Lamb Charlotte - Cicha przystań.pdf - † 1992 Harlequin - Anulka_71

CHARLOTTE LAMB

Cicha przystań

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Po policzku Emmy wolno spłynęła łza. Otarła ją

gniewnym ruchem i zacisnęła dłonie na kierownicy, z

całych sił starając się skoncentrować na prowadzeniu.

Miała do przebycia jeszcze około czterdziestu kilomet-

rów i instynkt samozachowawczy ostrzegał ją, Ŝe źle

skończy rozmyślając ciągle o Fanny i Guyu. NaleŜało

całą uwagę skierować na szosę. Niebo przybrało juŜ

głęboki, wspaniały odcień fioletu, kolor dojrzałej śliwki.

Zapadający zmierzch potęgował zwodnicze cienie i łat-

wo było popełnić błąd. Nie cierpiała jazdy po nocy,

pragnęła dotrzeć do miejsca przeznaczenia, zanim mrok

ostatecznie pochłonie pagórkowaty krajobraz Dorset.

- Czemu jedziesz akurat do Dorchester? - zapytała

Fanny bez specjalnego zainteresowania, widząc ją dziś

rano przy pakowaniu.

- Dostałam zamówienie na ilustracje do nowego

amerykańskiego wydania ksiąŜek Thomasa Hardy'ego

- oznajmiła Emma, co nie mijało się z prawdą.

Z prawdą rozumianą dosłownie, ale nie wyraŜającą

stanu ducha, pomyślała, na ślepo wciskając do torby

czyste chustki do nosa.

Fanny rzuciła jej zaniepokojone spojrzenie. Przez

dwa lata wspólnie wynajmowały mieszkanie. Znały się

tak dobrze, jak tylko mogą się znać dwie za-

przyjaźnione dziewczyny - obie nie znosiły keczupu,

kochały koty, nienawidziły opery i uwielbiały słodycze

z lukrecją. RóŜnice swoich charakterów przyjmowały

z pogodą ducha. Fanny lubiła sport, ale w telewizji,

CICHA PRZYSTAŃ

oglądała go siedząc wygodnie w domowym zaciszu z

zapasem krówek pod ręką. Emma wolała czynne

uczestnictwo i z dzikim zapałem oraz niespoŜytą

energią grała w tenisa, badmintona, squasha. Emma

otwierała okna, Fanny je zamykała. Odkąd musiały

dzielić to małe mieszkanko, nauczyły się sztuki kompro-

misu. Fanny często powtarzała, Ŝe to świetnie przygoto-

wuje do małŜeńskiego poŜycia.

Jednego Ŝadna z nich nie przewidziała - Ŝe mogłyby

zakochać się w tym samym męŜczyźnie.

To Emma pierwsza go poznała, pewnego gorącego

czerwcowego popołudnia na korcie tenisowym. Emma

grała w deblu, bijąc na głowę swych przeciwników

- Guya i jego rozlazłego partnera. Po meczu, przy

herbacie i bułeczkach, odkryli, jak wiele mają ze sobą

wspólnego. Guy był wysokim, energicznym blondynem.

Emmie spodobał się ciepły uśmiech kryjący się w jego

błękitnych oczach i mała narośl na nosie - pozostałość

po gwałtownym kontakcie nosa z piłką futbolową.

- Wszystkie gwiazdy stanęły mi przed oczami

- opowiadał ze śmiechem. Rozczulił ją tym i przywiódł

na myśl obraz małego urwisa, którym się absurdalnie

wzruszyła.

Tak się złoŜyło, Ŝe Fanny była akurat w miesięcznej

podróŜy słuŜbowej po Ameryce z szefem wydawnictwa,

w którym pracowała. Spotkała Guya dopiero po trzech

tygodniach jego znajomości z Emmą, a wtedy Emma

była juŜ zakochana po uszy, pełna wiary, a raczej

nadziei, Ŝe i ona nie jest mu obojętna.

Siedzieli właśnie w domu, grając z dziecięcym

itozbawieniem w karty, kiedy wkroczyła Fanny.

Strasznie lało, wiatr walił strugami deszczu w okna.

Fanny wtoczyła się do mieszkania, otrząsając z siebie

wodę jak mały ruchliwy piesek.

- O mój BoŜe, cóŜ za wspaniałe powitanie! Pada

CICHA PRZYSTAŃ 7

specjalnie dla mnie... Angielski deszcz! Jak cudownie

pachnie po miesiącu kalifornijskiej spiekoty!

Fanny była drobna i delikatna. Masa złotych loków

otaczała promienną twarz o brzoskwiniowej cerze,

przyciemnionej słońcem z drugiego końca świata. Błękitne

oczy dziewczyny roziskrzyły się w powitalnym uśmiechu.

- Ach, Em, tak się cieszę, Ŝe juŜ jestem w domu!

- Lekko zaciekawiona spojrzała na Guya, ale po

chwili jej twarz przybrała dziwny wyraz.

Guy spąsowiał i gapił się na nią bez skrępowania.

- Musisz być Fanny... - wydukał głosem kogoś,

kto ujrzał właśnie Afrodytę wyłaniającą się z morskiej

piany.

Emma poczuła zimno wokół serca. Wodziła wzro-

kiem od jednego do drugiego, najpierw z niedowie-

rzaniem, a potem z rosnącą rozpaczą. Nigdy jeszcze

nie była świadkiem czegoś podobnego, ale to, co się

działo, nie pozostawiało Ŝadnych wątpliwości, Guy

był zbyt bezpośredni i otwarty, by skrywać swoje

uczucia, a Fanny cała pojaśniała, jej oczy mówiły

wszystko.

Następny tydzień jeszcze pogorszył sytuację. Guy

ciągle przesiadywał w ich mieszkaniu, ale teraz Fanny

była tego powodem.

Oczywiście Fanny z niepokojem wybadała, jak

bardzo Emmie zaleŜy na tej znajomości. Była zbyt

uczciwa i dobroduszna, by bezlitośnie odbić komuś

chłopaka. Do tej pory kaŜdej podobał się zupełnie inny

typ męŜczyzn. ChociaŜ Emma pierwsza poznała Guya,

Fanny uwierzyła jego zapewnieniom, Ŝe była to tylko

serdeczna przyjaźń, nic więcej. Na wszelki wypadek

upewniła się równieŜ co do uczuć przyjaciółki.

- Kazałabyś mi trzymać się od niego z daleka,

gdyby ci na nim zaleŜało, prawda? - zapytała.

- MoŜesz nie mieć co do tego Ŝadnych wątpliwości!

CICHA PRZYSTAŃ

- Emmie jakimś cudem udało się przywołać na twarz

uśmiech.

- Nie zaangaŜowałaś się powaŜnie? - nalegała

Fanny.

- Nie musisz się krępować. - Emma wzruszyła

ramionami. Z trudem wymówiła te słowa, ale mimo

doznanego bólu była zbyt szczera, by nie przyznać, Ŝe

jej dwoje najdroŜszych przyjaciół nie mogło nic

poradzić na to, co się stało. Sama widziała, Ŝe była to

miłość od pierwszego wejrzenia.

- Jeszcze nigdy nie czułam się tak jak teraz

- wyznała jej Fanny, zupełnie niepotrzebnie, bo było

to jasne jak słońce. - Jakbym miała głowę pełną

gwiazd! Em, gdybym mogła wyrazić to słowami.

Wyobraź sobie - zachichotała - Ŝe on teŜ nie cierpi

keczupu! Czy to nie jest zrządzenie opatrzności? - Jej

błękitne oczy rzuciły Emmie porozumiewawcze spoj

rzenie w oczekiwaniu reakcji na ich stary, sekretny

Ŝart. Kiedyś był to sprawdzian dla ich adoratorów.

Lubisz keczup? Jeśli tak... Ŝegnaj na zawsze!

Emma roześmiała się z przymusem i właśnie wtedy

poczuła, Ŝe musi wyjechać. Nie da rady obserwować z

udawaną sympatią tego płomiennego romansu.

Zabrakło jej odwagi, by próbować przez to przejść.

Ona przecieŜ takŜe zaczęła juŜ odkrywać w Guyu jego

małe, rozkoszne słabostki. Wiedziała juŜ, Ŝe nie lubi

keczupu i kocha koty. Była zachwycona usłyszawszy,

Ŝe sprawia mu przyjemność czytanie kryminałów w

wannie, natomiast odrazą napawają go znajdowane

rano w tejŜe wannie pająki.

Czy zdołałaby spokojnie słuchać opowieści Fanny o

takich rzeczach? Nie była to ich wina i nie miała do

nich pretensji. Nic nie mogło ich powstrzymać od

zakochania się. Była wściekła na ślepy los - ten los,

który bezlitośnie wpędził ją w pułapkę.

CICHA PRZYSTAŃ 9

Łatwo się zakochać i odkochać łatwo, wmawiała w

siebie zawzięcie, przywołując na pamięć róŜne ludowe

mądrości. Co z oczu, to z serca... lub: Nie ma tego

złego...

Zapomni o Guyu, gdy tylko znajdzie się daleko od

niego. Właściwie to zostanie jej niewiele wspomnień,

Guy powiedział Fanny szczerą prawdę, byli tylko

dobrymi przyjaciółmi. Pokochała jego czułą przyjaźń,

mylnie biorąc ją za rosnące uczucie. Opiekuńczy

uścisk za wyznanie miłości. JakŜe łatwo sami siebie

oszukujemy, kiedy gorąco chcemy w coś uwierzyć.

No i wymyśliła tę podróŜ. Zamówienie na ilustracje

było prawdziwe, ale wcale nie wymagało wycieczki

krajoznawczej do Dorset. Z łatwością znalazłaby

potrzebny materiał historyczny w londyńskich muzeach

- mogła zrobić tak jak zwykle, przerysować stroje,

meble i elementy architektury ze starych czasopism i

ksiąŜek. Uznała jednak, Ŝe skoro nie planuje na ten rok

wakacji, spędzenie kilku tygodni na prowincji będzie

usprawiedliwione, a przy okazji zrobi parę szkiców z

natury. MoŜe kiedyś się przydadzą.

Miała szczęście, Ŝe zawód, który wybrała, pozwalał

jej na taką swobodę. Swoboda w pracy i swoboda

wyobraźni - tak mówiła ze sztucznym oŜywieniem do

Fanny. A przecieŜ została ilustratorką ksiąŜek przez

czysty przypadek - miała szczery zamiar pracować w

agencji reklamowej swego wuja, ale zamówienie na

ilustracje, które dostała, będąc jeszcze na studiach,

zmieniło całkowicie jej plany Ŝyciowe.

Zwolniła przed zakrętem, Ŝeby odczytać drogowskaz

i skręciła w lewo. Jeszcze tylko pół godziny i wyląduje

w hotelu. Poczuła głód. Dobry znak, zakpiła z siebie,

zakochani nigdy nie są głodni. Po jednej stronie drogi

ciągnęły się wysokie nasypy, rysujące się ostro na tle

Lamb Charlotte - Cicha przystań.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: