Arkham_Courier-3.pdf

WRÓCILIœMY

Tym słowem zaczynał się wstępniak, który napisałem ponad rok temu.

Wydawało się, że będzie to pierwszy z długiej serii wstępniaków. Życie jednak

zdecydowało inaczej. Arkham Courier nie wyszedł na Krakon 2002. Miesiąc

później też go nie było. I dwa miesiące później też nie. Minęły dwa lata od

ukazania się numeru drugiego. Wielu już skreśliło AC na dobre.

Pierwszy numer AC wydany został przez grupkę zapaleńców na Krakonie

2000. Numer drugi wyszedł rok później dzięki Ignacemu Trzewiczkowi. Potem

nastała cisza. Przez dwa lata zmienił się nieco polski światek RPG, część ludzi

odeszła, pojawili się nowi.

Nazywam się Marcin ‘Seji’ Segit. Po dwóch latach leżenia AC w kostnicy

postaram się przywrócić zin do życia. Kiedyś spotkał się on z bardzo ciepłym

przyjęciem. I wierzę, że tym razem będzie podobnie.

Co będzie można znaleźć w AC? Teksty źródłowe, przygody, opowiadania

i inne materiały powiązane z Zewem Cthulhu i twórczością H.P. Lovecrafta.

Przede wszystkim jednak w AC będzie to, czego Wy – czytelnicy – będziecie

się domagać. Zin tworzony jest dla Was i przez Was. Jeżeli więc będziecie mieć

jakieś uwagi, sugestie czy też materiały, nie wahajcie się do nas napisać.

Gdzie będzie można nabyć Arkham Courier? Przede wszystkim na

konwentach. O ile pozwolą możliwości, wprowadzimy też inne formy dystry-

bucji. Postaramy się, by zin ukazywał się co kwartał. Zależy to jednak przede

wszystkim od materiałów do publikacji – czyli od tego, co do redakcji wpłynie.

Jeśli więc napisaliście przygodę lub artykuł, przyślijcie go do nas.

Co można znaleźć w tym numerze? Kilka tekstów cmentarnych o ghou-

lach, artykuł Julie Hoverson o oiarach przestępstw w RPG przedrukowany z

magazynu Serendipity’s Circle, dwie przygody – w tym jedną pióra Tomka An-

druszkiwicza – oraz prawdziwą perełkę – bluźniercze opowiadanie Miłosza.

Zapraszam do czytania. Uwagi i propozycje współpracy proszę kierować

na adres ac@przyjaciele.esensja.pl.

Seji

SpIS tReœCI

hannibal kanibal

Jerzy ‘Cierzy’ Cichocki ....................................................................4

Mi³oœæ na 6 stóp G³êboka...

Joe Abrakadabra .............................................................................6

Cmentarze

Krzysztof ‘Chris’ Majewski ..............................................................7

Anatomia ofiary

Julie Hoverson ...............................................................................2

Dziedzictwo

Radosław Rogowski .......................................................................6

¯eby kózka nie skaka³a...

Miłosz ............................................................................................20

Wsi spokojna, wsi weso³a...

Paweł ‘ShandoR’ Marczewski ........................................................23

tajemnicza statuetka

Tomasz Andruszkiewicz ................................................................3

Listy do redakcji ...........................................................................40

ARkhAM CouRIeR #3

WYDAWNICTWO NIEDOCHODOWE

Redaktor naczelny: Marcin ‘Seji’ Segit (seji@rpg.pl)

Zastępca red. nacz.: Artur ‘Ulmo’ Wszeborowski

Sekretarz redakcji: Marek ‘Surmik’ Spichalski

Projekt logo i ramki: Piotr ‘Rust’ Cieśliński

Okładka: Kamil Bachmiński

Korekta: Michał ‘Puszon’ Stachyra

Skład: Marcin ‘eon’ Lewandowski

PDF: Radek ‘Drozdal’ Drozdaski

Strona internetowa: http://ac.esensja.pl

Wydawca: Galicyjska Gildia Fanów Fantastyki

ul. J. Korczaka 4/25, 3-25 Kraków (http://www.ggff.rpg.pl)

Patronat Internetowy: Magazyn Esensja http://www.esensja.pl

ZASADY pRZYJMoWANIA

tekStÓW

Tekst powinien być napisany poprawną polszczyzną i dostarczony do redakcji

najlepiej w postaci pliku w formacie RTF. Artykuły powinny liczyć do 0 000

znaków, a opowiadania i przygody do 20 000 znaków. Graiki powinny być w

formacie JPG. Materiały należy przesyłać na adres ac@przyjaciele.esensja.pl.

Arkham Courier jest fanzinem – tworzony jest przez fanów dla fanów, w

czasie wolnym i dla własnej satysfakcji. Nie jest komercyjnym pismem i nie płaci

za przyjęte do druku materiały. Po opublikowaniu tekstu bądź graiki autor

otrzymuje egzemplarz autorski. Zapewniamy też naszą dozgonną wdzięczność,

nieśmiertelną sławę i zalew fanek ;).

SpRoStoWANIe

Na skutek niedopatrzenia tekst Bezimien-

ne Miasto w poprzednim numerze AC

został błędnie podpisany. Autorem BM

jest Szy. Przepraszamy i obiecujemy, że

taka pomyłka więcej się nie powtórzy.

Redakcja

LIStA

DYSkuSYJNA

Lista dyskusyjna poświęcona syste-

mowi Zew Cthulhu znajduje się pod

adresem zewcthu@yahoogroups.

com. Aby zapisać się, należy wysłać

pusty e-mail na adres: zewcthu-sub-

scribe@yahoogroups.com. Więcej

informacji:

http://www.zewcthulhu.com/

J erzy ‘C ierzy ’ C iChoCki

hANNIbAL kANIbAL

Tomasz K., okrzyknięty przez

opinię publiczną “Kanibalem”, został

wczoraj ujęty przez policję. Kanibalowi

zarzuca się popełnienie wielu morder-

stw, po których urządzał ze swoich oiar

kulinarne uczty. Specjaliści z proku-

ratury wojewódzkiej przypuszczają, że

Tomasz K. mógł przetrzymywać w swej

posiadłości kilka osób, zanim nie zmarły

wskutek wykrwawienia. Podejrzany

miał wykrawać z nich żywcem części

ciała potrzebne mu do przerażającej

praktyki.

Czy człowiek, którego opisuje

ten krótki fragment, mógłby zostać

ghoulem? Może już nim był, kiedy zjadał

niewinnych przechodniów. Nie mogli

podejrzewać, że ten wysoki blondyn jest

w stanie odgryzać ciało kawałek po

kawałku, patrząc im prosto w zachodzące

mgłą oczy. Jego wygląd nie pasuje jednak

do opisywanej w podręcznikach rasy...

Właśnie, rasy. W folklorze arabskim,

ghoule to żeńskie demony pustyni, które

potraią przybierać kształt zwierząt. Są

to złe istoty rabujące groby i żywiące się

mięsem umarłych. Bardzo głodne, są w

stanie zwabić nierozważnego podróżnika

w głąb pustynnych wydm, uwodząc go

dzięki iluzorycznej postaci pięknej kobi-

ety. Tam ogłuszają go i...

O ile dieta z powyższego opisu

jest wspólna z naszymi przekonaniami

o ghoulach, to sama postać demonów

różni się od tej, którą znamy z Zewu

Cthulhu. Prawdopodobnie istnieje jeszcze

wiele legend, w których przedstawione

są inne cechy tej rasy (choć w Księdze

tysiąca i jednej nocy wszystkie ghoule

ukrywają się pod postaciami pięknych

kobiet, które kryją przed mężami swą

prawdziwą naturę). Moim celem jest

przedstawić Wam tylko tezę, zgodnie z

którą ghoul ghoulowi nie jest równy, z

którą nie powinniśmy traktować ich jako

prymitywnej rasy. Zresztą ciekawiej za-

powiada się przygoda, w której przyjdzie

nam zmierzyć się z zorganizowaną

grupą “pożeraczy trupów”, niż z

kucającymi nad mięsem, nie zważającymi

na żadne niebezpieczeństwo, istotami

przypominającymi krzyżówkę psa z

człowiekiem.

Z całą pewnością możemy mówić

o społeczności ghouli. O organizacji ich

życia wspomina już François Honore–

Balfour w swych bluźnierczych Cultes des

goules. Żyją w grupach prawdopodobnie z

powodów ekonomicznych – w większej lic-

zbie łatwiej pokonać zdrowego człowieka,

jednym ciałem naje się też kilka osob-

ników. Problematyczne może się stać

wyróżnienie hierarchii w ich społeczności.

Jeśli przyjmiemy, że potraią organizować

się przy polowaniach na ludzi, że nie żyją

bezmyślnie na cmentarzach, a tworzą

coś w rodzaju podziemnego państwa, to

podział funkcji nabiera sensu. Można

by wtedy wyróżnić przewodników grup,

zwiadowców, ale też może coś w rodzaju

starszyzny czy czarowników. Im bardziej

rozwiniecie pionową skalę pozycji w ich

życiu, tym ciekawsze dla graczy stanie się

odkrywanie tajemnic.

Czy ghoule można nazwać kani-

balami? Słowo kanibalizm pochodzi

od nazwy karaibskiego plemienia

“Karib”, opisanego Kolumbowi przez

rywalizujących z tym plemieniem Ar-

awaków. Opowiedzieli oni Europejczykom

okrutne historie o Karibach, włączając w

to opowieści o zjadaniu ludzi. Nigdy nie

dowiemy się, czy te relacje były prawdziwe

(lub chociaż poprawnie przetłumaczone),

ponieważ Kolumb podjął się planu

wytępienia Karibów. W każdym razie

kanibalizmem można nazwać pożeranie

się między sobą osobników tylko tego

samego gatunku. Czy ghoule praktykują

to w swej społeczności? Jeśli nie, to co

sprawia, że wybierają ludzi na swoje

oiary? A może nie do końca są odrębną

rasą? Wszak udało się nam odkryć żyjące

do dziś ludy, które konsumują ciała sw-

ych wrogów, wiemy też o osobach, które

stały się w ten sposób ghoulami, a sam

Honore–Balfour nazywa ich “podludźmi”.

Wreszcie, czy odżywianie się w ten sam

sposób jest wystarczającym powodem,

dla którego nie dochodzi do kanibalizmu

wśród ghouli? Może spożywanie ciała

człowieka wiąże się z tak banalną sprawą,

jak lepszy smak naszego mięsa, a może

chodzi o cechy, których nie posiadają i

wierzą, że w ten sposób je osiągną? We

wspominanej już Księdze tysiąca i jednej

nocy, demony z arabskich legend potraiły

odżywiać się jedzeniem z ludzkich stołów,

choć sprawiało im to widoczną przykrość.

Warto też zastanowić się, jaką różnicę

możliwe, że odrażające mordy wywołują

w nich silne erotyczne doznania, a później

skłaniają do perwersyjnych praktyk, ta-

kich jak nekroilia. Ludzie mogą ghoulom

dostarczać także informacji. Ta potworna

rasa, żyje głęboko pod ziemią lub w

tunelach pod cmentarzami, w związku

z czym nie ma na codzień świadomości

wydarzeń “na powierzchni”. Istnieją

też przypuszczenia, że ghoule iniltrują

nasze życie za pomocą doświadczonych

agentów, mających zdolność kamulażu

Tytus ‘Belphagor’ Mikołajczak

sprawia im posiłek, którego źródłem jest

stary grobowiec w porównaniu ze zd-

rowym osobnikiem naszego gatunku.

Na koniec chciałbym się zastanowić

nad innymi niż konsumpcja stosunkami

między ludźmi i ghoulami. Powszech-

nie znana jest zależność pomiędzy

czarownicami i tą rasą. Wśród wielu

usług, jakie pożeracze trupów świadczą

wiedźmom, jest także zapładnianie ko-

biet. Czarownice zabierają później owoc

tego zbliżenia w sobie tylko wiadomym

celu. Oznacza to jednak, że ghoule mają

możliwość spółkowania z przedsta-

wicielami ludzkiego gatunku. Zresztą

lub potężną moc iluzji. Tropią oni łatwe

do zaskoczenia skupiska ludzi, takie jak

ciemne zaułki ulic, na których melinują

się bezdomni. Z kolei sami pożeracze nie

mogą przynieść wiele pożytku ludziom,

z powodu naszej nadwrażliwej psychiki,

choć znane są wyjątki (patrz Richard

Upton Pickman).

Wszystko to powoduje, że Twoi

gracze nie powinni czuć się bezpiecznie

nawet w swoich domach. Ghoule nie

odważą się zaatakować na gęsto zalu-

dnionej ulicy, jednak zdawaj sobie sprawę,

że to przewrotne i inteligentne istoty.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: