Gromyko Olga - Najwyższa Wiedźma.pdf - Wielki zbiór Rosyjskiej science-fiction fantasy - piratrabarbar

Olga Gromyko

Najwyższa Wiedźma

Olga Gromyko

Najwyższa Wiedźma

tłumaczyła:

Achaja

ze chomika hlukaszuk

Wydanie elektroniczne:

chomikrk

Adnotacja

Co jest potrzebne do szczęścia Najwyższej Wiedźmie najzwyklejszej doliny, zamieszkanej przez

same najzwyklejsze wampiry? Ulubiona praca? Szybka kariera? Stopień arcymaga? Lub ...

Przyjaciele nie są w stanie udzielić poprawnej odpowiedzi (mimo szczerych chęci) , a wrogowie

czekają tylko na to aby udzielać rad.

I tak, czarna kobyłka została osiodłana, czarodziejski miecz naostrzony - i Wolha Redna znowu

udaje się psuć nastroje złym bytom, a tym samym konkurentom, rycerzom a nawet świętym.

Czarna kobyłka z podejrzanie niewinnym wyglądem stojąc przy ganku, leniwie machała

wspaniałym ogonem. Za wcześnie ją osiodłali i przyprowadzili; prawdopodobnie jednak spóźnili

się ze spętaniem. Znam tego uparciucha — minuty nie postoi na jednym miejscu, zdążyła już

gdzieś pobiegać i wrócić. Tylko, tylko co się rozwidniło, dolina jeszcze śpi, otulona kołderką

mgły, nie po wiosennemu gęstej i zimnej. Jeżeli kobyłka gdzieś weszła w szkodę, prędzej czy

później wyjdzie to na jaw, tak więc trzeba będzie za nią ponieść karę – właścicielka konia

energicznie potrząsa głową, odrzuciwszy włosy na ramiona i przymierza się do strzemienia.

— Nie wyjeżdżaj.

Ona opuszcza podniesioną wcześniej nogę, obraca się. Z wyrzutem, a zarazem ze

zrozumieniem patrzy na niego. Oko w oko, nie próbując ukryć się za rzęsami albo postronnymi

myślami. Mało kto ośmiela się tak robić. Wiatr rozwiewa jej długie, złocisto-rude włosy —

jedyna jasna plama pośrodku tego szarego, chłodnego ranka.

— Dlaczego?

— Mam złe przeczucia.

— Przestań! — Ona beztrosko się uśmiecha poklepując konia po kłębie. — Dawno wszystko

omówiliśmy. Muszę zebrać praktyczny materiał do swojej obrony i otrzymać tytuł mistrza

trzeciego stopnia, dla takiego odpowiedzialnego stanowiska to po prostu niezbędne. Przecież

jestem Twoją Najwyższą Wiedźmą, zapomniałeś?

— Nie, jak i tego, że ty jeszcze jesteś moją narzeczoną - zażartował ponuro.

— Wrócę, przecież wiesz.

Оn delikatnie przeciąga koniuszkami palców od jej skroni do podbródka, w tym samym czasie

zakładając za ucho wymykający się kosmyk. Ona żartobliwie wykręca się, maca strzemię i

wskakuję na siodło.

— Wiem.

Czarny koń ochoczo rusza z miejsca. Nadzwyczaj ochoczo, to oznacza, czekaj prędko

nieproszonych gości, na wskroś niezadowolonych z nieoczekiwanych wizyt czarnego konia w ich

tylko co zasianym ogrodzie, w sadzie, a także i na strychu z nieostrożnie przystawioną do niego

drabiną...

Jeżeli jej odpowie, zrobi krok do przodu lub opuści głowę, pokazując, jak ciężko mu na sercu,

ona tutaj wróci.

On wie i to, ale milczy.

CZĘŚĆ PIERWSZA

Życie św Fendjulija

Jaki dajn, taka świątynia

Starożytne belorskie przysłowie

Wiosną nawet szumiący bór, pełen jest dzikiej zwierzyny i upiorów, język boi się nazwać go

ciemnym i złowieszczym. Mroczne skrzypienie omszałych pni utonęło w ptasim trelu, a ziemia

— w kwitnących przesiekach, nadających staremu lasowi niespotykanie radosny, czarujący i

tajemniczy wygląd. Tylko czekać, aż za tej sterty wiatrołomu pojawi się teraz przepiękna driada

wierzchem na śnieżnobiałym jednorożcu (można i pojedynczo) lub dobra czarownica omdlała na

słoneczku i dlatego gotowa bezinteresownie uszczęśliwić pierwszego napotkanego spełnieniem

trzech jego skrytych marzeń (chociażby jednego, jedniusieńkiego) .

Ostatecznie, w najgorszym razie ujdzie i zła wiedźma na czarnej kobyle.

— I tak, Smółka, co my posiadamy?

Kobyłka stuliła uszy i nieokreślenie podzwoniła uzdą. W tym momencie jej właścicielka

odznaczała się rzadką złośliwością – parę minut temu na przekór wszystkiemu odwaliła się

podeszwa, od wydawało by się całkiem nowego buta. Strzemię nieprzyjemnie chłodziło bosą

nogę. Popuściwszy cugle, kręciła w rękach felerny but, rozmyślając, czy plunąć na wszystko i

podkleić go z pomocą magii czy wrócić do wioski i natłuc nieuczciwego szewca ze zgniłą

dratwą. Wracać czy nie, — w sumie daleko, nie chciało się. Trzech kładni także było szkoda, a

zaklęcie trzeba będzie powtarzać codziennie. Dobrze, pojadę do tego chałturszczyka później, w

drodze powrotnej. Przypominam sobie, jak z przekonaniem zapewniał „jak nic sto lat w nich

wychodzisz!” . W każdym bądź razie do końca okresu gwarancyjnego jeszcze daleko.

Żegnając się poszeptał na but, ja wcisnęłam go na nogę. Niby trzymał się i był wygodniejszy,

w nosku nie cisnął. Troszeczkę był lepszy, na koniec pozwoliłam sobie rozejrzeć się ma

wszystkie strony, no i pozachwycać się odżywającą przyrodą, ale było już za późno — las

skończył się, a trawa na skraju tylko, tylko co zaczęła rosnąć, z rzadka wyglądając spod

zeszłorocznych kępek.

— Czy my mamy coś, — powiedziałam w zamyśleniu, nie doczekawszy się odpowiedzi od

kobyłki.

Pięć kroków od brzegu, na wprost stojącej na uboczu brzozy, był przybity roztrzaskany

drogowskaz z odłamanym nosem. Tak i nie udało mi się z sensem zrozumieć na wpół startych

deszczami i czasem run – czy to „ Malinniki ”, czy to „Małe Lipki” . Ani malin, ani lipek po drodze

nie zauważyłam i na mapie niczego ciekawego nie ustaliłam. Dziwne, czyżby moja mapa była

starsza od tego drogowskazu. Trzeba będzie popytać kogoś z miejscowych, gdzie to mnie

Gromyko Olga - Najwyższa Wiedźma.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: