Wypadek Cash-Landrum.pdf

Wypadek Cash-Landrum

Pod wieczór 29 grudnia 1980 roku pięćdziesięciojednoletnia bizneswoman Betty Cash, jej 57-

letnia przyjaciółka i asystentka Vickie Landrum oraz wnuk tej ostatniej Colby Landrum wracając do

domu, przejeżdżali samochodem w pobliżu Huffman w Teksasie.

Jechali drogą położoną na uboczu i uczęsz-

czaną zazwyczaj tylko przez miejscowych. Region

ten, mimo iż leży w pobliżu Houston, jest rzadko

zaludniony, pokryty lasami dębowymi i sosno-

wymi, pełen jezior i bagien. Po około pół godzinie

Colby zauważył jasny obiekt unoszący się nad

drzewami jakieś 5 km od nich. Kiedy zbliżali się

do niego, stawał się coraz większy i unosił się nad

szosą. Nieznany obiekt był wielokrotnie większy

od samochodu i wyglądał jak ognisty diament. Ze

spodu UFO wydobywały się w nieregularnych

odstępach czasu płomienie. Pomiędzy tymi

uderzeniami ognia UFO opadało na 7-10 metrów,

po czym znowu wznosiło się wyżej. Betty

zatrzymała auto mniej więcej 60 m przed

obiektem.

Śledztwo nie zdołało dokładnie ustalić, czy

wyłączyła ona silnik czy też po prostu motor sam

zgasł. Potem cała trójka wysiadła z pojazdu, aby

przyjrzeć się bliżej tajemniczemu obiektowi. UFO

oświetlało las jak za dnia. Cztery rogi diamentu nie

były, według opisu świadków, ostre, lecz stępione.

Wzdłuż osi znajdowały się niebieskie światła i

słychać było powtarzające się regularnie dość

głośne piski.

Vickie Landrum, praktykująca chrześcijanka,

nie wierzyła, jak sama mówi, ani w istnienie życia

poza Ziemią, ani w UFO. Kiedy stała przed tym świecącym obiektem, oczekiwała Zbawiciela i

dlatego wpatrywała się intensywnie w promieniujące światło. Wskutek tego doznała, jak się później

okazało, ciężkiego uszkodzenia wzroku. Po paru minutach Colby'ego ogarnął strach i chłopiec

chciał wsiąść z powrotem do auta. Skłonił w końcu swoją babkę, aby weszła za nim do środka.

Betty Cash nie mogła się oderwać. Stała bezbronna, zanurzona w jasnym świetle przed.

samochodem. Żar, wydobywający się z UFO, poparzył częściowo jej skórę. Nawet pod obrączką na

palcu można było później znaleźć siady oparzeń. Po kilku minutach UFO uniosło się i odleciało.

Nagle świadkowie usłyszeli odgłosy jakby wielu helikopterów. I rzeczywiście, ze wszystkich

stron nadlatywały śmigłowce. Według Betty sprawiały wrażenie, jakby chciały otoczyć UFO, ale

znikło w ciągu kilku sekund za drzewami. Betty uruchomiła samochód i pojechała dalej szosą w

kierunku Dayton. Po jakichś pięciu minutach rozejrzeli się jeszcze raz we troje za obiektem i

zobaczyli, że nadal mogą go wyraźnie rozpoznać. Obiekt wyglądał teraz jak podłużny, świetlny

stożek. Oświetlał pobliską okolicę i śmigłowce. Naliczyli ich 23, a wiele z nich wyposażonych było

w dwa wirniki, cztery koła i nadbudowę z tyłu. Niektóre z nich zdołano później zidentyfikować jako

CH-47 Chinook. Pozostałe były znacznie mniejsze, ale za to szybsze i miały tylko jeden wirnik.

Gdy UFO i śmigłowce odleciały, świadkowie pojechali do domu.

Po odwiezieniu Vickie i Colby'ego Betty zrobiło się niedobrze. W ciągu następnych godzin jej

skóra zaczęła czerwienieć jak po oparzeniu słonecznym. Spuchła jej szyja, a na twarzy, głowie i

powiekach utworzyły się pęcherze, które w końcu popękały. Rano Betty znajdowała się na skraju

śpiączki. Vickie i Colby Landrumowie borykali się z podobnymi dolegliwościami. Stan Betty Cash

wciąż się pogarszał. Po trzech dniach musiała zostać przewieziona do szpitala, gdzie leczono ją jak

ofiarę poparzenia. Kiedy jeszcze na dodatek wypadły jej włosy, Colby opowiedział lekarzowi o ich

dziwnym spotkaniu z UFO. Leczenie się komplikowało, gdyż cała trójka pacjentów cierpiała na

silne bóle głowy i zaburzenia wzroku.

Każda z trzech ofiar osobno została dokładnie przepytana na temat tego straszliwego przeżycia.

Nie pojawiły się żadne sprzeczności. Wszyscy troje jednakowo opisali UFO i śmigłowce.

Stwierdzono, że w większości chodziło o helikoptery CH-47 Chinook. Ale dyrekcja lotniska w

Houston zapewniła, że w tym rejonie nie latały śmigłowce tego typu. Podobnie wszystkie bazy

lotnicze w okolicy twierdziły, że w tym czasie żadne ich śmigłowce nie latały. Kiedy przeszukano

drogę, znaleziono na asfalcie ślady po ogniu. Plastikowe i gumowe części samochodu Betty były

uszkodzone.

Zespoły badawcze MUFON i CUFOS odkryły,

że Betty Cash, Vickie i Colby Landrumowie nie

byli jedynymi świadkami, którzy widzieli UFO i

śmigłowce. Również policjant z Dayton i jego

żona zaobserwowali wiele śmigłowców CH-47.

Kiedy o zdarzeniu poinformowano opinię

publiczną, do zespołów badawczych zaczęli się

zgłaszać kolejni świadkowie, którzy widzieli

UFO i Chinooki. Ustalono także, że już

poprzedniego dnia widziano śmigłowce i UFO.

Kilka miesięcy po zdarzeniu Vickie Landrum

poddała się hipnozie dr. Leo Sprinkle'a z

uniwersytetu w Wyoming. Nie znalazł on jednak

nic, co wskazywałoby na porwanie. Betty Cash

nie zgodziła się na hipnozę, gdyż lekarze obawiali

się, że będzie to zbyt dużym obciążeniem dla jej

serca.

W lutym 1981 roku koszty leczenia Betty Cash

przekroczyły już 10.000 USD. Potem zachoro-

wała na raka piersi. Amputacja piersi przeszkodziła na razie najgorszemu. Kilka miesięcy później

koszty leczenia tych trzech ofiar sięgnęły 20 milionów USD. Betty Cash, Vickie i Colby

Landrumowie zaskarżyli rząd amerykański, domagając się odszkodowania. Nie ulegało

wątpliwości, że władze wiedziały o tym zdarzeniu więcej niż chciały przyznać, gdyż, wbrew

zaprzeczeniom, brały w nim udział wojskowe śmigłowce. Prawnicy Betty Cash, Vickie i Colby'ego

Landrumów uzasadnili swoje roszczenia w następujący sposób:

1. Gdyby założyć, że UFO znajdowało się w posiadaniu, w dyspozycji albo pod kontrolą

pozwanego rządu USA, niedbalstwem z jego strony był fakt, że obiekt ten przelatywał nad

powszechnie dostępną drogą. Tym samym pozwany winny jest tego, że nie ostrzegł powodów przed

niebezpieczeństwem. Wojsko powinno było w każdym razie pomóc skarżącym, nie podjęło jednak

żadnych kroków.

2. Gdyby założyć, że UFO nie znajdowało się w posiadaniu, w dyspozycji ani pod kontrolą

pozwanego, także w tym przypadku – według prawnika Petera

Gerstena – powodom przysługiwałoby prawo do odszkod-

owania. Obecność śmigłowców wskazuje bowiem, że

pozwany wiedział o istnieniu tego latającego obiektu, nie

przekazał jednak skarżącym żadnego ostrzeżenia ani nie

przyszedł im z pomocą. Gersten podsumował, że w wypadku

gdyby UFO było nieznanym intruzem, amerykański rząd

wiedział – jak wynika z obecności śmigłowców wojskowych,

względnie powinien wiedzieć, że UFO od przynajmniej 35 lat

stanowi niebezpieczeństwo dla ludności. Ponieważ

powodowie płacą podatki, a rząd odpowiedzialny jest za ich

bezpieczeństwo, mają więc oni też prawo wiedzieć, kto lub co

spowodowało ich obrażenia.

Proces trwał cztery lata i zakończył się w 1986 roku

niepomyślnie dla skarżących. Wysoko postawieni specjaliści

amerykańskiej agencji kosmicznej NASA, Sił Powietrznych i

Marynarki Wojennej zaświadczyli przed sądem, że ich instytucje nie mają ani nie korzystają z

takiego obiektu, jaki opisali Betty Cash oraz Vickie i Colby Landrumowie. Dla sędziego Rossa

Sterlinga zeznania ekspertów rozstrzygnęły sprawę, mimo iż powołano wielu niezależnych

świadków, którzy widzieli wojskowe śmigłowce i UFO.

Dzisiaj Betty Cash oraz Vickie i Colby Landrumowie chorują na raka. Co rzeczywiście zaszło w

położonej na uboczu okolicy koło Huffman w Teksasie, pozostanie tajemnicą. Nie jest zbyt

prawdopodobne, by wojsko oblatywało ściśle tajny model na otwartym terenie. Jak wykazaliśmy w

„UFO-Geheimhaitung”, takie loty testowe odbywają się zawsze na obszarach niedostępnych opinii

publicznej. Inna hipoteza mówi, że UFO zostało namierzone przez radary wojskowe. Być może

przypuszczano, iż UFO ma kłopoty i grozi mu upadek. Śmigłowce miały chyba stanowić kolumnę

ratowniczą, a gdy UFO znikło, powróciły do swoich baz. Jest oczywiste, że rząd amerykański ze

względów narodowego bezpieczeństwa poświęcił przyszłość, a prawdopodobnie i życie Betty Cash

oraz Vickie i Colby'ego Landrumów.

Co ciekawe, wieczorem 6 sierpnia 1987 roku we Włoszech doszło do podobnego zdarzenia.

Trzech mężczyzn jechało samochodem również mało uczęszczaną drogą w Pordenone. Nagle nad

pojazdem zawisł w powietrzu obiekt w kształcie dysku. Wkrótce potem zgasł silnik. UFO oblało ich

auto i pobliską okolicę jasnym światłem. Podobnie jak w przypadku Cash-Landrum, trzej

mężczyźni wysiedli z samochodu, aby lepiej widzieć świecący obiekt. Po chwili ogarnął ich jednak

strach i z powrotem wsiedli do auta. Gdy UFO znikło, mogli znowu uruchomić samochód. Po

dziesięciu minutach dotarli do miasta San Daniele, które leżało 90 km od miejsca ich bliskiego

spotkania z UFO. Pozostało nie wyjaśnione, jak zdołali pokonać ten odcinek w tak krótkim czasie.

Wszyscy trzej mieli po tej przygodzie mdłości i cierpieli na zapalenie spojówek, ale na szczęście nie

zostali tak silnie napromieniowani, jak Betty Cash oraz Vickie i Colby Landrumowie. Włoskie

ofiary UFO oczywiście również nie mogły ubiegać się o odszkodowanie, gdyż sprawca ich obrażeń

pozostał niezidentyfikowany.

Autor: Helmut Lammmer, Oliver Sidla

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: