Glover Wiliam R. - Teoria i praktyka huny.pdf - Huna - borowiak

Poprawione do 25 strony

WSTĘP

Praca niniejsza stanowi cykl wykładów opracowanych przez Hiliaroa H.Glowera.

przejrzanych i zaleconych do publikacji przez M.F. Longa, który uznał je za znakomite,

szczególnie dla ludzi chcących studiować Wiedzę Tajemną.

Pod nazwa tą kryje się praktyczny system psychologii przechowany od tysięcy lat w

niezmienionej formie, zachowany na Hawajach prawie do naszych czasów pod nazwę

KUNA, co znaczy dosłownie właśnie Wiedza Tajenna.

M.F.Long odkrył ów system, poświeciwszy pięćdziesiąt z górą lat badaniom nad

obyczajami i tradycja, dawnych kahunów - kapłanów obrzędów hawajskich.

Wiedza Tajemna uczy. że człowiek składa się z trzech oddzielnych, niezależnych

jednostek świadomości, które obejmują w użytkowanie nasze fizyczne ciało na przeciąg

życia. Odpowiada to współczesnej psychologii, uznającej trzy stany umysłu:

podświadomy, świadomy i nadświadomy. Każda jednostka świadomości używa naszej

„siły życiowej” dla swoich celów. Prawidłowe wykorzystanie tej energii w połączeniu z

właściwe technikę twórczej modlitwy pozwoli każdemu Czytelnikowi osiągnąć sukcesy

sprawdzalne w dziedzinach bardzo wymiernych, jak: dobra Materialne, siła duchowa,

zdrowie lub spokój umysłu.

Wykłady zawierają kompletną podstawową, wiedzę o HUNIE, a co ważniejsze,

wskazówki dotyczące praktyki. Dzięki tenu po przestudiowaniu niniejszej pracy każdy

może praktykować Wiedzę, osiągając zdumiewające rezultaty, pod warunkiem, że będzie

się trzymał ściśle wskazówek zawartych w wykładach. Wszelkie odchylenia od metody

powodują jedynie nieskuteczność modlitwy. Nie należy też zanosić próśb, które

ignorowałyby w wolna wolę innych osób - nie tylko pozostaną, niewysłuchane, ale

jeszcze karmicznie obciążają proszącego.

Praca ta zawiera kompletna Wiedzę Tajemną. Bardzo szerokie omówienie Wiedzy

znajdę czytelnicy w książkach M.F. Longa. Jedno jest pewne - Wiedza Tajemna działa i

jej praktyka jest bardzo skuteczna. Głowa do góry, drogi Czytelniku - nie na rzeczy

niemożliwych. Może po przeczytaniu tej pracy zapadnie w Twoje serce iskierka światła,

która nauczy Cię pomagać sobie i innym.

Rozdział I

JĘZYK UMOWNY

Wiedza Tajemna, jedna z najstarszych i najlepiej strzeżonych tajemnic świata, została

poddana w dwudziestym wieku dokładnym, analitycznym badaniom. A jednak mało

brakowało, by człowiek współczesny z własnej winy rozminął się z tą wiedzę, która

łęczyc w sobie psychologię z religią, jest być może najlepszym i najpełniejszym

systemem tego rodzaju, jaki kiedykolwiek istniał na świecie.

Znaczna cześć Wiedzy Tajemnej została ponownie odkryta przez psychologię jako

myślenie pozytywne, na temat, którego napisano wiele książek.

Wielu czytelnikom z pewnością, znane są. pojęcia, zawarte w-książce. Normana

Vincenta Peale pt. „Moc myślenia pozytywnego”. Książka Napoleona Hill - „Myśl i stawaj

się bogatym” - podaje metodę Andrew Carnegie, jaką należy stosować dla uzyskania

osiągnięć w życiu. Cytowani są tacy ludzie, jak F. W. Woolworth, O.Wanamaker,

W.Wilson. G.Eastman - jako ci, którzy zawdzięczają swe sukcesy zasadzie myślenia

pozytywnego.

Wzięta książka Maxwella Maltz pt. „Psychocybernetyka” proponuje czytelnikom

samodoskonalenia się poprzez programowanie w podświadomości sugestii, a następnie

wykorzystanie mechanizmu sprzężenia zwrotnego, jaki występuje w cybernetyce.

Oednak większość czytelników tych książek po jakimś czasie zarzuca próby

praktykowania opisywanych technik, ponieważ nie osiągają, spodziewanych rezultatów.

Dlaczego owe techniki tak często zawodzą? Odpowiedź na to pytanie leży w Wiedzy

Tajemnej.

Ludzie, którzy Wiedzę Tajemna znali, praktykowali bardzo prostą, a jednocześnie

wyrafinowane formę myślenia pozytywnego, przynosząc widoczne rezultaty. Do ogólnej

wiedzy przedostała się, niestety, tylko część pojęć, zawartych w Wiedzy Tajemnej, w

rezultacie czego wiele osób, które próbują „myśleć pozytywnie” nie osiąga pożądanych

rezultatów. Tymczasem około siedmiu tysięcy lat temu pewna ilość ludzi praktykujących

Wiedzę Tajemną osiągała rezultaty, które według dzisiejszych pojęć mogą być określone

tylko jako cuda.

Nie tylko oni znali zasady myślenia pozytywnego, lecz ich rozumienie podstawowych

pojęć z tej dziedziny było znacznie bardziej jasne, niż we współczesnej psychologii, a

strona techniczna praktyki bardziej wyrafinowana, niż dziś.

Najbliższe rezultatów osiąganych przez ludzi znających wiedzę Tajemną były cudowne

uzdrowienia, dokonywane przez Chrystusa. Badania prowadzą więc do wniosku, że

Chrystusowi znane były pojęcia zawarte w Wiedzy Tajemnej. Jest ona bowiem czymś

więcej, niż prowadzącą do pożądanych rezultatów metodą myślenia pozytywnego.

Zawiera w sobie filozofię życiową, która może być uznana za religię.

Rozważana z punktu widzenia religii Wiedza Tajemna może okazać się najprostszym,

najpełniejszym i najdoskonalszym z systemów tego rodzaju. Opierając się na

oryginalnych, sobie tylko właściwych pojęciach i nie odstępując od nich. Wiedza Tajemna

pozwala wyjaśnić podstawowe przekonania wielu istniejących obecnie na świecie

systemów religijnych.

System znany dziś jako Wiedza Tajemna istniał początkowo nic posiadając nazwy,

przekazywany z pokolenia na pokolenie przez długie wieki. Kiedy został ponownie

„odkryty” na Hawajach, nazwano go „Huna” - co oznacza po hawajsku: tajemnica, sekret.

„U” wymawia się tu zwyczajnie, jak w języku polskim. W tłumaczeniu polskim sens tego

słona najlepiej oddaje nazwa „Wiedza Tajemna”, tak jak tłumaczą Ją Anglicy - „Secret

Science” /przyp. tłum./.

Kapłan Wiedzy Tajemnej nosi w języku Polinezyjczyków nazwę „kahuna” - co oznacza:

człowiek, przechowujący wiedzę tajemną, wtajemniczenie w system Wiedzy było

dostępne wyłącznie członkom dziedzicznego klanu kapłanów, którzy przechowywali je,

przekazując z pokolenia na pokolenie. Nigdy nie było spisane, zamiast tego

wykształcono specyficzny język, który oddawał tak zewnętrzne jak i wewnętrzne

znaczenie każdego elementu Wiedzy. Tylko wtajemniczeni, wyłącznie oni znali ukryte

znaczenie tekstów.

Zachodzi tu podobieństwo z wtajemniczeniem, dokonywanym we współczesnych lożach i

bractwach - również występuje podwójne znaczenie słów i tylko wtajemniczony członek

danej loży noże zrozumieć znaczenie tajnego wyrazu.

Dzięki migracjom znajomość Wiedzy Tajemnej rozprzestrzeniła się ostatecznie w kilku

częściach świata.

Max Freedom Long zetknął się z Wiedzą, a raczej uświadomił sobie, że istnieje taki

system, przez przypadek. Następnie spędził większą cześć życia na poszukiwaniach

specyficznego języka Wiedzy,

który nazwał szyfrem i w kilku książkach opisał swoje odkrycia w tej dziedzinie. Poświęcił

pięćdziesiąt z górą lat na żmudne zestawienie okruchów Wiedzy, która udało mu się

odnaleźć. Dzięki jego, gigantycznej pracy można już w ostatnich czasach mówić o

odtworzeniu w pełni owego bezcennego systemu.

Przed wielu laty Long zawarł znajomość z kustoszem Muzem Historii Naturalnej w

Honolulu, dr Hilliaoem Tufts Brigharoera, który miał już wtedy za sobą czterdzieści lat

studiów nad Hawajczykami, ich społeczeństwem, religię i innymi zagadnieniami ich

kultury. Long słyszał, ze kapłani hawajscy mogli chodzić bez szwanku po gorącej, świeżo

wypływającej z wulkanu lawie i - zainteresowany tym zjawiskiem - pytał doktora o

prawdziwość owych opowieści. Dr Brigham odpowiedział, że kapłani chodzili po goręcej

lawie w czasach, gdy on zaledwie przybył na Hawaje. On miał również doświadczenia

tego rodzaju - ciężkie, przeznaczone do górskich wędrówek buty, jakie miał na nogach,

przepaliły się, ten sam los spotkał skarpetki, jednak jego stopy pozostały nietknięte.

Wystarczyła modlitwa tubylców o ochronę - i ochrona została dana. Kapłani ci uzyskiwali

również wspaniałe wyniki w leczeniu i uzdrawianiu.

Na szczegółowe pytania Longa dr Brigham odpowiedział, że kapłani ci mają specyficzny

system psychologii i religii, zachowany w czystej formie i jakiekolwiek jest jego źródło,

system ten działa i służy im.

Pomimo czterdziestoletnich prób nauczenia się owej magii dr Brighamowi nią udało się

to, ponieważ Wiedza Tajemna była zbyt święta dla kapłanów, aby mogli udostępnić je

obcemu.

Po tym spotkaniu Long spędził jeszcze szesnaście lat na Hawajach próbując odnaleźć

ukryte znaczenie recytacji i modlitw kapłanów tubylczych. Dalsze badania prowadził już

w Kalifornii i do roku 1936 zdobył pełną wiedzę o podstawowych zasadach tajemnej

nauki.

Archeologowie ustalili, że obecni mieszkańcy archipelagu Polinezji przywędrowali z

kontynentu azjatyckiego. Studia nad początkami Wiedzy Tajemnej potwierdzają te

odkrycia.

Warner Wolf w książce „Wyspa śmierci” /1948/ omawia podobieństwo pomiędzy

hieroglifami egipskimi i pismem mieszkańców Wyspy Wielkanocnej, sugerując, ze

musiały istnieć jakieś pradawna powiązania Egipcjan z tymi Polinezyjczykami, którzy

zamieszkują Wyspę Wielkanocną. Również badania Longa zdecydowanie potwierdzają

tę tezę. także w odniesieniu do współczesnych Polinezyjczyków.

Pierwsza książka Longa pt.: „Odkrycie starożytnej magii” została opublikowana w Anglii.

Wśród jej czytelników znalazł się korespondent wojenny Reginald Stewart, który jako

młody człowiek pobierał nauki tej samej Wiedzy tajemnej wśród szczepu Berberów w

górach Atlasu w północnej Afryce. Stara kobieta które zwano „kuahini” /porównaj:

kahuna/ potrafiła stosować Wiedzę w praktyce. Adoptowała ona Stemarta i zaczęła uczyć

jego oraz swą siedemnastoletnią córkę starożytnych wierzeń i praktyk. Niestety,/zaledwie

rozpoczęto naukę, kobieta zginęła od zabłąkanej kuli podczas bitwy, którą prowadziły

dwa wojujące ze sobą szczepy.

Nie znalazłszy żadnego innego nauczyciela Stewart powrócił do Anglii, zabierając ze

sobą notatki. Po latach, czytając książkę Longa uświadomił sobie, że autor opisuje ten

sam system. Wiele specyficznych słów, jakich używała jego nauczycielka dla opisanie

swych wierzeń, było prawią identycznych z hawajskimi.

Stewart napisał do Longa i podzielił się z nim całą posiadaną wiedzą. Wspólnie zdołali

oni z posiadanych fragmentów odtworzyć zasady Wiedzy Tajemnej.

Kuahini opowiedziała między innymi historię swego szczepu. Niegdyś był on jednym z

dwunastu spokrewnionych ze sobą szczepów. Były one w północno-wschodniej Afryce w

czasach, gdy Saharę była żyzną, zieloną krainą, którą przecinały rzeki. Gdy rzeki

wyschły, ludy te zaczęły się obawiać, że wyginą, a wraz z nimi zaginie Wiedza. Użyły

więc swych mocy psychicznych dla znalezienia na świecie miejsca, do którego mogłyby

się przenieść i gdzie ich wierzenia byłyby” bezpiecznie przechowane. Miejscem, które

wybrano, były wyspy Pacyfiku. Szczepy porzuciły Egipt i wyruszyły w dużych,

podwójnych łodziach wzdłuż Morza Czerwonego na Ocean Indyjski, skąd dotarły do

odległych wysp.

Jak już powiedzieliśmy, było dwanaście szczepów. Szczep, z którego pochodziła kuahini,

pozostawiono jako straż tylną w obawie, aby pozostałe szczepy nie zostały zatrzymane

przez ówczesnych wodzów tych krain. Szczep ten dotarł następnie w góry Atlasu, gdzie

mógł żyć i zachować swą Wiedzę. Kuahini twierdziła, że szczepy, o których mowa, dały

początek zagubionym w pustyni plemionom Izraela.

Jedenaście szczepów, które wywędrowały, podzieliło się. Jeden z nich udał się wzdłuż

wybrzeży Afryki do Madagaskaru. Widocznie szczep ten częściowo osiedlił się na

Madagaskarze, gdyż jeszcze dziś, dwa tysiąca lat później połowa wyspy jest

zamieszkała przez ludzi o jasnobrązowej skórze mówiących językiem Malagasy. który

należy, do dialektów polinezyjskich.

Inne szczepy powędrowały przez Arabię do Indii. Nie pozostawiły tam śladów swego

języka, natomiast pozostawiły ślady swej Wiedzy. O ile na Madagaskarze dowód tej teorii

stanowi język, w Indiach stanowią go idee. Kapłani Władzy widocznie przyjaźnili się z

kapłanami innych religii tego okresu, dzięki czemu nauczyciele Jogi zostali wprowadzeni

w zasady Wiedzy, która później stopniowo uległa deformacji.

Pozostałością są ćwiczenia oddechowe, które będąc podstawowe sprawa dla ludzi

praktykujących Wiedzę, ważne są także w Jodze. Jogini, zamiast zachować Wiedzę w

czystej postaci, zaczęli prawdopodobnie eksperymentować, skutkiem czego została ona

poplątana tak, ze tylko szczotkowe jej praktyki istnieją dziś. Z drugiej strony Wiedza

Tajemna istniała zapewne w czystej postaci w czasach, gdy Budda reformował

współczesny mu braminizm. Zawarł on część Wiedzy w swej nauce. Pewne fragmenty

nauki Buddy staja, się w pełni zrozumiałe dopiero poprzez poznanie Wiedzy. Jako

przykład można podać ideę pogrążania się w Nirwanie, rozumianą zazwyczaj jako

przerywające egzystencję poleczenie się ze źródłem wszelkiego życia. Ola człowieka,

który poznał Wiedzę, nabiera ona nowego znaczenia wewnętrznego.

Z Indii dziesięć pozostałych szczepów powędrowało poprzez Sumatrę i Jawę dalej.

Szczep, który zawędrował na Madagaskar, nie przyłączył się do nich. Obecnie na

wyspach Pacyfiku występuje dziesięć różnych dialektów Języka polinezyjskiego - na

Nowej Zelandii, Hawajach, Tahiti, Samoa, oraz mniejszych wyspach tego obszaru.

Odległa położenie od kontynentów sprawiło, ze ludność wysp mogła w ciągu ponad

dwóch tysięcy lat zachować swoje wierzenia i praktyki wolne od wpływów innych

wierzeń, jest oczywiste, że ludzie praktykujący Wiedzę Tajemne osiedli na wyspach

Pacyfiku wcześniej, nim zostały napisana księgi Nowego Testamentu. Misjonarze, którzy

przybyli na Hawaje, ze zdziwieniem stwierdzili, że tubylcy znali wszystkie główne wątki

Starego Testamentu. Nie było im natomiast znane nic z tego, co zawiera Nowy

Testament. Legendy tubylców mówiły o stworzeniu Adama i Ewy, o Raju, o Noem i

Potopie, znana była nawet opowieść o Jonaszu i wielorybie. Opowieści te pochodziły z

Chaldei i Babilonii, gdzie Żydzi przebywali w niewoli. Żadna legenda hawajska nie

zawiera jednak nawet najmniejszego śladu opowieści o Jezusie i Marii, czy

ukrzyżowaniu. Misjonarze przybyli na Hawaje w roku 1620 i nie mogli pojąć, skąd tubylcy

znają wątki Starego Testamentu. Gdyby Jacyś dawni odkrywcy opowiedzieli im te wątki,

z pewnością, opowiedzieliby również o Jezusie i Marii oraz o dwunastu

Apostołach.

Po osiedleniu się szczepów na Wyspach Polinezji system Wiedzy Tajemnej rozkwitł.

Kapłani byli uzdrowicielami. Mogli np. leczyć złamania, często natychmiastowo. Hogii

również patrzeć w przyszłość. Kiedy przybyli misjonarze, wywarli, wrażenie na tubylczych

kapłanach twierdzeniem, że Jezus dokonywał cudownych uzdrowień. Kapłani uznali więc

w naturalny sposób, że chrześcijanie w pełni znają Wiedzę Tajemną. Gdy okazało sio, że

lekarze misyjni nie byli w stanie uzdrawiać chorych tak szybko jak uzdrawiacze-kahuni,

tubylcy uznali za oczywiste, że chrześcijanie, przy zewnętrznych pozorach znajomości

pewnych zasad Wiedzy, nie znali systemu w pełni, dzięki czemu ich praktyki nie

przynosiły rezultatów.

Z czasem misjonarze uzyskali wpłyń na wodzów tubylczych, którzy wyjęli kapłanów

Wiedzy spod prawa. Ci zaprzestali więc wtajemniczania w Wiedzę swych dzieci, które

zwyczajowo były kontynuatorami praktyki system. Gdy starzy kapłani zaczęli wymierać,

również i Wiedza zaczęła stopniowo obumierać.

Wiedza, zachowana w czystej formie, nietknięta przez wieki, zaginęła.

Long zrozumiał, że kapłani hawajscy musieli używać specjalnych słów podczas

nauczania swych dzieci zasad wierzeń. Zaczął więc studiować wszystkie słowa Języka

hawajskiego, które mogły odnosić się do umysłowej lub duchowej strony natury

Glover Wiliam R. - Teoria i praktyka huny.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: