Pod Stalingradem starły się ze sobą dwie armie: Wehrmacht i Armia Czerwona w jednaj z najbardziej krawych bitwe jakich doświadczył świat. Sześćdziesąt lat później w Niemczech, kolejne pojolenia szukają odpowiedzi na stare, lecz ciągle zadawane pytania: Co skłoniło Adolfa Hitlera do wytracenia tylu żołnierzy swojej armii nad rzeką Wołgą? 22. stycznia 1943 roku rotmistrz Heinrich Graf Vitzthum, 28, z 60. Dywizji Piechoty ukrył się w ciasnym bunkrze, w miejscu zwanym "Tatrski szaniec", założonym przed stuleciami dla ochrony przed najazdami Tatrów ze wschodu. Bunkier zanjdował się kilka kilometrów na północny wschód od niezdobytego miasta Stalingradu. Zadzwonił telefon. Przez swojego przełożonego Korpusu wezwany zostaje 1. Generalstaboffizier, przełożony rotmistrza, zgrzybiały starzec, ongiś żółnierz zawodowy, który zatrzymał tylko nazwisko z przeszłości. Nazywal się Stubichen
magik1977