Niezwykłe bliskie spotkanie III stopnia w Niemczech.pdf

Niezwykłe bliskie spotkanie III stopnia w Niemczech

Każdy badacz zjawiska UFO natrafia czasami na niezwykłe informacje. Często są to opisy

zdarzeń, które w pojęciu przeciętnego człowieka są niemożliwe. Co gorsze, bardzo rzadko udaje się

potwierdzić całkowitą wiarygodność tego typu niesamowitych relacji, a czasem jest to zupełnie

niemożliwe.

Kilka miesięcy temu otrzymałem z Niemiec materiały opisujące wyjątkową moim zdaniem

historię. Całość materiałów obejmowała 16 stron wraz z rysunkami obrazującymi niezwykłe

spotkanie z załogantami NOLa.

Bohaterem tego zdarzenia, do którego doszło w połowie sierpnia 1981 roku między godziną piątą

a szóstą rano, był mieszkający na stałe w Niemczech 55-letni Polak, z zawodu artysta malarz,

którego dla potrzeb tego artykułu będę nazywał umownie Adamem Kowalskim, jako że zastrzegł on

sobie anonimowość.

Adam Kowalski często wyjeżdżał nad położone w odległości 4 km od miejscowości Rheda-

Wiedenbrück, w której mieszkał, niewielkie jezioro Lintel, gdzie oddawał się jednemu ze swoich

ulubionych zajęć, jakim było podpatrywanie przyrody. Pamiętnego dnia również udał się w tamto

miejsce. Szedł prowadząc rower wąską zarośniętą ścieżką wzdłuż jeziora. Po jego drugiej stronie

była mała przystań z barakiem dla żeglarzy.

W pewnym momencie zauważył siedzącego w pobliżu rybaka, który zachowywał się

niespokojnie, po czym jego oczom ukazał się gigantyczny obiekt, który unosił się bezdźwięcznie w

odległości 100-150 metrów na wysokości około 15-20 metrów nad wodą. Nie miał okien i

przypominał wyglądem gruby odwrócony do góry dnem głęboki talerz. Świadek odniósł wrażenie,

że to „coś” zaraz runie do jeziora. Nie spuszczając go z oczu, szedł dalej w kierunku przystani.

Zastanawiał się, czy ów wędkarz również widzi ten obiekt, jako że właśnie opuścił swoje

stanowisko w towarzystwie 2-3 osób ubranych w nieco dziwne, „mieniące się” kombinezony.

Początkowo świadek pomyślał, że to strażnicy ze służby ochrony przyrody, którzy złapali tego

mężczyznę na nielegalnym wędkowaniu.

W chwilę potem obiekt oddalił się na tej samej wysokości w kierunku przystani i zawisł nad

barakiem. Świadek szedł teraz w jego stronę, był już bardzo blisko niego – niespełna 100 metrów.

Marsz utrudniał mu rower, z którego spadł łańcuch i który trzeba było prowadzić. Obiekt

bezszelestnie osiadł na trawie niedaleko baraku. Było to dziwne, gdyż mimo pochyłego gruntu stał

prosto. Miał od 7 do 10 metrów wysokości i ponad 30 metrów długości. Gdy świadek mijał tablicę z

napisem: „Teren żeglarski – obcym wstęp wzbroniony” – zobaczył, że z tyłu obiektu wyszła starsza

pani z małym pieskiem. Widząc to, pomyślał, że to musi być jakiś supernowoczesny środek

lokomocji i zaczął sprawdzać, czy ma ze sobą pieniądze na ewentualny przelot tym cudem techniki.

Obiekt wznosił się tuż nad ziemią, ponieważ piesek biegał pod nim. Gdy świadek kładł rower na

trawniku, kobieta przeszła obok niego idąc w stronę furtki. Świadek postanowił wejść do obiektu i

zapytać o cenę lotu oraz rozkład jazdy lub plan lotów. Był święcie przekonany, że to ziemski

pojazd, za czym przemawiała obecność tej kobiety z pieskiem, mimo iż pora i miejsce tego

zdarzenia wydały mu się dziwne. Pojazd posiadał wejście z zaokrąglonymi narożami bez drzwi.

Świadek wszedł na wysuniętą platformę i nagle usłyszał dzwonek swojego roweru. Spojrzał, w

kierunku, z którego dobiegł dźwięk, i ujrzał postać ubraną w kombinezon podobny do tych, jakie

mieli na sobie osobnicy, których wziął za strażników przyrody. Postać dała mu stanowczy znak

ręką, aby nie podchodził (wydawała się być półprzeźroczysta). Patrząc na oglądającego jego rower

osobnika, świadek pomyślał, że ktoś jeszcze musi widzieć ten pojazd, ponieważ był gigantyczny,

zaś jezioro często odwiedzali spacerowicze i wędkarze. Co więcej, w miejscowości Eutersloh w

odległości około 8 km od jeziora znajduje się wojskowa baza lotnicza.

Nagle świadek poczuł dziwny zapach przypominający odór palonej gumy i zakręciło mu się w

głowie. Przed jego oczami mignęło wejście do pojazdu i dziwne istoty. Po chwili był już wewnątrz i

siedział na jakiejś ławce. Naprzeciw niego stał jakiś humanoid i uważnie go obserwował. Nie

mogąc znieść jego uporczywego spojrzenia, świadek obrócił głowę na bok (w prawo) i w tym

momencie zobaczył wcześniej widzianego wędkarza. Tajemnicza postać poleciła mu telepatycznie

oddać saszetkę z dokumentami. Po jej oddaniu świadek zobaczył, że siedzący obok wędkarz zaczął

ściągać z siebie ubranie. Za nim stała inna zagadkowa istota i świadek zrozumiał, że ma się do niej

zbliżyć.

„W drodze do tej postaci byłem jakiś lekki, tak jakby nie było podłogi. Teraz nie miałem

saszetki i nie wiedziałem, jak się nazywam. Widziałem odciętą głowę krowy bez jednego lewego

oka i połowy upiłowanego rogu. W pysku miała jakieś prawidło (druty?), były tam również

dziecięce buty oraz okulary. To leżało na jakimś blacie (stole?). Czułem lekkość, tak jakbym nie

miał żadnych organów wewnętrznych...”

Wygląd NOLa

Wnętrze obiektu było skąpane w różowofioletowej poświacie i świadek miał wrażenie, że wokół

jest wiele przezroczystych osobnych pomieszczeń. Obca istota kazała mu wejść do jakiegoś

mglistego niebieskoszarego wnętrza. Świadek zaczął się rozbierać i poczuł, że jego ciało

samoczynnie przybiera pozycję poziomą. Chwilę później był już w innym pomieszczeniu, w którym

przebywało wiele istot w kombinezonach. Istoty pochłonięte były swoimi czynnościami i nie

zwracały nań uwagi. Ruszały głowami, rękami, mimo iż nie było widać żadnych urządzeń.

Po pewnym czasie świadek z powrotem był ubrany i miał przy sobie saszetkę, brakowało jednak

paska, zaś zegarek przestał funkcjonować. Przebywając na pokładzie pojazdu widział bardzo

dziwne rzeczy.

„Przypominam sobie mnóstwo światełek i nie wiem, czy w odbiciu od sufitu, czy z sufitu

przez przezroczystą podłogę widziałem olbrzymie miasto z oświetlonymi wieżowcami, czasem z

różnych stron widziałem te same oświetlone wieżowce. A może byłem w jakimś olbrzymim

urządzeniu lub nad nim gdzieś daleko, gdzie akurat była noc, a to wszystko przypominało do

złudzenia rozświetlone miasto...”

Obce istoty przekazały świadkowi cienki pasek o szerokości około 5 cm i długości mniej więcej

25 cm. Mężczyzna spostrzegł, że ręka, która mu go podała, była bardzo podobna do ludzkiej – miała

5 palców, które wydawały się jednak nadmiernie długie i pozbawione ludzkich paznokci.

Pomieszczenie wydawało się zupełnie puste. Otrzymany przez świadka pasek zaczął przybierać

niesamowite formy – raz był kwadratem, raz trójkątem, a raz kołem. Gdy się zmieniał (przybierał

różne figury geometryczne), na jego powierzchni pojawiały się dziwne znaki przypominające

głośne na całym świecie piktogramy zbożowe. Przybierając inny kształt zdawał się być

przezroczysty. Z posiadanych przeze mnie opisów wynika, że te znaki były trójwymiarowe. Być

może był to rodzaj pisma lub alfabet obcych istot. W jakim jednak celu pokazano je temu

człowiekowi? Czyżby był to tylko element jakiejś gry?

Symbole można było oglądać pod dowolnym kątem. Świadek ciągle trzymał pasek w ręku i

kiedy próbował go zgiąć, ten powracał do swojego pierwotnego kształtu (podobnie jak niektóre

metalowe szczątki, które znaleziono po katastrofie NOLa w Roswell).

„Coś niesamowitego, a zarazem pięknego i zdumiewającego! To «coś» demonstrowało

niepojętą mądrość. To była manifestacja techniki...”

Nie można było schować paska do kieszeni, gdyż ciągle wracał do swojego pierwotnego kształtu.

W pewnej chwili świadek rozsunął ręce i wypuścił przedmiot, który zamiast spaść na podłogę wisiał

w powietrzu i majestatycznie się obracał. W chwilę potem pasek powoli opadł na podłogę tuż obok

nóg świadka, który schylił się, aby go podnieść. Jednak nie udało mu się, ponieważ pasek tkwił przy

podłodze, jak gdyby był do niej przymocowany. Spojrzał na stojącą obok obcą istotę i w tej samej

chwili pasek wrócił do jego rąk. Było oczywiste, że ta istota miała nad nim pełną kontrolę.

Wygląd istot

Nagle w dłoni świadka pojawiła się przezroczysta kula wielkości piłki tenisowej, która sprawiała

wrażenie, jakby nic nie ważyła. Mieniła się różnymi kolorami. Gdy świadek zamknął ją w swoich

dłoniach, kula prześwietliła je. Widok szkieletu jego własnych dłoni nieco go przeraził. Kula nie

była ani zimna, ani ciepła – w ogóle nie było czuć, jaką ma temperaturę. Przestraszony chciał się jej

pozbyć, ale podobnie jak pasek zawisła w powietrzu. Zaczęła zachowywać się jak nadmuchiwany

balon szybko rosnąc. Po chwili zasłoniła obcą istotę, która stała w odległości niespełna 2 metrów od

niego. Chwycił ją ponownie, lecz nadal nie odczuwał żadnego ciężaru.

Kula emitowała ze swojego wnętrza obraz – swego rodzaju trójwymiarową prezentację. Była ona

niezwykła. Z chaosu poprzedzielanych liniami kolorowych plam wyłoniły się znane świadkowi

widoki. Wieża ciśnień z miasta, w którym mieszkał, a następnie ratusz i wieżowiec stojące w

pobliżu jego mieszkania. Potem widział jeszcze wieże kościołów, boiska, parkingi itp. Na koniec

ujrzał siebie trzymającego tę kule i patrzącego na nią. Chciał obrócić ją w rękach, lecz kula

przeobraziła się w duży szklany okrąg grubości od 7 do 10 cm, który szybko zmalał i przeistoczył

się w pierwotną szklaną kulę wielkości piłki tenisowej. Następnie kula nagle zniknęła – równie

nagle jak się pojawiła. Stojąca naprzeciwko świadka obca istota nie okazywała żadnych emocji,

brak było na jej twarzy jakichkolwiek napięć.

„Ja się głupio uśmiechnąłem, bo było to dziwne, fajne i zabawne, nigdy czegoś takiego nie

widziałem... Humanoid patrzył na mnie tak, jak król na błazna. W każdym razie znalazłem się

niespodziewanie na zbiorowisku złomu i starych samochodów...”

Świadek ocknął się w odległości 5 km od jeziora, w pobliżu którego przebywał przed dostaniem

się na pokład NOLa. Tak zakończyło się jego spotkanie z obcymi istotami, które z całą pewnością

nie pochodziły z Ziemi. Otępiały i z silnym bólem głowy siedział na ziemi oparty o tylne koło

starego autobusu. Stan, w jakim się znajdował, przypominał przebudzenie się po całonocnej libacji.

Jednak nie była to libacja, ale coś, z czym nigdy się nie spotkał i nie potrafił zrozumieć. Zegar w

zaparkowanym przy drodze samochodzie wskazywał 9-tą rano. Jego ręczny zegarek nie działał,

brak było również paska i roweru.

W domu podczas kąpieli okazało się, że jest opalony na czerwony brąz, tak mocno, że

„wstydziłem się iść do Ratusza, bo taką opalenizną mogłem wzbudzić zazdrość urzędników, że nic

nie robię tylko się opalam, a oni muszą ciężko pracować do 16.30...” Był potwornie zmęczony.

Później odkrył, że to tajemnicze przeżycie wyzwoliło u niego niezwykłe zdolności malarskie, które

zapewniają mu do dzisiaj dobrą egzystencje. (Ten fakt przywodzi mi na myśl inny szczegółowo

badany przeze mnie przypadek 45-letniego mężczyzny z Puław, któremu kontakty z obcymi

istotami pozwoliły rozwinąć talent artystyczny). Adam Kowalski jeszcze tego samego dnia pojechał

z kolegą na miejsce zdarzenia.

Tafla jeziora Lintel lśniła w słońcu, zaś w pobliżu kręcili się nieświadomi tego, co się tam

rankiem wydarzyło, ludzie. Świadek znalazł swój rower, który leżał na ziemi, jednak już bez

dynama i siodełka. Nie chciał rozpowiadać o tym zdarzeniu, ponieważ bał się ośmieszenia oraz

reakcji władz niemieckich. Przez wiele lat nie mógł znaleźć nikogo, z kim mógłby podzielić się tym

przeżyciem, kto by go zrozumiał. Świadek stwierdził, że dopiero po jakimś czasie uświadomił sobie

doniosłość tego zdarzenia. Obce istoty działały na niego i wykonywał ich polecenia.

Świadek postanowił badać obce istoty poprzez Pismo Święte , które studiuje już od 20 lat.

Wierzy, że są w nim drogowskazy prowadzące do poznania przybyszów z kosmosu. Jest

przekonany, że biblijny cytat: „To, co dla człowieka może być niemożliwe, dla Boga jest

możliwe...”, to nic innego jak otwarta brama do wszelkich zjawisk widzialnych i niewidzialnych.

Świadek podkreśla, że do obiektu wszedł dobrowolnie wiedziony ciekawością i chęcią poznania,

natomiast na złomowisku znalazł się bez własnej woli i zastanawia się, dlaczego właśnie tam?

Obecnie rzadko odwiedza to jezioro, ponieważ to zdarzenie zostawiło trwały ślad w jego psychice,

całkowicie odmieniając jego życie. O stopniu jego wiedzy w owym czasie w zakresie dotyczącym

obcych istot świadczy to, że obce istoty wziął za strażników nie istniejącej straży ochrony przyrody,

zaś pojazd potraktował jako środek miejskiej lokomocji powietrznej, czego również nie ma.

Co ciekawe, miesiąc przed emigracją z Polski, to jest na początku czerwca 1981 roku, świadek

miał kilka zagadkowych proroczych snów. Widział w nich wprowadzenie w Polsce stanu

wojennego, a także dowiedział się, że będzie musiał wyjechać do Niemiec. Trzeba wiedzieć, że w

owym czasie otrzymanie paszportu graniczyło z cudem. Tymczasem świadek otrzymał go bez

większych problemów. Czyżby już wtedy w jego życie ingerowała jakaś niepojęta siła? Nie

wykluczam takiej możliwości.

Wygląd obcych istot

Były to niskie szczupłe humanoidy mierzące od 120 do 150 cm wzrostu (świadek ma 171 cm).

Ich tułów był trochę nieproporcjonalny w stosunku do reszty ciała w kategoriach ludzkiego ciała.

Nie widać było narządów rodnych, zaś ich dłonie były węższe od ludzkich i miały dłuższe palce.

Nie wiadomo, czy i ile miały palców u stóp, ponieważ w ich miejscu było coś, co przypominało

buty. Świadek zauważył zaokrąglone paznokcie u palców rąk. Stopy były zaokrąglone i w poprzek

nich biegły trzy wyraźne linie, które lekko pulsowały. Wyglądało to, jak gdyby obca istota łapała

rytmicznie palcami u nóg równowagę ciała. Powierzchnia nóg istot pokryta była czymś, co

wyglądało jak drobniutkie ziarenka maku i przykryta czymś w rodzaju cienkiej nylonowej

pończochy. Ich skóra była gładka i odbijała światło. Świadek nie potrafi powiedzieć, jakiego była

koloru.

Ciała istot zdawały się być czasami przezroczyste – na przykład gdy jedna z nich oglądała rower,

robiła wrażenie półprzeźroczystej. Natomiast istoty, w których towarzystwie szedł wędkarz, były

bardziej materialne z wyglądu i od wędkarza różniły się tylko strojem.

Charakterystyka wyglądu

Ruchy istot: normalne jak u ludzi we wszystkich postawach. Prawdopodobnie nie biegają i nie

skaczą.

Głowa: trochę większa w stosunku do krótkiego tułowia niż u ludzi. W miejscu włosów

widoczne drobniutkie zgrubienia.

Uszy: bardzo podobne do ludzkich, przylegające.

Nos: jak u ludzi, przy czym otwory nosowe są bardziej widoczne.

Twarz: przypomina rysami Azjatów.

Usta: jak u ludzi, lecz nieco cieńsze i mniejsze. Zawsze lekko uchylone bez jakiegokolwiek

grymasu.

Brwi: wystający łuk brwiowy, żadnych włosów. Lekkie, drobniutkie zgrubienia (jak na głowie).

Powieki: trochę przesadnie długie, górne i dolne podobne do ludzkich. Zamykały się

nieregularnie jak u ludzi, tyle że bardziej sennie.

Gałki oczne: bardzo duże; ale pasujące do powiek. Gałki zmniejszały się tak jak ludzkie źrenice.

Brak barwy. Świadek twierdzi, że ze względu na rozpowszechnione we wszechświecie światło,

oczy obcych istot odbierały każdą wiadomość nim przekazywaną. Dzięki wbudowanemu

systemowi noktowizji ich oczy posiadały możliwość wejścia w każdą wiązkę światła, jego

kontrolę oraz wydobywanie ukrytych informacji.

Być może światło jest dla tych istot źródłem energii? Być może te istoty są na tak wysokim

szczeblu rozwoju, że nie odżywiają się już tak jak my. Potwierdzają to przekazy telepatyczne, jakie

świadek otrzymał na pokładzie NOLa. Mówiły one, że życie na ich planecie oparte jest na krzemie i

że odżywiają się bezpośrednio. Nie sprecyzowały jednak czym.

Świadek przypuszcza, że obce istoty odżywiają się właśnie światłem. Potwierdzają to inne

przypadki opisane w literaturze ufologicznej.

Wygląd pojazdu

Kolor obiektu: stalowy, ciemnozielony, szary... przyjmował barwy i światło z otoczenia, zdawał

się być jego częścią. W pewnych sytuacjach mógł być niezauważalny, ponieważ na jasnym tle

był jasny a na ciemnym ciemny. Zdawał się też być półprzeźroczysty.

Okna: żadnych otworów, nitów czy anten. Obiekt nie emitował żadnego światła.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: