYWAŃ WIELOCIAŁOWYCH ..................................................................94
Z ADANIA ...................................................................................................................................104
III.3 P ODSTAWOWE WŁAŚCIWOŚCI OPTYCZNE NANOKRYSZTAŁÓW ....................................106
E FEKTY NIELINIOWE W NANOKRYSZTAŁACH PÓŁPRZEWODNIKOWYCH .....................................107
W PŁYW KSZTAŁTU NANOKRYSZTAŁÓW NA ICH WŁAŚCIWOŚCI OPTYCZNE ................................107
W PŁYW REDUKCJI ROZMIARU NA DRGANIA SIECI ......................................................................111
W PŁYW POWIERZCHNI NANOKRYSTALITU NA JEGO WŁAŚCIWOŚCI OPTYCZNE ..........................111
R EKOMBINACJA W NANOKRYSZTAŁACH ...................................................................................117
W ZMOCNIENIE OPTYCZNE W POJEDYNCZYM NANOKRYSZTALE ................................................125
W PŁYW MATRYCY NA OPTYCZNE WŁAŚCIWOŚCI NANOKRYSTALITÓW PÓŁPRZEWODNIKOWYCH 128
M IGOTANIE FOTOLUMINESCENCJI .............................................................................................129
D YFUZJA SPEKTRALNA .............................................................................................................130
S TRUKTURY HYBRYDOWE ........................................................................................................131
3
816717161.008.png
I. PODSTAWY SPEKTROSKOPII OPTYCZNEJ - JAN MISIEWICZ
I.1 WSTĘP
Zjawiskami optycznymi w ciele stałym nazywamy oddziaływanie z falą elektromagnetyczną
o długości
od kilku nanometrów (promieniowanie synchrotronowe i rentgenowskie) do ok. 1
mm (daleka podczerwień). Odpowiada to zakresowi energii fotonów od 10 3 eV do 10 2 eV.
Szczególnym rodzajem ciał stałych są półprzewodniki. Niektóre z nich posiadają szeroką prze-
l
rwę energetyczną i małą koncentrację nośników, dzięki czemu mogą zachowywać się podobnie
do izolatorów, z kolei inne, dzięki duŜej koncentracji nośników i wąskiej przerwie energetycznej,
przypominają metale. Bogate optyczne własności półprzewodników są powodem ich szerokiego
wykorzystania (np. diody LED, fotodetektory, lasery). Do podstawowych procesów towarzyszą-
cych oddziaływaniu fali elektromagnetycznej z ciałem stałym, naleŜą odbicie i pochłanianie (ab-
sorpcja) padającego promieniowania. Ponadto występuje równieŜ wyświecanie (luminescencja)
oraz rozpraszanie fali elektromagnetycznej. Procesy te zostały schematycznie ukazane na Rys.
1.1 Na powierzchni ośrodka cześć światła ulega odbiciu, a reszta dostaje się do wnętrza, gdzie
moŜe zostać zaabsorbowana i następnie przekształcona w ciepło lub ponownie wyemitowana ze
zmianą częstotliwości (zjawisko fotoluminescencji).
Rysunek 1.1 Schemat procesów optycznych towarzyszących oddziaływaniu fali elektromagnetycz-
nej z ciałem stałym.
Rozpraszanie na niejednorodnościach ośrodka moŜe być związane z obecnością drgań aku-
stycznych (rozpraszanie Brillouina) lub obecnością fononów optycznych (rozpraszanie Ramana).
Cześć promieniowania moŜe przedostać się przez ciało stałe niezmieniona — jest to zjawisko
4
816717161.001.png 816717161.002.png
transmisji. Odbicie i absorpcja światła są najsilniejszymi efektami, gdyŜ obejmują najniŜszy rząd
oddziaływania miedzy fotonami a elementarnymi wzbudzeniami w ciele stałym. Rozpraszanie
wymaga, co najmniej dwóch takich oddziaływań, co powoduje, Ŝe jest efektem słabszym. Zjawi-
ska generacji fal o częstotliwościach będących sumą lub róŜnicą fal padających na ośrodek (zja-
wiska nieliniowe), wymagają uwzględnienia oddziaływań jeszcze wyŜszego rzędu i nie bedą
przedmiotem naszych rozwaŜań. ZaleŜności współczynnika odbicia R i absorpcji
a
(zostaną w
dalszej części ściśle zdefiniowane) od energii fali elektromagnetycznej dla hipotetycznych pół-
przewodników o róŜnej koncentracji nośników przedstawione sa na Rys. 1.2.
Rysunek 1.2. Widma współczynnika odbicia (a) i absorpcji (b) dla hipotetycznego półprzewodnika o ni-
skiej (10 16 cm 3 ) i wysokiej (10 19 cm 3 ) koncentracji nośników.
< 10 1 eV,
Dla niskiej koncentracji nośników, w zakresie energii fali elektromagnetycznej ħ
w
dominują procesy związane z obecnością drgań sieci. Główne maksimum absorpcyjne związane
jest z absorpcją jednofononową, dwa sąsiednie wokół niego są obrazem sum (po prawej stronie) i
róŜnic (po stronie lewej) dwóch lub więcej fononów oddziałujących z fotonami. Maksimum
współczynnika odbicia w tym zakresie jest równieŜ związane z oddziaływaniem foton – fonon.
5
816717161.003.png 816717161.004.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin