Adoracja Bł. Matka Teresa z Kalkuty.pdf

,,Nie szukaj Boga w zaświatach, on jest przy Tobie” – Matka Teresa

z Kalkuty.

Adoracja o błogosławionej Matce Teresie z Kalkuty

Pieśń:

Panie Jezu ty powiedziałeś ,,Gdzie dwóch lub trzech

zbierze się w imię moje, tam i Ja jestem”. Jezu prosimy Cię

dzisiaj, o Twoją świętą obecność. Pragniemy, aby ta

adoracja była tylko na Twoją chwałę i tylko dla Ciebie.

Chcemy dzisiaj adorować Cię w Najświętszym

Sakramencie i umocnić się Twoją miłością oraz jeszcze

bardziej zbliżyć się do Twojego świętego serca.

Z wielką radością zapraszamy też na spotkanie naszą dobrą i czułą matkę

Maryję. Otocz nas swoją opieką i bądź naszą przewodniczką podczas adoracji

i w trakcie całego spotkania.

Chcemy również prosić o szczególne wstawiennictwo patronkę

dzisiejszych rozważań – błogosławioną Matkę Teresy z Kalkuty . Pragniemy

zgłębić jej życie, w pełni oddane Chrystusowi poprzez posługę wśród ludzi

ubogich, biednych i trędowatych oraz podjąć próbę naśladowania jej drogi do

pełnej komunii z Bogiem.

Przyjdź Duch Święty. Prosimy Cię o Twoją obecność podczas tej

adoracji. Pragniemy ,abyś zasiał dzisiaj w naszych sercach ziarenko miłości,

które będzie owocowało w naszym życiu.

Pieśń:

Matka Teresa urodziła się 26 sierpnia 1910 roku się w Albanii,

w zamożnej rodzinie katolików. Rodzice na chrzcie nadali jej imię Agnieszka

i tak też zwracano się do niej w dzieciństwie. Miała dwójkę rodzeństwa: siostrę

i brata. Jej ojciec był majętnym kupcem, właścicielem przedsiębiorstwa

budowlanego, aktywnie uczestniczył też w życiu politycznym. Rodzinny dom

matki Teresy był otwarty dla wszystkich, zwłaszcza dla biednych. Modlitwa

była jedną z najważniejszych części ich rodzinnego życia. Codziennie

wieczorem cała rodzina zbierała się na wspólną modlitwę. Ojciec choć

zapracowany dużo czasu poświęcał na wychowanie dzieci. Często im powtarzał:

„Musicie być hojni dla wszystkich, ponieważ Bóg jest hojny dla nas. Nie

bierzcie do ust nawet kęsa, jeśli wcześniej nie podzielicie się z innymi. Egoizm

jest chorobą ducha, która czyni człowieka niewolnikiem i nie pozwala mu

godnie żyć.” Raz w tygodniu mama Agnieszki wraz z dziećmi odwiedzała

chorych w mieście oraz zanosiła ubogim jedzenie i ubrania. Pragnęła , aby jej

dzieci były wrażliwe na ludzką biedę i uczyły się miłości bliźniego. Ciągle i do

znudzenia powtarzała swoim pociechom:

,,Nie możecie zapomnieć, że wielu ludzi cierpi głód, że są dzieci, które nie mają

co jeść i w co się ubrać, a kiedy zachorują , nie mają pieniędzy na leczenie”.

K: Niech wiara i miłość chrześcijańska w naszych rodzinach będzie gorąca, tak

gorąca jak w domu matki Teresy. Pragniemy, aby nasze rodziny podobały się

Tobie Panie. Odpowiednio stworzona rodzina oparta na fundamencie miłości,

prawdy i poświęcenia niewątpliwie zaowocuje w przyszłości przemianą naszych

serc i bezgraniczną radością w Chrystusie. Szczególnie teraz, w czasach

wielkiego kryzysu rodziny, gdzie wszelkie wartości takie jak: czystość, otwartość

na nowe życie, duch służby, prawda, są podeptane, warto podjąć walkę

w obronie rodziny . Jak mówiła Matka Teresa :,,To co robimy, jest kroplą

w oceanie. Jednak gdyby tej kropli zabrakło, ocean byłby o nią uboższy”.

Maryjo, matko pięknej miłości, pomóż nam aby nasze rodziny na zawsze

zjednoczyły się z Bogiem i zawsze chwaliły w niebie jego Miłość i miłosierdzie.

Pieśń:

Agnieszka była najlepszą uczennicą klasie, zawsze radosna, towarzyska, gotowa

pomagać innym. Angażowała się w życie parafii, śpiewała w chórze, grała na

gitarze, pisała wiersze. Myślała o karierze muzycznej lub literackiej. Od

wczesnych lat Agnieszka interesowała się i była zafascynowana żywotami

misjonarzy i ich posługą. Dramatycznym przeżyciem dla całej rodziny była

nagła śmierć ojca w 1919 roku. Jednak nawet po jego śmierci, matka pomimo

trudności, nie ustawała w wysiłkach wychowania dzieci w głębokiej wierze.

Matka Teresa po latach wspomina: ,, Również po śmierci taty byliśmy

szczęśliwą rodziną. Uczyliśmy się znaczenia modlitw i pracy. Wielu biedaków

z okolic znało nasz dom. Nigdy nikt z niego nie wychodził z pustymi rękami.

Każdego dnia ktoś jadł z nami obiad, byli to biedacy którzy nie posiadali

niczego”.

W wieku 12 lat Agnieszka po raz pierwszy usłyszała glos powołania:

,,Odczułam wyraźne wezwanie Pana, aby poświęcić mu całe swoje życie jako

siostra zakonna. Wtedy jednak odsuwałam te myśli od siebie i nie chciała zostać

zakonnicą. Dopiero dużo później, kiedy miałam 18 lat, posłuchałam wołania

Pana”.

K: Pan Bóg pragnie twojego szczęścia. Jego największym pragnieniem jest

doprowadzić cię do nieba, dlatego dla każdego z nas przygotował najlepszą

drogę. Najważniejszą dla człowieka sprawą jest umieć odczytać

i zaakceptować boże plany. Odważnie pójść za głosem powołania. Agnieszka

początkowo próbowała uwolnić się od myśli, że powinna zostać siostrą zakonną.

Przywiązana do swojej rodziny, myślała o stworzeniu pełnego miłości domu

i dzieciach. Dużo jednak modliła się i pościła, by poznać wolę bożą. Wielu z nas

ma trudności z rozeznaniem swojego powołania. Spowiednik matki Teresy,

kiedy miała wątpliwości co do swego życia zakonnego dał jej taką odpowiedź:

,,Najlepszym sprawdzianem jest głęboka radość na myśl o drodze życia, na którą

powołuje cię Bóg”. Panie Jezu prosimy Cię z pokorą i miłością, pomóż nam

rozeznawać nasze powołanie oraz daj nam odwagę, abyśmy kroczyli za Tobą po

drodze, którą nam wybrałaś. Daj nam dar posłuszeństwa Tobie, bez lęku, obaw,

wbrew sobie, posłuszeństwa zanurzonego w Twojej nieskończonej miłości,

byśmy jak matka Teresa poprzez cichość, pokorę i posłuszeństwo dokonywali

wielkich rzeczy wyrażając tym samym bezgraniczną miłość do Ciebie i do

bliźnich.

Kiedy Agnieszka powiedziała ,,tak” Jezusowi, jej serce napełniło się nieopisaną

radością. Nie była to dla niej łatwa decyzja. Podjęła ją po długiej wewnętrznej

walce. Gdy podzieliła się tą nowiną z mamą , ta udzieliła jej kilku rad:,, Musisz

należeć tylko do Jezusa… Musisz być świętą siostrą …Włóż swoją dłoń w dłoń

Jezusa i idź pewnie do przodu…” Niebawem napisała prośbę o przyjęcie do

zgromadzenia sióstr loretanek w Irlandii, które zajmowało się kształceniem

nauczycielek do szkół elementarnych w Indiach. Odpowiedź była pozytywna.

We wrześniu 1928 roku wyjechała do Dublina i rozpoczęła postulat. Otrzymała

habit zakonny i imię : Maria Teresa od Dzieciątka Jezus. Po niespełna rocznej

nauce w klasztorze wyjechała z Dablina i udała się w daleką drogę statkiem do

Kalkuty. Pragnęła tam przyłączyć się do zgromadzenia sióstr loretanek

w Indiach. Rozpoczęła nowicjat i 24 maja 1931 roku złożyła pierwsze śluby

zakonne. „Były to najpiękniejsze dni w moim życiu” - wspomina po latach

matka Teresa. Śluby wieczyste złożyła 24 maja 1937 roku. Całkowicie oddała

się do dyspozycji swojego jedynego oblubieńca Jezusa Chrystusa, aby mocą

jego miłości zmieniać świat, pokonując wszelkie trudności. Zostawiła wszystko

dla Jezusa, ciepły, pełen miłości dom, matkę, rodzinę. Nigdy więcej w swoim

życiu nie zobaczyła ani matki ani siostry.

K: Jezus powiedział: ,,Pójdź za mną .Kto chce iść za mną, a nie wyrzeknie się

wszystkiego co ma, nie jest mnie godzien. Pójdź za mną!” Pan Jezus jest tutaj

bardzo radykalny, mówi: ,,Nie jest mnie godzien kto nie będzie chciał iść tą

drogą”. I to nie jest jakaś norma dla kilku wybranych uczniów Pana Jezusa, ale

muszą to zrozumieć i przyjąć za program własnego życia wszyscy ochrzczeni

w śmierci i zmartwychwstaniu Pana Naszego. Boski Zbawicielu pozwól mi iść

za Tobą. Pomóż mi zrozumieć drogę mego życia, którą jesteś Ty. Oświeć mnie

światłem Ducha Świętego na wszystkich drogach życia.

Pieśń:

Po ślubach wieczystych matka przełożona oznajmiła siostrze Teresie, że chce,

aby w Kalkucie pracowała w szkole jako nauczycielka geografii i historii. Już

niebawem powierzono Teresie funkcję dyrektora szkoły. Była uwielbiana przez

swoje uczennice za to, że traktowała je jak swoje ukochane dzieci i jednocześnie

z miłością matki potrafiła stawiać im wysokie wymagania. W 1946 roku matka

Teresa ukończyła 36 lat. Jak co roku udała się na rekolekcje do klasztoru

w Darjeeling położonym na zboczach Himalajów. Jechała tam w przepełnionym

pociągu, który przemieszczał się bardzo powoli. Siostra Teresa z okna pociągu

oglądała tłumy ludzi w skrajnej nędzy, bliskich śmierci głodowej. Przyglądała

się młodym matkom, które tuliły swoje dzieci z wielką czułością. Wiedziała jak

bardzo cierpią na widok własnych dzieci umierających śmiercią głodową.

Widok ludzkiej nędzy, nie pozostawił w jej sercu wątpliwości, że to sam

Chrystus ją przynagla mówiąc: ,,Musisz wyjść, aby służyć biednym”.

,,Czułam– pisze po latach matka Teresa, że Pan oczekuje od mnie, bym

zrezygnowała ze spokojnego życia w zakonie i wyszła na ulice służyć biednym.

Ale nie jakimkolwiek biednym. On wzywał mnie , abym służyła zrozpaczonym,

najuboższym z ubogich w Kalkucie - tym którzy nie mają nic i nikogo; tym

do których nit nie chce się zbliżyć, ponieważ są źródłem zarazy, brudu

i robactwa; tym, którzy nie mogą nawet pójść żebrać o jałmużnę, ponieważ

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: