J. R. R. TOLKIEN
POWROT KRÓLA
TRZECI TOM WŁADCY PIERŚCIENI
Przekład: Maria Skibniewska
Tytuł oryginału:
The Return of the King: being the thirdpart of The Lord of the Rings.
Data wydania polskiego: 1990 r. Data pierwszego wydania oryginalnego: 1955 r.
Trzy pierścienie dla królów elfów pod otwartym niebem, Siedem dla władców krasnali w ich kamiennych pałacach, Dziewiec dla śmiertelników, ludzi śmierci podległych, Jeden dla Władcy Ciemności na czarnym tronie W Krainie Mordor, gdzie zaległy cienie, Jeden, by wszystkimi rządzić, Jeden, by wszystkie odnalezc, Jeden, by wszystkie zgromadzic i w ciemności zwiazac W Krainie Mordor, gdzie zaległy cienie.
Synopis
Oto trzeci tom „Władcy Pierścieni".
W tomie pierwszym, zatytułowanym „Wyprawa", opowiedzieliśmy, jak Gan- dalf Szary odkrył, ze Pierścien, który znalazł sie w posiadaniu hobbita Froda Bag- ginsa, jest ni mniej, ni wiecej tylko Jedynym Pierścieniem, rz^dz^cym wszystkimi Pierścieniami Władzy. Opisaliśmy tez, jak Frodo i jego towarzysze z cichego ojczystego Shire'u musieli uciekac przed grozą Czarnych Jezdzców Mordoru i jak w koncu z pomocą Aragorna, Straznika z Eriadoru, dotarli mimo straszliwych niebezpieczenstw do domu Elronda w Rivendell.
Tam odbyła sie Wielka Narada i uchwalono podjac próbe zniszczenia złowrogiego klejnotu, a Frodo został wybrany na powiernika Pierścienia. Potem wyznaczono uczestników wyprawy, którzy mieli pomóc Frodowi w trudnym zadaniu; musiał bowiem przedostac sie do Mordoru, kraju Nieprzyjaciela, i na Góre Ognia, jedyne w świecie miejsca, gdzie Pierścien mógł byc unicestwiony. Do Druzyny nalezał Aragorn, a takze Boromir, syn Władcy Gondoru, przedstawiciel Duzych Ludzi; Legolas, syn króla elfów z Mrocznej Puszczy — reprezentant elfów; Gimli, syn Gloina spod Samotnej Góry — krasnolud; Frodo wraz ze swym sługa Samem i dwaj jego młodzi krewniacy, Meriadok i Peregrin — czterej hobbici; wreszcie czarodziej Gandalf Szary.
Druzyna przemykając sie chyłkiem zawedrowała z Rivendell daleko na północ, a gdy nie udało sie wśród zawiei śnieznej przebyc górskiej przełeczy Ka- radhrasu, Gandalf poprowadził towarzyszy do ukrytej bramy olbrzymich Lochów Morii, by spróbowac drogi pod górami. Niestety w walce ze złowrogim potworem podziemnego świata Gandalf wpadł w czarna przepaśc. Z kolei na czele wyprawy stanął Aragorn, który juz ujawnił sie jako spadkobierca starozytnych królów Zachodu; Aragorn wywiódł Druzyne przez wschodnie wrota Morii i Kraine Elfów, Lorien, nad Wielka. Rzeke Anduine. Z jej nurtem spłyneli az nad wodogrzmoty Rauros. Wszyscy uczestnicy wyprawy wówczas juz wiedzieli, ze sa śledzeni przez szpiegów i ze Gollum, szkaradny stwór, który ongi był właścicielem Pierścienia, idzie trop w trop za nimi.
Wybiła godzina decyzji: czy skrecic na wschód do Mordoru, czy tez wraz z Boromirem pospieszyc do Minas Tirith, stolicy Gondoru, by dopomóc ludziom w nadciagajacej wojnie, czy tez rozdzielic sie na dwie grupy. Gdy stało sie jasne, ze powiernik Pierścienia za nic nie zrezygnuje z dalszej beznadziejnej wedrówki di nieprzyjacielskiego kraju, Boromir spróbował mu wydrzec Pierścien przemocą. Pierwsza cześc koińczy sie upadkiem Boromira opetanego złym czarem, ucieczka. i zniknieciem Froda oraz jego wiernego giermka Sama, rozproszeniem pozostałych członków Druzyny zaatakowanych przez orków z plemion słuz^cych badz samemu Czarnemu Władcy Mordoru, badz tez zdrajcy Sarumanowi z Isengardu. Zdawało sie, ze sprawa Pierścienia jest raz na zawsze przegrana.
W drugim tomie — „Dwie Wieze" — złozonym z dwóch ksiag, trzeciej i czwartej, dowiadujemy sie o dalszych losach rozbitej Druzyny. Ksiega trzecia opowiada o skrusze i śmierci Boromira, którego ciało przyjaciele złozyli w łodzi i oddali w opieke. rzece; o niewoli Meriadoka i Peregrina, których okrutni orko- wie pedzili przez stepy Rohanu w strone Isengardu, podczas gdy przyjaciele — Aragorn, Legolas i Gimli — starali sie odnalezc i ocalic porwanych hobbitów.
W tym momencie pojawiają sie jezdzcy Rohanu. Oddział konny pod wodza. Eomera otacza orków i rozbija ich w puch na pograniczu puszczy Fangorn; hobbi- ci uciekają do lasu i tam spotykaja enta Drzewca, tajemniczego władce Fangornu. U jego boku są świadkami wzburzenia leśnego ludu i marszu entów na Isengard.
Tymczasem Aragorn z dwoma towarzyszami spotyka Eomera powracającego po bitwie. Eomer uzycza wedrowcom koni, aby mogli predzej dotrzec do lasu. Prózno szukają tam zaginionych hobbitów, lecz niespodzianie zjawia sie Gandalf, który wyrwał sie z krainy śmierci i jest teraz Białym Jezdzcem, chociaz ukrytym jeszcze pod szarym płaszczem. Razem udają sie na dwór króla Rohanu, Theode- na. Gandalf uzdrawia sedziwego króla i wyzwala go od złego doradcy, Smoczego Jezyka, który okazuje sie tajnym sprzymierzencem Sarumana. Z królem i jego wojskiem ruszają na wojne przeciw potedze Isengardu i biora udział w rozpaczliwej, lecz ostatecznie zwycieskiej bitwie o Rogaty Gród. Potem Gandalf wiedzie ich do Isengardu, gdzie zastają warownie w gruzach, zburzoną przez entów, a Sarumana i Smoczego Jezyka oblezonych w niezdobytej Wiezy Orthank.
Podczas rokowan u stóp wiezy Saruman nie skruszony stawia opór, Gandalf wyklucza go wiec z Białej Rady czarodziejów i łamie jego rózdzke, po czym zostawia go pod straza entów. Smoczy Jezyk ciska z okna wiezy kamien, chcac ugo- dzic Gandalfa, lecz pocisk chybia celu; Peregrin podnosi tajemnicza kule, która jest, jak sie okazuje, jednym z trzech palantirów Numenoru — kryształów jasnowidzenia. Pózniej tej samej nocy Peregrin ulegając czarodziejskiej sile kryształu wykrada go, a kiedy sie w niego wpatruje, mimo woli nawiazuje łacznośc z Sau- ronem. Ksiega trzecia konczy sie w chwili przelotu nad stepami Rohanu Nazgula, skrzydlatego Upiora Pierścienia zwiastującego bliską juz groze wojny. Gandalf oddaje palantir Aragornowi, a Peregrina bierze na swoje siodło jadac do Minas Tirith.
Ksiega czwarta zawiera historie Froda i Sama, zabłąkanych wśród nagich skał
5
Emyn Muil. Dwaj hobbici przedostaje sie wreszcie przez góry, lecz dogania ich Smeagol — Gollum. Frodo obłaskawia Golluma i niemal zwycieza jego złośli- wośc, tak ze stwór staje sie przewodnikiem wedrowców przez Martwe Bagna i spustoszony kraj w drodze do Morannonu, Czarnych Wrót Mordoru na północy.
Nie sposób jednak przez te brame przejśc, Frodo wiec za rada Golluma postanawia spróbowac tajemnej ściezki, znanej rzekomo przewodnikowi, a pnącej sie za zachodni mur Mordoru nieco dalej na południe wśród Gór Cienia. W drodze natykają sie na zwiadowców armii Gondoru, którymi dowodzi Faramir, brat Boromira. Faramir zgaduje cel wyprawy, lecz opiera sie pokusie, której uległ Boromir, i pomaga hobbitom, gdy chca pospieszyc ku przełeczy Kirith Ungol, strzezonej przez ukryta w lochu potworną pajeczyce. Faramir jednak ostrzega Froda, ze na tej ściezce, o której Gollum nie powiedział im wszystkiego, co sam wie, grozi śmiertelne niebezpieczenstwo. U rozstajnych dróg przed wstąpieniem na sciezke do złowrogiego grodu Minas Morgul ogarniają hobbitów wielkie ciemnosci pły- nace z Mordoru i zalegające całą okolice. Pod osłona ciemności Sauron wysyła z warowni pierwsze swoje pułki, z królem Upiorów na czele. Wojna o Pierścien! juz sie zaczeła.
Gollum prowadzi Froda i Sama na tajemna ściezke omijajacą Minas Morgul i noca podchodza wreszcie pod Kirith Ungol. Gollum znów dostaje sie we władze złych sił i próbuje zaprzedac hobbitów potwornej strazniczce przełeczy, Szelo- bie. Zdradzieckie zamiary udaremnia bohaterski Sam, odpierając napaśc Golluma i raniac Szelobe.
Czwarta ksiega konczy sie w chwili, gdy Sam musi dokonac trudnego wyboru. Frodo, zatruty jadem Szeloby, lezy jak gdyby martwy. Trzeba wiec albo po- grzebac sprawe Pierścienia, albo Sam opuściwszy swego pana wezmie na siebie jego misje. Sam decyduje sie przejac Pierścien i bez nadziei, bez pomocy zni- kad, donieśc go do Szczelin Zagłady. W ostatnim jednak momencie, gdy Sam juz schodzi z przełeczy do Mordoru, spod wiezy wienczacej Kirith Ungol nadciaga patrol orków. Niewidzialny dzieki czarom Pierścienia, sam podsłuchuje rozmowe zołdaków i dowiaduje sie, ze Frodo, wbrew jego przypuszczeniom zyje, jest tylko uśpiony trucizna. Sam nie moze dogonic orków, unoszących ciało Froda przez tunel do podziemnego wejścia fortecy. Pada zemdlony przed zatrzaśnietą zelazna brama..
Trzeci i ostatni tom trylogii opowie o rozgrywce strategicznej miedzy Gan- dalfem a Sauronem, zakonczonej rozpedzeniem Ciemności, zwyciezonych raz na zawsze. Wrócmy wiec do waz^cych sie losów bitwy na zachodzie.
KSIĘGA V
9
ROZDZIAŁ I
Minas Tirith
Pippin wyjrzał spod osłony Gandalfowego płaszcza. Nie był pewny, czy sie juz zbudził, czy tez śpi dalej i przebywa wśród migocących szybko wizji sennych, które go otaczały, odkad zaczeła sie ta oszałamiająca jazda. W ciemnościach świat cały zdawał sie pedzic wraz z nim, a wiatr szumiał mu w uszach. Nie widział nic prócz sunących po niebie gwiazd i olbrzymich gór południa majaczących gdzieś daleko, po prawej stronie na widnokregu, i takze umykajacych wstecz. Ospale próbował wyliczyc czas i poszczególne etapy podrózy, lecz pamiec, otepiała od snu, zawodziła. Przypomniał sobie pierwszy zawrotny ped bez wytchnienia, a potem o brzasku nikły blask złota i przybycie do milczącego miasta i wielkiego pustego domu na wzgórzu. Ledwie sie pod dach tego domu schronili, gdy znów Skrzydlaty Cien przeleciał nad nimi, a ludzie pobledli z trwogi. Gandalf wszak- ze przemówił do hobbita paru łagodnymi słowy i Pippin usnał w katku, znuzony, lecz niespokojny, jak przez mgłe słysząc dokoła krzatanine i rozmowy, a takze rozkazy wydawane przez Czarodzieja. Po zmierzchu ruszyli dalej. Była to druga. .. nie, trzecia juz noc od przygody z palantirem. Na to okropne wspomnienie Pippin otrzasnał sie ze snu i zadrzał, a szum wiatru rozbrzmiał groznymi głosami.
Swiatło rozbłysło na niebie, jakby łuna ognia spoza czarnego wału. Pippin skulił sie zrazu przestraszony, zadając sobie pytanie, do jakiej złowrogiej krainy wiezie go Gandalf. Przetarł oczy i wówczas zobaczył, ze to tylko ksiezyc, teraz juz niemal w pełni, wstaje na mrocznym niebie u wschodu. A wiec noc dopiero sie zaczeła, jazda w ciemnościach potrwa jeszcze wiele godzin. Hobbit poruszył sie i zapytał:
— Gdzie jesteśmy, Gandalfie?
— W królestwie Gondoru — odparł...
AllPrivate