2008.08_JAVA IDE_[Eclipse].pdf

Programowanie Java

JAVA IDE

Eclipse jako środowisko wspierające programistów Java

Eclipse jest potężnym narzędziem dla programistów Java (w swojej

podstawowej wersji). Z artykułu dowiecie się w jaki sposób dostosować

środowisko do swoich potrzeb.

Dowiesz się:

• W jaki sposób wykorzystać Eclipse do tworze-

nia oprogramowania w Javie

• Czym jest workspace, widok, edytor w Eclipse

• W jaki sposób można sprawniej korzystać ze

środowiska

Powinieneś wiedzieć:

• Podstawy programowania w Javie

• Czym jest repozytorium kodu

podgałęziach. Bez obaw, nawet jeżeli wybie-

rzemy konkretny pakiet kilkukrotnie proces

instalacji przebiegnie poprawnie. Może się

jednak zdarzyć, iż nie zaznaczymy wszyst-

kich pakietów, które są niezbędne do za-

instalowania konkretnego pakietu. W tym

przypadku nieoceniony jest przycisk pozwa-

lający na rozwiązanie koniecznych zależno-

ści (ang. Select required ). W przypadku jed-

nak gdy działamy na wersjach niestabil-

nych Eclipse może się zdarzyć, że takie roz-

wiązanie nie zadziała, wtedy jedną opcją ja-

ka nam pozostaje jest zainstalowanie wyma-

ganych pakietów ręcznie. W tym przypad-

ku zakładam, że wszystkie zależności zosta-

ły spełnione gdyż to prowadzi nas ku końco-

wi procesu instalacji a przecież główną czę-

ścią tego artykułu jest przedstawienie na-

rzędzia dla programistów. Ostatni krok in-

stalacji sprowadza się do wyboru lokalizacji

dla nowych pakietów – nigdzie nie jest po-

wiedziane, że wszystkie pakiety muszą znaj-

dować się w tym samym katalogu. Może to

być przydatne jeżeli chcemy w płynny spo-

sób przełączać się pomiędzy różnymi konfi-

guracjami Eclipse (więcej szczegółów w arty-

kule na stronie [2]).

Poziom trudności

my ze stabilnej wersji środowiska (np. Eclipse

3.3) najprawdopodobniej wszystkie zależno-

ści konkretnego pakietu zostaną poprawnie

rozpoznane i włączone w zbiór pakietów do

ściągnięcia.

Aby dodać nowy pakiet trzeba wybrać z

menu Help->Software Updates -> Find and in-

stall... Następnie trzeba wybrać szukanie no-

wych pakietów.

Powinien pojawić się nam ekran podobny

do tego, który został zaprezentowany na Ry-

sunku 1. Po pierwsze powinniśmy wybrać

strony (tzn. Update site ), na których mena-

dżer ma szukać nowego oprogramowania.

Strony mogą być zarówno zdalne jak i lokal-

ne. Po pierwszym włączeniu Eclipse mamy

do dyspozycji tylko strony, na których znaj-

dują się pakiety wchodzące w skład dystry-

bucji Europa, jednak po instalacji dodatko-

wych pakietów mogą pojawić się nowe stro-

ny specyficzne dla nowo dodanych pakietów.

Jeżeli już wybierzemy strony, na których me-

nadżer ma poszukiwać nowych pakietów

warto pamiętać o opcji Automatically select

mirrors . Dzięki temu będziemy mogli spokoj-

nie zająć się czymś bardziej kształcącym niż

wybór poszczególnych miejsc w sieci, z któ-

rych nasze oprogramowanie będzie za chwi-

lę ściągane.

W momencie gdy proces instalacji dobie-

gnie końca powinniśmy ujrzeć ekran podob-

ny do ekranu z Rysunku 2. W tym miejscu

możemy wybrać konkretne pakiety do insta-

lacji. Całe dostępne oprogramowanie przed-

stawione jest w postaci drzewa, w którym

pewne pakiety mogą pojawić się w różnych

dowisko wspierające programistów

Java i na tej części funkcjonalności

chciałbym się skupić w tym artykule. Głów-

na część funkcjonalności dostarczanej pro-

gramistom Java zawiera się w projekcie JDT.

Środowisko przebyło długą drogę pełną suge-

stii od jego użytkowników co pozwoliło na

dopracowanie zestawu narzędzie. Poznawa-

nie Eclipse'a chciałbym zacząć od momen-

tu poczęcia, udajmy się więc na Eclipse.org

i ściągnijmy potrzebne pakiet. Na potrze-

by programisty Java wystarczy nam pacz-

ka Eclipse IDE for Java developers ze strony

[1]. Każdy dodatkowy pakiet możemy doin-

stalować korzystając z Menadżera Instalacji

(ang. Update Manager ) bądź ręcznie. W ra-

mach tego numeru skupmy się na pierwszej

możliwości.

Rozpoczynamy

Jeżeli mamy już skonfigurowane środowisko

czas na pierwsze uruchomienie. Najprostszym

sposobem jest dwuklik na odpowiednim pli-

ku uruchomieniowym. Jeżeli jednak chcemy

mieć większy wpływ na to w jaki sposób nasz

środowisko wystartuje powinniśmy zastanowić

się nad użyciem odpowiednich przełączników.

Opcje te można umieszczać jako parametry li-

nii komend naszej aplikacji bądź w pliku eclip-

se.ini znajdującym się w katalogu głównym na-

szej instalacji.

Większość parametrów startowych ma

swoje odzwierciedlenie w odpowiednich

właściwościach (ang. properties ), które moż-

na przekazać wskazując odpowiedni plik za-

sobowy w pliku confuguration/config.ini lub

Update Manager

Menadżer instalacji nie jest oprogramowa-

niem bezbłędnym – podczas redakcji tego ar-

tykułu budowana jest od podstaw nowa jego

wersja – lecz w większości przypadków jest

najwygodniejszym sposobem konfigurowania

potrzebnych narzędzi. Dzieje się tak głównie

za sprawą zespołu integrującego pakiety z róż-

nych projektów i dbającego o terminowość do-

staw nowego oprogramowania. Jeżeli korzysta-

08/2008

E clipse zaczął swoją drogę jako śro-

JAVA IDE

przekazać maszynie wirtualnej z wykorzy-

staniem przełącznika -D .

Myślę, że wymienianie wszystkich para-

metrów mija się z celem, wspomnę więc tyl-

ko o kilku najważniejszych – zestaw wszyst-

kich parametrów można znaleźć na stronach

pomocy Eclipse ( http://help.eclipse.org/help33/

index.jsp?topic=/org.eclipse.platform.doc.isv/

reference/misc/runtime-options.html ). Jednym z

najważniejszych przełączników jest - vmargs ,

który pozwala na przekazanie parametrów

do maszyny wirtualnej, na której urucha-

miany jest Eclipse. Pozwala to np. na przy-

kład na zwiększenie zaalokowanego bloku pa-

mięci ( -Xmsn – startowego, -Xmxn maksymal-

nego),czy (co szczególnie ważne przy inten-

sywniejszym wykorzystywaniu środowiska

na zwiększenie przestrzeni PermGen (opcja

-XX:MaxPermSize). Ważną opcją jest moż-

liwość przekierowania – a raczej zdublowa-

nia – standardowego strumienia wyjściowego

na konsolę ( -consoleLog ). Pozwala to na bieżą-

co śledzić działanie naszego Eclipse. Wszyst-

kie informacje o błędach są co prawda zapisy-

wane w pliku .log który możemy znaleźć w ka-

talogu .metadata z aktualnego katalogu z pro-

jektami (ang. workspace ), jednak bieżący pod-

gląd pojawiających się błędów często ułatwia

pracę. Jest jeszcze wiele ciekawych parame-

trów pozwalających m.in. na wybór konfigu-

racji czy przestrzeni projektów, zainteresowa-

nych odsyłam do dokumentacji.

ni projektów (ang. workspace ). Jest to zwykły

katalog ale poza folderami z danymi projek-

tów zawiera folder .metadata , w którym skła-

dowane są ustawienia poszczególnych plugi-

nów (czyli de facto naszego środowiska pra-

cy) oraz pliki logów. Kolejnym ważnym poję-

ciem jest pojęcie środowiska graficznego (ang.

workbench ), ponieważ najczęściej używa się

oryginalnych angielskich nazw na fragmen-

ty środowiska rozróżnienie tych dwóch kwe-

stii w początkach przygody z Eclipse może

być problematyczne. Na workbench składa się

zbiór koncepcji.

Po pierwsze mamy dwa uzupełniające się

podejścia do pracy nad zasobami zgroma-

dzonymi w poszczególnych projektach. Wi-

doki (ang. views ) służą do przedstawiania na

bieżąco – oraz ewentualnie bieżącą zmianę

– zasobów. Edytory (ang. editors ) służą do

klasycznej edycji zasobów – w trybie edytuj

– zapisz . Widoki oraz edytory są zorganizo-

wane w odpowiednie perspektywy (ang. per-

spectives ). Istnienie perspektyw ma na ce-

lu ułatwienie życia użytkownikom środo-

wiska, gdyż perspektywy organizują najczę-

ściej używane narzędzia do pracy nad kon-

kretnym projektem bądź typem projektów.

Perspektywa to nie tylko koncepcja na roz-

wiązanie pewnego zagadnienia. To również

byt w środowisku, który zawiera informa-

cje na temat rozłożenia i wykorzystania po-

szczególnych widoków i edytorów składają-

cych się na perspektywę, czy wykorzysty-

wanych skrótów klawiszowych i komend na

paskach narzędziowych. Każda zmiana w

konkretnej perspektywie (chociażby zmia-

na rozmiaru lub przeniesienie pewnego wi-

doku) jest zapisywana i odtwarzana przy po-

nownej próbie wykorzystania danej perspek-

tywy. Oprócz perspektyw zdefiniowanych

domyślnie w środowisku możemy definio-

wać również swoje. Najprostszym sposobem

jest wykorzystanie opcji Customize perspecti-

ve z menu Window .

Na początek zajmiemy się perspektywą stwo-

rzoną dla programistów języka Java.

Na Rysunku 3 widzimy w jaki sposób wyglą-

da dość standardowa perspektywa Java. Cen-

tralną część naszej perspektywy stanowi prze-

strzeń edytora, w której wyświetlane są zaso-

by edytowane za pomocą dedykowanych edy-

torów – o edytorze do plików źródłowych Java

opowiem za moment. Pozostałą przestrzeń wy-

pełniają widoki.

Widoki

Najważniejszym widokiem jest widok na-

wigatora zasobów (ang. package explorer ), –

patrz Rysunek 4 – który umożliwia nam na-

wigację po projektach. Widok ten poza przed-

Pierwsze uruchomienie

Nie będę może wspominał o tym jak wygląda

ekran pierwszego uruchomienia Eclipse. Ci,

którzy mieli już styczność ze środowiskiem

dobrze go znają, nowi użytkownicy nie po-

winni mieć większych problemów z ewentu-

alnym użyciem informacji tam zawartych. Je-

żeli chodzi o całe środowisko to należy wspo-

mnieć o kilku koncepcjach, które w nomen-

klaturze Eclipse są mocno zakorzenione. Każ-

dy projekt musi – niezależnie czy fizycznie

czy logicznie – być częścią jakiejś przestrze-

Skróty klawiszowe

• [ Ctrl+L ] – lista skrótów klawiszowych

• [ Ctrl+3 ] – szybki dostęp

• [ Ctrl+1 ] – quick ix

• [ Ctrl+spacja ] – podpowiedzi kontekstowe

• [ F3 ] – skok do deinicji

• [ Ctrl+T ] – szybka hierarchia dziedziczenia

• [ Ctrl+O ] – lista pól i metod

• [ Ctrl+Shift+G ] – znajdź wszystkie refe-

rencje

• [ Ctrl+F11 ] – uruchom

• [ Alt+lewo ] – skok w tył w historii prze-

mieszczania

• [ Alt+prawo ] – skok w przód w historii prze-

mieszczania

• [ Alt+góra ] – przeniesienie linii kodu do

góry

• [ Alt+dół ] – przeniesienie linii kodu w dół

Rysunek 1. Pierwsza strona menadżera instalacji

www.sdjournal.org

Programowanie Java

stawieniem drzewa katalogów pozwala nam

również na wgląd do wnętrza poszczególnych

klas. Dodatkowo przedstawia informacje o za-

leżnościach pomiędzy projektami i wymaga-

nych bibliotekach. Trzeba wspomnieć, że in-

tegracja pomiędzy poszczególnymi widoka-

mi i edytorami jest bardzo daleko posunięta.

Gdy będziemy próbowali otworzyć konkret-

ną metodę (chociażby za pomocą podwójne-

go kliknięcia) zostanie otwarty plik zawiera-

jący wybraną metodę, oczywiście od razu ka-

retka jest aktywna w linii, w której rozpoczy-

na się nasza metoda. Jeżeli mamy włączoną

opcję powiązania z edytorem (ang. Link with

editor , ikona z dwiema strzałkami w prawym

górnym narożniku) w nawigatorze, podczas

pracy z edytorami również nasz widok drze-

wa będzie synchronizowany z aktualnie wy-

braną metodą.

Inny ważny widok to widok Outline . Wi-

dok jest ściśle skojarzony z edytorem i przed-

stawia alternatywne – najczęściej nieedytowal-

ne – spojrzenie na edytowany zasób. W przy-

padku pracy z edytorem Javy pokazuje zawar-

tość pliku zasobowego w postaci drzewiastej.

Dzięki ścisłej integracji pozwala na szybszą na-

wigację po kodzie (którą można jeszcze bardziej

przyspieszyć jeżeli zastosujemy zestaw wygod-

nych filtrów).

Jeżeli chodzi o inne ważne widoki dostęp-

ne domyślnie w tej perspektywie to na uwa-

gę zasługują widok problemów, hierarchii

oraz konsoli (który pojawia się jednak dopie-

ro po pierwszym uruchomieniu aplikacji).

Widok problemów przedstawia nam ostrze-

żenia oraz błędy uniemożliwiające popraw-

ną kompilację bądź uruchomienie (w przy-

padku innych zasobów również np. niezgod-

ność walidacji).

Widok hierarchii pozwala nam śledzić sta-

tyczne zależności pomiędzy klasami – mo-

żemy np. dowiedzieć się, w którym pakiecie

funkcja została zadeklarowana po raz pierw-

szy, lub do której klasy bazowej należy wy-

korzystywana przez nas metoda lub zmien-

na. Widok konsoli pozwala nam na dostęp do

standardowego wejścia wyjścia uruchomio-

nej aplikacji.

Oczywiście idea perspektyw nie byłaby

warta wspomnienia jeżeli nie dałoby się do-

stosować zestawu widoków do naszych po-

trzeb.

Jeżeli bliska nam jest idea tagów zadanio-

wych w komentarzach – TODO FIXME etc.

– warto dodać widok zadań (ang. Task ). Aby

dodać widok należy skorzystać z opcji Win-

dow->Show view . lub posiłkować się odpo-

wiednim skrótem klawiszowym. Jak już

wspomniałem przy ponownym uruchomie-

niu Eclipse zastaniemy nasze środowisko ta-

kim jakie je zostawiliśmy. Jeżeli już jesteśmy

przy konfiguracji widoku naszej perspekty-

wy warto wspomnieć o nowym udogodnie-

niu wersji 3.3 Eclipse. Jeżeli zdecydujemy

się na maksymalizację okna edytora wszyst-

kie widoki zostaną zminimalizowane do pa-

sków narzędziowych, które pojawią się w ich

miejsce. Paski te dają nam możliwość szyb-

kiego dostępu do poszczególnych widoków

(tzn. fast views – widok jest widoczny dopó-

ki znajduje się na nim fokus) oraz pozwala-

ją na przywrócenie wszystkich zorganizowa-

nych w jeden folder .

Wcześniej wspomniane foldery pozwalają

nam na grupowanie widoków na zasadzie po-

dobnej do grupowania poszczególnych edyto-

rów – mamy wydzieloną przestrzeń, w której

widoki widoczne są w postaci zakładek. Ko-

rzystając tylko i wyłącznie z samych widoków

nie da się napisać żadnej aplikacji przejdź-

my więc do opisu możliwości jakie daje nam

edytor.

kolorowania składni na przekształceniach re-

faktoryzacyjnych kończąc. Nie sposób przed-

stawić ich wszystkich w formie artykułu, więc

niektóre z nich zostaną przedstawione jako

animacje szkoleniowe i umieszczone na pły-

cie dołączonej do czasopisma. Ale zacznijmy

po kolei.

Eclipse umożliwia konfigurację wielu

ustawień edytora. Aby dostać się do tych

ustawień należy skorzystać z menu Win-

dows->Preferences . Jak widać na Rysunku 4

część opcji dotyczących edytora możemy

znaleźć w ustawieniach ogólnych (dotyczą-

cych wszystkich edytorów), część bardziej

dedykowanych ustawień w opcjach edyto-

ra Java.

Przy okazji chciałem również pokazać jedną

z ciekawych opcji wpływających na wydajność

korzystania ze środowiska. Wiele okien dia-

logowych i widoków ma tekstowy filtr (iden-

tyczny z widocznym na Rysunku 4), który w

znacznym stopniu przyspiesza dostęp do in-

formacji. Wróćmy jednak do edytora.

Zaczniemy chronologicznie. Co praw-

da omawianie wszystkich opcji związanych

Edytor

Edytor w Eclipse to coś więcej niż notatnik z

kolorowaniem składni to potężne narzędzie

umożliwiające nam wydajnie tworzyć opro-

gramowanie w Javie. Na edytor składa się wie-

le zintegrowanych technologii poczynając od

Rysunek 2. Strona menadżera umożliwiająca wybór interesujących nas pakietów

08/2008

JAVA IDE

z kolorowaniem w edytorze nie ma sensu,

jest jednak kilka opcji wartych wspomnie-

nia. Po pierwsze opcja widoczna na rysunku

4 umożliwia nam dodawania adnotacji (ko-

lorowania wystąpień na pasku bocznym edy-

tora). Opcja jest bardzo cenna w połączeniu

z ustawieniami Mark Occurrences dzięki któ-

rej możemy wpłynąć na to jakiego typu ele-

menty mają być podświetlane. Obie opcje

pozwalają na szybkie zaznaczenie wszyst-

kich wystąpień np. zmiennej czy metody w

aktualnym edytorze po zaznaczeniu danej

zmiennej w edytowanym kodzie. Kolejnym

elementem wpływającym na czytelność ko-

du jest możliwość zwijania wybranych sek-

cji kodu (z wykorzystaniem preferencji ma-

my możliwość określenia jakiego typu sekcje

mają być zwijane).

Ciekawym rozwiązaniem jest dodanie do

środowiska modułu sprawdzania pisowni

(ang. spell checker ).

Skoro już jesteśmy przy opcjach ułatwiają-

cych pisanie kodu nie sposób nie wspomnieć o

dwóch bardzo mocnych stronach edytora.

W Eclipse wbudowany został bardzo bo-

gaty moduł podpowiedzi kontekstowych

oraz szybkiego naprawiania kodu (ang. Qu-

ick fix ). Podpowiedzi kontekstowe umożli-

wiają szybkie tworzenie nowych zmiennych,

wybór odpowiednich metod danej klasy oraz

dostęp do dokumentacji skojarzonej z prze-

glądanym zasobem. Trzeba jednak zazna-

czyć, że aby optymalnie wykorzystać moż-

liwości tej części narzędzia trzeba mieć po-

prawnie skonfigurowane środowisko. Po

pierwsze podczas pracy nad kodem warto

korzystać z kompilatora w wersji deweloper-

skiej (tzw. JDK ).

Po drugie warto korzystać z kodów źró-

dłowych bibliotek wykorzystywanych w pi-

sanym przez nas programie. Umożliwi nam

to pełną integrację z funkcją podpowiedzi

kontekstowych oraz umożliwi nawigację po

kodzie danej biblioteki (o poruszaniu po

kodzie w dalszej części artykułu) oraz uła-

twi debugowanie. Aby podpiąć kod do wy-

korzystywanej biblioteki można skorzystać

z dialogu właściwości dla biblioteki – nie

jest to oczywiście jedyna droga. Korzysta-

jąc z zakładki Java Source Attachment defini-

jemy miejsce, – folder bądź archiwum – w

którym znajduje się kod źródłowy bibliote-

ki. Dostęp do opcji podpowiedzi konteksto-

wych uzyskujemy wykorzystując skrót klawi-

szowy [Ctrl+spacja ].

Druga opcja wiąże się z kolejnym skró-

tem klawiszowym, tym razem [ Ctrl+1 ]. Do-

stęp do szybkich poprawek uzyskamy rów-

nież z menu kontekstowego. Sytuacji, w któ-

rych quick fix nam się przyda jest zatrzęsie-

nie. Poczynając od błędów uniemożliwiają-

cych kompilację (niezadeklarowana zmienna

lub metoda) na usunięciu nieużywanych im-

portów kończąc.

Jeżeli zostanie wykryte kilka błędów tego

samego typu z podpowiedzi szybkiej popraw-

ki dowiemy się, że aby naprawić wszystkie

problemy tego samego typu należy użyć kom-

binacji [ Ctrl+Enter ]. Moją intencją było zary-

sowanie narzędzia jednak jeżeli ktoś chce za-

poznać się z wszystkimi oferowanymi funkcja-

mi może skorzystać z następujących adresów

[3] oraz [4].

Aby jeszcze bardziej przyspieszyć progra-

mowanie i umilić programistą życie w Ec-

lipse'a zostały wbudowane szablony – któ-

re obejrzeć i skonfigurować możemy w dialo-

gu preferencji. Są to szablony dwojakiego ty-

pu: szablony kodu (ang. code templates ), któ-

re możemy znaleźć w zakładce Java -> Co-

de style -> Code templates oraz szablony frag-

mentów (ang. templates ) zlokalizowane w Ja-

va -> Editor -> Templates . Pierwsze z nich słu-

żą do nadawania początkowego wyglądu pli-

ką źródłowym poszczególnym metodą oraz

definicją zmiennych. Mamy zarówno wpływ

na generowany kod jak i komentarze. Druga

opcja służy do szybkiego generowania często

używanych fragmentów kodu. Istnieje wie-

le zdefiniowanych bardzo przydatnych frag-

mentów. Dla przykładu, jeżeli chcemy napi-

sać pętlę iterującą po liście zmiennych wy-

starczy wpisać foreach a później wykorzy-

stać opcję szybkich podpowiedzi. Jeżeli na

liście fragmentów zabraknie jednego z czę-

sto przez nas używanych możemy go dopi-

sać do zbioru.

Dodatkowym argumentem przemawiają-

cym za użytecznością tej funkcjonalności jest

możliwość wyeksportowania naszych usta-

wień do pliku. Dzięki temu po jednokrotnej

konfiguracji możemy używać tych samych

ustawień na wielu maszynach.

Póki jesteśmy przy generowaniu kodu

warto powiedzieć o opcjach, które kryje me-

nu Source. Wykorzystując to menu mamy

możliwość wygenerowania getterów / setterów

dla pól w danej klasie, funkcji porównywa-

nia ( hashCode() oraz equals()) , konstrukto-

rów oraz nadpisania metod z klas, z których

dziedziczymy.

Chciałbym teraz wspomnieć o opcjach

ułatwiających nawigację po kodzie. Oczy-

wiście opcje staną się jeszcze wydajniejsze

jeżeli nauczymy się używać odpowiednich

skrótów klawiszowych. W moim prywat-

nym doświadczeniu najbardziej przydat-

ne okazały się możliwość skoku do defini-

cji metody/zmiennej [ Ctrl + lewy klawisz my-

szy ], nawigacja po hierarchii [ Ctrl+T ] (w mo-

im przypadku z wykorzystaniem szybkiego

widoku) oraz nawigacja po błędach (następ-

Rysunek 3. Perspektywa do pracy nad kodem Java wraz z zintegrowanym Mylarem

Rysunek 4. Nawigator zasobów

www.sdjournal.org

Programowanie Java

ny [ Ctrl+ .], poprzedni [ Ctrl+ ,]. Oczywiście

zachęcam do eksperymentowania gdyż dla

Ciebie może bardziej użyteczne okażą się

skoki do otwierającego/zamykającego nawia-

su czy przeskakiwanie po kolejnych meto-

dach danej klasy.

Często zdarza mi się, że muszę koniecz-

nie dostać się do konkretnego miejsca w ko-

dzie lub też znaleźć wszystkie klasy wyko-

rzystujące daną metodę. Bez wydajnego sys-

temu pomocy zadanie takie było by zdecydo-

wanie bardziej skomplikowane niż jest w Ec-

lipse. Eclipse dostarcza globalny system wy-

szukiwania, który jest rozszerzany przez au-

torów poszczególnych podprojektów. Zespół

JDT uzupełnił system wyszukiwania o możli-

wość przeszukiwania zawartości klas i biblio-

tek języka Java.

Rysunek 5 przedstawia dialog wyszuki-

wania z funkcjonalnością dostarczaną przez

JDT .

Mamy możliwość wyszukania wszystkich

referencji deklaracji bądź miejsc implemen-

tujących daną metodę. Korzystając z wyszu-

kiwarki należy pamiętać o opcji zawężania

zakresu przeszukiwanych zasobów – najczę-

ściej możemy ograniczyć się do konkretnego

projektu wraz z zależnymi zasobami – gdyż

wyszukiwanie w całej przestrzeni projektów

– szczególnie gdy zgromadziliśmy w niej

wiele projektów – może być czasochłonne.

Kończąc opis edytora chciałbym wspo-

mnieć o możliwości przeprowadzenia refak-

toryzacji kodu, która jest bezpieczną zmianą

struktury kodu.

W Eclipse do tej pory zaimplementowa-

no około dwudziestu przekształceń refak-

tyryzacyjnych – oczywiście nie wszystkie

związane są bezpośrednio z edytorem. Do-

stęp do przekształceń uzyskamy wybierając

odpowiednie opcje z menu kontekstowego

lub posiłkując się skrótami klawiszowymi.

Od wersji 3.3 środowiska również w tym

obszarze możemy zauważyć pewne zmiany.

Najpowszechniej używane przekształcenie

doczekało się daleko idącej integracji z edy-

torem – dla przypomnienia, polega ono na

zmianie nazwy pola metody lub całej klasy

w miejscu zmiany oraz wszystkich odwołań

w kodzie zależnym. Teraz przy użyciu kom-

binacji [ Alt+Shift+R ] otrzymamy możliwość

natychmiastowego wprowadzenia zmia-

ny (we wcześniejszych wersjach środowiska

trzeba było wykorzystać dedykowany kre-

ator przekształcenia).

Oczywiście nie da się w formacie artykułu

przedstawić wszystkich udogodnień oferowa-

nych przez edytor z JDT, mam jednak nadzie-

ję, że udało mi się zarysować moc narzędzia i

zachęcić do samodzielnego poznawania dal-

szych funkcji.

Rysunek 5. Preferencje po odiltrowaniu parametrów niezwiązanych z opcjami edytora

Rysunek 6. Dialog wyszukiwania otwarty na zakładce dostarczonej przez zespół JDT

Skróty klawiszowe

Podczas pracy z każdym chyba środowiskiem

programistycznym nadchodzi taki moment,

że konieczność używania myszki zaczyna

przeszkadzać. W Eclipse zdefiniowano skró-

ty klawiszowe dla większości operacji wyko-

nywanych podczas tworzenia kodu. Oczywi-

ście nie wszystkie są w tym samym stopniu

przydatne więc podejrzewam, że zapamięta-

cie tylko część z nich. Nie jest też moją in-

tencją prezentowanie w tej części wszyst-

kich możliwych skrótów zdefiniowanych w

środowisku.

Eclipse daje nam możliwość wyboru odpo-

wiedniego schematu skrótów. W gołej dystry-

bucji mamy dwa domyślny (ang. Default ) oraz

zbliżony do Emaca. Dodatkowo poszczególne

narzędzia mogą dostarczać swoje schematy.

Jeżeli z jakiś względów nie przypadną

nam do gustu skróty z konkretnego schema-

08/2008

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: