Arkham Courier 4.pdf

To nie jesT czwarTy

arkham courier

Przed sobą macie zbiór tekstów, jakie otrzymałem podczas przygotowywania

czwartego numeru fanzinu Arkham Courier . Numeru, który nigdy się nie

ukazał.

Kiedy wydawałem AC #3 , wierzyłem, ze na kolejny numer uda się przygotować

w pół roku. Niestety, rzeczywistość okazała się bardziej skomplikowana, niż

sądziłem. Teksty nie spływały tak szybko, jakbym chciał. Potem ja nie miałem

czasu się nimi zająć. Ilustracji nie udało mi się zaś zdobyć nigdy. Potem cała

scena Zewu Cthulhu w Polsce padła. Nie było komu pisać i dla kogo.

Teksty, które Wam oddaję, są w takiej postaci, w jakiej je otrzymałem. Nie

chcę, by leżały dłużej na dysku porastając mchem i czekając, aż znajdę czas na

choćby pobieżną redakcję. Nie znalazłem go przez trzy lata.

Ten zbiór to pożegnanie z Arkham Courierem . To także moje podziękowanie

dla wszystkich, którzy wspierali ten fanzin, przede wszystkim dla Cierzego i

GGFF. Mackę (nowego) Roku otrzymuje Drozdal za pomoc przy stworzeniu

niniejszej publikacji.

Cthulhu fhtagn!

Seji

spis Treœci

“non omnis…”, ulmo & szy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4

Bestia, jaros³aw Pokus. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .41

Prawda Dziwniejsza od Fikcji , kormak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .45

nie r¿nij g£upa! , julie hoverson . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .49

mr. spock, kurs na r’lyeh! , czeski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .53

muzyka mitów , Levir . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .56

Piwnica, cezary czy¿ewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .62

nadchodz¹ , kchemosh . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .75

wampir z Lovlisy , kchemosh . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .79

katastrofa w Tajdze , kchemosh . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .84

cthulu, autor nieznany . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 91

wszystko Dla sztuki, Bartomiej ‘mapeta’ machuta. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .93

calista , Bart³omiej ‘mapeta’ machuta. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .98

Przystanek Greenhill , Bart³omiej ‘mapeta’ machuta . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 102

z³o zawsze Przychodzi z Lasu , jadzia i Viktor . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 106

Tajemnica Pana stewarta , jerzy ‘cierzy’ cichocki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .112

Pocztówka z Pary¯a, marcin ‘szyd’ we³nicki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .117

cthulhu monster, jerzy ‘cierzy’ cichocki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 121

anatomia koszmaru, jerzy ‘cierzy’ cichocki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 126

wywiad z Lynenm willisem i Brianem simmonsem,

jerzy ‘cierzy’ cichocki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 132

cults across (Post)america, jerzy ‘cierzy’ cichocki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 135

morr, jacek ‘Pickman” Bujko . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 138

mrrroczna ksi¹¿ka, janek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .140

i Gwiazdy stanê³y w Porz¹dku…, maciej ‘Levir’ Bandelak . . . . . . . . . . . . . . . .141

syreny i Trytony w Prawdziwym Œwiecie, maciej ‘Levir’ Bandelak . . . . . . .143

miejsca kultu chtulhu, maciej ‘Levir’ Bandelak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 144

miejsca kultu chtulhu ii, maciej ‘Levir’ Bandelak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .146

miejsca kultu chtulhu iii, maciej ‘Levir’ Bandelak. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .149

Listy do redakcji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 150

arkham courier #4

W Y DAW N IC T WO N I ED OC HOD OW E

Redaktor naczelny: Marcin ‘Seji’ Segit (seji@rpg.pl)

Zastępca red. nacz.: Artur ‘Ulmo’ Wszeborowski

Sekretarz redakcji: Marek ‘Surmik’ Spichalski

Projekt logo i ramki: Piotr ‘Rust’ Cieśliński

Okładka: Piotr ‘Rust’ Cieśliński

Korekta: Brak

Skład: Radek ‘Drozdal’ Drozdalski bazując na projekcie Marcina ‘eona’ Lewandowskiego

PDF: Radek ‘Drozdal’ Drozdaski

Miejsce wiecznego spoczynku: Poltergeist (http://www.polter.pl)

U lmo & S zy

“non omnis…”

sPacer

Ciemność…Nieodłączny towarzysz

mrocznej części jego duszy. Ona była,

gdy brał do ręki pędzel, gdy malował

Te obrazy…Nigdy jeszcze…Żaden

człowiek nie widział tych płócien. Z

wyjątkiem jednego…Tak, ale wów-

czas tylko przekonał się o tym, jak

bardzo jego sztuka jest nierozumiana,

jak trudno ją zaakceptować i ogarnąć

umysłem…

“Dlaczego tu jest tak ciemno? Czuję,

że jestem, ale…” coś było nie tak. Patrick

w jednej chwili poczuł strach. Ciemność

była przyjemna, ale nie do tego stopnia.

Nerwowo rozejrzał się wokół, jakby

czegoś szukał…Czerń otaczająca tak

szczelnie jego istnienie (a moze nieist-

nienie?) powoli przerzedzała się. Mógł

rozróżnić poszczególne kształty…Tak,

coś widział…Ciemny kształt pojawiający

się przed nim coś mu przypominał…

Zdaje się, że…Ależ…to bylo płótno…

Jedno z jego płócien…

Ze zdumieniem stwierdził, że w jed-

nym ręku trzyma paletę z farbami, a w

drugim pędzel. Obraz stawał się coraz

bardziej wyraźny. Mógł już wyodrębnić

poszczególne elementy całości…Jego

szkic…To był jeden z jego ostatnich

szkicy…Nie przedstawiał niczego. Tak

zwykle zaczynał. W pośpiechu rysował

je. Reszta powstawała później. Nagły

ruch ręki zdziwił Patricka. Był jakby

podświadomy…Pędzel powędrował w

kierunku palety i zanurzywszy się w

kolorowej mazi rozpoczął magiczny

taniec po płótnie. Płynność i szybkość

w połączeniu z niezwykłą dokładnością

coraz bardziej przerażały młodego

artystę. Przecież on jeszcze nigdy

tak…

Ruchy stawały się coraz szybsze.

Postać…Twarz na płótnie stawała się

wyraźniejsza i…przerażająca. Grotes-

kowe rysy, niespotykane barwy i kom-

pozycje poszczególnych elementów

składowych obrazu…TO żylo…“Te

przęklete linie…One…ta twarz…Mój

Boże…Nnnnnieeeeeeeeee!…” - niemy

krzyk wypełnił umysł. Obraz zgasł.

Stał przed wejściem do groty. Wokół

nie było nic prócz tej czarnej pust-

ki…Był nagi. “Dlaczego On…?” Nogi

ruszyły. “Przecież my…” Nie panował

nad ciałem.

Podążał ku nieznanemu. Wewnątrz

panowała cisza, wokół unosiła się de-

likatna, zielonkawa poświata. Mijał ko-

rytarze, jakby tunele…Nogi prowadziły

go dalej…Nie czuł nic prócz żalu,

połączonego z przerażeniem. “Wielka

sala…jakieś głazy…” - czy to były jego

myśli? Pomieszczenie było olbrzy-

mie. Całe wypełnione głazami, jakby

wyrastającymi z posadzki…“Na Boga…”

- w każdym kamieniu był człowiek…

niczym ukrzyżowany…zrośnięty ze

strukturą głazu…bez twarzy…tam…

tam była pustka…Nogi podążały dalej

mijając te dziwne posągi. Patrick (czy

to wciąż był on?) zatrzymał się. Stał

przed kamieniem. Takim samym jak

te, które mijał. Był pusty…Jego ciało

odwróciło się, cofając…Plecami dotknął

głazu…Czuł zimno…Kamień ożył.

“…!” Przez kilka sekund struktury

jednoczyły się. Dziwna, nieprzyjemna

masa otulała go coraz bardziej. Chciał

krzyczeć…Nie mógł. Ciemność. Znów

ciemność. Początek i koniec…

Ciężko sapiąc Patrick siedział na

łóżku. Strużki potu spływały po jego

przerażonej twarzy. Odgarnąwszy kołdrę

wstał. “Woda, ochłonąć…” - natłok

myśli spowodował nagłą dezorientację.

Idąc w kierunku łazienki, potknął się

parokrotnie o jakiś przedmiot stojący na

podłodze. Nawet nie zareagował. Ręka

obojętnie sięgneła po włącznik światła.

Nagła jasność oślepiła go na moment.

Zbliżył się do lustra. Spojrzał. Był mokry

od potu. Twarz, tors, całe ciało pokryte

było niewielkimi kroplami potu. W ciszy

odkręcił kurek. Zimna ciecz popłynęła.

Stał jeszcze przez chwilę wpatrując się

w blade oblicze swojej twarzy. Nabrał

wody w obie rece. Była zimna, przyjem-

nie zimna…Chlusnął w twarz. Poczuł

ulgę. Powtórzył czynność. Na ślepo

wymacał ręcznik wiszący w pobliżu

lustra i nie otwierając oczu przyłożył go

do twarzy. Wrócił do pokoju, ocierając

ciało z mieszaniny potu i wody. Usiadł

w fotelu skierowanym do okna. Był to

jedyny, bardziej luksusowy przedmiot

w jego skromnym mieszkanku.

- Mój Boże… - cichy szept wypełnił

pustkę panującą w mieszkaniu.

Chmury za oknem powoli przesuwały

się, skrywając tajemniczą poświatę

księżyca i gwiazd. Patrick wstał rzucając

ręcznik na łóżko. “To zawsze pomaga”

- odwrócił się na pięcie, zastanawiając

się gdzie złożył rzeczy przed spaniem.

Nocne wędrówki nie były rzadkością w

jego samotnym życiu. Minęło 6 lat. 6

długich lat. Wciąż tak samo. Zakładał

płaszcz i wychodził na spotkanie

nocy. Spacery pomagały ukoić ból.

Były swoistym panaceum na troski.

Najbardziej pomagały zapomnieć…To

właśnie podczas tych nocnych eskapad

wpadał na pomysły kolejnych “zakaza-

nych” prac. Wychodząc spojrzał w stronę

łóżka - miejsca ostatnio przeżytego ko-

szmaru. Poprawił kołnierz płaszcza i

wyszedł, zamykając drzwi.

Płatki śniegu delikatnie muskały

jego twarz. Był zimny, mroźny wiec-

zór 21. grudnia 1924 r. Swieży śnieg

przyjemnie skrzypiał pod jego stopami.

Po raz kolejny poczuł ulgę. Mijane

ulice były przyjemnie puste. Latarnie

lśniły słabym blaskiem. Lubił takie

chwile. Tylko on i…miasto. Jego cała

tajemniczość była na wyciągnięcie

ręki. Nocą dostrzegał wszystkie sekrety

tej Istoty, tak głęboko skrywane za

dnia. Spojrzał w niebo. Chmury wciąż

wędrowały po ciemnym nieboskłonie,

jakby szukały właściwej drogi ku

Nieznanemu…

Jego myśli uspakajały się. Nawet nie

pamiętał, kiedy znalazł się na Rynku

Miejskim. W pewnej chwili do uszu

doszedł go dziwny dźwięk, jakby odgłos

silnika…Tak, to był samochód, oso-

bowy…Obejrzał się. Dźwięk stał się

głośniejszy. Nagle, zza rogu Peabody

Avenue wyłonił się jakiś pojazd. Jego

oślepiające światła zmusiły Patricka do

przysłonięcia oczu. Samochód zbliżał

się do niego z duża szybkością. Paddy

tknięty jakimś ukrytym instynktem

odwrócił się i zaczął uciekać. Patrick

wyczuwał jego bliskość. Ryk silnika

dodawał mu siły. Biegł nie obracając

się. Myślał tylko o tym, jak uniknąć

piekielnej machiny. Nogi przebierały,

jedna za drugą, jedna za drugą…Ta

wzajemna harmonia przez jedną chwilę

uległa załamaniu…Przez tę jedną chwilę

zniknęła nadzieja…Patrick stracił

równowagę i padając na twarz skulił

się, zaciskając zęby…

- Boże, nie…- pojazd minął go,

zostawiając coś na śniegu. Paddy

usłyszał tylko trzaśnięcie drzwiami i

oddalający się odgłos silnika. Wciąż

leżał, bojąc się chociażby podnieść

głowę. Znów zapanowała cisza. Jak on

jej nienawidził. Towarzyszyła mu nie-

mal przez wszystkie te lata. Usłyszał

kroki. Zbliżały się. Szybko. Jakieś

światło. Chaotyczne i nierównomierne

smugi oświetlały mu twarz. “Latarka”

- przemknęło mu przez myśl.

- Mark, Elizabeth, szybko, tu leżą

jacyś ludzie - głos był dźwięczny, pełen

wyrainowania, akcent typowy dla Bry-

tyjczykow. O’Connor podniósł głowę.

- Mój Boże. Nic panu nie jest? Wciąż

nie widział twarzy. Ta latarka…Nic nie

mówiąc obejrzał się. Metr od niego leżał

jakiś człowiek z workiem na głowie. Na

sobie miał strój wiezienny. Nie ruszał

się.

wiÊzieÑ

Paddy powoli podniósł twarz. Cza-

pka zsunęła się z głowy odkrywając

ogniście rudą czuprynę. Zatańczyła jak

pomarańcza na porcelanowym białym

talerzu, kiedy próbował otrząsnąć się i

strzepnąć z twarzy biały puch. Na polic-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: