William H. Bates - Naturalne leczenie wzroku bez okularów.pdf - Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ MEDYCYNA NATURALNA - rajmundos9

DR WILLIAM H.BATES

Naturalne leczenie wzroku

bez okularów

(Beter eyesight without glasses)

(Tłum. Robert Palusiński)

OD TŁUMACZA

Doktor William Horatio Bates był bez najmniejszych wątpliwości geniuszem na

miarę XX wieku. W wieku przyspieszonego postępu naukowo-technicznego

wyprzedził swoją epokę o całe stulecie, co w czasach wcześniejszych oznaczałoby

minimum kilkaset lat. To jeden z aspektów znamionujących cechy geniuszu. Kolejne

cechy to tytaniczna praca i zdolność do wysunięcia całkowicie nowej teorii, której

założenia diametralnie różniły się od współczesnych mu naukowych ustaleń, nota

bene niewiele różniących się od aktualnych poglądów oficjalnie lansowanych przez

okulistykę w zakresie ogólnej fizjologii, mechaniki i optyki funkcjonowania oka. Miarą

jego geniuszu i tytanicznej pracy były dziesiątki tysięcy wyleczonych pacjentów, a

niejako skutkiem ubocznym, głęboki ostracyzm środowiska medycznego. Chociaż

teoria Bates'a jest często kwestionowana w części teoretycznej, jako oparta na

błędnych założeniach, to jednak nikt nie kwestionuje setek tysięcy

udokumentowanych przypadków osób, które dzięki jego metodzie odzyskały

prawidłowy wzrok. Warto w tym miejscu dodać, że jak zwykle w takich sytuacjach do

Bates'a trafiały najtrudniejsze przypadki, osoby najbardziej zdesperowane, którym

nikt nie potrafił pomóc. To co jest również znamienne dla genialnych odkryć, to fakt

że postać i sama metoda Bates'a jest stosunkowo mało znana i chociaż dzięki niemu

na całym świecie żyją miliony dobrze widzących osób, to na naszym rodzimym

gruncie mało który okulista w ogóle słyszał o takiej postaci i tej metodzie leczenia

wzroku. Dr William H. Bates urodził się w Newark w Stanie New Jersey w 1860 r.

Ukończył Cornell University w 1881, stopień medyczny uzyskał w 1885 w College of

Physi-cians and Surgeons. Rozpoczął praktykę w Nowym Jorku, równocześnie

pracując w Manhattan Eye and Ear Hospital, Bellevue Hospital (1886-1888) i w New

York Eye Infirmary (1886-1896). Otrzymał tytuł profesora w wieku 26 lat, prowadził

prace badawcze odkrywając wraz z zespołem między innymi adrenalinę, wykładał w

New York Postgraduate Medical School and Hospital w latach 1886-1891. W 1886

zrezygnował z pracy w szpitalach zajmując się przez szereg lat pracami badawczymi.

Po powrocie do praktyki pracował w Harlem Hospital (1907-1922). Książkę “Better

Eyesight Without Glasses" opublikował po raz pierwszy w 1919 r., a więc niemal po

trzydziestu latach leczenia pacjentów, pracy badawczej i naukowej — w wieku 59 lat.

Metoda Bates'a została rozwinięta i udoskonalona (o ile było to w ogóle

możliwe) przez szereg jego następców i obecnie jest powszechnie uznawana,

stosowana i nauczana w instytutach naturoterapii na całym świecie. Bates

prezentując wyniki swoich badań i rewelacyjne rezultaty stosowania swojej metody

był w ostrej opozycji do naukowego establishmentu swoich czasów. Jak można

zauważyć, ta książka jest w dużej mierze'polemiką z powszechnie wówczas

akceptowanymi teoriami i praktyką leczenia wad i chorób oczu. Co więcej ta książka i

zawarte w niej treści nie przystają również do współczesnych nam poglądów

okulistów końca XX wieku. Posłużę się tutaj cytatami z pozycji wydanej w 1993 r.

przez wydawnictwo W.A.B. Autorstwa okulisty dr Guy Lefebvre pt. “Zaburzenia

wzroku" (wyd. oryg. 1991 r.). Przedstawione w niej opinie i poglądy jako żywo

przypominają teorie z końca XIX w. cytowane przez Bates'a:

“(...) To pierwsze oznaki starczej nadwzroczności. Nie denerwuj się jednak, bo

to nie żadna choroba. To efekt stwardnienia soczewki, która traci elastyczność i nie

może odpowiednio się przekształcić, by umożliwić widzenie z bliska.

Jedynym lekarstwem są okulary (sic!). Wątpliwe pocieszenie, że nikogo to

nie ominie".(str. 101)

Cóż za defetystyczna i pesymistyczna postawa. Przecież to tak jakby

powiedzieć choremu pacjentowi: “wkrótce pan umrze, nie ma dla pana lekarstwa,

możemy dać panu tylko środki przeciwbólowe. Ale niech się pan nie martwi, przecież

każdy umiera".

W zestawieniu z faktami, z tysiącami udokumentowanych przypadków

wyleczenia starczowzroczności, wreszcie po zapoznaniu się z rozdziałem 16 książki

Bates'a traktującym o tej wadzie, czytelnik zyska możliwość wyrobienia sobie

poglądu na to, jak można określić stanowisko francuskiego okulisty.

Inne nie mniej ponuro brzmiące wersy zaczerpnięte z tej aktualnej publikacji

wyrażają opinie o beznadziejnie złych rokowaniach w przypadkach innych wad

wzroku:

“(...) krótkowzroczność zwykła często zaczyna się w wieku szkolnym i czasami

rozwija się bardzo gwałtownie. Na Boże Narodzenie dziecko czytało jeszcze 10/10, a

podczas letnich wakacji nie widziało statku w dali i mrużyło oczy. Już przy

krótkowzroczności l dioptria widoczność zmniejsza się o 2/10. Co roku będzie się

zwiększać i nie ma na to rady. (sic!) w końcu sama się ustabilizuje (...). Czy można

powstrzymać jej rozwój? Niestety nie, i nie ma znaczenia, czy nosi się okulary stale

czy nie, czy zaczęło się je nosić wcześnie czy późno. I tak się rozwija. Nawet gdy

pozornie się ustabilizuje, zawsze możliwy jest jej rozwój (...). Jedno jest pewne.

Krótkowzroczność nie maleje z wiekiem", (str. 91)

Po zapoznaniu się z treścią książki Bates'a, czytelnik zdobędzie świadomość

tego, że rzeczywiście jedno jest pewne: czas zmienić ustalone przed z górą stu laty

poglądy dotyczące funkcjonowania i wad wzroku.

O ile same założenia i teoretyczne podstawy metody Bates'a bywały

przyczyną sporów, o tyle nikt nie kwestionował jego rzeczywistych, nieraz

graniczących z cudotwórstwem udokumentowanych w pracach naukowych i

archiwach dokonań. Przypadki wyleczeń pozornie beznadziejnych przypadków, były

przedmiotem badań i dociekań wielu współczesnych Bates'owi okulistów

podejrzewających oszustwo naukowe, a nawet szarlatanerię. Jednakże sam Bates

był zarówno lekarzem jak i naukowcem i jego praca spełniała wszelkie wymogi

metodologii jak i weryfikacji przeprowadzonych badań i eksperymentów. Na koniec

sami wyleczeni z przeróżnych chorób i wad wzroku stanowili naoczne świadectwo

skuteczności metody.

Najbardziej chyba znanym przykładem jest historia wybitnego pisarza A.

Huxley'a, który w wyniku długotrwałej i ciągle pogarszającej się wady wzroku,

pomimo stosowania coraz mocniejszych szkieł, doszedł do stanu, gdy jego

podstawowe zajęcie — czytanie, w wieku 46 lat stało się niemożliwe. Jego jedno oko

było w stanie rozróżnić jedynie światło i ciemność, drugie zaś przy pomocy bardzo

silnych okularów i ciągłym zakrapianiu atropiny pozwalało rozróżniać znaki wielkości

25 centymetrów z odległości niecałych trzech metrów. Przy czym widzenie

powodowało bezustanne zmęczenie i napięcie. W 1939 r. Huxley po kilku miesiącach

intensywnych ćwiczeń reedukacji wizualnej, mógł czytać bez okularów, zaś niemal

niewidzące uprzednio oko, rozpoznawało na tablicy Snella literę wielkości 3

centymetrów z odległości 30 cm.

To co wydaje się najbardziej znamienne u Bates'a to podejście do pacjenta i

jego choroby. Bates nie zastanawiał się, tak jak to czynią niemal wszyscy okuliści w

jaki sposób dobrać pacjentowi najlepsze szkła. On myślał o tym jak można naprawdę

pomóc danemu pacjentowi, czyli jak go wyleczyć z dolegliwości tak aby był w stanie

zdrowia, czyli równowagi organizmu, aby mógł normalnie widzieć. Powiedzmy sobie

jasno, że przepisanie okularów przez okulistę pacjentowi z wadą wzroku, absolutnie

nie przybliża go do zdrowia! Często bywa nawet zupełnie odwrotnie. To tak jakby do

chirurga przyszedł pacjent ze złamaną nogą, a ten patrząc na niego, nie składając i

nie gipsując mu nogi obdarowałby pacjenta wózkiem inwalidzkim i proszkami

William H. Bates - Naturalne leczenie wzroku bez okularów.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: