Karen Kingsbury - Jak puch z dmuchawca.pdf - Karen Kingsbury - hummer85

KAREN KINGSBURY:

Jak puch z dmuchawca:

Tłumaczenie: Monika Wolak

Polskie WydawnictwoEncyklopedyczne

Radom 2008.

Projekt okładki: Amadeusz TargońskiRedakcja i korekta: Monika

ZarębaRedakcja techniczna: Sławomir Korba

Jak puch z dmuchawca

Polska edycja 2008 by Polskie 'Wydawnictwo Encyklopedyczne

Wszelkie prawa zastrzeżone

Like DandelionDust, Polish

Polish edition 2008 by Polskie WydawnictwoEncyklopedyczneAli

rights reserved.

CenterStreet

Hachette Book GroupUSA

237 ParkAvenue, New York,

ISBN 978-83-7557-051-9

Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne26-606 Radom, ul.

Wiejska 21tel.

/fax (48) 366 56 23, 384 66 66

e-mail:

polwen)polwen.pl;

http://www.polwen.pl

Druk i oprawa:

OPOLGRAF S.A.

www.opolgraf.com.pl

Rozdział I

Molly Campbell zastanawiałasię niekiedy, czyinni też to widzą.

Być może ludzie mijający ją,Jacka i małego Joeya dostrzegali jakieś

światłoo złotym odcieniu, magiczny pył pobłyskujący na ichgłowach lub

otaczającą ich niezwykłą aurę, która oznajmiała całemu światu to, o czym

oni troje byli całkowicieprzekonani: że lepiej nie mogłoby się im w życiu

ułożyć.

Czasami kiedy spacerowałaz czteroletnim Joeyem pocentrum

handlowym wWest PalmBeach, mając w portfelukilkaset dolarów w

gotówce, parę kart kredytowych, w tymkartę Visa z pięciocyfrowym

limitem dziennym, zdarzałosię jej dostrzegać zaniedbanych mężczyzn o

zmęczonychtwarzach albo starsze kobiety w znoszonych butach, z pustym,

nieobecnym spojrzeniem.

Zastanawiałasię wówczas:

Co ich spotkało?

Jak to się stało, że wylądowali na samotnych wyspach życia?

I jak udało się jej,Jackowi i Joeyowiodnaleźć właściwe miejsce dobre

miejsce?

O tym wszystkim rozmyślała Molly, siedząc na zebraniurodziców

wprzedszkolu i słuchając zachwytów wychowawczyni Joeyanad

postępami chłopcaw liczeniu i pisaniu.

Molly trzymała za rękę męża - człowieka inteligentnego,może nieco

szorstkiego w obejściu - i uśmiechała się doJoeya.

- Miło nam to słyszeć,kochanie.

-Dzięki!

Joey odwzajemnił uśmiech.

Zabawnieodsłonił przy tym dziąsła, także widać było jego

pierwszykiwający się ząb - lewą górną jedynkę- który wystawałpod jakimś

nieprawdopodobnym kątem.

Chłopak dziarskowymachiwał nogami pod stołem, błądząc jednocześnie

spojrzeniem pościanach.

W pewnym momencie jegowzrok spoczął na wielkim plakacie z

tyranozaurem.

Joeyuwielbiał tyranozaury.

- Państwa synek jest czarującym dzieckiem - ciągnęłanauczycielka.

- Wszystkich zachwyca.

Pani Ericksonbyła po sześćdziesiątce, miałasiwe włosyi delikatną

rękę do swoichwychowanków: ucząc alfabetu,wolała korzystać z pochwał

i słodyczy niż z surowego tonui nudnych ćwiczeń pamięciowych.

- Czyta jak dziecko w pierwszej klasie, a przecież niemajeszcze

pięciu lat.

To niesamowite!

- Uniosła brwi.

-Liczyteżdoskonale.

I świetnie dogaduje się z rówieśnikami.

I pani Erickson opowiedziała im pewne zdarzenie.

Kiedy tydzień temu Joey przyszedł na zajęcia kilkaminut wcześniej niż

zwykle, w sali był już MarkAllen- dziecko mające spore problemyz nauką.

Marksiedział,wpatrującsię w swoją pustą śniadaniówkę, a po policzkach

spływałymu strumieniełez: jego mama zapomniałazapakować drugiego

śniadania dla niego.

- Szukałam właśnie materiałów na zajęcia- wyjaśniłapani Erickson - i

dopiero kiedy wróciłam do sali, zobaczyłam, co się dzieje.

Joey usiadł obok Marka Allena, wyciągnął z plecakawłasną

śniadaniówkę z Barmanem iwyłożył całąjejzawartość na stolik.

Wchodząc, wychowawczyni dostrzegła, jakJoey wręcza koledze

ciasteczka z masłem orzechowym i banana, mówiąc:

- Nie płacz.

Weź moje śniadanie.

- Naprawdę - oczy pani Erickson błyszczały na samowspomnienie

tamtej chwili - od dawna nieuczyłam takmiłego i zrównoważonego

czterolatka jak Joey.

Molly pławiła sięw komplementach nauczycielki.

Co chwilę powracała myślami do usłyszanej opowieści,a kiedy zebraniesię

skończyło i wyszli ze szkoły, szerokouśmiechnęła siędo męża.

- Ma to po mnie - wysoko uniosła podbródek, udajączarozumiałość -

tę dobroć, która kazała mu podzielić sięśniadaniem z kolegą.

-Jasne - Jack patrzył nanią roześmianymi oczyma.

- Dobroći umiejętności towarzyskie bez wątpienia mapo tobie.

-Bez wątpienia!

- ...

ale rozum - mówiąc to,popukał się w czoło,a w jego głosie zabrzmiał

śmiech -to jużmoja zasługa!

- Zaraz, zaraz!

- Mollypopchnęła go mocno, chociażnie mogła powstrzymać uśmiechu.

-Przecież to ja w naszejrodzinie mam głowę na ka.

- Uciekamy, stary!

- Jack chwycił dłoń Joeya i obajruszylibiegiem ku zaparkowanemu

nieopodalsamochodowi.

Było piękne majowe popołudnie, nieco chłodniejsze niżzazwyczaj

południowej Florydzie; słońce świeciło jasno,a na tlebezchmurnego nieba

leniwie kołysały się palmy.

W taki dzień zapominało się o trudnych do wytrzyma.

Karen Kingsbury - Jak puch z dmuchawca.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: