Pas planetoid.pdf

Pas planetoid

Pas planetoid – obszar rozciągający

się pomiędzy orbita mi Marsa i

Jowisza . W obszarze tym znajduje się

wiele małych ciał niebieskich –

planetoid, z których znane są już setki

tysięcy. 220 planetoid ma średnicę

przekraczającą 100 km. Łączna masa

wszystkich obiektów w pasie planetoid

szacowana jest na 2,3×10 21 kg i jest

tylko pięć razy mniejsza od masy

Plutona.

W pasie planetoid występują obszary –

tzw. przerwy Kirkwooda .

Występowanie takich obszarów

spowodowane jest głównie przez

grawitację Jowisz a i zależy od

odpychających rezonansó w okresu

obiegu asteroid z okresem obiegu

Jowisza. Gdy orbita planetoidy jest

bliska rezonansu, może zostać

zmieniona w stosunkowo krótkiej skali

czasowej – przesunięta w obrębie

Układu Słonecznego l ub (rzadko) zmieniona w otwartą orbitę hiperboliczną, skutkującą bezpowrotnym

wyrzuceniem asteroidy z Układu.

Pas planetoid pomiędzy orbitami Mars a i Jowisza

Pas planetoid jest nazywany głównym pasem planetoid ponieważ należy do niego większość planetoid odkrytych

dotychczas. Odkryto również skupiska planetoid zwane Trojanami i Grekami (na orbicie Jowisza wokół odległości

kątowej 60 stopni przed i za planetą), także grupę Centaurów (głównie między Saturn em i Neptun em) oraz ponad

tysiąc obiektów transneptunowych ( znajdujących się za orbitą Neptun a) z Pasa Kuipera i z dysku rozproszonego .

Historia obserwacji

Istnienie planety na orbicie podobnej do obecnego pasa asteroid podejrzewał już w 1766 roku niemiecki a stronom

Johann Daniel Titius. Wynikało ono ze sformułowanej przez niego prawidłowości znanej obecnie jako Reguła

Titiusa-Bodego. Pierwszy obiekt pasa, 1 Ceres, zaobserwował włoski a stronom Giuseppe Piazzi . Obserwacja miała

miejsce 1 stycznia 1801 roku w Palermo. Piętnaście miesięcy później, 28 marca 1802 roku, niemiecki astronom

Heinrich Wilhelm Olbers o dkrył drugą planetoidę, Pallas. W 1804 roku odkryto planetoidę 3 Juno, a w 1807 roku 4

Westa. Mimo że - w przeciwieństwie do znanych planet - obiekty te stanowiły punktowe źródło światła, przez wiele

lat uważano je za planety. Piąta planetoida, Astraea, została odkryta w 1845 r oku. W 1847 roku odkryto trzy kolejne

obiekty, a w 1851 z nano ich już 15. Te odkrycia doprowadziły do wyłączenia planetoid z listy planet. W tym też

okresie wprowadzono system ich numeracji [1] .

Do połowy 1868 r oku znano 100 planetoid, a rozwój astrografii p rzyspieszył tempo ich odkryć. W 1921 r oku znano

ich już 1000 Wikipedia:Weryfikowalność, w 1981 10 000 [2] , a w 2000 roku 100 000 [3] .

Pas planetoid

Pochodzenie

Istnieje kilka hipotez o powstaniu pasa planetoid. Niektórzy naukowcy sądzą, iż w tym miejscu była kiedyś planeta -

Faeton, która pod wpływem grawitacji Jowisza rozpadła się. Jednak tę teorię wykluczają dane dotyczące łącznej

masy planetoid, która to jest dużo mniejsza niż masa najmniejszej planety w Układzie Słonecznym.

Inne przypuszczenie mówi, iż pod wpływem perturbacji grawitacyjnych ze strony planet, zwłaszcza Jowisza, ciała

"niewykorzystane" w czasie formowania się dużych obiektów Układu Słonecznego zostały zepchnięte pomiędzy

orbity Marsa a Jowisza.

Eksploracja

Pierwszą sondą kosmiczną, która przemierzyła pas planetoid był

Pioneer 10, który w drodze do Jowisz a dotarł do tego regionu 16 lipca

1972 r oku. W tamtych czasach uważano, że jego przebycie wiąże się

ze sporym ryzykiem, jednak do tej pory 9 ziemskich pojazdów

przebyło go bez problemu. Ze względu na niską gęstość pasa planetoid

obecnie szacuje się, że szanse na kolizję sondy kosmicznej z obiektem

pasa są mniejsze niż jeden na miliard [4] .

Sondy Pioneer 11 , Voyager 1 , Voyager 2 i Ulysses przekroczyły pas

planetoid nie wykonując ich zdjęć. Sonda Galileo wykonała zdjęcia

planetoidy 951 Gaspra w 1991 roku i 243 Ida w 1993 roku. Sonda

NEAR Shoemaker wykonała zdjęcia 253 Mathilde w 1997 r., a Cassini

przesłał zdjęcia 2685 Masursky w 2000 roku. Sonda Stardust sfotografowała 5535 Annefrank w 2002 roku, a w 2006

roku sonda New Horizons wykonała zdjęcia planetoidy 132524 APL. Wszystkie te obserwacje pochodzą z

krótkotrwałych przelotów przez pas.

Artystyczna wizja misji Dawn

Trwająca misja Dawn ma na celu szczegółowe zbadanie planetoidy 4 Westa i planety karłowatej 1 Ceres.

Zobacz też

• Lista planetoid

• Rodziny planetoid

• Przerwy Kirkwooda

• Podstawowe zagadnienia z zakresu astronomii

• Astronomia

Przypisy

[1] Discovery of the Asteroids (http:/ / aa. usno. navy. mil/ faq/ docs/ minorplanets. php) United States Naval Observatory ( ang. )

[2] Film obrazujący wzrost liczby odkrytych planetoid w latach 1980-2010 (http:/ / www. youtube. com/ watch?v=S_d-gs0WoUw) ( ang. )

[3] MPC Archive Statistics (http:/ / www. minorplanetcenter. org/ iau/ lists/ ArchiveStatistics. html) ( ang. )

[4] New Horizons Crosses The Asteroid Belt (http:/ / www. spacedaily. com/ reports/ New_Horizons_Crosses_The_Asteroid_Belt. html) Space

Daily ( ang. )

Źródła i autorzy artykułu

Pas planetoid Źródło : http://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=23448193 Autorzy : Ataleh, Beau, Beno, Birczanin, Bulwersator, John Belushi, Julo, Kokorik, Lahcim nitup, Marcin Suwalczan,

Marszałek, Mathiasrex, Mimiru, Qblik, Roo72, S99, Slawojar, Sobi3ch, Szakalini, Tdc6502, Wbartoszy, Wiklol, Woyteck, Wyksztalcioch, 13 anonimowych edycji

Źródła, licencje i autorzy grafik

Plik:Rodzina Hildy.PNG Źródło : http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Rodzina_Hildy.PNG Licencja : Public Domain Autorzy : Translation of a polish version: John Belushi; original

uploader of a polish version was Roo72 at pl.wikipedia. Original author was Mdf at en.wikipedia.

Plik:Dawn Flight Configuration 2.jpg Źródło : http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Dawn_Flight_Configuration_2.jpg Licencja : nieznany Autorzy : GDK

Licencja

Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported

http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: