VFT - prefabrykowane dźwigary zespolone z aktywnym deskowani.pdf
(
493 KB
)
Pobierz
1
Tomasz KOŁAKOWSKI
1
Andrzej MARECKI
2
Wojciech LORENC
3
Ernest KUBICA
4
VFT ® –
P
REFABRYKOWANE DŹWIGARY ZESPOLONE
Z AKTYWNYM DESKOWANIEM BETONOWYM
1. VFT® - trwała, szybka i ekonomiczna technologia w budowie mostów
System VFT® powstał w odpowiedzi na wymagania inwestorów publicznych
oczekujących trwałych, tanich i szybkich w realizacji obiektów mostowych. Od lat 70-tych
stosowano, wykonywane z betonu sprężonego, prefabrykaty belkowo-płytowe z szerokimi
półkami, stanowiącymi jednocześnie deskowanie pomostu. Wadą tego rozwiązania był duży
ciężar własny ograniczający jego stosowanie do rozpiętości ok. 30 m. Wraz z obniżką cen
stali konstrukcyjnej okazało się, że zastąpienie prefabrykatów sprężonych stalowymi
dźwigarami zespolonymi z półką żelbetową, daje korzyści eksploatacyjne i ekonomiczne.
Dzięki obniżeniu ciężaru prefabrykatów możliwy stał się łatwy i bardzo szybki montaż
przęseł o rozpiętościach do 70 m. Ogranicza się tym sposobem zamknięcia ruchu i
umożliwia prowadzenie dalszych prac nad czynnymi ciągami komunikacyjnymi.
2. Idea systemu
Istotą systemu VFT jest stosowanie prefabrykowanych dźwigarów zespolonych
(rys. 1) z półką żelbetową o grubości 10 – 12 cm, która jednocześnie stanowi deskowanie
pomostu aktywnie współpracujące przy przenoszeniu obciążeń stałych i użytkowych.
Prefabrykaty ustawiane są obok siebie na uprzednio przygotowanych podporach i łączone ze
sobą na czas montażu. Następnie wykonywane są na mokro płyta pomostu oraz poprzecznice
podporowe. W ten sposób powstaje przęsło monolityczne mimo, że większa część procesu
produkcyjnego odbywa się poza obiektem.
1
mgr inż. EUROPROJEKT Gdańsk
2
dr inż. Instytut Badawczy Dróg i Mostów – Warszawa
3
mgr inż. Wydział BLiW Politechnika Wrocławska
4
dr hab. inż. Wydział BLiW Politechnika Wrocławska, prof. PWr.
Rys. 1 Ideowy przekrój poprzeczny oraz schemat ustroju nośnego
3. Zakres stosowalności
Uwarunkowania techniczno-ekonomiczne określają zakres stosowania
prefabrykatów VFT®. Stosuje się je do budowy obiektów mostowych jedno- lub
wieloprzęsłowych z przęsłami w przedziale rozpiętości od 15 do 70 m. Głównym obszarem
zastosowań systemu jest
budowa wiaduktów nad czynnymi trasami drogowymi i
kolejowymi
. W stosunku do innych technologii osiągane są tu duże korzyści ekonomiczne
wynikające z szybkości montażu i zredukowania oraz uproszczenia prac wykończeniowych.
Koszt przekroczenia autostrady dwupasmowej jednym przęsłem jest niższy niż dwoma
przęsłami z podporą pośrednią na pasie rozdziału. Nieistotny jest również kąt przecięcia z
osią drogi, czy też linii kolejowej. Indywidualne projektowanie każdego prefabrykatu
pozwala dostosować go do szczególnych wymagań konstrukcyjno – architektonicznych.
Uzyskiwane bardzo niskie wysokości konstrukcyjne stwarzają wrażenie smukłości przęsła
(rys. 2).
Rys. 2. Wiadukt ramowy VFT nad autostradą i transport dźwigarów prefabrykowanych
Prefabrykaty VFT® mogą stanowić elementy przęseł w następujących układach
statycznych:
• w ramach jedno- lub wieloprzęsłowych, gdzie płyta pomostu będzie sztywno
łączona z podporami, przez co eliminuje się łożyska i dylatacje ;
• w przęsłach swobodnie podpartych ;
• w przęsłach ciągłych, gdzie kolejne przęsła będą łączone monolitycznie w
wylewanych poprzecznicach podporowych;
• w przęsłach budowanych metodą wspornikową, gdzie prefabrykaty VFT® stanowić
będą zworniki ;
• w tunelach budowanych metodą odkrywkową, gdzie prefabrykaty służyć będą jako
elementy stropów.
4. Prefabrykacja dźwigarów
Prefabrykat VFT® to dźwigar stalowy z półką zabetonowaną w wytwórni lub na
placu budowy, która jednocześnie stanowi deskowanie płyty pomostu. Częścią stalową
dźwigara zespolonego jest spawany dwuteownik, w którym szerokość pasa górnego
zapewnia umieszczenie łączników zespalających. W większości przypadków środnik nie ma
dodatkowych usztywnień, mogą one jednak występować w dźwigarach o rozpiętości
powyżej 40 m oraz w obiektach kolejowych (rys. 3). Betonowa półka prefabrykatu o
grubości od 10 do 12 cm, połączona jest z dźwigarem stalowym w taki sposób, aby zostały
przeniesione występujące siły rozwarstwiające Zespolenie stanowią sworznie o dwóch
różnych wysokościach; niższe zapewniają współpracę pomiędzy belką stalową a betonową
płytą prefabrykowaną. Półka wykonana jest z betonów o wysokiej wytrzymałości,
mrozoodporności oraz szczelności. W prefabrykacie umieszczone jest dolne zbrojenie
konstrukcyjne z otuliną 40 – 50 mm. Zespolenie dźwigara z wylewaną na miejscu budowy
płytą zapewniają, mocowane do pasa górnego, wyższe sworznie oraz strzemiona
konstrukcyjne, wystające ponad beton prefabrykatu.
Rys. 3. Dźwigar stalowy w wytwórni i sworznie oraz zbrojenie półki prefabrykatu
Dzięki włączeniu do aktywnej współpracy przy przenoszeniu obciążeń półki
żelbetowej uzyskuje się duże oszczędności w zużyciu stali konstrukcyjnej ( nawet do 30% ).
Część stalową zabezpiecza się antykorozyjnie w wytwórni, nakładając wszystkie
przewidziane projektem powłoki. Prefabrykat dostarczany jest na plac budowy z
wyposażeniem i pomostami roboczymi. Prefabrykaty mają szerokość dostosowaną do
ograniczeń wynikających z warunków przewozu z wytwórni na miejsce budowy.
5. Trwałość i zalety utrzymaniowe
W systemie VFT® trwałość zapewniona jest przez:
• rozwiązania konstrukcyjne,
• rozwiązania technologiczne i materiałowe.
Prefabrykaty charakteryzuje trwałość i odporność na destrukcyjne czynniki
korozyjne. Elementy stalowe zabezpieczane są gwarantowanymi systemami malarskimi o
trwałości 15-25 lat lub metalizacyjno-malarskimi o trwałości 20-30 lat. Ochrona spodniej
powierzchni płyty żelbetowej i poprzecznic jest zapewniona przez zwiększenie otuliny i
stosowanie betonu klasy B50, charakteryzującego się wysoką szczelnością i
mrozoodpornością. Boczne powierzchnie płyty chronione są prefabrykowanymi elementami
gzymsowymi z polimerobetonu lub z betonów specjalnych.
W rozwiązaniach konstrukcyjnych, sprzyjających trwałości konstrukcji, należy podkreślić to,
że:
• w systemie VFT® tworzone są ustroje monolityczne charakteryzujące się dużą
masą i znaczną sztywnością; redukuje to uszkodzenia typu zmęczeniowego,
• naprężenia ściskające, od obciążenia ciężarem własym mokrego betonu, zamykają
skutecznie mikrorysy w betonowych płytach prefabrykatów, co w połączeniu z
otuliną, zwiększoną do 40-50mm, daje znakomitą ochronę zbrojenia przed
penetracją czynników korozyjnych,
• wykonanie płyty pomostu w dwóch warstwach powoduje obniżenie skurczu betonu,
dzięki czemu rysy skurczowe nie są zagrożeniem dla konstrukcji,
• system wyklucza konieczność łączenia konstrukcji stalowej na budowie; roboty
spawalnicze i malarskie w całości wykonywane są w wytwórni,
• powierzchnie dźwigarów VFT® pozbawione miejsc trudnodostępnych są łatwe w
utrzymaniu i konserwacji.
Należy podkreślić, że zwiększenie trwałości gwarantuje już samo przeniesienie procesu
produkcji do wytwórni konstrukcji stalowych i zakładu prefabrykacji, gdzie bez
dodatkowych nakładów inwestycyjnych, systemowo zapewniona jest jakość robót.
Przykładowo wykonana w optymalnych warunkach i pod pełną kontrolą ochrona
antykorozyjna stali przedłuża prawie trzykrotnie okres eksploatacji powłok.
6. Przykładowa analiza statyczno-wytrzymałościowa wybranego obiektu mostowego
Celem przybliżenia zagadnienia pod kątem projektowania, przedstawiono tok
obliczeń i wybrane wyniki analizy statyczno-wytrzymałościowej dla przykładowego obiektu
mostowego. Wybrano zaprojektowany wiadukt WD-3 będącej w fazie projektu drogi
ekspresowej S-5 i S-10 na odcinku Bydgoszcz – Węzeł Stryszek (rys. 4 i 5).
Rys. 4. Przekrój poprzeczny obiektu
Rys. 5. Przekrój podłużny (widok z boku) obiektu
Schemat statyczny obiektu stanowi rama trójprzęsłowa o rozpiętościach przęseł
20.50 m –26.70 m – 20.50 m. Jedno przęsło składa się z 5 dźwigarów o zmiennej wysokości
w rozstawie 2,64 m, wysokość blachownicy w środku rozpiętości wynosi 750 mm. W
konstrukcji zastosowano następujące materiały: stal konstrukcyjna 18G2A, stal zbrojeniowa
BSt500, płyta prefabrykatu B50, płyta pomostu B40, podpory B33.
Obliczenia wykonano za pomocą programu SOFiSTiK [2], zgodnie z wtycznymi
norm [3,4]. Obecnie trwają prace nad wytycznymi do projektowania dźwigarów VFT® [1].
Konstrukcję zamodelowano jako układ przestrzenny klasy e
1
, p
3
. W obliczeniach
wykorzystano dostępną w programie opcję pozwalającą na zmianę cech przekroju
poprzecznego z zapamiętaniem istniejącego stanu naprężeń. Pozwala to na modelowanie
krok po kroku kolejnych etapów wykonywania konstrukcji, gdy do współpracy włączają się
kolejne elementy, takie jak beton i zbrojenie. Żelbetową płytę pomostową (wylewaną na
mokro na budowie po ustawieniu prefabrykatów) oraz żelbetową płytę prefabrykatu
dźwigara (wylewaną na mokro w zakładzie prefabrykacji i zespoloną z dźwigarem stalowym
za pomocą sworzni), uwzględniono w modelowaniu sztywności belki tylko w tych
przekrojach, gdzie jest ona ściskana i nie zarysowana. Posadowienie modelowano jako
podparcie sprężyste o odpowiedniej charakterystyce.
6.1. Tok obliczeń
Obliczenia dźwigara przeprowadzono uwzględniając kolejne fazy pracy konstrukcji.
• Faza 1a – dźwigary stalowe zespolone w zakładzie prefabrykacji z wylewaną na
mokro płytą żelbetową gr. 10-12cm ustawione zostają na podporach jako belki
swobodnie podparte .
W etapie tym powstają naprężenia od następujących obciążeń:
1. ciężar własny dźwigara stalowego,
2. ciężar własny żelbetowej płyty prefabrykatu (płyta gr.10-12 cm),
3. skurcz i pełzanie występujące w płycie prefabrykatu.
• Faza 1b – układ w kierunku podłużnym jest trójprzęsłową belką ciągłą o przekroju:
dźwigar stalowy zespolony z płytą żelbetową prefabrykatu. Uciąglenie wykonuje
się poprzez połączenie zbrojenia płyt prefabrykatu żelbetowego i poprzez specjalne
ściągi prętowe. Zabetonowane zostają poprzecznice.
W etapie tym powstają naprężenia od następującego obciążenia:
1. ciężar własny wylewanej na mokro (po montażu prefabrykatów) żelbetowej płyty
pomostowej gr. 25 cm.
• Faza 2 – układ jest ramą o przekroju: w kierunku podłużnym – dźwigar stalowy
zespolony za pomocą sworzni z żelbetową płytą prefabrykatu oraz zespolony za
pomocą sworzni i prętów z żelbetową płytą pomostową, w kierunku poprzecznym –
płyta pomostowa.
W etapie tym powstają naprężenia od następujących obciążeń:
1. ciężar własny wyposażenia i nawierzchni mostu,
2. skurcz i pełzanie płyty pomostowej,
3. obciążenia równomiernie rozłożonego q= 4,00 kN/m
2
na jezdniach,
4. obciążenie od normatywnego pojazdu K=800 kN-klasa A wg PN-85/S-10030,
5. różnicy temperatur,
Plik z chomika:
cloudzer678
Inne pliki z tego folderu:
standia09.06.2009.pdf
(218 KB)
fortran wykłady.pdf
(676 KB)
TAJNIKI GEOTECHNIKI.pdf
(16458 KB)
ZAGESZCZANIE I ROZKŁADANIE NAWIERZCHNI ASFALTOWYCH.rar
(57726 KB)
HOBAS - system odwodnień mostowych.rar
(79384 KB)
Inne foldery tego chomika:
Pliki dostępne do 21.01.2024
! NAUKA
[Devil's Film] Mom Likes It Up The Ass! (720p)
█ SERIALE
█ FILMY
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin