Jack Laurence Chalker - Czterech Władców Rombu 02 - Cerber. Wilk w owczarni.pdf - Czterech Władców Rombu - odjechana

Jack L. Chalker

Cerber: Wilk w owczarni

Cykl: Światy Rombu tom 2

Przekład: Konrad Majchrzak

Wydanie polskie: 1994

Ryszardowi Witterowi,

Jeszcze jednej nie wyśpiewanej żywej legendzie,

Której społeczność SF tak wiele zawdzięcza

Prolog

OD NOWA

Lęk w zorganizowanym i uporządkowanym społeczeństwie światów cywilizowanych nie

powinien był istnieć; było podobno nawet jakieś prawo, które na to nie pozwalało. Nie istniało

zresztą nic, czego można by się lękać. A poza tym, w społeczeństwie takim jak to, każdemu, kto

znał prawdziwe szaleństwo samozadowolenia, wszystko uchodziło bezkarnie.

Kurort Tonowah był całkowicie standardowy w tym standardowym społeczeństwie. Złociste

plaże, obmywane ciepłą iskrzącą się wodą. Rząd wysokich, luksusowych hoteli otoczonych

egzotyczną, tropikalną roślinnością, wyposażonych we wszelkie urządzenia służące rozrywce, o

jakich tylko można zamarzyć – od tradycyjnych urządzeń pozwalających korzystać z pływania,

wędkowania, hazardu i tańca, do najbardziej wymyślnych maszyn służących przyjemnościom,

jakie tylko to zmechanizowane społeczeństwo mogło wymyślić. Organizacja wypoczynku była w

Konfederacji olbrzymim biznesem, szczególnie że praca fizyczna praktycznie nie istniała, a ludzie

pracowali jedynie dlatego, iż przywódcy celowo ograniczali wykorzystanie istniejących

możliwości technologicznych, by dać im jakieś zajęcie.

Inżynieria genetyczna i społeczna osiągnęła swój najwyższy możliwy poziom. Ludzie nie byli

do siebie podobni. Doświadczenia wykazały bowiem, iż zmniejszało to ich szacunek do samych

siebie i zmuszało do walki – przy użyciu najdziwaczniejszych metod – o udowodnienie własnej

wyjątkowości i niepowtarzalności. Jednakże, różnorodność utrzymywana była w pewnych

granicach. Wszyscy byli doskonali pod względem fizycznym. Mężczyźni jednakowo sprawni,

szczupli, muskularni i przystojni. Kobiety wybornie ukształtowane i zachwycające. Obydwie płci

posiadały, ogólnie rzecz biorąc, ten sam wzrost, około 180 centymetrów, i ten sam brązowawy

odcień skóry. Występujące uprzednio cechy rasowe i etniczne zlały się w jedno, nie pozostawiając

miejsca na żadne skrajności. Ich rodziną było Państwo, wszechpotężna Konfederacja, kontrolująca

siedem tysięcy sześćset czterdzieści dwa światy rozrzucone na ponad jednej trzeciej Galaktyki

Drogi Mlecznej; światy te uformowano na podobieństwo Ziemi i upodobniono tym samym do

siebie. Nauki medyczne poczyniły tak wielkie postępy, iż to, co kiedyś dolegało ludziom, mogło

być teraz bez trudu naprawione, wymienione lub wyleczone. Każdy mógł pozostawać młodym i

pięknym aż do śmierci, która nadchodziła w wieku około stu lat.

W świecie cywilizowanym dzieci praktycznie nie znano. Całą pracę związaną z utrzymaniem

stabilności społecznej wykonywali inżynierowie. Dzieci przychodziły na świat w laboratoriach, a

wychowywano je w konfederackich grupach rodzinnych, gdzie je uważnie obserwowano, starannie

kształtowano i kontrolowano, by myślały tak, jak tego chciała Konfederacja, i zachowywały się

tak, jak tego sobie życzyła. Wymagane skłonności programowano genetycznie, a dziecku

dostarczano tego wszystkiego, co było niezbędne, by w przyszłości zostało uczonym, inżynierem,

artystą, czy, być może, żołnierzem, jeśli takowy był Konfederacji potrzebny. Naturalnie, nie

wszyscy pozostawali równi, ale życie w cywilizowanym świecie wymagało posiadania jedynie

przeciętnej inteligencji i tylko wyjątkowe stanowiska i zadania przeznaczone były dla jednostek

genialnych.

Społeczeństwo światów cywilizowanych było najbardziej egalitarnym społeczeństwem w

historii ludzkości. Dla oczywistych aberracji znaleziono miejsce poza strukturą społeczną. Dla tych

nielicznych, których wykryto zbyt późno, utworzono niewielką, wyspecjalizowaną grupę

profesjonalistów, zwanych Skrytobójcami, których zadaniem było oddzielanie plew od ziarna i

eliminowanie ewentualnych zagrożeń.

Poza światami cywilizowanymi istniały też inne – światy pogranicza, gdzie nic jeszcze nie

uległo standaryzacji. Dokonane wcześniej bowiem przez Konfederację analizy wykazały, iż

społeczeństwo takie, jakie stworzyła cywilizacja, niosło ze sobą stagnację, zagubienie kreatywności

i utratę siły życiowej, a tym samym hamowało innowacyjność, postęp i w rezultacie mogło

doprowadzić do unicestwienia rodzaju ludzkiego od wewnątrz. Aby temu zapobiec, pozwolono

pewnemu niewielkiemu procentowi ludzkości przeć na zewnątrz, odkrywać i zdobywać nowe

światy i żyć życiem prostym i prymitywnym. Podlegający starej i sprawdzonej metodzie

przypadkowego doboru genetycznego, ludzie pogranicza nie byli do siebie podobni. Nie stosowano

wobec nich ścisłej kontroli; nie ułatwiano im również życia. Trudne warunki, wszelkiego rodzaju

braki, ostra konkurencja i wszechobecna agresja – wszystko to zmuszało do pomysłowości, będącej

zaworem bezpieczeństwa dla ludzkości działającym sprawnie od dziewięciu wieków, tym bardziej

iż nie napotkano żadnej obcej rasy, której nie dałoby de z łatwością podporządkować lub

zlikwidować, żadnego konkurencyjnego imperium, które by zagrażało Człowiekowi i Jego

własnemu imperium.

Aż do tej pory.

Aż do momentu, w którym objawił się koszmar przewidywany przez teoretyków. Aż do

momentu pojawienia się nieprzyjaciela, który tak potrafił wykorzystać samozadowolenie i egotyzm

Konfederacji, iż mógł przeniknąć do jej wnętrza praktycznie, kiedy tylko zechciał.

Juna Rhae 137 Dekoratorka nic o tym wszystkim nie wiedziała. Była ona typowym produktem

świata cywilizowanego, osobą, której praca polegała na spotkaniach z obywatelami pragnącymi

zmienić wygląd swego mieszkania lub domu. Zasiadała z klientami, by przedyskutować nowe

rozwiązania, przepuszczała nowe dane i profile psychologiczne klientów przez komputer i

proponowała im takie zmiany, które były w stanie ich zadowolić. Jej nazwisko świadczyło o tym,

że do tego rodzaju zajęcia została przysposobiona, a ponieważ Konfederacja rzadko się myliła,

kochała swą pracę i nie wyobrażała sobie, by mogła robić coś innego. Przebywała w Kurorcie

Tonowah na tygodniowym urlopie, ponieważ wiedziała, iż wkrótce czeka ją dużo pracy. Miała

przed sobą największe wyzwanie w swojej dotychczasowej karierze, redekorację Centrum

Rodzinnego dla Dzieci w Kuro, które właśnie zmieniało swą funkcję i zamiast wychowywania

przyszłych inżynierów miało zająć się przygotowaniem botaników, których, zgodnie z

przewidywaniami komputerów, Konfederacji mogłoby zabraknąć za jakieś dwadzieścia lat.

Dekoracja wnętrz była sprawą niezwykle istotną dla Centrów Rodzinnych, stąd i podniecenie

związane ze stojącym przed nią wyzwaniem i uczucie satysfakcji wynikające z okazanego jej

zaufania. Choć, z drugiej strony, na następne wakacje przyjdzie jej długo poczekać.

Popływała w przejrzystych wodach Tonowahu, a potem leżała na złocistym piasku. W końcu,

całkowicie wypoczęta i odświeżona, skierowała się z powrotem do swego eleganckiego

apartamentu, by wziąć prysznic i zamówić posiłek, a także pomyśleć o rozrywce na wieczór.

Wykąpała się szybko i telefonicznie zamówiła posiłek – coś dla prawdziwego smakosza na ten

wieczór, zadecydowała. Oczekiwanie skracała sobie, wystukując projekty strojów na urządzeniu

zwanym Płytą Mody, a zawierającym ponad trzy miliony elementów ubrań, z których można było

stworzyć własnoręcznie zaprojektowane stroje. Juna, jak większość przebywających w tym

kurorcie osób, obywała się doskonale bez ubrania w ciągu dnia, ale wieczorem chciała wystąpić w

czymś zaskakującym, bardzo osobistym, a jednocześnie wygodnym. W towarzystwie lubiła być

przedmiotem zainteresowania, a mogła ten cel uzyskać jedynie przy pomocy strojów, skoro

wszyscy wokół obdarzeni byli urodą fizyczną.

Dokończyła projektowanie wieczorowego stroju, którego główny element stanowiła obcisła

szmaragdowozielona suknia i wystukała odpowiedni kod, wiedząc, że dzięki niemu za pół godziny

wyjmie z pojemnika gotowe dzieło.

Usłyszała gong przy drzwiach wejściowych i zawołała: – Proszę wejść. – W drzwiach pojawił

się ubrany na biało mężczyzna niosący złotą tacę. Kurorty miały zwyczaj zatrudniać anachroniczną

już ludzką obsługę jako oznakę dodatkowego luksusu; zresztą mężczyźni i kobiety pracujący w

usługach kochali swą pracą i nie zamieniliby jej na żadną inną.

Wszedł, nie zwracając najmniejszej uwagi na jej nagość, postawił tacę na stoliku, podniósł ją

ponownie obydwiema dłońmi, włączając jednocześnie znajdujące się po jej obydwu stronach

przełączniki. Usłyszała krótkie buczenie i spod tacy wysunęły się cienkie, mocne podpórki.

Mężczyzna włączył zręcznie coś, czego położenie tylko on sam znał, i taca stała się nagle punktem

Jack Laurence Chalker - Czterech Władców Rombu 02 - Cerber. Wilk w owczarni.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: